مشاعره واژه ای

[FereShteH]

آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت

[مهدی]

دلت گر به راه خطا مایلست
ترا دشمن اندر جهان خود دلست

[FereShteH]

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب

جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت

[مهدی]

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت

[Omid7]

عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن
ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را

[مهدی]

به گیتی ز خوبان مرا جفت نیست
چو من زیر چرخ کبود اندکی‌ست

[FereShteH]

بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم

به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

[مهدی]

صحرا چو بهشت است ز کوثر گم گوی
بنشین به بهشت با بهشتی رویی

[FereShteH]

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریده عالم دوام ما

[مهدی]

مشرف و اهل قلم بر دست راست
زانک علم خط و ثبت آن دست راست