مشاعره واژه ای

[مهدی]

ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نئی غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور

[سالومه]

خسته و کاهيده و فرسوده‌ام
هر زمانم، مرگ در پيراهن است

[مهدی]

ای پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم
این مرگ خود پیدا کند پاکی تو را کم خور تو غم

[سالومه]

به جرمي کاش پيشش متهم گردم که هر ساعت
به دست و پايش افتم معذرت خواه از گناه خود

[مهدی]

می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند
پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادران غیورش قبا کنند

[سالومه]

صبا از کشور آن پاکدامان دير مي‌آيد
ز يوسف بوي پيراهن به کنعان دير مي‌آيد

[مهدی]

بنگر ز صبا دامن گل چاک شده
بلبل ز جمال گل طربناک شده
در سایه گل نشین که بسیار این گل
در خاک فرو ریزد و ما خاک شده

[سالومه]

من ترک عشق شاهد و ساغر نمي‌کنم
صد بار توبه کردم و ديگر نمي‌کنم
باغ بهشت و سايه طوبي و قصر و حور
با خاک کوي دوست برابر نمي‌کنم

[مهدی]

در فصل بهار اگر بتی حور سرشت
یک ساغر می دهد مرا بر لب کشت
هر چند به نزد عامه این باشد زشت
سگ به ز من است اگر برم نام بهشت

[سالومه]

اي قصه بهشت ز کويت حکايتي
شرح جمال حور ز رويت روايتي