فضائل از دیدگاه خداو اولیاء

[رزیتا]

انفاق امام سجاد علیه السلام از غذاهای مورد علاقه


حضرت امام سجاد علیه السلام بر اساس آیه « ان تنالو البّر حتی تنفقوا مما تحبون» _آیه 92 سوره آل عمران_ که نیکوکاری واقعی را در گرو انفاق از چیزهای مورد علاقه می‌شمارد، از آنچه دوست می‌داشت، در راه خدا انفاق می‌فرمود.

امام صادق علیه السلام فرمود: «روزی مقداری انگور مرغوب به مدینه رسید. کنیز امام مقداری از آن را خرید و هنگام افطار، نزد ایشان برد. امام خشنود شد ولی قبل از اینکه به طرف خوشه‌های انگور دست دراز کند، مستمندی به در خانه آمد و چیزی خواست.
امام به آن کنیز فرمود:« این انگورها را برای او ببر.»
کنیز گفت:« ای مولای من، کمی از این انگور برایش بس است.»
امام فرمود:« نه، همه اش را برای او بفرست !»
فردای آن روز، باز کنیز مقداری از همان انگور را خرید و باز هنگام افطار، فقیری در خانه را زد و ماجرای روز قبل تکرار شد.
شب سوم هم کنیز انگور خرید و برای امام آورد و این بار کسی در خانه را نزد.
امام فرمود:« الحمدالله.»

عبدالله دامغانی روایت کرد که حضرت علی بن الحسین علیه السلام همیشه شکر و بادام صدقه می داد. وقتی دلیلش را از او سئوال می‌کردند، می‌فرمود:«لن تنالو البرّ حتی تنفقوا مما تحبون »؛ ( نیکوکاری آن است که از آنچه دوست می‌دارید ببخشید )، و من اینها را دوست دارم.»


منابع:

• بحارالانوار، ج 46، ص 90، حدیث 77 به نقل از مناقب ابن شهر آشوب
• ص 89 به نقل از مناقب و ص 72 حدیث 55 به نقل از محاسن

[رزیتا]

انفاق امام علی علیه السلام در میان فقیران

حذیفه بن یمان می گوید:
هنگامی که جعفر بن ابیطالب از سرزمین حبشه برگشت، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در خیبر بود. جعفر برای رسول خدا عطرهای گرانقیمت و پارچه های نفیس هدیه آورده بود .
پیامبر قطیفه ای ( پارچه ای گرانقیمت و نفیس که در بافت آن، طلا به کار رفته) را که جعفر برایش آورده بود، برداشت و فرمود:« این قطیفه را به مردی می دهم که خداوند و رسولش را دوست دارد و خداوند و رسولش نیز دوستش دارند.»

با این سخن پیامبر خدا، همه اصحاب، گردن کشیدند که ببینند آن شخص کیست. پیامبر فرمود:« علی کجاست؟ »
عمار یاسر رفت و او را صدا زد. علی علیه السلام آمد و پیامبر خدا قطیفه را به او داد.
علی علیه السلام وقتی به مدینه برگشت، به بازار مدینه در بقیع رفت و قطیفه را به زرگری داد تا آن را قطعه قطعه کند. مجموعا هزار مثقال شد و علی علیه السلام آنها را میان فقیران مهاجر و انصار تقسیم کرد.


منابع:

• بحارالانوار، ج 37، ص 105، حدیث 8 ------ امالی شیخ

انفاق امام سجاد علیه السلام در راه خانه خدا



سفیان می‌گوید:
حضرت امام سجاد علیه السلام عازم حج بود. خواهرش، حضرت سکینه، هزار درهـم به گروهی در خـارج مدینه به نـام حرّه داد تا به او بدهند. وقتی امام پول را گرفت، از مرکب خود پایین آمد و تمام آن پول را بین مستمندان تقسیم کرد.



منابع:

• بحارالانوار، ‌ج 46، ص 11، حدیث 5 به نقل از الفصول المهمه

[رزیتا]

انفاق امام علی علیه السلام در رکوع


عبدالله بن عباس کنار چاه زمزم نشسته بود و برای مردم از رسول خدا حدیث می‌گفت. مردی از راه رسید که سر و صورتش را عمامه پیچیده بود.
وقتی سخنان ابن عباس تمام شد، مرد عمامه از سرو صورتش باز کرد و گفت:« ای مردم، هر کس مرا می شناسد، می‌داند که من جندب بن جناده بدری، ابوذر غفاری، هستم. اگر دروغ بگویم کر و کور شوم؛ من از رسول خدا با این دو گوش شنیدم و با همین دو چشم دیدم که فرمود:« علی رهبر نیکوکاران و کشنده کافران است؛ یاورش پیروز و خوار کننده اش ذلیل است.»

بدانید که روزی همراه رسول خدا نماز ظهر را می خواندیم که فقیری به مسجد آمد و درخواست کمک کرد، ولی هیچ کس کمکی به او نکرد. فقیر دستش را به آسمان بلند کرد و گفت:« بار خدایا، گواه باش که در مسجد رسول خدا در خواست کمک کردم، ولی هیچ کس چیزی به من نداد.»
علی علیه السلام که در رکوع نماز بود، دست راستش را که در انگشت کوچکش انگشتری داشت، به طرف فقیر دراز کرد و فقیر انگشتر را از انگشت او درآورد.
وقتی پیامبر اکرم نمازش تمام شد، سرش را به طرف آسمان بلند کرد و گفت:« خدایا، برادرم موسی، از تو درخواست وزیر و پشتیبانی از میان خاندانش کرد تا تقویت شود؛ تو نیز با معرفی حضرت هارون علیه السلام، برادرش، او را تقویت کردی و وی را وزیرش قرار دادی. بار خدایا، من هم محمد پیامبر و برگزیده تو هستم. خدایا شرح صدر عطایم کن، کارم را آسان گردان و از خاندانم وزیری که پشتیبانم باشد برایم قرار بده.»

هنوز سخن رسول خدا تمام نشده بود که جبرئیل از نزد خداوند متعال بر پیامبر فرود آمد و گفت:« ای محمد، بخوان!» و این آیه نازل شد:« انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلوه و یؤتون الزکوه و هم راکعون »؛ (سوره مائده، آیه 55 )، (تنها ولی شما، خداوند و پیامبر و مؤمنانی هستند که نماز را به پا می دارند و در حالت رکوع در نماز زکات ( صدقه ) می دهند.»



منابع:

• بحارالانوار، ج 35، ص 194، حدیث 15 ------ مناقب

[رزیتا]

اهتمام امام سجاد علیه السلام به نمازهای نافله

حضرت امام سجاد علیه السلام قبل از خواب شخصاً از چاه آب می‌کشید و مقداری از آن را برای وضوی خود کنار می گذاشت و روی آن را می پوشاند تا آلوده نشود. سپس وقتی برای نماز شب در دل شب از خواب برمی‌خاست، مسواک می‌زد، وضو می‌گرفت و مشغول نماز می‌شد. همیشه، در سفر و در حضر، نماز شب را به جای می آورد و هرگز آن را ترک نمی‌فرمود.

امام سجاد شب‌ها نافله‌های قضای روز را نیز به جا می‌آورد. (نافله های روز همان نمازهای مستحبی است که قبل یا بعد از نمازهای واجب خوانده می شود، مثل نماز نافله صبح که دو رکعت است و قبل از نماز صبح خوانده می شود، نافله ظهر که هشت رکعت است در قالب چهار نماز دو رکعتی قبل از نماز ظهر ؛ نافله عصر نیز هشت رکعت است که به همین ترتیب قبل از نماز عصر خوانده می‌شود.)
امام می‌فرمود:« این عمل بر شما واجب نیست اما من آن را دوست دارم. هر کدام از شما که خودش را به کار خیری عادت می‌دهد، بر آن مداومت کند.»


منابع:

• بحارالانوار، ‌ج 46، ص 98، حدیث 86 به نقل از کشف الغمه

نماز امام سجاد علیه السلام




حضرت زین العابدین علیه السلام علاقه شدیدی به نماز داشته اند و با اهتمام خاصی این عبادت بزرگ اسلامی را به جای می آوردند، برای بررسی کیفیت انجام این عبادت و آشنا شدن با تفصیل این موضوع و جزئیات آن باید موضوعات زیر را در خلال اسناد تاریخی و روایات اسلامی کاوش نمود:



عبادات امام سجاد


آنچه از عبادت‌های حضرت امام سجاد علیه السلام در تاریخ و روایات گزارش شده است عبارت است از:

• نماز امام سجاد علیه السلام
• حج های امام سجاد علیه السلام
• سجده های حضرت سجاد علیه السلام
• دعاهای حضرت سجاد علیه السلام

[رزیتا]

امام علی علیه السلام؛ اولین مؤمن به خدا


جابربن عبدالله انصاری می‌گوید:
نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب از راه رسید.
وقتی نگاه پیامبر به او افتاد، فرمود:« برادرم آمد.»
آن‌گاه رو به کعبه کرد و فرمود:« سوگند به خدای این خانه، که او (علی) و شیعیانش روز قیامت رستگار می‌شوند.»
سپس به ما فرمود:« آگاه باشید که، به خدا سوگند، علی اولین مؤمن به خداست و بیشتر از شما برپا دارنده‌ی احکام خدا و وفاکننده به عهد الهی است؛ او آگاه ترین شما در امر قضاوت و داوری به حکم خداست، بهتر از شما عدالت را در مردم اجرا می کند و در پیشگاه خداوند برتر از همه شماست.»



منابع:
بحارالانوار، ج 35، ص 345، حدیث 20 ---------- تفسیر فرات کوفی



ایثار


« ایثار » که به معنای از خود گذشتگی و ترجیح و برتری است، در اخلاق اسلامی به معنای گذشت از خود به نفع دیگران است و اینکه درباره چیزهایی را که خود به آن نیازمندیم، دیگران را بر خود ترجیح دهیم.
اگر بخشی از مال خود را به دیگران بدهیم و برای خود هم نگه داریم، انفاق کرده ایم، ولی « ایثار » این است که مال خود را تماما به دیگری ببخشیم، در حالی که خود به آن نیاز داریم .
قرآن در این باره می‌فرماید:«. . . و یوثرون علی انفسهم و لوکان بهم خصاصه و من یوق شح نفسه فاولئک هم المفلحون» (بخشی از آیه 9 سوره حشر) (هر چند خودشان احتیاجی مبرم داشته باشند، آنها را بر خود مقدم می‌دارند. و هر کس از خسٌت نفس خود مصون ماند، رستگار می‌گردد.)

حضرت امام سجاد علیه السلام علاوه بر انفاق‌های گسترده و بی‌شمار، در زندگی خود ایثارهای فراوانی کرده است. امام صادق علیه السلام می فرماید:
امام سجاد علیه السلام در بسیاری از روزهایی که روزه می‌گرفت، امر می‌کرد گوسفندی قربانی کنند. سپس گوشت آن را خرد کنند، بپزند، و هنگامی که شب فرا می رسید، پیش از اینکه افطار کند، خود تقسیم غذا میان مستمندان را به عهده می گرفت. وقتی همه غذا تمام می‌شد، می‌فرمود برایش مقداری نان و خرما بیاورند و فقط با همان افطار می‌کرد.



منابع :

• بحارالانوار، ج 46، ص 71، حدیث 53 به نقل از محاسن

[رزیتا]

ایمان فاطمه علیها سلام

رسول خدا فرمود:« خداوند قلب دخترم فاطمه علیهاسلام را از ایمان و یقین سرشار فرموده است.»
ایمان در کشاکش روزگار و سختی ها ظاهر می شود و استواری ایمان امری است بسیار مشکل، اما فاطمه علیهاسلام همان‌طور که در زمان حیات پدر گرامی‌اش، و با بیشترین عزت و احترام در میان مسلمین، به خدای بزرگ دل بسته بود، وقتی به خانه او هجوم بردند و عظیم‌ترین مصیبت‌ها را بر او وارد کردند، باز هم ایمان خود را حفظ کرد، کوچکترین انحرافی در او به وجود نیامد و کلامی را که مورد رضای خداوند نباشد بر زبان جاری نکرد.

این است استواری و پایداری در ایمان که خداوند می‌فرماید:«ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تنزل علیهم الملائکه لاتخافوا و لاتحزنوا و أبشروا بالجنه التی کنتم توعدون»؛ (سوره فصلت، آیه 30)
( آنان که می‌گویند پروردگار ما الله است، سپس در این امر پایداری می‌کنند، ملائکه بر آنها نازل می‌گردند و می‌گویند نترسید و غمگین مباشید! شما را به بهشت بشارت می دهیم، بهشتی که به آن وعده داده شدید.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 43، ص 29، ح 34.

نمونه ای از فضائل فاطمه علیها سلام

فضائل و مناقب فاطمه زهرا اگر در کتابی جمع شود قطعا کتابی پرحجم و دارای هزاران روایت سنگین خواهد شد.
هیچکس فاطمه علیهاسلام را نمیتواند آنطور که شایسته آن مخدره است بشناسد و یا به دیگران بشناساند مگر رسول خدا و اهل بیت آنحضرت که تنها خودشان به فضائل مادر مکرمه خود واقفند.

ما از این دریای فضائل و مناقب، تنها قطره ای را بیان می کنیم:
1) حضرت امام محمد باقر علیه السلام میفرماید. . . بر جمیع خلق خدا از جن و انس و پرندگان و وحوش و نیز جمیع ملائکه و انبیاء الهی - جز رسول خاتم - واجب بوده است که از فاطمه علیهاسلام اطاعت کنند.

2) فاطمه علیهاسلام هنگامی که در بطن مادرش خدیجه علیهاسلام بود با مادر خود هم صحبت میشد، از جمله در وقتی که کفار از رسول خدا خواستند که ماه را دو نیمه کند حضرت خدیجه فرمود: زیانکار است کسیکه محمد صلی الله علیه و آله و سلم را تکذیب کند در حالیکه او بهترین فرستاده هاست، در این هنگام فاطمه علیهاسلام از شکم مادر ندا کرد، مادر جان غمگین مباش و نترس خدا با پدر من است .

3) حضرت صادق علیه السلام فرمود. . . فاطمه علیهاسلام، اوست صدیقه کبری و بر محور معرفت او اقدام گذشته، حرکت میکردند یعنی تمام ملتهای انبیاء سلف موظف به معرفت فاطمه علیهاسلام بوده اند.

4) ام ایمن بعد از وفات فاطمه علیهاسلام از مدینه خارج شد و بسوی مکه رفت، چون گفته بود من بعد از فاطمه، دیگر نمی خواهم مدینه را ببینم، ام ایمن وقتی به جحفه رسید شدیدا تشنه شد بطوریکه بر جان خود ترسید، چشمهای خود را سوی آسمان کرد و گفت خدایا من تشنه باشم - و هلاک گردم- در حالیکه من خادمه دختر پیامبرت فاطمه ام ؟!
در این هنگام سطلی از آب بهشتی برای او از آسمان فرستاده شد و او نوشید و تا هفت سال نه گرسنه شد و نه تشنه.
این نبود مگر به برکت فاطمه علیهاسلام و جلالت شأن آن مخدره.

5) امام صادق علیه السلام فرمود: خدایتعالی حرام فرموده بود بر امیرالمومنین علیه السلام که تا فاطمه علیهاسلام زنده است همسر دیگری انتخاب فرماید زیرا آن مخدره طاهره بودند و هرگز خون نمی دیدند.

6) امام حسن و امام حسین علیهما السلام در نزدیکی عیدی از اعیاد لباس نو نداشتند، از مادر گرامیشان لباس نو خواستند، فاطمه علیهاسلام به آنها فرمود انشاءلله برایتان میدوزیم. وقتی که عید رسید جبرئیل علیه السلام دو پیراهن از حله های بهشتی نزد رسول خدا آورد.
حضرت پرسیدند: اینها چیست؟ جبرئیل جریان را بعرض رسانید و گفت وقتی که فاطمه علیهاسلام به آنها قول داد، خداوند فرمود ما دوست نداریم فاطمه علیهاسلام را در قولش تکذیب کنیم بلکه با عطای لباس بهشتی قول او را راست و درست میکنیم.

7) بحار 37/20/43 یکبار یهودیان، عروسی داشتند، آمدند نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که ما بر شما حق همسایگی داریم، شما دختر خودتان فاطمه را به عروسی ما بفرستید تا باعث مسرت ما گردد و بر این امر پافشاری نمودند.
رسول خدا با اینکه صاحب اختیار هر مسلمانی است فرمود او همسر علی بن ابیطالب است، هر چه علی بگوید یهودیان گفتند خود شما از علی بخواهید که فاطمه را بفرستد.
سپس یهودیان لباسهای فاخر و زیورآلات، هر چه داشتند جمع آوری کردند و خود را به آنها آرایش دادند چون گمان میکردند لابد فاطمه دختر پیغمبر اکرم با لباسی مبتذل و نازیبا به عروسی آنها میآید و با این کار میتوانند اهانتی به آن مخدره کرده باشند.

ناگاه جبرئیل نازل شد و لباسی از بهشت آورد با زیور آلاتی که چشم مثل آنها را ندیده بود. فاطمه علیهاسلام آن لباس را پوشید و به آن زینتها زیور کرد و از آن عطرها خود را معطر ساخت و به عروسی یهودیان رفت تا آنحضرت وارد شد همه تعجب کردند و زنهای یهودی پیش پای آنحضرت به زمین سجده کردند و تعداد زیادی از آن زن و مرد یهودی مسلمان شدند.

8) رسول خدا فرمود در حالیکه اهل بهشت سرگرم نعمتهای بهشتی و اهل جهنم به عذاب آتش معذبند، نوری برای اهل بهشت می درخشد بعضی می گویند این چه نوری بود؟ شاید خدایتعالی بر ما نگاهی افکنده است خازن بهشت می گوید نه، امیرالمؤمنین علیه السلام با فاطمه علیهاسلام شوخی کرد و زهرا تبسم نمود، این نور از دندانهای مبارک زهرا بود.

منابع:

• فاطمة الزهراء رحمانی، صفحات 43 و 45.
• بحارالانوار، ج 43، ص 105، ح 19.
• بحارالانوار، ج 43، ص 46، ح 45.
• بحارالانوار، ج 43، ص 75، ح 62.
• بحارالانوار، ج 43، ص 153، ح 12.
• بحارالانوار، ج 43، ص 30، ح 37.

[رزیتا]

آیه ای که تنها امام علی علیه السلام به آن عمل کرد




مدتی بود که ثروتمندان با پیامبر صلی الله علیه و آله به طور خصوصی سخن می‌گفتند و با این کار نوبت به فقیران و مستمندان نمی‌رسید تا با رسول خدا صحبت کنند. این کار مایه ناخرسندی رسول خدا گشته بود، تا این که این آیه نازل شد:
« یا ایها الذین آمنوا اذا ناجیتم الرسول فقدموا بین یدی نجواکم صدقه ذلک خیر لکم و اطهر »؛ (سوره مجادله، آیه 12) (ای کسانی که ایمان آورده اید، هرگاه خواستید با پیامبر سخن سری بگویید یا سؤالی کنید، باید پیش از آن، مبلغی صدقه بدهید، که این صدقه برای شما بهتر و پاکیزه تر است.) (زیرا شما را از سوالات بیجا بر کنار و از بخل و لئامت پاک می گرداند.)

پیامبر خدا بعد از نزول این آیه فرمان داد همگان پیش از سخن سری با او صدقه ای بدهند.
با نزول این آیه، تهیدستان نتوانستند صدقه بدهند و بی نیازان هم بخل ورزیدند. به همین جهت ازدحام پیرامون رسول خدا از میان رفت.
ولی تنها کسی که صدقه داد، امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود که یک دینار را به ده درهم خرد کرد و ده بار با رسول خدا به طور خصوصی سخن گفت.

علی علیه السلام می فرمود:« در قرآن کریم آیه ای است که جز من کسی به آن عمل نکرده و در آینده نیز عمل نخواهد کرد.»
و منظورش همین آیه بود، چرا که این آیه بعدها منسوخ شد.



آیه نجوا

در سوره مجادله آیه‌های 12 و 13 چنین آمده است: « ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که می‌خواهید با رسول خدا نجوا کنید ( سخنان در گوشی بگویید)، قبل از آن، صدقه‌ای (در راه خدا) بدهید. این برای شما بهتر و پاکیزه‌تر است؛ و اگر توانایی نداشته باشید، خداوند آمرزنده و مهربان است. آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوا خودداری کردید؟ اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت، نماز را برپا دارید و زکات بدهید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و بدانید خداوند از آنچه انجام می‌دهید با خبر است.»
امام علی علیه السلام می‌فرماید:« در کتاب خدا آیه‌ای است که هیچ کس قبل از من به آن عمل نکرد و پس از من هم نخواهد کرد؛ و آن آیه‌ی نجوا است. من یک دینار داشتم که آن را به ده درهم خرد کردم و هر بار پیش از نجوا با پیامبر یک درهم در راه خدا صدقه دادم. پس از این، خداوند با آیه‌های بعدی، این آیه را نسخ کرد (و این حکم از روی مردم برداشته شد.)»

[رزیتا]

صدقه

در دین اسلام همان گونه که کسب درآمد از هر راهی مجاز نیست، خرج کردن مال نیز در هر راهی درست نیست.
یکی از نیکوترین راه های مورد تأیید اسلام برای صرف مال، صدقه دادن آن در راه خداست. دادن مال در راه خدا را «تصدّق» و مال داده شده را «صدقه» می‌نامند.
صدقات دو دسته اند:« واجب و مستحب.»
صدقه واجب عبارت است از بخشی از اموال شخصی که با شرایطی خاص به افرادی مخصوص داده می شود، از جمله زکات، خمس و فطریه.

ولی صدقه مستحب اندازه خاصی ندارد و انسان می تواند هر مقدار از مالش را که بخواهد در راه خدا به فقرا و نیازمندان ببخشد.
البته بخشش اموال در حدی که برای خود شخص ایجاد تنگدستی کند، مذموم شمرده شده است.
در صدر اسلام پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلّم با کسانی که از دادن برخی صدقات واجب خودداری می‌کردند، می‌جنگید. بخش مهمی از در آمدهای مالی دولت اسلام با صدقات تأمین می گردد. خداوند در قرآن می فرماید:«هر کس صدقه دهد، علاوه بر اجر اخروی، چند برابر پاداشش را در همین دنیا پس می‌گیرد.»
لذا در روایات آمده است که «هرگاه احساس تنگدستی کردید، آن را با صدقه دادن که نوعی معامله با خداست، برطرف کنید.»

برخلاف تصور افراد ظاهربین، انفاق نه تنها موجب کم شدن اموال انسان نمی شود، بلکه برکت و یا افزایش اموال را نیز به دنبال دارد.
قرآن کریم می فرماید:
«مثل کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند همانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه صددانه باشد، خداوند برای هرکس که بخواهد آن را چند برابر می کند و خدا گشایشگر داناست.»

«یضاعفه» از ماده «ضعف» تنها به معنای دو برابر نیست، بلکه تا چندین برابر را نیز شامل می شود که در انفاق تا هفتصد برابر و بیشتر در قرآن آمده است.
باتوجه به اطلاق در آیه می توان استفاده کرد که زیاد شدن صدقات و برکت آن علاوه بر این که شامل اموال دنیا اعم از زیاد شدن رزق و روزی، اداء دین و... می باشد افزونی پاداش ها و ثواب های الهی در آخرت را نیز شامل می شود، چنان چه در روایات هر دو مورد بیان شده است.

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می فرماید:
به وسیله صدقه، رزق و روزی را برای خود نازل کنید

امام صادق علیه‌السلام فرموده است:
«صدقه دین را ادا می کند و برکت را برای انسان به دنبال دارد.»

امام علی علیه‌السلام می فرماید:
«هرگاه بی چیز شدید بوسیله صدقه با خدا تجارت کنید».

همچنین پیامبر اسلام فرموده است:
«خداوند صدقه شمارا افزایش داده و زیاد می کند همانطور که یکی از شما فرزند خود را رشد داده و پرورش می دهد، تا این که روز قیامت در حالی که به بزرگی کوه احد رسیده است او را ملاقات می کند.»

آن حضرت در جای دیگر می فرماید:
«صدقه بدهید، همانا صدقه مال را زیاد می کند، پس صدقه بدهید خداوند شما را مورد رحمت خویش قرار دهد.»


دوری بلا و مرگ بد


رفع بلا، دوری از مرگ سوء و ...از اثرات انفاق می باشد که در روایات نیز به آن اشاره شده است:
امام باقر علیه‌السلام می فرماید:
«صدقه هفتاد بلا را از انسان دور می کند و نیز مرگ سوء را از انسان دور می نماید چرا که صاحب صدقه هرگز با مرگ سوء از دنیا نمی رود.»
و در جایی دیگر آمده است:
«با دست خود صدقه دادن، انسان را از مرگ سوء حفظ می کند و هفتاد نوع از انواع بلایا را از انسان دور می کند.»


طول عمر

همانطور که در تعالیم اسلامی آمده است، برخی عوامل بر مدت عمر انسان تأثیر می گذارد و کاهش یا افزایش طول عمر انسان را به همراه دارد «صدقه دادن» از عواملی است که طبق بیان صریح روایات، موجب افزایش طول عمر می شود:
پیامبر اکرمصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می فرماید:
«صدقه و صله رحم شهرها را آباد می کند و بر عمرها می افزاید.»


شفای مریض

از دیگر آثار مهم، صدقه و انفاق، شفای مریض است که نفش اساسی و مهمی دارد و اثر آن بارها به تجربه رسیده است، حدیثی که به این مسئله تصریح می کند از پیامبر اکرمصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، امام صادقعلیه‌السلام، امام کاظمعلیه‌السلام و امیرمؤمنانعلیه‌السلام: نقل شده است:
«بیماران خود را به وسیله صدقه درمان کنید»
و در حدیث دیگری می خوانیم که مستحب است مریض با دست خود صدقه بدهد.


دورکننده فقر

از امام باقر علیه‌السلام نقل شده است:
«نیکی و صدقه فقر را دور می کند...»

آثار معنوی انفاق
از نظر قرآن کریم انفاق در راه خدا، تجارتی پرسود و معامله ای ارزشمند است که موجب جلب پاداش های عظیم و رسیدن به بهشت الهی شده، انسان را از هول و هراس قیامت ایمن نموده و موجب نجات از عذاب دردناک الهی می شود.


منابع:
المیزان، ج 2، ص 420 و ص ص 433.

[رزیتا]

امام علی علیه السلام، باخبر از همه حوادث تا روز قیامت


حضرت علی علیه السلام می‌فرمود:
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به من چنین وصیت کرد که:« هر گاه از دنیا رفتم، مرا با شش مشک از چاه غرس (چاهی در مدینه که پیامبر آبش را گوارا و تمیز می‌دانست) غسل بده و کفنم کن، سپس دهانت را بر دهان من بگذار.»
من به وصیت پیامبر عمل کردم و دهانم را بر دهان او گذاشتم و او در آن حال، مرا از همه حوادث تا روز قیامت با خبر فرمود.


منابع:
بحارالانوار، ج 40، ص 213، حدیث1 -------- بصائرالدرجات



با فضیلت ترین اعمال در قیامت

رسول خدا صلی الله علیه و آله روزی بعد از نماز صبح، رو به اصحابش کرد و فرمود: دیشب عمویم، حمزه و جعفر بن ابیطالب را دیدم، در حالی که در برابر آنها ظرف‌هایی از انگور و خرما و شیرینی بود که از آن میل می‌کردند.
نزدیک آن دو رفتم و به آنها گفتم:« پدر و مادرم فدایتان باد، شما چه کاری را در قیامت با فضیلت تر یافتید؟»
گفتند:« پدر و مادرمان فدایت باد، ما برترین کارها را درود فرستادن بر تو و دوستی علی بن ابی طالب علیه السلام یافتیم.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 274 -------- کشف الغمه

[رزیتا]

علوم نبوی در قلب امام علی علیه السلام




یکی از مهمترین حوادث زندگی حضرت علی علیه السلام باز شدن علوم نبوی به قلب مطهر او بوده است:
رسول اکرم صلی الله علیه و آله در آخرین دقائق حیات خود، حضرت علی علیه السلام را به حضور خویش طلبید و فرمود:« مرا در آغوش بگیر.»
امام علی سر رسول خدا را به سینه خود چسباند و پیامبر مشغول نجوا با او شد و مدتی طولانی به این حالت گذشت.
بعدها علی علیه السلام فرمود:« رسول گرامی اسلام هزار دروازه علم را به روی من گشود که از هر یک هزار در دیگر باز می شد.»
و به این ترتیب هزار هزار دروازه علوم نبوی به روی حضرت علی علیه السلام باز شد. این ماجرا در تمام کتب تواریخ و حدیث شیعه و سنی نقل شده است.

آخرین لحظات زندگی پیامبر و حضور امام علی علیه السلام

در نیمروز دوشنبه 28 ماه صفر سال 11 هجرت، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در لحظه های واپسین زندگی چشمان مبارک را گشود و فرمود:« برادرم را، حبیبم را، صدا بزنید که کنار بستر من بیاید.»
فاطمه زهرا سلام الله علیها که می‌دانست منظور رسول خدا کسی جز علی نیست، او را صدا زد. علی علیه السلام در کنار بستر رسول الله نشست، بدن او را از بستر بلند کرد و به سینه اش تکیه داد. در همین حالت نشانه های احتضار در پیامبر خدا پدیدار گشت.
پیامبر آهسته دهان بر دهان علی گذاشت و مدتی با او مناجات کرد تا اینکه جان از بدن مقدسش خارج شد. در این لحظه علی علیه السلام سر بلند کرد و فرمود:« خداوند پاداش شما را در مصیبت پیامبرتان بزرگ گرداند. خداوند روح او را قبض کرد.»

صدای شیون و فریاد از کنار بستر رسول خدا برخاست.
طبق دستور پیامبر، علی علیه السلام بدن او را غسل داد و کفن کرد و آن‌گاه در حالی که اشک می ریخت، کفن از چهره رسول خدا گشود و چنین گفت:« پدرم و مادرم به فدایت! با مرگ تو چیزی قطع شد که با مرگ هیچکس چنین نشد و آن وحی الهی و اخبار آسمان ها بود. اگر ما را به شکیبایی و جزع نکردن فرمان نداده بودی، آن‌چنان برایت می‌گریستیم که سرچشمه اشکمان خشک می‌شد. حزن و اندوه ما همیشگی خواهد بود و این اندازه باز هم برای تو اندک و ناچیز است. پدر و مادرم به فدایت، ما را در پیشگاه پروردگارت به یاد آور و در خاطرت نگهدار.»

آن گاه خود را بر بدن مطهر رسول الله افکند و صورت و کفن او را بوسید.
نخستین کسی که بر بدن پیامبر نماز گزارد، علی علیه السلام بود. آن گاه اصحاب دسته‌دسته آمدند و نماز خواندند. زید بن سهل و ابوعبیده جراح قبری آماده کردند و مراسم خاک سپاری بدن مطهر پیامبر توسط امیر المومنین علیه السلام و کمک فضل و عباس انجام گرفت.

منابع:

• بحارالانوار، ج22، ص527
• سیره ابن هشام، ج2، ص656