مشاعره واژه ای

[افسون 13]

منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک
نوای من به سحر آه عذرخواه من است

[مستور]

اوصاف علی به گفتگو ممکن نیست
گنجایش بحر در سبو ممکن نیست

[ماهین]

خسروا دادگرا شیر دلا بحر کفا
ای جلال تو به انواع هنر ارزانی
همه آفاق گرفت و همه اطراف گشاد
صیت مسعودی و آوازه ی شه سلطانی

[مستور]

ذره را خورشید رخشان در کنار
گر گرفت از همت بالا گرفت

[افسون 13]

آن مه که وفا و حسن سرمایه ی اوست
اوج فلک حسن کمین پایه ی اوست
خورشید رخش نگر و گر نتوانی
آن زلف سیه نگر که همسایه ی اوست

[مستور]

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز قلب بیمارت هزاران درد بر چینم

[افسون 13]

تا درد رسید چشم خونخوار ترا
خواهم که کشد جان من آزار ترا
یا رب که ز چشم زخم دوران هرگز
دردی نرسد نرگس بیمار ترا

[مستور]

یارب آن نو گل خندان که سپردی به منش

می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

[افسون 13]

هرگز نبود شکست کس مقصودم
آزرده نشد دلی ز من تا بودم
صد شکر که چشم عیب بینم کورست
شادم که حسود نیستم محسودم

[مستور]

عید رمضـــان آمـــد و مـــاه رمضان رفت
صد شکر که این آمد صد حیف که آن رفت