مشاعره سنتی

[مهدی]

تا کی کشم جفای تو این نیز بگذرد
بسیار شد بلای تو، این نیز بگذرد

[shokofe]

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

[مهدی]

استخوانم سرمه شد از کوچه گردیهای حرص
خانه دار گوشهٔ چشم قناعت کن مرا

[shokofe]

ای پادشاه حسن خدا را بسوختیم
آخر سؤال کن که گدا را چه حاجت است

[FereShteH]

تو تمامی من نمی‌خواهم وجود

وین نمی‌باید به انبازی مرا

[مهدی]

از خیالت در دل شبها اگر غافل شوم
تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا

[shokofe]

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

[مهدی]

تجلی سنگ را نومید نگذاشت
مترس از دور باش لن‌ترانی

[shokofe]

یکی چو باده پرستان صراحی اندر دست
یکی چو ساقی مستان به کف گرفته ایاغ

[مهدی]

غم گرد دل پر هنران می‌گردد
شادی همه بر بی‌خبران می‌گردد
زنهار! که قطب فلک دایره‌وار
در دیدهٔ صاحب‌نظران می‌گردد