امروز و فردا نكنيد

[رزیتا]

خرگوشي وسط جاده نشسته بود و اتومبيلي داشت به طرفش مي آمد. خرگوش تصميم به فرار گرفت. ابتدا به قصد پريدن به طرف راست جاده، جهت گيري كرد ولي بعد پشيمان شد و گفت سمت راست جاده دره است، بهتر است به سمت چپ فرار كنم؛ تمام نيروي خودش را به طرف چپ جاده سوق داد ولي باز هم با خودش گفت كه سمت چپ هم خيلي دور است و تا آن زمان اتومبيل مي رسد. تصميمش را عوض كرد و دوباره طرف راست جاده را نشانه گرفت. دوباره تغيير عقيده داد و طرف چپ و... خلاصه آن قدر اين دست وآن دست كرد تا اينكه اتومبيل سر رسيد و او را زير گرفت... خيلي از ما شبيه خرگوش همين قصه ايم و هر روز داريم براي انجام كارهايمان امروز و فردا مي كنيم. اگر شما هم از همين دسته ايد، گفتگوي ما را با دكتر حسين ابراهيمي مقدم بخوانيد.

[رزیتا]

كجاي مغز ما مسئول تصميم گيري و تفكر است؟

مخ انسان از هر جاندار ديگري پيشرفته تر است. لايه قشري مغز كه هنوز بافت هاي آن فاسد نشده به سبب آنكه عمدتا از جسم ياخته هاي عصبي و رشته هاي بدون ميلين تشكيل شده، خاكستري رنگ به نظر مي رسد و به همين دليل به آن "ماده خاكستري" هم گفته مي شود. بخش زيرين مخ كه در زير مخ قرار دارد عمدتا از آكسون هاي ميلين دار تشكيل شده و سفيد و شيري رنگ به نظر مي رسد. فعاليت هاي ذهني پيچيده از همان قشر خاكستري صورت مي گيرد. حالاكه از مركز تصميم گيري و اراده در مغز حرف زديم،بد نيست به اين هم بپردازيم كه اصولاچرا برخي افراد در انجام كارها مدام امروز و فردا مي كنند؟ برخي امروز و فردا كردن ها جنبه كما ل طلبانه دارد.افرادي وجود دارند كه مجدانه و مداوم براي رسيدن به كمال مطلوب عملادر كار خود، همكاران و كارمندانشان وقفه ايجاد مي كنند. گرچه انجام هر كاري تا حد توانايي به نظر پسنديده مي آيد اما در دنياي واقعيات، باكفايت بودن در صورتي كه براي دست يافتن به اهداف كافي باشد، بهتر از كامل و بي نقص بودن است.

[رزیتا]

آيا امروز و فردا كردن جنبه هاي ديگري هم دارد؟

بله، يكي از عوامل متداول در به تاخير انداختن كارها، احساس ملالت و بيزاري است.كارهايي وجود دارد كه هرچند بسيار ضروري است اما حتي از منتظر ماندن براي خشك شدن رنگ ديوار نيز كسالت بارتر است. از آنجا كه طبيعت انسان او را به سوي اموري مي كشد كه انجام دادن آنها برايش جالب باشد و به همين نسبت از كارهايي كه انجام دادنش كسالت بار است دورش مي كند، در نتيجه اين بيزاري اغلب كارها را به تعويق مي اندازد.

[رزیتا]

دشمني با ديگران نيز مي تواند باعث امروز و فردا كردن ها شود؟

بله. يكي از دلايل متداول به تاخير انداختن كارها نشان دادن كينه وعداوت با شخص يا شركتي است كه كاري را بر عهده شما نهاده است. كارمندي از اين واقعيت كه كاري به او تحميل شده است دچار رنجش مي شود،در نتيجه اولين واكنش او، حركت آهسته، مثل راه رفتن افراد بيمار خواهد بود. امروز و فردا كردن تا نزديك شدن به آخرين فرصت نيز از مواردي است كه مي توان به آن اشاره كرد. افرادي وجود دارند كه كارها را به تاخير مي اندازند تا به ضرب الاجل هاي از پيش تعيين شده برسند. آنها اصرار دارند كه تحت فشارهاي باقي مانده بهتر كار مي كنند. به هر حال اين روش، هم براي سلامتي آنها مضر است و هم وقت زيادي را تلف مي كند. اين كار ميزان فشار رواني وارده بر شخص را افزايش مي دهد و در مواقع مواجهه با بحران هاي حقيقي و غيرقابل اجتناب كار را بسيار دشوار خواهد كرد.

[رزیتا]

آيا امروز و فردا كردن جنبه مثبت هم دارد؟

بله. مواردي وجود دارد كه تاخير در آنها كار درستي است: مثلازماني كه كار كم ارزش تري را به خاطر كار پرارزش تري به تعويق مي اندازيم، زماني كه احساس خستگي، عصبانيت، استرس، افسردگي و... مي كنيم؛ زماني كه براي انجام دادن موثر كارها از كمبود دانش يا مهارتي رنج مي بريم و زماني كه حالات جسمي و رواني ما اجراي بهينه كاري را غيرممكن مي كند چرا كه مغز خسته يا بدن بيمار آمادگي بيشتري براي خطا كردن و قضاوت نادرست دارد. نكته اي كه در اين ارتباط مي توان به عنوان راهكار ارائه داد اين است كه سعي كنيد وظايف خود را به صورت روزانه به اجرادر آوريد تا در اثر تلنبار شدن آنها به وظيفه اي سنگين و اجباري تبديل نشوند. به اين موضوع فكر كنيد كه اين مسئوليت به هر حال بايد توسط ما به اجرا در آيد بنابراين بهتر است با اجراي به موقع آن، هم كيفيت آن را ارتقا بخشيم و هم خود را از استرس هاي به تعويق افتادنش رهايي بخشيم.