چگونه باشيم؟ (بهداشت رواني)

[رزیتا]

چند قانون براي ارتباطات انساني
1- مراقب حرف هايتان باشيد:
اگر تصميم پيگيري كاري را نداريد، نگوييد كه آن را انجام خواهيد داد. اعتبار شما ارتباط تنگاتنگي با كلامتان دارد. اگر به قول خود عمل نكنيد، در مورد كارهاي بزرگ به شما اعتماد نشده و در نتيجه پيشرفتي نخواهيد كرد.

2- قدرداني و سپاسگزاري كنيد: اگر فردي لطفي به شما كرد و يا جهت انجام كاري براي شما از خواسته خود گذشت، به اين سعي و تلاش آگاه شويد. شما به خودي خود مستحق لطف نبوده و كسي به شما بدهكار نيست. اگر مورد لطف واقع شديد، تشكر نموده و در عوض مقابله به مثل كنيد.

3- با فكر و با ملاحظه باشيد:
هرگز تصور نكنيد كه ديگران سخنان شما را مساعد و ارزشمند تلقي خواهند كرد. برخي افراد به صورت طبيعي تك تك كلماتي كه شخص بيان مي كند را براي يافتن يك رودررويي شخصي مورد جستجو قرار مي دهند. شما نمي توانيد اين گونه افراد را تغيير دهيد، اما قادريد نزد آنها حرف هاي خود را با دقت سازماندهي نماييد. پيش از صحبت كردن فكر كنيد و مطمئن شويد هيچ ابهامي كه باعث سوء تعبير شود در سخنان شما وجود ندارد.

4- از خود گذشتگي كنيد:
گاهي از مكان شغلي خود خارج شده و به ديگران در كارهايشان كمك نماييد. اين عمل را بدون اينكه از شما درخواست شود انجام دهيد. گفتن: "كمك لازم نداري؟" يك تاثير دوگانه در پي دارد. ابتدا، شما ديگران را تشويق به از خود گذشتگي نموده و در نتيجه محيط كاري مثبت تري ايجاد خواهد شد. دوم، براي خود لطفي متعاقب را خريداري مي كنيد، چرا كه مهرباني هميشه بازمي گردد

. 5- متواضع و فروتن باشيد:
تلاش هاي مشهود براي تحت تاثير قرار دادن همكاران و اشخاص مافوق ، نتيجه عكس به همراه خواهد داشت. هيچكس آدم خودنما را دوست ندارد. اگر مي خواهيد كمالات شما توسط ديگران تصديق شوند، كافي است تمرين بردباري بيشتري بنماييد. كاميابي هاي شما زماني مصداق واقعي پيدا مي كنند كه اجازه دهيد ديگران خود متوجه آنها گردند نه اينكه مرتب صحبت از آن به ميان آوريد.

6- به حفظ آبروي ديگران كمك كنيد:
هر كسي اشتباه مي كند. به دفعه قبلي كه اشتباهي خجالت آور مرتكب شديد فكر كنيد. دوست نداشتيد كسي بيايد و اشتباه شما را كوچك جلوه داده و از جديت آن بكاهد؟ پس همين كار را شما در مورد ديگران انجام دهيد. با خنديدن به اشتباهي كه شخص ( نه با خنديدن به خود شخص) مرتكب شده به همراه ضربه اي دوستانه به شانه هاي او از پريشاني اش كاسته و بگوييد، "اين براي بهترين افراد هم ممكن است پيش بيايد." با اين كار به او و به ديگران اطمينان مي دهيد كه دنيا به پايان نرسيده است. اگر مناسب است، به جاي جلب توجه بي مورد نسبت به اشتباه رخ داده، هيچ چيزي نگوييد.

[رزیتا]

عوامل موثر در بهداشت رواني:
1- تغذيه: حالات روحي ما در انتخاب نوع غذايي كه مي خوريم موثرند. ما در حالات مختلف غذاهاي متفاوتي را طلب مي كنيم، هنگام احساس قدرت و پيروزي به غذاهاي گوشتي، هنگام احساس تنوع و تحول به غذاهايي با انواع سس و هنگام اضطراب يا پرخاشگري به خوراكي هاي گاز زدني تمايل داريم، در حالي كه وقتي خسته هستيم چاي و قهوه را ترجيح مي دهيم. بنابراين با شناخت خود و سوخت و ساز بدن مي توانيم با انتخاب مواد خوراكي مناسب به آرامش بيشتري دست يافته و از خوردن لذت ببريم. 2- ايمان: اعتقادات و باورهاي مذهبي قادر است در مصيبت هاي زندگي، از فرد افسرده و مايوس، انساني اميدوار و محكم بسازد، چنانكه هرگز خود را تنها و بيمناك احساس نكند. او باور دارد كه خدا پيوسته با اوست، در رويارويي با سختي هاي زندگي تنها نيست و خداي مهربان به او علاقه و توجه دارد. اين باور موجب مي شود كه فرد عليه انزواطلبي و گوشه گيري كه بسياري از مبتلايان به امراض خطرناك را از پاي در مي آورد، ايمن شود. 3-مدرسه: مسئوليت اولياي مدرسه فقط در پرورش نيروي عقلي و آشنا كردن دانش آموزان به مسائل اجتماعي و اخلاقي خلاصه نمي شود. مدرسه مسئول تغيير و اصلاح رفتارهاي ناسازگارانه و تامين نوع عاطفي و سلامت رواني دانش آموزان نيز مي باشد. در مدرسه فرزندان دوست داشتن و دوست داشته شدن را تجربه مي كنند. معلم با تكريم شخصيت، محبت و توجه دانش آموزان، آنان را در مسير صحيح هدايت مي كند. دانش آموز در مدرسه چگونگي برقراري روابط درست عاطفي، سازگاري با ديگران و مسئوليت پذيري را مي آموزد و راه هاي مبارزه با كينه توزي، ديگر آزاري و حسادت را ياد مي گيرد. 4- ورزش: ورزش يكي از رموز سلامت جسماني و رواني است. افراد داراي آمادگي جسماني از لحاظ احساسات، عواطف، شخصيت اجتماعي و نوع دوستي كامل تر و در فعاليت هاي شغلي و حرفه اي موفق ترند. ورزش موجب تقويت اعتماد به نفس در فرد شده، او را متعادل، متفكر و سازگار با محيط مي كند. با ورزش، شخص كمتر دچار حسادت، حقارت و ستيزه جويي مي شود و در نتيجه از سلامت رواني بهتري برخوردار خواهد بود.

[رزیتا]

اهداف بهداشت رواني در خانواده
1- تامين سلامت جسماني، رواني، عاطفي، اجتماعي و اخلاقي اعضاي خانواده. 2- تلاش براي شناخت رفتار خود و افراد خانواده. 3- برقراري روابط حسنه بين اعضاي خانواده. 4- ايجاد ارتباط صميمانه و حفظ اسرار خانواده، به طوري كه اعضاي خانواده در داخل خانه به يكديگر تذكر بدهند ولي در بيرون مدافع هم باشند. 5- تقويت اعتماد و عزت نفس اعضاي خانواده و احترام به شخصيت ديگران. 6- به وجود آوردن احساس رضايت از زندگي. 7- آموزش خانواده ها براي كمك به پيشبرد اهداف صحيح اجتماعي.

[رزیتا]

چگونه باشيم؟ (بهداشت رواني)به وسيله ناشناس

بهداشت رواني همان سلامت فكر و قدرت سازگاري فرد با محيط و اطرافيان است. همچنان كه از جسم خود مراقبت مي كنيم ، روح خود را نيز بايد مقاوم تر كنيم تا زندگي بهتري داشته باشيم. در زندگي، "چگونه بودن" خيلي مهم تر از "بودن يا نبودن" است. ايجاد فرصت براي شكوفايي استعدادها، توانايي ها و كنار آمدن با خود و ديگران يكي از اهداف مهم و اساسي بهداشت رواني است. جوامع مختلف سعي مي كنند تا سياست هاي مربوط به بهداشت رواني را سازماندهي كنند. اصل كلي در اين تلاش، سالم سازي محيط فردي و اجتماعي است كه افراد جامعه را در بر مي گيرد. اين نگرش حكم مي كند كه خانواده ها بيش از پيش با بهداشت رواني خانواده و چگونگي پيشگيري و درمان بيماري هاي روحي آشنا شوند. چون در مواجهه با چالش ها و مشكلات روزمره، ما براساس ويژگي هاي رواني خود با آنها برخورد مي كنيم، هر چه از سلامت رواني بيشتري برخوردار باشيم به يقين آسيب پذيري ما كمتر خواهد بود.