آپاندیسیت

[Nur3]

التهاب ناگهانی آپاندیس ( لوله کوچک و باریک و انگشتی شکل است که از روده بزرگ منشعب می شود . ) پاندیسیت یکی از مهمترین علل جراحی های اورژانس شکم در بچه ها می باشد . سالانه حدود ۴ مورد عمل آپاندکتومی در هر ۱۰۰۰ کودک زیر ۱۸ سال در ایالات متحده انجام می گیرد . در مردان شیوع بیشتری نسبت به زنان وجود دارد . اوج میزان شیوع در اواخر نوجوانی و اوایل ۲۰ سالگی است .

«آپاندیسیت» یا التهاب و آماس آپاندیس، شایع ترین علت عمل جراحی فوری در اطفال و بزرگسالان است. «آپاندیس» زایده یا لوله کوتاهی است که قطر آن به اندازه یک مداد باریک و طول آن از چند سانتی متر تجاوز نمی کند. این زایده به ابتدای روده بزرگ که در قسمت راست وپایین شکم قرار دارد چسبیده ویا در حقیقت آویزان است. انتهای آپاندیس بسته و کور است و فقط با سوراحی به داخل روده ارتباط دارد.

ثابت شده است که بیماریهای روده بزرگ در جوامع پیشرفته که قسمت عمده رژیم غذایی آنها از گوشت (ماده قابل جذب با باقیمانده کم) تشکیل شده است، شیوع بالاتری دارد.

التهاب آپاندیس یا آپاندیسیت حاد معمولاً به دلیل بسته شدن دهانه آن با یک قطعه سفت شده مدفوع ایجاد می شود. به ندرت عفونتهای ویروسی روده، آبله مرغان و یا سرخک سبب التهاب وتورم مخاط داخلی آپاندیس شده و منجر به بسته شدن دهانه خروجی آن می شوند. به دنبال انسداد و رکود، عفونت ظاهر می شود. پس از بسته شدن دهانه آپاندیس، ترشحات داخلی آن راه خروجی نداشته و روی هم انبار می شود، آپاندیس باد کرده و متورم می شود. افزایش فشار داخلی و تورم سبب اختلال گردش خون در رگهای ظریف دیواره آپاندیس می شود و جدار آن آسیب می بیند، در این حالت میکروبهایی که همیشه در آپاندیس وجود دارند، فرصت تاخت وتاز پیدا می کنند و به سرعت تکثیر می شوند و به دیواره آسیب دیده آپاندیس هجوم می برند وتخریب آن را تسریع می کنند.

افزایش فشار داخل مجری آپاندیس و تخریب و ضعیف شدن جدار آن سبب ترکیدن و پارگی آپاندیس ملتهب می شود و مواد داخل آن که به شدت آلوده به میکروبهاست به خارج آپاندیس یعنی محوطه شکمی می ریزد.

عفونت محوطه شکم که «پری تونیت» نامیده می شود و عارضه ای بسیار وخیم است، زیرا عفونت می تواند به سرعت در تمام نقاط شکم و بین روده ها و معده و کبد پیشرفت کرده و مسمومیت شدید ایجاد کند. قبل از کشف آنتی بیوتیکها چه بسا بیمارانی که در اثر این عارضه جان خود را از دست می دادند و هنوز هم با وجود در دسترس بودن این داروها پزشک همیشه از امکان پارگی آپاندیس و عواقب آن به شدت نگران است. زمانی که بین بروز علایم اولیه و پاره شدن آپاندیس طول می کشد، در حدود ۱۸ تا ۳۶ ساعت است و به همین دلیل است که آنرا آپاندیسیت می نامند.

به ندرت ممکن است آپاندیسیت حاد بدون درمان و خود به خود فروکش کند. گاهی اوقات ممکن است آپاندیسیت حاد تشخیص داده نشود و یا تشخیص با تأخیر صورت گیرد. از طرف دیگر بسته به مراکز طبی مختلف در حدود ۱۱ تا ۳۲ درصد آپاندیس هایی که خارج می شوند سالم بوده و التهابی ندارند. در ۳۰ درصد اطفال مبتلا به آپاندیسیت حاد، آپاندیس تا زمان عمل پاره شده است.

حمله آپاندیسیت حاد معمولاً با درد اطراف ناف شروع می شود.

در این مرحله در اکثر موارد اشتها از بین می رود و در حدود ۶ ساعت پس از شروع یعنی موقعی که دیواره آپاندیس کاملاً ملتهب شده است، درد در طرف راست وپایین شکم یعنی محلی که آپاندیس قرار دارد متمرکز می شود.

استفراغ و تب (کمتر از ۳۹ درجه) معمولاً در این مرحله ظاهر می شود.

آپاندیسیت در کودکان زیر ۲ سال نادر است .

عموماً بهمراه انسداد زائده آپاندیس با مدفوع ، جسم خارجی و ندرتاً تومور ایجاد می شود .در کودکان علائم و نشانه های آپاندیسیت ندرتاً بشکل کلاسیک بوده و لذا تشخیص معمولاً به تأخیر می افتد و احتمال پارگی آپاندیس در آنها بیشتر است . ولی در بچه های بزرگتر و بالغین تظاهرات بالینی مشخص هستند .


علائم و تظاهرات بالینی :

_دردی‌ که‌ از نزدیک‌ ناف‌ شروع‌ می‌شود و تدریجاً به‌ قسمت‌ تحتانی‌ شکم‌ در سمت‌ راست‌ نقل‌ مکان‌ می‌کند. درد کم‌کم‌ مداوم‌ می‌شود و از حالت‌ مبهم‌ به‌ صورت‌ کاملاً مشخص‌ در می‌آید بطوری‌ که‌ مکان‌ آن‌ دقیق‌تر توسط‌ بیمار نشان‌ داده‌ می‌شود.

_درد با حرکت‌، تنفس‌ عمیق‌، سرفه‌، عطسه‌، راه‌ رفتن‌، یا لمس‌، بدتر می‌شود.

_تهوع‌ و گاهی‌ استفراغ‌

_یبوست‌ و ناتوانی‌ در دفع‌ گاز

_اسهال‌ (گاهی‌)

_تب‌ کم‌ شدت‌، که‌ پس‌ از سایر علایم‌ آغاز می‌گردد.

_تشدید درد به‌ هنگام‌ لمس‌ ناحیه‌ تحتانی‌ شکم‌ در سمت‌ راست‌، معمولاً در نقطه‌ای‌ حدود یک‌ سوم‌ مسیر ناف‌ به‌ برجستگی‌ بالایی‌ استخوان‌ لگن‌. (توجه‌ داشته‌ باشید که‌ این‌ توصیف‌ فقط‌ زمانی‌ صدق‌ می‌کند که‌ آپاندیس‌ در جای‌ طبیعی‌ خود باشد. در بعضی‌ موارد، نوک‌ آپاندیس‌ در جای‌ دیگر واقع‌ شده‌ است‌، که‌ این‌ باعث‌ مشکل‌ شدن‌ تشخیص‌ می‌شود)

_تورم‌ شکم‌ (در مراحل‌ انتهایی‌)

_افزایش‌ تعداد گلبولهای‌ سفید خون‌

معمولا آپاندیسیت حاد با درد کولیکی ( انقباض و گرفتگی ) در اطراف ناف شروع می شود . همزمان با افزایش و پیشرفت التهاب درد بسمت پایین و سمت راست شکم متمایل شده و درست در بالای محل زائده آپاندیس متمرکز میشود . ( نقطه مک بودنی )

کم شدن و یا از دست رفتن کامل اشتها ( بی اشتهایی ) ، اغلب تهوع و گاهی بهمراه استفراغ میباشد .

( علامت ریباندتندرنس + ) اگر بهنگام معاینه سمت راست و پائین شکم را با دست فشار داده و مدت کوتاهی نگه داریم و بعد دستمان را برداریم . بطور لحظه ای درد بیمار بدتر می شود . این یافته نشانه انتشار التهاب بسمت پرده صفاق است .

درد اولیه ممکن است مبهم باشد ولی بعداً بطور فزاینده ای تشدید می شود .

توشه رکتال ( معاینه رکتال ) باعث پیدایش درد سمت راست شکم می شود .

اگر شخص به پشت دراز بکشد و پای راستش را مستقیم بالا بیاورد در ناحیه تحتانی سمت راست شکم درد احساس می شود .

لمس ناحیه یک چهارم تحتانی سمت چپ شکم منجر به احساس درد در ناحیه مقابل ( سمت راست ) میشود .

‌در حالیکه شخص به پشت دراز کشیده . اگر زانو و ران او را به سمت شکم خم کنیم و ساق پا را به سمت داخل و خارج شکم بکشیم اینکار منجر به ایجاد درد میشود.

اگر پریتونیت ایجاد شده باشد عضله شکم در معاینه بسیار سخت است .

درد شکمی با راه رفتن و سرفه کردن احتمالاً بدتر می شود .

تب که معمولاً در طی چندین ساعت اتفاق می افتد .


علائم آزمایشگاهی :
افزایش تعداد گلبولهای سفید خون در آزمایش CBC
سونوگرافی و CT اسکن شکمی احتمالاً التهاب آپاندیس را نشان می دهد .

جراحی آپاندیس تشخیص آپاندیسیت را قطعی میکند . این عمل با شکاف کوچکی در ناحیه یک چهارم راست و پائین شکم انجام می شود .

البته همه جراحی ها ،‌ یک آپاندیش غیرطبیعی را نشان نمی دهد . حدود ۱۵-۱۰٪ از موارد اعمال جراحی برای آپاندیسیت مشکلی از آپاندیس را نشان نمی دهد بلکه حکایت از مشکلی فراتر از آپاندیسیت است .

در این موارد جراح آپاندیس را برمی دارد و بقیه شکم را برای پی بردن به علل احتمالی درد بررسی می کند . در بعضی موارد برای اینکار نیاز به شکاف جراحی وسیعتری است .


ـ نشانه‌های کلیدی:
۱. درد مداوم در شکم که معمولاً از منطقه ناف شروع می‌شود و سریعاً به سمت ربع پائین و راست شکم تغییر مکان می‌دهد.

ـ نشانه‌های محتمل:

۱. حساس بودن شکم به لمس (با لمس شکم احساس درد پیدا می‌شود)
۲. تهوع و استفراغ
۳. تب


ـ مهم:

به محض این‌که به آپاندیسیت مشکوک شدید، با پزشک خود تماس بگیرید. این وضعیت ممکن است به سرعت بدتر شود و می‌تواند در صورت عدم درمان توسط پزشک کشنده باشد.


ـ مراقبت‌ خانگی:

۱. اگر قویاً به آپاندیسیت مشکوک هستید، تا وقتی با پزشک مشورت نکرده‌اید به کودک هیچ‌چیز خوردنی یا نوشیدنی ندهید.
۲. برای تسکین درد، شکم را سرد نکنید، این کار می‌‌تواند علائم آپاندیسیت را از دید پزشک مخفی کند. گرم کردن ملایم مثلاً با یک حوله گرم (نه داغ) می‌تواند دل درد را بهتر کند. با این حال اگر درد ادامه یافت یا بدتر شد، با پزشک تماس بگیرید.


ـ موارد احتیاط:

۱. به کودک مسکن ندهید (از جمله آسپیرین و استامینوفن)
۲. اگر به آپاندیسیت مشکوک هستید به کودک مسهل ندهید و او را تنقیه نکنید.


درمان :
بعد از محرز شدن تشخیص با توجه به علائم بالینی و یافته های آزمایشگاهی جراحی باید هر چه سریعتر انجام شود . اگر شک به آبسه وجود داشته باشد . ابتدا آنتی بیوتیک تراپی انجام می شود و بعد جراحی صورت می گیرد .
معمولاً با جراحی‌ قابل‌ درمان‌ است‌. اگر درمان‌ نشود، پاره‌ شدن‌ آپاندیس‌ مرگبار خواهد بود.

_امکان‌ دارد آزمایش‌ خون‌ (افزایش‌ تعداد گلبولهای‌ سفید خون‌) و آزمایش‌ ادرار (برای‌ رد عفونت ادراری‌) انجام‌ شوند. _عفونت‌ ادراری‌ ممکن‌ است‌ علایمی‌ شبیه‌ آپاندیسیت‌ داشته‌ باشد.

_زمانی‌ که‌ تشخیص‌ هنوز قطعی‌ نیست‌، هر دو ساعت‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌ را با دماسنج‌ مقعدی‌ اندازه‌گیری‌ و ثبت‌ نمایید.

_جراحی‌ برای‌ برداشتن‌ آپاندیس‌ (آپاندکتومی‌). از آنجایی‌ که‌ تشخیص‌ آپاندیسیت‌ مشکل‌ است‌، اغلب‌ تا زمانی‌ که‌ تشخیص‌ قطعی‌ داده‌ نشود، دست‌ به‌ جراحی‌ زده‌ نمی‌شود.

_اگر آبسه‌ تشکیل‌ شود، امکان‌ دارد جراحی‌ به‌ تعویق‌ افتد تا زمانی‌ که‌ آبسه‌ تخلیه‌ شود و فرصت‌ برای‌ التیام‌ آن‌ باشد.

_هرگز از داروی‌ مسهل‌، تنقیه‌، یا داروی‌ ضددرد استفاده‌ نکنید.

_داروهای‌ مسهل‌ می‌توانند باعث‌ پارگی‌ آپاندیس‌ شوند، و داروهای‌ تخفیف‌ دهنده‌ درد یا تب‌ نیز باعث‌ مشکل‌تر شدن‌ تشخیص‌ می‌شوند.

_داروهای‌ ضددرد پس‌ از جراحی‌ تجویز می‌شوند.

_اگر عفونت وجود داشته‌ باشد آنتی بیوتیک نیز تجویز می‌شود.

_امکان‌ دارد نرم‌کننده‌های‌ مدفوع‌ برای‌ جلوگیری‌ از یبوست‌ توصیه‌ شوند.

_تا وقت‌ عمل‌ در تخت‌ یا صندلی‌ استراحت‌ کنید. پس‌ از عمل‌، تدریجاً فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ عادی‌ خود را از سر گیرید.

_تا زمانی‌ که‌ آپاندیسیت‌ تشخیص‌ داده‌ نشده‌ است‌ از خوردن‌ و آشامیدن‌ بپرهیزید. وقتی‌ که‌ معده خالی‌ باشد، بیهوشی‌ برای‌ عمل‌ جراحی‌ بسیار بی‌خطرتر خواهد بود. اگر خیلی‌ تشنه‌ هستید، دهان‌ خود را با آب‌ بشویید.
پس‌ از عمل‌، ابتدا رژیم‌ مایعات‌ و به‌ تدریج‌ رژیم‌ جامدات‌ آغاز می‌شود.

_اگر یکی‌ از موارد تب‌ مساوی‌ یا بیش‌ از ۹/۳۸ درجه‌ سانتیگراد، استفراغ‌ مداوم‌، افزایش‌ درد شکمی‌، غش‌، وجود خون در مدفوع‌ یا محتویات‌ استفراغ‌ شده‌ و منگی‌ یا سردرد قبل‌ یا پس‌ از جراحی‌ رخ‌ دهد، حتما به پزشک مراجعه نمایید.


جراحی آپاندیسیت

عمل جراحی خارج کردن آپاندیس «آپاندکتومی» نامیده می شود. پس از آماده و بیهوش کردن بیمار، برش کوچکی در قسمت راست و پایین شکم داده می شود. آپاندیس از زخم بیرون کشیده شده و ته آن گره زده می شود و تمامی آن خارج می گردد و ته مانده آن با چند بخیه در جدار روده دفن می شود.

در موارد نادر ممکن است، آپاندیسیت تشخیص داده نشود و منجر به تشکیل آبسه بزرگ در شکم شود. در این موارد اول تجمع چرکی تخلیه می شود و در حدود ۶ تا ۸ هفته بعد یعنی زمانی که التهاب کاملاً فرو نشسته است، عمل جراحی برای خارج کردن آپاندیس انجام می گیرد.

عوارض
پارگی روده ها
گانگرن روده ها ( مردگی بافت روده )
التهاب پرده صفاق ( پریتونیت )
آبسه
عوارض عمل آپاندکتومی چندان شایع نیست.

در نزدیک به ۵ درصد بیماران عفونت زخم به وجود می آید. این مورد بیشتر در کسانی ظاهر می شود که آپاندیس پاره شده داشته باشند. چسبندگی روده ها نیز ممکن است پس از عمل جراحی به وجود آید اما در کسانی که آپاندیسیت پاره شده داشته باشند شایع تر است. بسیاری از چسبندگی ها مشکلی ایجاد نمی کنند اما در ۲ درصد موارد ممکن است سبب انسداد روده شوند.

آپاندیسیت حاد در کودکان، شایع ترین موقعیت حاد جراحی در کودکان است. سالانه ۸۰۰۰۰ کودک در امریکا مبتلا به آپاندیسیت می شوند. میزان ابتلا در کودکان زیر ۱۴ سال، ۴ در ۱۰۰۰ مورد است.

شایع ترین سن آپاندیسیت در کودکان بین ۱۸-۱۲ سالگی است.

در سنین کمتر از ۵ سال نادر( کمتر از ۵% ) و در سنین کمتر از ۳ سال بسیار نادر ( کمتر از ۱% ) است. در پسرها کمتر از دخترها و در نژاد سفید بیشتر از نژاد سیاه دیده می شود. شیوع فصلی آپاندیسیت اغلب در بهارو پاییز است.

علیرغم تکنیک های رادیولوژی در تشخیص آپاندیسیت، باز هم تشخیص آن مشکل است و ۲۰% خطر پرفوراسیون وجود دارد. مورتالیتی در این بیماری نادر است.


پاتولوژی آپاندیسیت

آپاندیسیت حاد، یک بیماری عفونی با علل مختلف است. روند شایع آن، تهاجم باکتری به دیواره ی آپاندیس می باشد. راه های مختلف ایجاد آپاندیسیت:

انسداد داخل لوله ای، تجمع مواد مدفوعی، هایپرپلازی لنفوئید، خوردن اجسام خارجی، پارازیت ها و تومورها است.

انسداد داخل لومن به دلیل پرولیفراسیون باکتری ها و افزایش ترشح موکوس، منجر به افزایش فشار داخل لوله ای شده و به دنبال افزایش فشار، احتقان لنفاوی و وریدی و ادم ایجاد می گردد. سپس اختلال پرفیوژن عروق سبب ایسکمی جدار آپاندیس و در نهایت نکروز آن می شود.

فولیکول های لنفاوی زیر مخاطی نیز می توانند انسداد لومن آپاندیس را ایجاد کنند که به تعداد اندکی در بدو تولد وجود دارند و در طول کودکی به تدریج افزایش می یابند و در دوره ی Teenager به حداکثر می رسند و پس از ۳۰ سالگی کاهش می یابند. فکالیت و آپاندیسیت هر دو در کشورهای توسعه یافته بیشتر دیده می شود.


علایم بالینی آپاندیسیت حاد

علایم بالینی آپاندیسیت حاد کاملن متفاوت است. علایم می تواند کلاسیک یا متغیر باشد.

علایم بالینی کلاسیک آپاندیسیت در کمتر از ۵۰% موارد وجود دارد، بنابراین اکثر موارد آپاندیسیت حاد علایم Atypical دارند. با وجود پیشرفت های تکنولوژی در زمینه ی تصویر برداری، هنوز هم hallmark تشخیص آپاندیسیت حاد، بر اساس شرح حال و معاینه ی دقیق بیمار است.

علایم بالینی کلاسیک آپاندیست:
بی اشتهایی و کسالت عمومی

درد شکم:
درد شکمی از علایم اولیه بیماری است که در ساعات اولیه پس از شروع بیماری، آغاز می گردد. درد اولیه مبهم است. ارتباط با فعالیت یا وضعیت بیمار ندارد. اغلب کولیکی و اطراف ناف است که ناشی از التهاب احشا و به دلیل اتساع آپاندیس می باشد. با پیشرفت روند التهابی در طی ۲۴-۱۲ ساعت، درد در ناحیه R.L.Q ( سمت راست و پایین شکم ) متمرکز می شود. سپس به مرور درد بسیار شدید و پایدار می شود و با حرکت افزایش می یابد.
تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ در بیش از ۵۰% بیماران رخ می دهد و اغلب به دنبال آن درد شکمی در عرض چند ساعت ایجاد می شود.


بی اشتهایی:
بی اشتهایی یک یافته کلاسیک در آپاندیسیت حاد است.
اسهال و علایم ادراری: بخصوص در موارد پرفوراسیون آپاندیس یا احتمال آبسه داخل لگنی دیده می شود.

تب:
تب در آپاندیسیت خفیف است، مگر این که پرفوراسیون رخ داده باشد.
تاکی کاردی خفیف نیز در اغلب بیماران دیده می شود.

پیشرفت بیماری از درد خفیف و مبهم، کسالت، بی اشتهایی تا درد شدید شکمی و تب و تهوع به طور سریع در اغلب موارد در عرض ۴۸-۲۴ ساعت رخ می دهد.

تأخیر در تشخیص بیشتر از ۴۸-۳۶ ساعت منجر به افزایش ریسک پرفوراسیون در ۶۵% موارد می شود. در مواردی که پرفوراسیون سبب پریتونیت می گردد: کودک دچار درد شکمی منتشر و توکسیسیتی شدید و علایم sepsis و دهیدراتاسیون می گردد، که شامل افت فشار خون، کاهش حجم ادرار، اسیدوز و تب شدید می باشد.

در موارد آپاندیس رتروسکال روند علایم بالینی آرام تر است و حدود ۵-۴ روز طول می کشد. در ضمن ممکن است علایم مشابه آرتریت سپتیک لگن باشد یا علایم آبسه پسواس داخل لگن را تقلید کند.

علت اولیه درد شکمی است که با انقباضات یا اتساع لومن آپاندیس ایجاد می شود

درد در اطراف ناف یا ناحیه اپیگاستر وجود دارد و با نیاز فوری به اجابت مزاج یا عبور گاز همراه است

به طور معمول درد در ناحیه ربع تحتانی راست ( MC Burneys) واقع است.

تهوع و استفراغ در ۵۰ الی ۶۰ درصدموارد رخ می دهد
اگر آپاندیسیت نزدیک مثانه باشد تکرار ادراری رخ می دهد.

اگر آپاندیسیت رتروسکال یا لگنی باشد ممکن است بیمار فاقد تندرنس که تنها یافته بالینی وجود تندرنس در پهلو ویا در ناحیه رکتوم یا لگن است.

درجه حرارت معمولاً کمی افزایش یافته است اگر بیشتر از ۸/۳۸ درجه باشد وجود پرفوراسیون را مطرح میکند.(تاکیکاردی متناسب با افزایش درجه است).
آنمی و وجود خون در مدفوع به ویژه در افراد مسن تشخیص اولیه کارسینوم را مطرح می کند.

در ۱ مورد از ۱۰۰۰ حاملگی آپاندیسیت رخ می دهد و شایعترین بیماری خارج رحمی است که نیاز به جراحی شکم دارد.

نکته : علامت Rovsing s یاد آور دردی است که در لمس ربع تحتانی راست شکم پس از لمس ربع تحتانی چپ ایجاد می شود.

اگر آپاندیسیت پر فوره باشد درد انتشار می یابد و وضعیت بیمار بدتر می شود.
ممکن است در آپاندیسیت یبوست هم وجود داشته باشد که تجویز میلین ممکن است سبب پرفوراسیون آپاندیس ملتهب شود.

معاینات بالینی آپاندیسیت

کودک مبتلا هنگام راه رفتن با احتیاط راه می رود، مختصر به جلو خم شده و اندکی به سمت راست لنگش دارد. در حالت خوابیده به supine اغلب به سمت راست دراز می کشند و زانوهایشان را بالا می برند، وقتی از آن ها بخواهیم زانو را باز کنند و دراز بکشند، کودک دستش را روی سمت راست و پایین شکم قرار داده و سپس پاهایش را دراز می کند.

معاینه شکم در مراحل اولیه آپاندیسیت نرم است و دیستانسیون شکم در موارد بیمار ی پیشرفته تر و پرفوراسیون ویا انسداد روده ی باریک دیده می شود. در سمع، اگر چه در مراحل اولیه آپاندیسیت صداهای روده ای نرمال یا افزایش یافته است، ولی با پیشرفت بیماری و یا پرفوراسیون، صداهای روده ای کاهش می یابد.

تندرنس موضعی شکمی، قابل اعتمادترین یافته در تشخیص آپاندیسیت حاد است. البته در موارد آپاندیس رتروسکال این یافته کمتر بارز است یا دیرتر دیده می شود.

در شروع معاینه، لمس آرام بازوی کودک در اطمینان خاطر دادن به او که معاینه ی شکم نیز به همین آرامی است، باعث جلب اعتماد کودک و شانس بیشتری برای معاینه ی دقیق تر می شود.

معاینه ی شکم برای آپاندیسیت ازناحیه L.L.Q شروع می گردد و خلاف عقربه های ساعت به سمت L.U.Q و سپس R.U.Q و در نهایت به R.L.Q می رسد. این معاینه ی چرخشی چندین بار ادامه می یابد و هر بار فشار در حین معاینه افزایش می یابد.

علامت ریباند تندرنس، ROVSING SIGN در آپاندیسیت حاد دیده می شود، اما همیشگی نیست. سایر علایم نظیر علامت پسواس در آپاندیس رتروسکال، و علامت اوبتوراتور در آپاندسیت لگنی دیده می شود.


یافته های آزمایشگاهی آپاندیسیت
در C.B.C در اوایل بیماری، در کمتر از ۲۴ ساعت اول ممکن است لکوسیت ها نرمال باشند. هم زمان با پیشرفت بیماری ۴۸-۲۴ ساعت اول لکوسیت ها مختصر افزایش یافته و به ۱۶۰۰۰-۱۱۰۰۰ می رسد. در موارد آپاندیسیت پرفوره گاه لکوسیتوز بالای ۲۰۰۰۰ نیز داریم. البته به طور نادر در موارد بدون پرفوراسیون این مقدار دیده شده است.

در آزمایش ادرار، تعداد کمی گلبول سفید یا قرمز دیده می شود. اما باید فاقد باکتری باشد. هماچوری واضح نیز نادر است و نشان دهنده ی درگیری کلیوی می باشد.

الکترولیت ها و تست های کبدی معمولن نرمال هستند، مگر این که تأخیر در تشخیص یا دهیدراتاسیون شدید یا SEPSIS وجود داشته باشد. اندازه گیری آمیلاز و تست های کبدی فقط برای افتراق از پانکراتیت و یا کوله سیستیت انجام می شود.

انجام C.R.P غیر اختصاصی است.

سرم آمیلوئید A ، پروتئینی است که در بیماران با آپاندیسیت حاد بالا می رود و میزان حساسیت و اختصاصی بودن آن ۸۶% و ۸۳% است.


بررسی های رادیولوژیک آپاندیسیت
عکس رادیولوژیک معمولی، حساسیت کمی برای تشخیص آپاندیسیت دارد و به طور معمول پیشنهاد نمی گردد ولی در موارد عارضه دار نظیر انسداد روده توصیه می شود.

سونوگرافی:
سونوگرافی در ارزیابی آپاندیسیت حاد توصیه می گردد و حساسیت بیش از ۹۰% دارد. کرایتریای تشخیصی آپاندیسیت در سونوگرافی ضخامت دیواره بیش از ۶ میلی متر، اتساع لومینال و وجود توده در R.L.Q یا فکالیت است.
C.T و M.R.I از دیگر اقدامات تشخیصی است.


تشخیص افتراقی آپاندیسیت:
بیماری هایی که می توانند علایم آپاندیسیت را تقلید کنند شامل:

گاستروآنتریت، آدنیت مزانتریک، دیورتیکول مکل، پانکراتیت، عفونت ادراری، پنومونی، کوله سیستیت و در خانم ها تورشن تخمدان، حاملگی خارج رحمی و P.I.D است.