شناگران گناهکارند؟

[رزیتا]

شناگران گناهکارند؟

علی سعیدلو نا خود آگاه در معرض انتخابی بزرگ قرار گرفته است.
مسولان ورزش کشور اطلاعی از آنچه در آمستردام رخ داد نداشتند اما اتفاق خارج از عرف سه نوجوان شناگر نوجوان ایرانی شاید بهانه ای باشد تا یک بار برای همیشه روایت ورزش های گروهی ایران با ورزشکاران رژیم غاصب صهیونیستی حل شود. دو نوجوان ایرانی


در این مرحله پایانی انتخابی المپیک نوجوانان توانستند بدرخشند و بالاتر از رقیبان دیگر شان به سهمیه المپیک برسند.
شاید غیر از یک مقام مسئول دولتی که گفته بود :« ما فقط با دولت رژیم غاصب صهیونیستی مشکل داریم » کسی را در کشورمان داشته باشیم که نداند موضع جمهوری اسلامی درباره فلسطین اشغالی این است که کشوری را به اسم اسرائیل به رسمیت نمی شناسد.
در المپیک آتن ، آرش میراسماعیلی ، قهرمان جودوی ایران درحالی که سال قبل از المپیک به مدال طلای جهانی رسیده بود ، در همان مرحله نخست بازی ها با قرعه اسرائیل روبرو شد و انصراف داد. پس از این اتفاق اما کمیته بین المللی المپیک به ایران اعلام کرد در صورت تکرار چنین اتفاقی ، کاروان ایران از مسابقات المپیک حذف می شود.
در همه سال های گذشته احد پازاج ، امیررضا خادم ، شادروان جاسم عباس زاده و مهدی محمدی از قهرمانان تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران به دلیلی مشابه از رقابت ها انصراف دادند. این اتفاق رویه ای بود که همه ورزشکاران بر اساس باورههای عمومی جامعه انجام می دادند.
در فوتبال هم ستاره سال های نه چندان دور تیم ملی وقتی در لیگ اتریش بازی می کرد ، از حضور در تل آویو و بازی هاپوئل خودداری کرد. اگرچه او در بازی برگشت ناچار شد تا در اتریش برابر این تیم بازی کند. در موردی مشابه وقتی تیم بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا باید به مصاف حریفی اسرائیلی می رفت ، مهاجم ایرانی سرشناس این تیم به اصرار مسولان باشگاهش ناچار شد تا هر دو بازی رفت و برگشت در این بازی شرکت کند.
در همه سال های پس از انقلاب اسلامی تنها یک بار رخ داده است که ورزشکاری از کشورمان رسما در رقابت با ورزشکاری از رژیم غاصب اسرائیل شرکت کند. در اواسط دهه 60 و در زمان ریاست مراد علی شیرانی در فدراسیون کشتی ، با مسولیت سفیر وقت ایران در کشور ترکیه ، نماینده ایران با رقیب اسرائیلی کشتی می گیرد و در مدتی کوتاه پرچم ایران را به نشانه پیروزی بر فراز سرش می چرخاند اما با این اقدام اعضای تیم ملی کشتی با واکنش شدید اللحن مسولان وقت اجرایی کشور مواجه شد و همه مسولان وقت کشتی کشور برکنار می شدند.

در المپیک چین ، در رشته شنا ، محمد علی رضایی در خط استارت 8 نفر در گروهی قرار گرفت که یکی از حاضرین اسرائیلی بود. علیرضایی به دلیل بیماری از حضور در المپیک انصراف داد ودر این گروه شنا نکرد. آرش میر اسماعیلی ، قهرمان سابق جودوی ایران در این باره به خبرآنلاین می گوید:« شب قبل از بازی و در دهکده مسابقات محمد علیرضایی از من


مشورت خواست. او شرایط سختی داشت . یکی می گفت شنا کن و دیگری می گفت سعی کن مریض شوی. شرایط ما با هم فرق می کرد به او گفتم من باید رودررو با رقیب مبارزه می کردم ولی تو برای خودت رکورد می زنی . او بدون شک سال ها برای رسیدن به المپیک زحمت کشیده بود و خیلی سخت بود که بخواهد این بخت رقابت را از دست بدهد. اما این یک عرف است که ما با اسرائیلی ها رقابت نمی کنیم. این یکی از ارزش هایی است که همه ما به آن پابندیم. اگرچه واقعا نمی دانم در شنا یا ورزش های رکوردی هم می توان گفت آنها دارند با هم رقابت می کنند یا نه.»
آیت اللهی ،سرپرست موقت فدراسیون شنا با بهانه هایی چون اینکه مسابقات سکوی قهرمانی نداشته ، روی لباس تیم ها نام کشورهای شان نقش نبسته است و بازی ها تنها یک رکوردگیری انفرادی بوده و استارت لیست نداشته است قصد دارد القا کند این رقابت یک اتفاق ناخواسته بوده است اما انتشار صفحه استارت لیست مسابقات در سایت رسمی مسابقات بین المللی شنای آمستردام که از مسابقات مهم فدراسیون جهانی شنا (فینا) محسوب می شود ، خط بطلانی بر این ادعا محسوب می شود .
اتفاقی که حتی مدیران سازمان ورزش هم نمی تواند آن را کتمان کنند. آیت اللهی سرپرست فدراسیون در این باره گفت :« شخص دکتر سعیدلو در جریان این اتفاق قرار گرفته اند و پیگیر ماجرا هستند. من ساعتی پس از انتشار خبر به سازمان رفتم و در این باره توضیح دادم و قرار شد گزارشی را در این باره ارائه کنم کنم.»
البته این ماجرا کارشناسان و مدیران سازمان ورزش را با پرسشی بزرگ روبرو کرده است ؛ «نمی دانیم در ورزش های رکوردی چه تصمیمی باید بگیریم. یعنی از این پس باید دونده ها یا دوچرخه سواران را هم از رقابت در تورنمنت هایی که یک ورزشکار از رژیم غاصب در آن حضور دارد محروم کنیم. » این سوال درحالی مطرح است که در سال های اخیر لابی های صهیونیستی هم برای انزوای بیشتر ورزش ایران ، قرعه ها را طوری طراحی می کنند تا در رقابت های مختلف ، ورزشکاران شان با نمایندگان ایرانی مواجه شوند یا در معدود کرسی های بین المللی متعلق به ایران ، نمایندگان کشور را در شرایطی قرار می دهند که با اسرائیلی ها روبرو شوند یا انصراف دهند از سوی نهاد های بین المللی حذف شوند اتفاقاتی چون آنچه برای پولادگر ، رئیس فدراسیون تکواندو ، اشرفی نایب رئیس سابق کمیته ملی پاراالمپیک و مینوکده ، داور جودو رخ داد.

چالشی بزرگ که که بر اساس مدیران ارشد سازمان درباره اش اعتقاد دارند :« تکلیف در این رشته های رکوردی مشخص نیست. نمایندگان مان از حضور در جلسات بین المللی هراس دارند. رئیس فدراسیونی به اجلاس جهانی می رود و عکس هایش را منتشر می کنند درحالی که در بسیاری از نشست های بین المللی که هیات های دیپلماتیک یا پارلمانی ما حاضر می


شوند هم نمایندگان رژیم صهیونیستی حضور دارند .»
اگرچه آنها می گویند:« بدون شک هیچ یک از ورزشکاران ما ، هیچ گاه با ورزشکاران این رژیم غاصب نبرد نمی کنند چون آنها را به رسمیت نمی شناسند اما واقعا نمی دانیم تکلیف مان در موارد ورزش های رکوردی و حضورهای بین المللی چه باید باشد. »
و این شاید آزمونی بزرگ برای علی سعیدلو ، رئیس سازمان ورزش است که باید پاسخش را خارج از ساختمان چهار طبقه سازمان ورزش که در دل دولت و ارگان های مذهبی کشور بیابد تا یکبار برای همیشه در این باره تصمیم گیری شود.