شکستگی و ارتوپد

[رزیتا]

تأثیر تشك های سفت در افزایش كمردرد

تحقیقات نشان داده است كسانی كه از درد قسمت تحتانی كمر خود رنج می‌برند نباید از تشك های سفت استفاده كنند.هر چند كه كارشناسان بهداشتی عموماً استفاده از تشك های سفت را توصیه می‌كنند، اما برای كسانی كه دچار درد در بخش تحتانی پشت خود هستند، استفاده از تشك های سفت باعث تشدید درد خواهد شد.
دكتر فرانسیسكو كوواكس در پالماده در اسپانیا برای سنجش تاثیر تشك سفت و نیمه سفت بر روی افراد 313 نفر را مورد آزمایش قرار داد.
در این بررسی به تعدادی از بیماران تشك سفت و به عده ای تشك نیمه سفت داده شد و از آنها درخواست شد كه هر روز میزان درد قسمت تحتانی پشت خود را در زمانی كه روی تشک دراز كشیده‌اند و بعد از برخاستن از خواب ثبت كنند.
هر چند كه كارشناسان بهداشتی عموماً استفاده از تشك های سفت را توصیه می‌كنند، اما برای كسانی كه دچار درد در بخش تحتانی پشت خود هستند، استفاده از تشك های سفت باعث تشدید درد خواهد شد.


بعد از گذشت سه ماه بررسی، اطلاعات به دست آمده از این افراد نشان داد، گروهی كه از تشك های نیمه سفت استفاده كرده‌اند، در مقایسه با گروه دیگر كاهش قابل توجهی در میزان درد كمر خود مشاهده كردند. به گفته دكتر كوواكس تشك های سفت در برابر قوس و انحنای طبیعی ستون فقرات انعطاف پذیر نیست و در نتیجه به ستون فقرات و ماهیچه‌های اطراف آن در موقع خواب فشار بیشتری وارد می کند كه در طول زمان به صورت درد بروز می‌كند.

[رزیتا]

راه هاى درست و نادرست درمان درد

دردِ مزمن شبیه یك راهزن است. سر راهتان مى ایستد و همه چیزتان را مى گیرد. با انگشتان نامریى اش مى تواند كودكى، همسر، دوستان، گذشته زیبا و حتى شخصیت تان را از شما بگیرد. اگر توجهى به آن نكنید روزهایتان را مى رباید و شب هایتان را تلخ مى كند تا آنجا كه جهان تان در سلولى كه از درد به خود مى پیچد خلاصه مى شود.

دنیاى «پنى ریكوف» ناگهان از سال 1990 رو به ویرانى گذاشت. زمانى كه كمد بسیار سنگینى بر روى كمرش واژگون گردید طناب نخاعى اش آسیب دید و دردى جانكاه همراه با فشارى آزار دهنده بخش هاى تحتانى كمرش را در برگرفت. «اگر مدتى طولانى یك جا بنشینم درد وحشتناكى تمام پشتم را مى گیرد.» وى كه زمانى از بازى تنیس خسته نمى شد، مرتب این طرف و آن طرف به مسافرت مى رفت و خلبان آماتور بود، اكنون در 50 سالگى در منزلش در آریزونا نه تنها زمین گیر، كه حسابى زندانى شده و قادر نیست حتى مسافت كوتاهى رانندگى كند و هرجا كه مى رود باید بالش مخصوصش را همراه داشته باشد.

«میلن فالو» اهل و ساكن فرانسه نیز در این درد با «ریكوف» شریك است. وى كه اكنون 60 سال دارد و زمانى معلم هنر بود در سال 1995 دچار آرتریت روماتوئید شد. هر بار كه او پاها، زانوان ، دست ها و حتى سرش را حركت مى دهد دردى در بدنش مى پیچد. «در10 سال گذشته حتى یك لحظه بدون درد برایم نگذشته است.» داروها كمك مى كنند ولى درد دارد تمام زندگى اش را از وى مى گیرد. وى مى گوید: «تمام انرژى تان را باید براى مقابله با این درد جانكاه متمركز كنید و حواستان باشد كه دچار افسردگى نشوید.»

فالو كه نقاش قابلى است خود را با هنر سرگرم مى كند - خودش مى گوید: «زهرم را در نقاشى هایم مى ریزم.» - و قصه هاى مصور براى نوه هایش. ریكوف وقتى كه سرانجام به این نتیجه رسید كه پزشكان قادر به علاج قطعى اش نیستند، سعی کرد یاد بگیرد كه چگونه با عضلات شكم نفس هاى عمیق بكشد. این مهارت هاى كاستن از درد موجب شدند كه او بتواند اندكى از دوز مرفین خویش بكاهد ولى وی به خوبى مى دانست كه بدون دارو كار زیادى از پیش نمى رود و مهمترین دارویى كه در اختیار داشت «ویوكس» بود. این دارو هر زمان كه او مى خواست مى توانست دردش را از بین ببرد. تابستان گذشته هنگامى كه متوجه شد تولید كننده ویوكس آن را از بازار جمع كرده خیلى ناراحت شد. «تجربه به من نشان داده بود كه هروقت نسخه ام تمام مى شد درد جانكاهى به سراغم مى آمد. به همین دلیل از این خبر افسرده و دلتنگ شدم.»


علت درد مزمن چیست؟


پیش از آن كه به درمان درد بپردازیم، لازم است بدانید چگونه و چرا بدان مبتلا شدیم. اگرچه درد بسیار آزار دهنده است ولى نقش با ارزشى در سلامتى ما دارد؛ و پزشكان آن را جزء سیستم هشدار دهنده بدن تلقى مى كنند. هنگامى كه پوست، غضروف، عضله یا هر بافت دیگرى دچار آسیب مى شود اعصاب محیطى در ناحیه علائمى به طناب نخاعى و مغز صادر مى كنند كه به دردى سوزان تعبیر مى گردد. نتیجه نهایى معمولاً به صورت انجام واكنشى فورى در طناب نخاعى حاصل مى شود. شما دست تان را از بخارى برمى دارید، وزن تان را از پاى آسیب دیده برمى گیرید یا مى نشینید، تمام علائم در نهایت روانه مغز مى شوند و اینجاست كه افكار «عجب دردى!» ، احساسات (اشك آه و زارى)، خاطرات و ردیف پیچیده اى از واكنش هاى بیوشیمیایى با هدف حفاظت از بدنتان در مقابل آسیب بیشتر با یكدیگر گره مى خورد.
لیكن در درد مزمن، این هشدار همچنان ادامه پیدا مى كند، بدون آنكه واقعاً سودى براى فرد داشته باشد؛ این که چه زمان درازى از واقعه گذشته و دورى كردن از عامل آسیب رسان عملاً بى معناست. اخیراً پژوهشگران دریافته اند كه خود این احساس درد مداوم و طولانى آسیب زننده است. به گفته دكتر «شون مكى» مدیر پژوهش ها در مركز اداره درد دانشگاه استانفورد: «درد، سیم كشى سیستم عصبى را دگرگون مى سازد. هر وقت كه دردى را احساس مى كنیم تغییراتى رخ مى دهند كه موجب مى شوند شدت تجربه دردناك چندین برابر شود.» به همین دلیل است كه این سنت ریشه دار كه «درد شدید را تحمل كنید و كارى به كارش نداشته باشید.» اشتباه است.


درمان درست


پزشكان در كلینیك هاى بسیار تخصصى درمان درد به انواع و اقسام درمان ها مى پردازند، برنامه اى را در پیش مى گیرند كه ویژه هر فرد طراحى شده است. چهار عنصر چنین برنامه هایى عبارت اند از دارو، درمان هاى تزریقى (مثل مسدود كننده هاى انتقال با تزریق در فضاى اطراف نخاع)، درمان فیزیكى و ورزش و تكنیك هاى رفتارى شامل آموزش نحوه شل كردن عضلات، بازخورد زیستى و روان درمانى. در پاره اى از موارد، جراحى - مثل كاشتن ابزار تحریك عصبى در طناب نخاعى- نیز مى تواند كمك كننده باشد. دكتر آلن گوردون، مدیر «مركز اداره درد واسر» در تورنتو مى گوید: «من از یک دارو استفاده مى كنم و شما ازدارویی دیگر. ولى راه هاى بسیارى براى درمان درد مزمن وجود دارد كه نیاز به استفاده از دارو نیست؛ باید به كلیت فرد نگاه كنید. رویكرد چند جانبه و با كمك گرفتن از تخصص هاى گوناگون تنها پاسخ به این مشكل است.» گوردون اشاره مى كند كه بیمارى كه یاد مى گیرد با تنفس یا بازخورد زیستى از درد بكاهد، اغلب مى تواند بدبختى اش را با دوزهاى كمتر داروها یا فاصله انداختن بین آنها كنترل كند و بدین ترتیب از اثرات جانبى نامطلوب آنها جان به در برد.

این موضوع در مورد بیل هایلند متخصص بازنشسته برق از كالیفرنیا كه دو سال است با دردى كشنده در شانه ها دست و پنجه نرم مى كند، صادق است. داروها كمكى نكردند تا این كه وى به یك روان شناس درد به نام اینجلا سیمرنگ در «مركز اداره درد» در دانشگاه كالیفرنیا مراجعه نمود. سیمرنگ تكنیك هایى چون ورزش هایى براى شل كردن عضلات، مهارت هاى تنفسى، خیال پردازى هاى هدایت شده (با تمركز بر تصاویر دلپذیر ذهنى) و تكنیك هاى پراكندگى حواس به وى آموخت. هایلند 83 ساله به سرعت در تنفس شكمى استاد شد. یک بار وى هنگامى كه در شاهراه ساكرامنتو مشغول رانندگى بود و درد شدیدى به شانه هایش تیر كشید، از این مهارت ها استفاده كرد. او به خاطر مى آورد: «همین كه آن را احساس كردم، از بینى ام هوا به داخل ریه هایم كشیدم و از دهان بیرون دادم بدون آن كه قفسه سینه ام را حركت دهم این كار را سه یا چهار بار انجام دادم و ناگهان احساس كردم كه دردم خود به خود رفع شد.»


نقش داروها


بیشتر بیماران دچار درد مزمن، حتى در صورت استفاده از بهترین تكنیك هاى غیر دارویى، باز هم نیاز به دارو خواهند داشت. برخى پزشكان عمومى عادت دارند از مسكن هاى معمولى استفاده كنند. - كارى كه بالاخره بازار مسكن ها با كاركرد ضد COX-2 را رونق بخشید- ولى متخصصان درد سعى مى كنند دارویى كه تجویز مى كنند كاملاً مناسب نوع درد، خطراتى كه بیمار را تهدید مى كند، و حتى مناسب شخصیت وى باشد. به قول پالمر: «ترجیح روانى این یا آن دارو توسط بیمار شاید مهمتر از خود آن دارو باشد.» پالمر مواردى را به خاطر مى آورد كه بیمار، دارویى را انتخاب كرده كه به مراتب از داروى مورد نظر وى ضعیف تر بود. ولى تأثیر آن بر وى بیشتر از حد انتظار بود. اگرچه برخى داروها كه خطر اعتیاد براى بیمار را به دنبال دارند، مورد بى مهرى پزشكان هستند ولى به گفته پالمر این دارو براى افراد سالخورده كه تحمل عوارض جانبى ضد التهابى ها را ندارند، مناسبند؛ جوانان زودتر به این داروها وابسته مى شوند، لذا در مورد آنها بهتر است از این داروها استفاده نكنیم. داروهاى مذكور داراى آثار زیان بار كبد یا قلب و عروق نیستند و تنها مشكلى كه ممكن است در افراد سالخورده ایجاد كنند یبوست است كه به آسانى قابل رفع است. از سوى دیگر داروهاى COX-2 در افراد سالم، ایمن تر و كم خطرتر از افراد مسن هستند. مشكل عمده از نظر پالمر این است كه پزشكان، بیماران دچار درد را از 18 سالگى تا 80 سالگى به طور یكسان درمان مى كنند.


چرا پزشكان این گونه عمل نمى كنند


با این همه این روش ها در معدودی از کشورهای جهان به اجرا در آمده و حتی در آمریکا و انگلستان نیز پزشكان قادر به راضى كردن بیماران كه امروزه دیگر تسكین درد را حق انسانى خویش مى دانند، نیستند. تشخیص و درمان بسیارى از چیزهایى كه پزشكان آموخته اند، مثل تشخیص سرطان ها، گهگاه لازم مى شوند ولى درد مزمن عارضه اى است كه پزشكان همواره و همه روزه با آن مواجه اند. بنابراین باید کوشش شود که این خلاء در آموزش پزشكان در دانشكده هاى پزشكى به درستى پر شود.


TIME, 28MARCH, 2005
ترجمه: ع- فخریاسرى

[رزیتا]

Eat to Lose

The Prevention Reshape Your Body plan incorporates easy food strategies you can follow for life. Women succeed at weight loss when they get a handle on their portions and eat in a balanced way .Three key tips:

Get your protein
Research shows that protein-rich foods such as fish, chicken, low-fat dairy and lean meats can increase satiety, meaning they help you feel full longer. Eat them with every meal, especially breakfast, to curb the urge to snack all day long.

Eat early
Have breakfast, even if it's simply oatmeal or a hard-boiled egg. It jump-starts your metabolism and prevents late-day bingeing. Studies have found that dieters are most successful when they start their day with a meal.
Get a "hand-le" on portions.
"Most of us eat too much—period. To lose weight, you have to eat proper portions.Use your hand to measure.

Food How to measure

Meat, fish, poultry 3 ounces = palm of hand

Mixed nuts 1/4 cup = 1 layer on palm

Cereal/popcorn 1 cup = 2 cupped hands

Cheese 1 ounce = 1 thumb

Butter/oil 1/2 teaspoon = 1 fingertip

[رزیتا]

جلوگیری از كمردرد در رانندگان


هر راننده‌ای با کمردرد آشناست و آن را تجربه كرده است. پیشگیری از كمردرد بهترین كاری است كه هر راننده ای می تواند انجام دهد.

یكی از راه‌های پیشگیری از كمردرد، انجام روزانه ی برخی تمرینات كششی است. این تمرینات در شروع روز و قبل از رانندگی و نیز در پایان روز بعد از مراجعت به منزل باید انجام شود. با تكرار مستمر این تمرینات، نتایج بسیار خوبی به دست خواهد آمد.

ناگفته نماند برای درك تأثیر حركات كششی بر سلامتی ستون فقرات بین 6 تا 8 هفته زمان لازم است. پس نباید انتظار داشت با انجام چند روزه ی این تمرینات، نتایج فوری حاصل شود.

نكته ی مهم دیگر این است كه در صورت صدمه و آسیب در كمر مثل پاره شدن دیسك بین ‌مهره‌ای یا جا‌بجایی مهره‌ها، انجام تمرینات ورزشی و كششی باید تحت نظر پزشك متخصص انجام شود.

تمرین اول:


به پشت روی زمین دراز بكشید. یكی از زانوهای خود را بالا آورده و روی قفسه ی سینه ی خود با دو دست به مدت 30 ثانیه نگه دارید، سپس زانوی دیگر را جایگزین كنید. این تمرین را 6 مرتبه انجام دهید.

تمرین دوم:


به پشت روی زمین دراز بكشید. بازوهایتان را روی قفسه سینه خود جمع كنید. بدن خود را 15 تا 20 سانتی ‌متر از كف زمین بلند كنید و پنج ثانیه در این حالت بمانید، سپس به حالت قبل برگردید. این تمرین را 6 مرتبه انجام دهید.
تمرین سوم:


در یك وضعیت ایستاده قرار بگیرید. در این تمرین یك عدد صندلی مورد نیاز است. در حالی كه دست چپ خود را به پشتی صندلی گرفته‌اید زانوها را خم كنید و بدن خود را كمی به جلو برانید. چند ثانیه را در این وضعیت به سر ببرید و سپس به حالت ایستاده باز گردید. این تمرین را 6 مرتبه انجام دهید.

تمرین چهارم:


در حالی كه صورتتان رو به زمین است، با شكم كف زمین دراز بكشید. با دست راست آرنج چپ و با دست چپ آرنج راست خود را بگیرید. پای راست خود را بالا آورده و تا جایی كه ممكن است بكشید. در این حالت تمام عضلات پشتی، كمری و پای شما كشیده شده و گرفتگی‌های عضلانی كه موجب ایجاد احساس خستگی می شوند، رفع خواهد شد. سپس پای خود را روی زمین قرار داده و كمی استراحت دهید. این كار را با پای چپ نیز انجام دهید. برای هر دو پای خود این تمرین را 8 تا 10 مرتبه تكرار كنید.

[رزیتا]

135 درجه را فراموش نکنید

شما در طول یک روز کاری چند ساعت می نشینید؟
اگر شغل شما از آن نوع شغل هایی است که بیشتر یا حتی تمام ساعات کاری نشسته اید، بهتر است برای پیشگیری از مشکلات شایع کمردرد، شیوه ی صحیح نشستن را یاد بگیرید.

نشستن صحیح به کاهش دردهای ناحیه ی کمر کمک می کند


نه، اشتباه نکنید. منظورمان این نیست که صاف بنشینید و تمام روز را طوری که انگار عصا قورت داده اید، پشت میزتان کار کنید.
لابد می پرسید از قدیم همه می گفتند: قوز کرده ننشینید، حالا اگر قرار باشد صاف هم ننشینیم، پس چه طور بنشینیم؟
برای پیدا کردن جواب، این مطلب را تا آخر بخوانید.

محققان با بررسی تمامی نتایج تحقیق اعلام کردند که حالت نشستن 135 درجه ای بهترین وضعیت برای کمر است. پس بهتر است برای پیشگیری از مشکلات ناحیه ی ستون فقرات و کمر از این به بعد این طور بنشینیم.






صاف نشستن بهترین حالت نشستن نیست


محققان اسکاتلندی و کانادایی با استفاده از شکل جدیدی از تصویر برداری " ام.آر.آی" نشان دادند که صاف نشستن فشار غیر ضروری در ناحیه ی کمر ایجاد می کند.
پژوهشگران "انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی" بهترین وضعیت نشستن در پشت میز را حالتی اعلام کردند که در آن بدن اندکی به سمت عقب متمایل باشد.

در این مطالعه، بیماران را در سه وضعیت مختلف نشستن مورد بررسی قرار دادند:

- وضعیت خمیده که در آن بدن به سمت جلو خم می شود، طوری که به سمت میز خم می شوند.
- وضعیت نشستن عمودی 90 درجه ای
- وضعیت لم داده و راحت، در حالی که پاها روی زمین قرار دارند، بدن به عقب خم شده و با ران ها زاویه ی 135 درجه ای می سازد.
محققان در این مطالعه اندازه ی زوایای ستون فقرات، ارتفاع دیسک و حرکت نابجای دیسک ستون مهره ها را در این سه موقعیت بررسی کردند و متوجه شدند که حرکت نابجای دیسک ستون مهره ها زمانی ایجاد می شود که فشار ناشی از وزن روی ستون مهره ها قرار می گیرد و همین فشار موجب می شود که دیسک از جای خود خارج شود.
در این مطالعه بیشترین میزان حرکت نابجای دیسک در وضعیت عمودی نشستن 90 درجه ای دیده شد. در حالت خمیده هم کاهشی در ارتفاع دیسک ستون مهره ها دیده شد.
ولی کمترین میزان حرکت نابجای دیسک در وضعیت نشستن به سمت عقب دیده شد که نشان می دهد نشستن در وضعیت راحت تر، فشار کمتری بر دیسک های ستون مهره ها و ماهیچه ها و تاندون های مربوطه وارد می کند.

[رزیتا]

توصیه هایی پزشکی برای كارمندان پشت میزنشین

مشاغل اداری و پشت میزنشینی این روزها بسیار زیاد شده است و متأسفانه اثرات مضر آن بر جسم افراد روز به روز بیشتر دیده می شود. در واقع بدن ما طوری طراحی نشده است كه بتوانیم ساعت های متمادی را پشت میز بنشینیم. اما به ناچار بسیاری از ما به انجام چنین كاری مشغول هستیم، بخصوص اگر با رایانه كار می كنیم، فشار زیادی به بدن ما وارد می شود. در اینجا سعی می كنم كه به عوارض شایع و متداول چنین مشاغلی و نیز راه های حفظ سلامت جسم اشاره كنم.
1- از عوارض شایع و دردسر آفرین، افزایش وزن است. بنابراین این گونه افراد باید حتماً در طول روز برنامه پیاده روی، دو یا ورزش های دیگر را داشته باشند. باید توجه داشت که این برنامه ورزشی حتماً در طی روز آنها گنجانده شود.
2- خطر دیگر این جور مشاغل ضعف عضلانی مثل عضلات سرین، شكم و پشت است كه موجب كمردرد یا تغییر شكل بدن می شود و گاهی این تضعیف عضلات به حدی شدید است كه فرد بارها و بارها به دلیل كمردرد و درد پشت مجبور به استراحت در منزل می شود. بنابراین این افراد حتماً باید در اوقات فراغت خود در طول روز، ورزش های مخصوص كمر، پشت و گردن را انجام دهند تا این عضلات استحكام خود را حفظ كنند. همان طور كه پشت میز كار خود نشسته اید می توانید عضلات شكم و سرین را چند بار و هر بار به مدت 10 دقیقه سفت و بعد رها كنید. بهتر است بیش از 50 دقیقه به طور ممتد پشت میز خود ننشینید، بلكه بعد از 50 دقیقه نشستن چند دقیقه بلند شوید، كمی راه بروید، كمر خود را به طرفین خم و راست كنید. دستهایتان را از ناحیه كتف بچرخانید. بكوشید دستان خود را باز كرده و حالت كششی به بدن بدهد تا عضلات گردن، كمر، پشت، ران، شانه و سینه به حالت كشش در آیند و تقویت شوند.

بعد از 50 دقیقه نشستن چند دقیقه بلند شوید، كمی راه بروید، كمر خود را به طرفین خم و راست كنید.دستهایتان را از ناحیه كتف بچرخانید.

3- استفاده از صندلی ارگونومیك با قابلیت تنظیم را فراموش نكنید. ارتفاع صندلی تان باید به گونه ای باشد كه كف پایتان روی زمین قرار گرفته و زانوهایتان زاویه 90 درجه داشته و ران هایتان موازی زمین باشد. ارتفاع 41 تا 52 سانتی متر مناسب است. ابعاد نشینگاه صندلی باید طول و عرض 40 تا 48 سانتی متر داشته و برای افراد چاق پهن تر نیز باشد. ضخامت تشك صندلی در حدود 4 تا 5 سانتی متر باشد و لبه جلویی صندلی گرد و لبه بیرونی آن نرم باشد. زاویه پشتی صندلی با تشك آن حداقل 95 تا 110 درجه است. عرض پشتی صندلی باید حداقل 32 تا 36 سانتی متر باشد. ارتفاع پشتی صندلی نیز بین 50 تا 82 سانتی متر توصیه می شود. صندلی باید در قسمت گودی كمر، محدب و در قسمت پشت دارای كمی قوس مقعر باشد. صندلی های كامپیوتر بهتر است دسته دار باشند. فراموش نكنید حتماً هنگام كار با كامپیوتر به پشتی صندلی تكیه كنید تا از كمر و ستون فقرات شما حمایت كند. ضمناً فقط هنگامی كه با موس كار نمی كنید و تایپ انجام نمی دهید، ساعد شما باید بر روی دسته صندلی قرار گیرد.

ارتفاع صندلی تان باید به گونه ای باشد كه كف پایتان روی زمین قرار گرفته و زانوهایتان زاویه 90 درجه داشته و ران هایتان موازی زمین باشد.

4- مانیتور مناسب بكار برید. بهتر است مانیتور در مركز میز و درست در مقابل چشم شما قرار گیرد. هر چه صفحه مانیتور بزرگتر باشد تصویر راحت تر دیده می شود و تطابق و تقارب چشم ها كمتر شده و بنابراین دیرتر خسته می شود. فاصله مناسب مانیتور تا چشمان شما 50 تا 60 سانتی متر یا معادل یك دست كشیده شماست. بخش بالایی مانیتور باید هم سطح چشمان شما باشد. برای این كار می توانید صندلی خود را بلندتر كنید و یا مانیتورتان را پایین تر بیاورید. فراموش نكنید اگر از عینك استفاده می كنید، مانیتور را كمی به سمت بالا بچرخانید، طوری كه بخش پایینی آن به چشم شما نزدیك تر باشد.

5- خستگی چشم از دیگر عوراض كار با رایانه است. از خیره شدن به تصویر مانیتوری كه نقص دارد بپرهیزید. تماشای تصاویری كه برفك یا لرزش دارد، چشم را خسته می كند. استفاده از عینك برای افرادی كه دارای عینك هستند، هنگام كار با كامپیوتر ضرورت دارد. اما استفاده بی مورد از عینك هایی كه دارای شیشه های رنگی هستند سبب خستگی چشم خواهد شد.
هرگز به مدت طولانی به مانیتور نگاه نكنید. حداكثر پس از هر 2 ساعت، 5 دقیقه چشمان خود را ببندید. یك روش دیگر برای رفع خستگی چشم این است كه هر 20 دقیقه، 20 ثانیه به چشمانتان استراحت دهید و اشیاء دور را در فاصله 6 متری نگاه كنید.
اندازه حروف باید 2 تا 3 مرتبه بزرگتر از ریزترین متنی باشد كه شما می توانید بخوانید. به علاوه خواندن مطالب با رنگ مشكی بر روی صفحه سفید بسیار آسان و واضح است. اگر مطلبی را در صفحه مانیتور مطالعه می كنید، به علت تغییرات دائمی جسم دیدنی و تغییرات دائمی نور خواندن بسیار خسته كننده می شود و این عمل فشار زیادی به عضلات چشم وارد می كند. نكته مهم دیگر برای كاستن از خستگی چشم این است كه نور مانیتور را تنظیم كنید .شما باید نور مانیتورتان را به گونه ای تنظیم كنید كه تقریباً مشابه سطح روشنایی محیطی باشد كه دقیقاً در پشت آن قرار دارد. اگر بین روشنایی مانیتور و محیط پیرامون آن تفاوت روشنایی شدید وجود داشته باشد، شما دچار سردرد و مشكلات بینایی خواهید شد. بنابراین در ساعات مختلف روز، نور مانیتورتان را با نور اتاق تنظیم كنید.

برای رفع خستگی چشم هنگام کار با کامپیوتر، هر 20 دقیقه، 20 ثانیه به چشمانتان استراحت دهید و اشیاء دور را در فاصله 6 متری نگاه كنید.

6- درد انگشتان و مچ دست و نشانگان تونل مچ دست (سندرم تونل كارپال) از عوارض استفاده مستمر از كامپیوتر و سایر وسایل اداری محیط كار است. برای پیشگیری رعایت نكات زیر ضروری است:
باید صفحه كلید کامپیوتر هم سطح آرنج شما یا هم ارتفاع با دسته صندلی قرار گیرد. به طوری كه تقریباًَ صفحه كلید هم سطح ران های شما پشت میز كامپیوتر باشد. در شرایط مطلوب ساعدها تقریباً موازی با افق بوده و زاویه بین مچ دست و ساعد 5 تا 10 درجه است و زاویه بین بازو و ساعد روی دسته صندلی باید حدود 90 درجه باشد. در هنگام تایپ كردن از هر دو دست كمك بگیرید و با نیروی متوسط و ملایمی روی صفحه كلید فشار وارد كنید. فراموش نكنید که هنگام تایپ كردن نباید مچ دستتان بر روی جایی قرار گیرد یا خم شود و به سمت بالا یا پایین زاویه دار قرار نداشته باشد. گاهی به مچ هایتان استراحت دهید و به آنها ورزش دهید.
7- دردهای مزمن گردن و شانه هم می تواند از الطاف كار با رایانه باشد. به منظور پیشگیری از این عارضه اولاً صفحه مانیتور را دقیقاً روبروی خود قرار دهید و از قرار دادن آن در گوشه های میز خودداری كنید تا مجبور نشوید هنگام استفاده از آن، به خصوص موقع تایپ، مرتباً گردن خود را به این سو و آن سو بگردانید. همچنین سعی نمایید در نزدیكترین فاصه از صفحه كلید باشید تا از مشكلات مختلف گردن و شانه در امان باشید.
منبع: سایت شمیم

[رزیتا]

قوز كمر و طرق مقابله با آن

علت ایجاد انحنای كمر و یا قوز

چندین عامل در بروز این وضعیت مؤثر است.

1. بد قرار گرفتن وضعیت بدن بخصوص در هنگام نشستن كه غالباً با سعی و كوشش در قرار دادن بدن در وضعیت صحیح اصلاح می شود.
2. ضعف عضلات در بیماری های عضلانی بدن
3. قوز كه در مواردی مانند در رفتگی لگن و خمیدگی طبیعی ستون مهره ها دیده می شود.
4. بیماری های ستون مهره ها كه به وسیله بیمار و یا پزشك قابل اصلاح نیستند.
5. شكستگی ستون مهره ها در اثر تصادف یا تومور
6. علل مادرزادی


میزان شیوع این بیماری

بر اساس علل ایجاد كننده كه ذكر شد درصد شیوع آن در جامعه متفاوت است.


علایم و نشانه های ابتلا به این بیماری

برجستگی غیر عادی در ستون مهره ها همراه یا بدون انحناء جانبی ستون فقرات، درد، اشكال در راه رفتن، خستگی زودرس و در مراحل شدید بیماری ، اختلالات تنفسی و عصبی از علایم آن است.


روش تشخیص این بیماری

بهترین روش تشخیص ، معاینه دقیق توسط پزشك متخصص است. روشهای پرتونگاری (رادیو گرافیك) هم در تشخیص این معاینه كمك كننده است.


طرق درمان این مشكل

درمان قطعی بیماری مستلزم همكاری صمیمانه خود بیمار است. تغییر عادت در طرز نشستن غلط، استفاده از قوزبند، فیزیوتراپی جهت رفع ضعف عضلات ستون فقرات كه می تواند عامل ایجاد كننده باشد، از درمانهای طبی است.

در صورتی كه بیماری آنچنان پیشرفت كرده باشد كه باعث بروز علائم حسی و حركتی در اندامها، اشكالات تنفسی و یا تغییر شكل شدید ستون فقرات باشد ممكن است جراحی در درمان كمك كننده باشد.

آیا می توان از ابتلا به این بیماری پیشگیری كرد؟

در مواردی كه علت ، وضعیت غلط در نشستن و یا ضعف عضلات باشد، اصلاح نشستن و برخاستن و تقویت عضلات ستون مهره ها به وسیله انجام نرمشهای سبك كمك كننده است.



آیا بیماران مبتلا باید به نكات بهداشتی – درمانی خاصی توجه كنند؟

طرز صحیح نشستن روی صندلی، رانندگی، خوابیدن، راه رفتن كمك كننده است. اما رعایت نكات بهداشتی، درمانی براساس علل بیشمار آن متفاوت می باشد.

ممكن است در اثر بی مبالاتی و نادیده گرفتن دستورات پزشك در انجام ورزشهای مخصوص، استفاده نامناسب از قوزبندها ، بیماری عود یا پیشرفت نماید. بی علاقگی نوجوانان و دانش آموزان به نرمش و ورزش و وضعیت بد قرارگیری آنها هنگام نشستن پشت نیمكت های مدرسه بخصوص هنگام مطالعه می تواند از علل این بیماری باشد.

[رزیتا]

گودي بيش از حد کمر


hyperlordosis

يکي از شايع ترين اختلالات در انحناهاي ستون فقرات، گودي بيش از حد کمر است. بسياري از ما علت کمردردهاي خود را گودي بيش از حد کمر مي دانيم. اين گودي بيش از حد چيست؟ چرا به وجود مي آيد؟ اصولا آيا کمر انحنايي دارد؟ و..
در صورتي که ستون فقرات را از نيم رخ نگاه کنيد، متوجه وجود يک سري فرورفتگي ها و برجستگي هايي در قسمت هاي مختلف آن خواهيد شد.
در حالت طبيعي، فقرات گردن داراي يک انحنا به سمت داخل، فقرات پشتي داراي انحنا به سمت خارج و ناحيه ي کمر داراي انحناي رو به جلو مي باشند.
به دليل شباهت اين انحناي کمر به نماي ظاهري لوردهاي انگليسي در زمان ايستادن، اصطلاح لوردوز براي اين حالت مورد استفاده قرار گرفته است! وجود اين انحناها براي ما نقشي بسيار مهم داشته و بسياري از توانايي هاي ما در اثر همين برجستگي ها و فرورفتگي ها پديد مي آيد و اصولا توانايي ايستادن ما تا حد بسيار زيادي مديون همين انحناها است! ميزان انحناي ستون فقرات در يک ناحيه، بر ساير قسمت ها نيز اثر گذاشته و مي تواند آن ها را تغيير دهد.
وقتي ميزان انحناي کمر به حدي بيشتر از ميزان طبيعي آن مي رسد براي ناميدن آن اصطلاحا از کلمه ي هيپرلوردوزيس((hyperlordosis يا گودي بيش از حد کمر استفاده مي کنيم.

چرا گودي بيش از حد در کمر به وجود مي آيد؟


در حقيقت ستون فقرات توسط تعداد زيادي عضله محافظت مي شود که سلامت و تعادل آن ها در سلامت و نرمال بودن حالت ستون فقرات نقش بسيار مهمي ايفا مي کند.
عدم تعادل در عضلات نام برده يعني قوي بودن برخي و ضعف يا گرفتگي بعضي ديگر از آن ها موجب پديد آمدن ناهنجاري هايي در شکل کلي ستون فقرات خواهد شد.
در اين ميان نقش عضلات شکمي، بازکننده هاي مفصل پا به لگن و عضله ي بزرگ پشت باسن، در ايجاد گودي بيش از حد کمر، پُر رنگ تر از ساير عضلات اين ناحيه است.

برخي از علل گودي بيش از حد کمر:


از جمله علت هاي اصلي گودي بيش از حد کمر مي توان به موارد زير اشاره کرد:
* آکندروپلازي((Achondroplasia: اين بيماري در حقيقت ارثي بوده و با اختلال در رشد و تکامل استخوان ها و نسوج غضروفي همراه است. در اين بيماري دست و پاها کوتاه هستند.
* التهاب ديسک کمر (discitis)

* قوز بيش از حد ناحيه ي پشت(kyphosis)؛ در اين حالت ستون فقرات کمر به طور جبراني دچار انحناي بيش از حد مي گردد.
* چاقي: خصوصا بزرگي بيش از حد شکم و ضعف عضلات اين ناحيه باعث کشيدگي بيش از حد ستون فقرات به سمت جلو و افزايش گودي کمر خواهد شد.

* پوکي استخوان: با تسهيل تغيير ارتفاع و شکل نرمال مهره ها باعث تغيير انحناهاي طبيعي ستون فقرات مي شود.
* در رفتگي تدريجي مهره ها (spondylolysis): اين حالت اغلب در ناحيه ي کمر ديده مي شود و با لغزش يا جابجايي مهره ها همراه است. اين بيماران معمولا از کمر درد، احساس جدا شدگي و لقي کمر، گودي بيش از حد کمر و برجستگي باسن شکايت دارند.

* ضعف عضلات شکمي در اثر علل مختل
آيا درست نشسته ايد؟

اغلب ما بدون اين که خودمان آگاه باشيم در بسياري از اوقات روز با بد نشستن و استفاده ي ناصحيح از ستون فقرات مان به تخريب و پيري زودرس و آن دامن مي زنيم. بسياري از دردهاي گردن، کتف، شانه، کمر و... در اثر نا آگاهي از طرز استفاده صحيح از بدن به وجود مي آيند.
براي درست نشستن، از يک صندلي مناسب بهره بگيريد. اين صندلي بايد توانايي تغيير ارتفاع را داشته و همچنين پشتي آن نيز بتواند قابل تنظيم باشد تا فشارهاي وارده بر ناحيه ي پشت را کاهش دهد.
زانوهاي شما بايد هم سطح مفصل لگن تان باشند. سعي کنيد صاف بنشينيد و از لميدن يا خم شدن بر روي ميز کار پرهيز نماييد. در صورت نياز براي حمايت کمرتان از يک بالشتک کوچک و مناسب بهره بگيريد.
حالا که وضعيت سر و گردن را تنظيم کرديد، به پاهاي تان توجه کنيد! کف پاها را صاف بر روي زمين بگذاريد و در صورت لزوم از يک زير پايي مناسب استفاده کنيد و هيچ گاه پاها را به صورت ضربدري قرار نداده و يا روي نوک پنجه نگه نداريد. اين کار از وارد شدن فشارهاي بيش از حد بر مفاصل شما جلوگيري خواهد کرد. از جمع کردن پا زير تنه خودداري کنيد.
در صورتي که با مانيتور کامپيوتر کار مي کنيد حداقل فاصله ي 25 تا 75 سانتيمتر بين چشم و صفحه را رعايت کنيد. براي اين کار رعايت فاصله اي معادل طول بازو کفايت مي کند. بالاي صفحه ي مانيتور بايد در سطح چشم شما باشد، اين کار مي تواند با استفاده از چند کتاب صورت گيرد.
چند پيشنهاد ساده براي پيشگيري و کاهش گودي بيش از حد کمر

* در زمان نشستن، کف پا را صاف بر روي زمين قرار دهيد، صندلي خود را تنظيم کنيد و در صورت نياز از يک بالشتک کوچک براي پُر کردن فضاي خالي پشت کمرتان استفاده کنيد.
* وقتي ايستاده ايد، يک پا را


مستقيم روي زمين و ديگري را روي يک پله، چهار پايه و يا هر چيز مشابه، در سطحي کمي بالاتر از پاي ديگر قرار دهيد. اين کار حمايت کمرتان را افزايش خواهد داد.
* بهترين حالت براي خوابيدن، وضعيت صورت و شکم رو به بالا است، در حالي که بالشي زير زانوها قرار گيرد، اما در صورتي که تمايل داريد بر روي شکم بخوابيد حتما بالشي زير شکم خود قرار دهيد.
* توجه داشته باشيد که پوشيدن کفش هاي پاشنه بلند موجب افزايش گودي کمرتان خواهند شد.
* از تقويت عضلات شکم، باسن و کمر غافل نباشيد.

دکتر مجيد ظهرابي – متخصص و جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات

[رزیتا]

توصیه‌ های بعد از بهبود دیسک حاد

درد حاد ناشی از دیسک شما خوب شده و حالا به محیط کارتان برگشته ‌اید اما هنوز هم کمردرد و پا درد دارید و به اصطلاح مرده‌ دردهایی وجود دارد که اذیت‌ تان می ‌کند.
حالا برای چاره این مرده درد و بازگشت سلامت به کار و زندگی عادی قبلی ‌تان دو کار را نباید فراموش کنید:
اول، فیزیوتراپی با برنامه
و دوم، آب درمانی یا شنا.


این که چه ‌قدر راه بروید و کارهای‌ تان را مانند گذشته از سر بگیرید، کاملا شخصی است و باید به حرف بدن ‌تان گوش کنید.

* شما باید در ابتدا آرام‌ آرام راه رفتن را آغاز کنید، کمتر بنشینید و نکته مهم این جا است که باید در ابتدا راه رفتن را در آب شروع کنید. ارتفاع آب کمی از کمر بلندتر باشد و آب نباید سرد یا گرم باشد(دمای آب حتما باید ولرم باشد) و بعد از چند جلسه راه رفتن در آب، باید شنا کردن را شروع کنید.
* بهترین شنا برای شما کرال سینه یا پشت است. هرگز و هیچ‌ وقت شنای قورباغه نکنید.
* حتی بعد از این که پیاده ‌روی در آب را چند جلسه انجام دادید، از راه رفتن در خشکی در مسیرهای ناهموار و سنگلاخ و یا سطوح شیب‌ دار بپرهیزید.
* از پله‌ ها بالا و پایین نروید و از توالت فرنگی استفاده نمایید.
* ترجیحا باید پوشش شال مانندی دور کمرتان باشد تا در معرض هوای خنک قرار نگیرید.

* باید مدام به خودتان یادآور شوید اگر در برگشت به زندگی عادی و معمولی با مشکل جدی مواجه نشده ‌ام، کار حمله دیسکی حاد تمام نشده است و این اولین هشدار است که امکان عود در صورت رعایت نکردن اصول درست نشستن، خوابیدن، راه رفتن و... وجود دارد، بنابراین اگر باز هم کمردرد و پا درد به سراغ‌ تان آمد اما پای شما لاغر نشده بود و قادر بودید روی پنجه و پاشنه راه بروید و از پله‌ ها به خوبی بالا بروید(پله ‌ها را تک‌ تک و آرام بالا و پایین کنید)، دیگر نکته ‌ای نمی‌ ماند و با رعایت اصول یاد شده و پوشیدن کفش ‌های مناسب که بتواند از کمر درد جلوگیری کند، می ‌توانید با تکیه بر

آب درمانی(برای همیشه در زندگی ‌تان هفته‌ ای دو روز در آب راه می ‌روید و ورزش ‌های تقویت عضلات مجاور مهره‌ ها را انجام می ‌دهید) عادی زندگی کنید.

* در مورد پوشیدن کفش مناسب باید گفت که کفش خانم‌ ها باید 3 تا 5 سانتی ‌متر پاشنه و آقایان حداکثر 3 سانتی‌ متر پاشنه داشته باشد. گاهی لازم است از کفش


طبی یا کفه‌ های طبی استفاده کنید که بدن شما را مانند یک ماشین که چرخ‌ های بالانس دارد، تنظیم کند و در حرکت درد نداشته باشید.

* اگر شما پس از راه رفتن در آب یا انجام فیزیوتراپی حس می‌ کنید گزگز و مورمور در پاهای ‌تان به وجود آمده و یا بدون کمک دست قادر نیستید روی پنجه و پاشنه راه بروید، باید بلافاصله با پزشک مشورت کنید چون جدی نگرفتن همین دیسک ساده می ‌تواند عوارض غیر قابل پیش ‌بینی بدهد.

* لاغری پاها یک علامت جدی است و در صورت لاغری پا در بیماران دیسکی باید مراجعه به پزشک صورت گیرد.

* به درد و علایم خود اهمیت دهید. لجاجت نکنید. هشدار می ‌دهم فلجی ناشی از دیسک معمولا برگشت ‌ناپذیر است.

دکتر مسعود خدیوی - جراح و متخصص مغز و اعصاب
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران

[رزیتا]

دیسک های معیوب!

"آخ دیسک کمر گرفتم!" این جمله ی بسیار شایعی است که بیماران مبتلا به کمر‌درد، فراوان آن را استفاده می ‌کنند. هر انسان معمولا 26 مهره در ستون فقرات خود دارد. مهره‌ ها به وسیله ی صفحات انعطاف ‌پذیری به نام دیسک بین مهره‌ای از یکدیگر جدا می ‌شوند.
در واقع وجود دیسک کمر بیماری


محسوب نمی ‌شود؛ اما اگر به دلیلی دیسک از قسمت عقبی خود دچار بیرون ‌زدگی یا فتق شود، این قسمت بیرون‌ زده روی نخاع یا رشته‌ های نخاع، فشار وارد می‌ کند و سبب بروز درد در ناحیه کمر با انتشار به پاها می ‌شود.
در گویش عامیانه به اصطلاح به این بیماری "دیسک کمر" می‌ گویند که البته اصطلاح درست آن " فتق دیسک کمری" است.
چرا آسیب؟

از حدود 15 سالگی به بعد دیسک بین مهره‌ای دچار تغییراتی می ‌شود. این تغییرات شامل کاهش میزان آب موجود در دیسک و کاهش انعطاف‌ پذیری آن ها است. البته این تغییرات در برخی افراد زودتر بروز می ‌کند و در برخی دیرتر دیده می‌ شود. در صورت وارد آمدن فشار نامناسب به دیسک فرسوده، قسمت پشتی دیسک دچار فتق یا بیرون ‌زدگی می ‌شود.
ضعیف‌ شدن‌ و پارگی‌ بافت‌ دیسک‌، باعث‌ وارد آمدن‌ فشار به‌ رشته‌ های‌ عصبی‌ عبوری‌ از درون‌ کانال‌ ستون‌ فقرات‌ می ‌شود.
از هم ‌‌گسیختگی‌ بافت‌ دیسکی‌ می ‌تواند در اثر آسیب‌ ناگهانی‌ یا استرس‌ مزمن‌ مثلا به‌ علت‌ چاقی یا بلند کردن‌ مداوم‌ اشیای‌ سنگین‌ ، به‌ وجود ‌آید.
فتق صفحه مهره‌ای می ‌تواند ناشی از خم شدن از کمر بدون جمع کردن زانوها و اجرای حرکات چرخشی ‌باشد.
دیسک ‌های‌ بین‌ مهره‌های‌ گردن‌ یا کمر بیشتر از سایر جاهای‌ ستون‌ فقرات‌ دچار این‌ مشکل‌ می ‌شوند. مهره‌ های ناحیه ی سینه‌ ای کمترین مشکل را در این خصوص دارند.

علائم بیماری

درد، شایع‌ ترین علامت بیرون‌ زدن‌ دیسک‌ بین‌ مهره‌ای‌ است.
گرفتگی عضلات، تشدید درد بر اثر کشیدگی و فشار از علائم دیگر این


بیماری است. بسته به این ‌که دیسک کدام مهره ‌ها دچار مشکل شده باشد علائم عصبی متفاوتی را شاهد هستیم.
به عنوان مثال آسیب در نواحی کمر می ‌تواند موجب بی‌ حسی پاها، حتی از دست‌ دادن‌ اختیار ادرار و مدفوع یا فلج و تحلیل‌ رفتن‌ و ضعف‌ عضلات‌ شود.
همچنین بیمار از ناحیه زانو به پایین علائمی نظیر درد، بی ‌حسی، گزگز و مورمور، احساس سردی یا گرمی، گرفتگی مکرر عضلانی، ضعف یا لاغر شدن را تجربه می‌ کند.
بیماری که دچار دیسک کمری است نمی ‌تواند به راحتی خم شود و هنگام خم شدن احساس می ‌کند که رگی در پشت زانویش کشیدگی پیدا می ‌کند.
درد بیمار با سرفه کردن تشدید می‌ شود. گاهی بیماران فقط از وجود گزگز و مور مور یا ضعف یا درد در ناحیه ساق، مچ پا یا انگشتان پای خود شاکی هستند و کمر آن ها اصلا درد ندارد. برای بیشتر این بیماران پذیرش این‌ که مشکلات آن ها به علت وجود بیماری در ناحیه کمر است، خیلی سخت است.
در مهره‌ های گردنی این علائم به صورت ضعف‌، بی ‌حسی‌، یا تحلیل‌ رفتن‌ عضلات‌ دست‌ دیده می ‌شود. علایمی نظیر گزگز و مورمور، بی ‌حسی، سرد یا گرم شدن، احساس ضعف و درد در ناحیه ساعد، کف دست و انگشتان نیز ممکن است رخ دهد.
درمان

در مرحله حاد بیماری توصیه می ‌شود حداقل‌ 2 ‌هفته‌ در رختخواب‌ استراحت‌ کنید. فعالیت‌ های‌ طبیعی‌ خود را با رو به‌ بهبود گذاشتن‌ علائم‌ مجددا آغاز کنید. توجه داشته باشید که استراحت‌ طولانی ‌مدت‌ در رختخواب‌ به‌ هیچ‌ عنوان‌ توصیه‌ نمی ‌شود.
در 72 ساعت‌ اول‌ کیسه ی‌ یخ‌ روی‌ ناحیه‌ دردناک‌ قرار می ‌دهند.
فیزیوتراپی برای‌ تقویت‌ عضلات، شامل‌ اجرای نرمش‌ های انبساطی پیشرونده عضلانی و سایر روش‌ های کاهش تنش نیز توصیه می ‌شود.
به‌ کارگیری حرارت موضعی شامل استفاده از لامپ‌ گرمایی‌، دوش‌ یا حمام‌ آب‌ داغ‌، کمپرس‌ آب‌ داغ‌، یا صفحات‌ گرم ‌کننده‌ برای‌ تخفیف‌ درد توصیه می ‌شود.
ممکن است پزشک اقدام به تجویز داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروئیدی‌ برای‌ کاهش‌ التهاب‌ اطراف‌ پارگی‌ دیسک‌ کند، گاهی هم شل ‌کننده عضلانی مثل‌ دیازپام یا متوکاربامول تجویز می ‌شود. در برخی موارد نیز برای کاهش التهاب کورتون تجویز می‌ شود. در بسیاری‌ از موارد، با این اقدامات، بیمار بهبود می ‌یابد.
اما اگر این اقدامات موثر نباشد آن‌ گاه انجام‌ عمل‌ جراحی‌ برای‌ آزاد ساختن‌ رشته‌ های‌ عصب‌ از فشار وارده‌ به‌ آن ها ضرورت پیدا می ‌کند.
دکتر علی ‌اخوان – جام جم