ماهواره 6تنی ناسا به اقیانوس آرام سقوط کرد

[دانه کولانه]

ماهواره 6تنی ناسا فردا به کدام نقطه زمین می‌خورد؟ / عکس و فیلم


ماهواره 6 تنی UARS ناسا که از سال 2005 / 1384 از کار افتاده، چند هفته‌ای است که به‌سرعت به زمین نزدیک می‌شود و طبق آخرین پیش‌بینی‌ها، بین ساعت 3 تا 8 صبح شنبه 2 مهر وارد جو داخلی زمین می‌شود. به گزارش اسپیس‌فلایت‌ناو، ماهواره UARS که در سپتامبر 1991 / شهریور 1370 برای مطالعه لایه ازن و پدیده‌های جو فوقانی در مدار زمین قرار گرفته بود، پیش‌از تدوین استانداردهای جدید ناسا درمورد سقوط ماهواره‌ها طراحی شده بود. پس از پایان ماموریت این ماهواره در دسامبر 2005 / آذر 1384 مهندسان مانوری برای سقوط کنترل‌شده این ماهواره سنگین‌وزن طراحی کردند که متاسفانه با شکست مواجه و به کاهش شدید ارتفاع ماهواره منجر شد.

ماهواره با سرعت بیش‌از 8 کیلومتر بر ثانیه وارد جو داخلی زمین می‌شود و اصطکاک با مولکول‌های هوا، باعث افزایش دما، تنش‌های مکانیکی شدید و متلاشی‌شدن قطعات ماهواره می‌شود. شبیه‌سازی‌های ناسا که بخشی از آن‌را در فیلم زیر می‌بینید، حاکی از آن است که ماهواره در این مرحله به بیش‌از یکصد قطعه ریز و درشت تقسیم می‌شود که اغلب آن‌ها در جو می‌سوزند، اما پیش‌بینی می‌شود 26 قطعه بزرگ و سنگین به وزن مجموع 532 کیلوگرم از این مرحله سوزان بگذرند و به سطح زمین برسند. بزرگ‌ترین آن‌ها، محور 150کیلوگرمی ماهواره از جنس آلومینیوم و تیتانیوم است و پیش‌بینی می‌شود این 26 قطعه در محدوده‌ای به طول 800 کیلومتر به زمین برخورد کنند.

http://khabaronline.ir/system/files/...23_19_30_2.flv

تا روزهای اخیر به‌دلیل تاثیر فعالیت‌های خورشیدی بر جو، پیش‌بینی دقیقی از زمان ورود ماهواره به جو وجود نداشت. در حالی‌که مهندسان ناسا دو هفته قبل پیش‌بینی کرده بودند این ماهواره در اواسط مهرماه سقوط می‌کند، اما فوران‌های خورشیدی یک هفته گذشته و تابش شدیدتر پرتوهای فرابنفش که موجب انبساط جو زمین شد، فرآیند سقوط ماهواره را سرعت بخشید، طوری‌که فقط دو روز پیش اعلام شد که ماهواره در بازه 23 تا 25 سپتامبر / 1 تا 3 مهر وارد جو داخلی می‌شود.
تصاویر گرفته‌شده توسط منجمان آماتور نیز نشان داد حرکت این جسم 6تنی بسیار نامنظم است و احتمالا به‌دلیل برخورد قطعه‌ای زباله فضایی به آن درحال لنگ‌زدن در مدار است. به‌ گفته مهندسان، پیش‌بینی دقیق محل سقوط این ماهواره بسیار دشوار است و بالقوه تمام نقاط زمین که از 57درجه شمالی تا 57درجه جنوبی واقع شده‌اند (تقریبا همه نقاط مسکونی زمین) در معرض سقوط قطعات ماهواره قرار دارند. ناسا احتمال برخورد این قطعات با یک انسان را 1 در 3200 اعلام کرده که 3 برابر استاندارد ناسا (1 در 10هزار) است.

رادارهای ناسا به‌همراه رادارهای نیروهای هوایی ایالات متحده، حرکت این ماهواره را زیر نظر دارند و طبق آخرین خبرهای منتشرشده (در ساعت 14:45 جمعه 23 سپتامبر به وقت جهانی / 18:15 اول مهر به وقت ایران )، این ماهواره در مداری بیضوی به بیشترین ارتفاع 170 و کمترین ارتفاع 160 کیلومتر رسیده و این درحالی‌است که ده روز پیش (12 سپتامبر / 21 شهریور) مدار آن در بیشترین و کمترین ارتفاع 265 و 235 کیلومتری قرار داشت.
آخرین پیش‌بینی‌ها از سقوط این ماهواره حاکی از آن است که ماهواره بین ساعت 0:00 تا 4:00 بامداد شنبه 24 سپتامبر 2011 به‌وقت جهانی(3:30 تا 7:30 صبح شنبه 2 مهر 1390 به وقت مرکزی ایران) وارد جو داخلی شده و قطعاتی از آن به زمین برخورد می‌کند. از آن‌جا‌که در ارتفاع فعلی، ماهواره تقریبا هر یک‌ساعت‌ونیم یک‌بار به‌دور زمین می‌چرخد، نمی‌توان محل فرود دقیق آن را تا دو ساعت پیش از فرود یعنی در دور آخر گردش به دور زمین مشخص کرد؛ با این حال در زمان مشخص‌شده، مسیر این ماهواره از اقیانوس هند، خاورمیانه، اروپا، اقیانوس اطلس، آمریکای شمالی و اقیانوس‌ آرام عبور خواهد کرد. البته احتمال تعویق فرود فضاپیما (به دلایل مختلف) را نباید از نظر دور داشت.

شایان ذکر است این ماهواره در زمان حرکت در جو داخلی، ردی درخشان از خود برجای خواهد گذاشت که منظره‌ای به مراتب درخشان‌تر از تصویر فوق (مربوط به فرود فضاپیمای هایابوسا در استرالیا) ایجاد می‌کند. برای کسب اطلاعات تکمیلی درمورد زمان و محل فرود قطعات این ماهواره به صفحه ماهواره UARS در ناسا مراجعه کنید.

[دانه کولانه]

NASA: Satellite tumbling to Earth – USATODAY.com

NASA's 6-ton UARS satellite falls to Earth

[hossein]

ناسا اعلام کرده بود که یک ساعت قبل از فرود آمدنش مکلانش رو مشخص میکنه

[دانه کولانه]

ظاهرا وقتی که برسه به جو زمین چون اتیش میگیره وقت اصابت با زمین حدود 500-600 تاش میمونه .
ولی به نظر میرسه با اون شتاب همین قدر وزنم فوق العاده س .

[دانه کولانه]

ماهواره ناسا به اقیانوس آرام سقوط کرد


ناسا، سازمان فضایی آمریکا، می گوید که ماهواره شش تنی UARS این سازمان، در ساعات اولیه روز شنبه در فراز اقیانوس آرام، وارد جو کره زمین شد.
انتظار می‌رفت که این ماهواره حدود ساعت ۵ صبح، به وقت گرینویچ، به کره زمین اصابت کند، اما مقامات می‌گویند که هنوز نمی‌توان ساعت دقیق آن را مشخص کرد.


ماهواره UARS (ماهواره تحقیقاتی لایه فوقانی اتمسفر)، بزرگترین ماهواره ناسا است که در سی سال گذشته بدون آن که کنترل شده باشد، وارد جو کره زمین شده است.
مقامات می‌گویند خطرات ناشی از این سقوط برای مردم، بسیار کم و ناچیز بوده است.
چند خبر تائید نشده مبنی بر فرو ریختن تکه پاره‌هایی در غرب کانادا، در شبکه اجتماعی تویتر منتشر شده است.
قسمت اعظم این ماهواره پس از آن که ماموریتش به پایان رسید، قاعدتا می‌بایست، پیش از ورود به جو، می‌سوخت و از بین می‌رفت، اما آزمایش‌هایی که با استفاده از مدل‌های مشابه این ماهواره انجام گرفته، نشان می‌دهد که احتمالا ۵۰۰ کیلوگرم آن از بین نرفته است و به کره زمین سقوط کرده است.
اگر تکه پاره‌های باقیمانده از ماهواره به سطح کره زمین رسیده باشد، در طول یک مسیر ۸۰۰ کیلومتری روی زمین ریخته شده است، اما با توجه به این نکته که بیش از ۷۰ درصد سطح کره زمین را آب پوشانده، بسیاری از کارشناسان معتقدند که این قطعات به احتمال زیاد در اقیانوس ها افتاده است.
استیون کل، سخنگوی ناسا در واشنگتن، به بی‌بی‌سی گفت: "نباید یادمان برود که این قطعات خیلی خیلی کوچک هستند، هر چند که خود ماهواره بزرگ بود – به اندازه یک اتوبوس بود. قسمت اعظم این ماهواره در آتمسفر سوخته است و فقط ده ها تکه پاره کوچک از آن باقی مانده است. این قطعات، به شدت آسیب دیده است و اگر در اقیانوس ها سقوط کند – خوب دیگر از دست رفته است."
UARS در سال ۱۹۹۱ از شاتل فضایی دیسکاوری به هوا پرتاب شد تا اطلاعاتی در مورد جو کره زمین جمع‌آوری کند.
این ماهواره به درک علمی بهتری از لایه جو کره زمین کمک کرد، از جمله ترکیب شیمیایی لایه محافظ ازن و تاثیر خنک کننده آتشفشان‌ها بر روی آب و هوای کره زمین.
در چند روز گذشته ناسا به مردم هشدار داده است که چنانچه به قطعه ای از ماهواره که به زمین رسیده، بر بخورند، به آن دست نزنند، و از آنها خواسته است که با ماموران پلیس محلی تماس بگیرند.
بر اساس 'پیمان فضایی ماورای جو'، که در سال ۱۹۶۷ توسط سازمان ملل متحد به تصویب رسید، دولت آمریکا همچنان مالک قطعاتی از ماهواره است که به زمین برسند و چنانچه مایل باشد می تواند بخواهد که قطعات پیدا شده به این دولت بازگردانده شود.
البته همراه با حق مالکیتی که آمریکا در این مورد دارد، مسئولیت هرگونه خسارتی هم که قطعات این ماهواره به بار بیاورد، اعم از انسانی یا مالی، به عهده دولت آمریکاست و باید غرامت آن را بپردازد.