ترجمه قسمتی از سوره های قرآن کریم

[mohammad.90]

در شهر توریستی اسکاگن این زیبایی رو میشه در سجیه دید، این شمالیترین شهر دانمارکیهاست ..... جایی که دریای بالتیک و دریای شمالی بهم میپیوندند. دو دریای مختلف با هم یکی نمیشوند و بنابرین این راستا بوجود میاد

In a tourism filled city ofSkagenyou can see this incredible natural sight. This city is the most northern point of Danish people…..where the Baltic sea “meets” theNorth sea. Two different seas can not be combined together thus creating this line

و این همان چیزی است که در قرآن آمده است

سورة مباركه الرحمن

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ (19) بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ (20) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (21) يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (22)

19. دو دريا را به گونه اي روان كرد كه با هم برخورد كنند.20. اما ميان آن دو حد فاصلي است كه به هم تجاوز نمي کنند.21. پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟

22. از آن دو، مروارید و مرجان خارج مى‏شود.

سوره مباركه فرقان آیه 53:

« و هو الذي مَرَجَ البحرينِ هذا عَذبٌ فُراتٌ و هذا مِلحً اُجاجً وَ جَعَلَ بَينَهما بَرزَخا و حِجراً مَهجوراً»

و اوست كسي كه دو دريا را موج زنان به سوي هم روان كرد اين يكي شيرين و آن يكي شور و تلخ است وميان آندو حريمي استوار قرار داد.

سوره مباركه فاطر آيه 12:

وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

اين دو دريا يکسان نيستند: يکی آبش شيرين و گواراست و يکی شور و تلخ، از هر دو گوشت تازه می خوريد، و از آنها چيزهايی برای آرايش تن خويش بيرون می کشيد و می بينی که کشتي ها برای يافتن روزی و غنيمت، آب را می شکافند و پيش می روند، باشد که سپاسگزار باشيد.

سوره مباركه نمل آيه 61:

اَمَّنْ جَعَلَ الْاَرْضَ قَرَارًا وَ جَعَلَ خِلالَهَا اَنْهَارًا وَ جَعَلَ لَهَا رَوَاسِیَ وَ جَعَلَ بَينَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا ءَاِلهٌ مَعَ اللهِ بَلْ اَکْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿61﴾

[آيا شريكانى كه مى‏پندارند بهتر است‏] يا آن كس كه زمين را قرارگاهى ساخت و در آن رودها پديد آورد و براى آن، كوه‏ها را [مانند لنگر] قرار داد، و ميان دو دريا برزخى گذاشت؟ آيا معبودى با خداست؟ [نه،] بلكه بيشترشان نمى‏دانند.

[amir ahmadi]

سورة النساء ایه 1 الی 6


اى مردم، بترسيد از پروردگارتان،

آن كه شما را از يك تن بيافريد و از آن يك تن همسر او را

و از آن دو، مردان و زنان بسيار پديد آورد.
و بترسيد از آن خدايى كه با سوگند به نام او از يكديگر چيزى مى‌خواهيد و زنهار از خويشاوندان مبريد. هر آينه خدا مراقب شماست.
مال يتيمان را به يتيمان دهيد و حرام را با حلال مبادله مكنيد. و اموال آنها را همراه با اموال خويش مخوريد، كه اين گناهى بزرگ است.
اگر شما را بيم آن است كه در كار يتيمان عدالت نورزيد، از زنان هر چه شما را پسند افتد، دو دو، و سه سه و چهار چهار به نكاح درآوريد.
و اگر بيم آن داريد كه به عدالت رفتار نكنيد تنها يك زن بگيريد يا هر چه مالك آن شويد. اين راهى بهتر است تا مرتكب ستم نگرديد.
مهر زنان را به طيب خاطر به آنها بدهيد. و اگر پاره‌اى از آن را به رضايت به شما بخشيدند بگيريد كه خوش و گوارايتان خواهد بود.
اموالتان را كه خدا قوام زندگى شما ساخته است به دست سفيهان مدهيد، ولى از آن هزينه و لباسشان دهيد و با آنان سخن به نيكى گوييد.

يتيمان را بيازماييد تا آنگاه كه به سن زناشويى رسند، پس اگر در آنان رشدى يافتيد اموالشان را به خودشان واگذاريد.
و از بيم آنكه مباد به سن رشد رسند اموالشان را به ناحق و شتاب مخوريد.
هر كه توانگر است عفت ورزد و هر كه بينواست به آن اندازه كه عرف تصديق كند بخورد.

و چون اموالشان را تسليمشان كرديد كسانى را بر آنان به شهادت گيريد و خدا براى حساب كشيدن كافى است.

[amir ahmadi]

سوره نساء ایه 10 الی 11

آنان كه اموال يتيمان را به ستم مى‌خورند شكم خويش پر از آتش مى‌كنند و به آتشى فروزان خواهند افتاد.
خدا درباره فرزندانتان به شما سفارش مى‌كند كه سهم پسر برابر سهم دو دختر است.
و اگر دختر باشند و بيش از دو تن، دو سوم ميراث از آنهاست. و اگر يك دختر بود نصف
برد و اگر مرده را فرزندى باشد هر يك از پدر و مادر يك ششم ميراث را برد. و اگر فرزندى
نداشته باشد و ميراث‌بران تنها پدر و مادر باشند، مادر يك سوم دارايى را برد. اما اگر
برادران داشته باشد سهم مادر، پس از انجام وصيتى كه كرده و پرداخت وام او يك
ششم باشد. و شما نمى‌دانيد كه از پدران و پسرانتان كدام يك شما را سودمندتر است. اينها حكم خداست، كه خدا دانا و حكيم است.

[mohammad.90]

اگر از بشرى همانند خودتان اطاعت كنيد، مسلما زيانكاريد. (34)

آيا او به شما وعده مى‏دهد هنگامى كه مرديد و خاك و استخوانهايى (پوسيده) شديد، بار ديگر (از قبرها) بيرون آورده مى‏شويد؟! (35)

هيهات، هيهات از اين وعده‏هايى كه به شما داده مى‏شود! (36)

مسلما غير از اين زندگى دنياى ما، چيزى در كار نيست; پيوسته گروهى از ما مى‏ميريم، و نسل ديگرى جاى ما را مى‏گيرد; و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (37)

او فقط مردى دروغگوست كه بر خداافترا بسته; و ما هرگز به او ايمان نخواهيم آورد!» (38)

(پيامبرشان) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تكذيبهاى آنان يارى كن!» (39)

خداوند) فرمود: «بزودى از كار خود پشيمان خواهند شد! (اما زمانى كه ديگر سودى به حالشان ندارد.)» (40)

سرانجام صيحه آسمانى آنها را بحق فرو گرفت; و ما آنها را همچون خاشاكى بر سيلاب قرار داديم; دور باد قوم ستمگر (از رحمت خدا)! (41)

سپس اقوام ديگرى را پس از آنها پديد آورديم. (42)

هيچ ابمتى بر اجل و سر رسيد حتمى خود پيشى نمى‏گيرد، و از آن تاخير نيز نمى‏كند. (43)

سپس رسولان خود را يكى پس از ديگرى فرستاديم; هر زمان رسولى براى (هدايت) قومى مى‏آمد، او را تكذيب مى‏كردند; ولى ما اين امتهاى سركش را يكى پس از ديگرى هلاك نموديم، و آنها را احاديثى قرار داديم (چنان محو شدند كه تنها نام و گفتگويى از آنان باقى ماند.) دور باد (از رحمت خدا) قومى كه ايمان نمى‏آورند! (44)

سپس موسى و برادرش هارون را با آيات خود و دليلى روشن فرستاديم... (45)

بسوى فرعون و اطرافيان اشرافى او; اما آنها تكبر كردند، و آنها مردمى برترى‏جوى بودند. (46)

آنها گفتند: «آيا ما به دو انسان همانند خودمان ايمان بياوريم، در حالى كه قوم آنها بردگان ما هستند؟!» (47)

(آرى،) آنها اين دو را تكذيب كردند; و سرانجام همگى هلاك شدند. (48)

و ما به موسى كتاب (آسمانى) داديم; شايد آنان ( بنى اسرائيل) هدايت شوند. (49)

و ما فرزند مريم ( عيسى) و مادرش را آيت و نشانه‏اى قرار داديم; و آنها را در سرزمين مرتفعى كه داراى امنيت و آب جارى بود جاى داديم. (50)

اى پيامبران! از غذاهاى پاكيزه بخوريد، و عمل صالح انجام دهيد، كه من به آنچه انجام مى‏دهيد آگاهم. (51)

و اين امت شما امت واحدى است; و من پروردگار شما هستم; پس، از مخالفت فرمان من بپرهيزيد! (52)

اما آنها كارهاى خود را در ميان خويش به پراكندگى كشاندند، و هر گروهى به راهى رفتند; (و عجب اينكه) هر گروه به آنچه نزد خود دارند خوشحالند! (53)

آنها را در جهل و غفلتشان بگذار تا زمانى (كه مرگشان فرا رسد يا گرفتار عذاب الهى شوند). (54)

آنها گمان مى‏كنند اموال و فرزندانى كه بعنوان كمك به آنان مى‏دهيم... (55)

براى اين است كه درهاى خيرات را با شتاب به روى آنها بگشاييم!! (چنين نيست) بلكه آنها نمى‏فهمند (كه اين وسيله امتحانشان است). (56)

مسلما كسانى كه از خوف پروردگارشان بيمناكند، (57)

و آنان كه به آيات پروردگارشان ايمان مى‏آورند، (58)

و آنها كه به پروردگارشان شرك نمى‏ورزند، (59)

و آنها كه نهايت كوشش را در انجام طاعات به خرج مى‏دهند و با اين حال، دلهايشان هراسناك است از اينكه سرانجام بسوى پروردگارشان بازمى‏گردند، (60)

(آرى) چنين كسانى در خيرات سرعت مى‏كنند و از ديگران پيشى مى‏گيرند (و مشمول عنايات ما هستند). (61)

و ما هيچ كس را جز به اندازه تواناييش تكليف نمى‏كنيم; و نزد ما كتابى است كه (تمام اعمال بندگان را ثبت كرده و) بحق سخن مى‏گويد; و به آنان هيچ ستمى نمى‏شود. (62)

ولى دلهاى آنها از اين نامه اعمال (و روز حساب و آيات قرآن) در بى‏خبرى فرورفته; و اعمال (زشت) ديگرى جز اين دارند كه پيوسته آن را انجام مى‏دهند... (63)

تا زمانى كه متنعمان مغرور آنها را در چنگال عذاب گرفتار سازيم; در اين هنگام، ناله‏هاى دردناك و استغاثه‏آميز سرمى‏دهند! (64)

[amir ahmadi]

سورة طه ایه 1 الی 9


طا، ها.
قرآن را بر تو نازل نكرده‌ايم كه در رنج افتى.
تنها هشدارى است براى آن كه مى‌ترسد.
از جانب كسى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است نازل شده.
خداى رحمان بر عرش استيلا دارد.
از آنِ اوست آنچه در آسمانها و زمين و ميان آنهاست و آنچه در زير زمين است.
و اگر سخن بلند گويى، او به راز نهان و نهان‌تر آگاه است.
اللّه، آن كه هيچ خدايى جز او نيست، نامهاى خوب از آن اوست.
آيا خبر موسى به تو رسيده است؟

[amir ahmadi]

سوره بقره ایه 110 الی 112
نماز بگزاريد و زکات بدهيد. هر نيکى را که پيشاپيش براى خود روانه مى‌داريد نزد خدايش خواهيد يافت. هر آينه خدا به کارهايى که مى کنيد بيناست.
گفتند: جز يهودان و ترسايان کسى به بهشت نمى‌رود. اين آرزوى آنهاست. بگو: اگر راست مى‌گوييد حجّت خويش بياوريد.
آرى، هر کس که از روى اخلاص رو به خدا کند و نيکوکار بود، پاداشش را از پروردگارش خواهد گرفت و دستخوش بيم و اندوه نمى‌شود.

[amir ahmadi]

سوره البقره ایه 115 الی 119
مشرق و مغرب از آن خداست. پس به هر جاى که رو کنيد، همان جا رو به خداست. خدا فراخ‌رحمت و داناست.
گفتند که خدا فرزندى گرفت. منزّه است او. بلکه هر چه در آسمانها و زمين است از آن اوست و همه فرمانبردار اويند.
آفريننده آسمانها و زمين است. چون اراده چيزى کند، مى‌گويد: موجود شو. و آن چيز موجود مى‌شود.
نادانان گفتند: چرا خدا با ما سخن نمى‌گويد؟ يا معجزه‌اى بر ما نمى‌آيد؟ پيشينيانشان نيز چنين سخنانى مى‌گفتند. دلهايشان همانند يکديگر است. ما براى آنان که به يقين رسيده‌اند، آيات را بيان کرده‌ايم.
ما تو را که سزاوار هستى، به رسالت فرستاديم، تا مژده دهى و بيم دهى. تو مسئول دوزخيان نيستى.

[mohammad.90]

واى بر هر عيبجوى مسخره‏كننده‏اى! (1)
همان كس كه مال فراوانى جمع‏آورى و شماره كرده (بى‏آنكه مشروع و نامشروع آن را حساب كند)! (2)
او گمان مى‏كند كه اموالش او را جاودانه مى‏سازد! (3)
چنين نيست كه مى‏پندارد؛ بزودى در «حطمه‏» ( آتشى خردكننده) پرتاب مى‏شود! (4)
و تو چه مى‏دانى «حطمه‏» چيست؟! (5)
آتش برافروخته الهى است، (6)
آتشى كه از دلها سرمى‏زند! (7)
اين آتش بر آنها فروبسته شده، (8)
در ستونهاى كشيده و طولانى! (9)

[mohammad.90]

افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است. (1)
تا آنجا كه به ديدار قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود را برشمرديد و به آن افتخار كرديد)! (2)
چنين نيست كه مى‏پنداريد، (آرى) بزودى خواهيد دانست! (3)
باز چنان نيست كه شما مى‏پنداريد؛ بزودى خواهيد دانست! (4)
چنان نيست كه شما خيال مى‏كنيد؛ اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمى‏كرد)! (5)
قطعا شما جهنم را خواهيد ديد! (6)
سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين خواهيد ديد. (7)
سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايى كه داشته‏ايد بازپرسى خواهيد شد! (8)

[mohammad.90]

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‏كند، (1)
كه هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است، (2)
و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گويد! (3)
آنچه مى‏گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست! (4)
آن كس كه قدرت عظيمى دارد ( جبرئيل امين) او را تعليم داده است؛ (5)
همان كس كه توانايى فوق العاده دارد؛ او سلطه يافت... (6)
در حالى كه در افق اعلى قرار داشت! (7)
سپس نزديكتر و نزديكتر شد... (8)
تا آنكه فاصله او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو كمان يا كمتر بود؛ (9)
در اينجا خداوند آنچه را وحى كردنى بود به بنده‏اش وحى نمود. (10)
قلب (پاك او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت. (11)
آيا با او درباره آنچه (با چشم خود) ديده مجادله مى‏كنيد؟! (12)
و بار ديگر نيز او را مشاهده كرد، (13)
نزد «سدرة المنتهى‏»، (14)
كه «جنت الماوى‏» در آنجاست! (15)
در آن هنگام كه چيزى ( نور خيره‏كننده‏اى) سدرة المنتهى را پوشانده بود، (16)
دیده اش به جایی دیگر میل نکرد و از حد تجاوز نکرد (17)