روانشناسی کودک

[رزیتا]

تماشای فیلم ها و بازی های خشن در بروز پرخاشگری كودكان موثر است


تهران - عضو مركز تحقیقات روانپزشكی و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشكی مشهد گفت: تماشای فیلم ، كارتون و انجام بازی های خشن نقش موثری در بروز پرخاشگری كودكان دارد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشكی مشهد ، دكتر فاطمه محرری با اشاره به اینكه در برخی از فیلم و كارتونها و یا حتی بازی های رایانه ای صحنه های خشن و پرخاشگرانه زیادی دیده می شود افزود :این امر موجب الگو گیری كودك از این برنامه ها و در نتیجه بروز رفتارهای پرخاشگرانه در وی می شود و والدین برای پیشگیری از این مشكل باید تماشای تلویزیون را برای فرزند خود محدود كنند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی مشهد با اشاره به نشانه های پرخاشگری اظهار داشت: كتك كاری، گاز گرفتن، پرت كردن اشیاء و خراب كردن آنها از نشانه های پرخاشگری در سنین دو تا سه سالگی است و پس از این سنین پرخاشگری كلامی در كودكان افزایش می یابد.

وی ادامه داد: محدود كردن رفت آمد با كودكان و بزرگسالان پرخاشگر، حفظ آرامش والدین در زمان پرخاشگری فرزند، ارائه راهكارهای مناسب از جمله نفس عمیق كشیدن و صحبت كردن با وی،تنظیم زمان خوابیدن و غذا خوردن كودك، سرگرم كردن كودك، محروم سازی موقتی بلافاصله پس از پرخاشگری كودك را از جمله راه های كاهش پرخاشگری در كودكان است .

محرری خاطر نشان كرد: احساسات كودك خود را بشناسید و به او بفهمانید كه پرخاشگری قابل قبول نیست و او را در راه رسیدن به مقصودش كمك نمی كند.

وی افزود:تا حد امكان چیزهای خاصی را كه نمی خواهید كودكتان به آنها دست بزند از دسترس او دور كنید و از گفتن كلمه 'نه' همچنین گفتن زیاد جمله 'دست نزن' خودداری كنید .

وی اظهار داشت: زمانی كه كودك در برخورد با موقعیت های مشكل رفتاری غیر از پرخاشگری نشان می دهد ، به او توجه و او را تشویق كنید.

محرری تاكید كرد: به كودك كمك كنید با گفتن كلمات احساسات خود را ابراز كند و به تدریج كه كودكان از مهارت های زبانی بهتر استفاده می كنند حملات كج خلقی كمتر می شود

[mohammad.90]

در ارتباط با فرزندتان به نکات زیر توجه کنید و رسالت سنگین تربیت یک انسان را دست کم نگیرید.

** باور کنیم فرزندان 80% خود ما هستند اما در دنیای کوچک ها . بنابراین ابتدا باید خوب خودتان را بشناسید . سپس شیوه ی ثابتی را انتخاب کنید و آن را ملاک قرار دهید .
باید باور کنیم که کودکان میل دارند خوب باشند . بیشتر خوشی و شادی بچه ها بستگی به تایید والدین دارد ، زیرا در کنار همه ی رفتارهای نادرست و کارهای نامطلوب آنها همیشه یک میل به هم کاری و پذیرفته شدن و تایید و حمایت والدین نهفته است .
** محبت خود را به بچه ها نشان بدهید ، اگر بچه ها را دوست دارید که حتما همین طور است ، این دوست داشتن را با کارهایی از قبیل ابراز زبانی ، درآغوش کشیدن ، بوسیدن ، تشویق ( به هنگام انجام کارهای خوب ) ونه تنبیه کردن ( در هنگام انجام کارهای نادرست ) به آنها ثابت کنید . او به راحتی فرق محبت را با لوس کردن می فهمد .
** تا می توانید خونسرد باشید . برخوردهای خشن ، تهدیدهای سنگین و فریاد کشیدن ها ، موقعیت را بدتر می کند ؛ حتی اگر کودکان در برابر داد و فریاد ما تسلیم شوند .
** وقتی «نه» می گوییم آن را جدی تلقی کنید و به آن بچسبید . برای این که ثابت کنید آدم مصممی هستید پای نه گفتن خود بایستید . البته در « نه » گفتن به کودک باید بسیار دقیق بود و فقط در مواقع لازم به کودک « نه » گفت . جدی بودن ، احساس امنیت و آرامش را به دنبال می آورد . با مهربانی تمام ، جدی باشید . باید صبور باشید تا او به روش جدید عادت کند و مطمئن باشید که در آینده حتما سپاسگزار شما خواهد بود .
** قوانین و مقررات مشخصی برای داخل خانه وضع کنید ، سعی کنید بچه ها بفهمند که چرا این قوانین وضع شده اند و از آنها اطاعت کنند .
** مثبت برخورد کنید و مثبت حرف بزنید . مثلا به جای گفتن « این آشغال ها را از روی زمین بردار » بگویید:« این اسباب بازی ها را جمع کن » .
** آنچه به کودکان می گویید ، واقعی و درست باشد . اگر بر فرض تهدیدی انجام می دهید این تهدید واقعی و عملی باشد . پس گفتن این که « اگر این کار را بکنی دیگر دوستت ندارم »، خیلی خیلی اشتباه است .
** از پدر خانواده به عنوان وسیله ی تهدید استفاده نکنید . وقتی می گویید : « صبر کن تا بابات بیاد» معنی اش این است که مادر در خانواده هیچ کاره است ؛ در حالی که قواعد وضع شده به وسیله ی مادر ، باید همان هایی باشد که پدر نیزبر آنها اصرار دارد . پدر و مادر هر دو وضع کننده ی قانون هستند و هر دو باید بتوانند مجری آن باشند . بچه نباید از پدر بترسد و از مادر نترسد . توافق والدین مهم است ؛ هر دو باید هماهنگ عمل کنند و نسبت به اجرای قانون مصر باشند .
** پیشاپیش در مورد اجرای دستورات اخطار بدهید . هیچ کودکی نیست که با میل خود ، بازی را ترک کند و مثلا به کار و درس بپردازد ، یا به موقع بازی را تمام کند و به رختخواب برود . بنابراین لازم است که به جای قطع ناگهانی برنامه ی آنها ، پیش از آن به بچه ها اخطار دهید ، مثلا بگویید تا 10 دقیقه ی دیگر وقت برای بازی داری .

اگر لازم است ، عذر خواهی کنید ، به اشتباه خودتان اعتراف کنید ؛ با این کار پیش بچه عزیز می شوید و او گذشت و پذیرش خطاها را می آموزد

** به بچه ها وظایفی را در خانواده واگذار کنید . بچه از این که به نحوی کمک می کنند و نقشی در همکاری با خانواده به عهده می گیرند ، غالبا احساس خوشحالی و رضایت خاطر دارند . بنابراین والدین بدون هیچ گونه احساس ناراحتی می توانند و لازم است وظایفی به فرزندان خود محول کنند . این کار به آنها این امکان را می دهد که گوشه ای از بار مسوولیت خانواده را به دوش گیرند .
** هماهنگی والدین از لحاظ نوع تربیت بچه ها کاملا ضروری است . اختلاف سلیقه و نظر والدین در کار تربیت می تواند به بچه ها از جهات مختلف صدمه وارد کند . اتفاق رای در کار تربیت جزء ضروریات پرورش فرزند است . اگر پدر و مادر در رفتار با کودک خود ، هر روز یک جور عمل کنند ، این کار باعث می شود قدرت تشخیص کودک ضعیف شود و در مرحله ی بعدی از این ناهماهنگی سوء استفاده کند .
** اجازه ندهید عادت های بد ، هر چند پیش پا افتاده را فرا بگیرد ، هیچ وقت آنها را کوچک حساب نکنید . در حضور دیگران سرزنششان نکنید ( سعی کنید راهنمایی های صادقانه ، آرام و در تنهایی باشد ، طوری رفتار نکنید که گویی خطای او نابخشودنی است ) . کاری نکنید به دروغ متوسل شود . ( بنابراین صداقتش را امتحان نکنید ) . زود قول ندهید تا بعد مجبور نشوید زیر آن بزنید . عمل نکردن به قول خیلی بدتر از پاسخ منفی است .

** یکی از بهترین شیوه ها ، شیوه ی « صمیمیت و دوستی » با کودک است . سعی کنید تداوم داشته باشد و به اشکال متفاوت نباشد که تکلیفش را نداند . از جملات امری و تهدید بپرهیزید زیرا:
الف) کم کم تاثیرش را از دست می دهد .
ب) کودک اعتماد به نفسش را از دست می دهد .

اگر لازم است ، عذر خواهی کنید ، به اشتباه خودتان اعتراف کنید ؛ با این کار پیش بچه عزیز می شوید و او گذشت و پذیرش خطاها را می آموزد . آرامش در محیط خانوادگی « غذای روحی » برای او است . با کمی گذشت می توان آن را به او داد .


** به سوالاتش پاسخ دهید ( هر چند زیاد یا احمقانه باشد ).
** قاطعیت به موقع بهترین کمک برای یافتن شخصیت سالم و رشد او است ؛ قاطعیت به موقع ، به معنای خشونت ، دیکتاتوری و زور گویی نیست .
** بچه به عشق مداوم و سرشار والدین نیاز دارد . هر قدر که بزرگ می شود باز نوازش کردن او را قطع نکنید ، دستی به موهایش بکشید ، سرش را روی زانو قرار دهید ، موقع خواب او را ببوسید .
** برای لذت بخش ترکردن زندگی ، لزوما نیاز به پول نیست بلکه احتیاج به کمی تخیل و آرزوست .
** برای هر چیزی چه کوچک ( از زود آمدن پدر به منزل ) تا بزرگ ، جشن بگیرید .
** همسر خود را تشویق کنید با بچه ها بازی کند .( البته بدون نق زدن )
** ایراد گرفتن از بچه ها باعث بی شخصیتی و ایجاد ترس در آنها می شود و پیش خود می گویند : مادرم که مرا دوست ندارد ، چه فایده ای دارد؟ برای این که خوشحالش کنم باید تسلیم عقیده اش بشوم .
** باید فرزند را آن چنان که هست بپذیرید نه این که او را آن چنان بخواهید که آرزو دارید باشد . زیرا در مورد دوم این خطر وجود خواهد داشت که وی حالتی تدافعی بگیرد و خود را در لاکی نفوذ ناپذیر محبوس سازد .
** کودک به کسانی علاقه پیدا می کند که او را درک کنند وسعی نمایند به زبان او صحبت کنند .
** دانش دیگران را به شرطی می پذیرد که در پیمودن راهش به او کمک کند ، نه آن که ابزاری برای اثبات نادانی وی ، چه ظاهرا و چه باطنا باشد .

گاهی بهتر است از وی هیچ گونه انتظاری نداشته باشید به ویژه وقتی که او خسته است و یا نیازی را مانند به دستشویی رفتن ، گرسنگی ، تشنگی و غیره ابراز می دارد

** این تصور باطل است که می توان با تظاهر به کودکی ، بهتر کودکان را درک کرد. زیرا کودکان از تمسخر بیزارند و این کار را توهین به شخصیت خود می دانند ، و از آن پس ارتباط با آنها ناممکن می شود .

** بهترین راه برای تبادل اندیشه با کودک ، استفاده از سرگرمی ها و علایق و رغبت های اوست.
** باید لیاقت ها و توانایی های حسی و حرکتی ، ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان را در نظر بگیرید .
** برای گفتن مطلبی به کودک ابتدا باید به آنچه قبلا در این باره می داند توجه کنید . از دانسته های خود او استفاده کنید و با همان کلماتی که می داند با وی حرف بزنید .
** برای جلب نظر کودک اصولی مانند دقت ، رفع عامل حواس پرتی و آغاز سخن با ساده ترین جملات را رعایت کنید .
** گاهی بهتر است از وی هیچ گونه انتظاری نداشته باشید به ویژه وقتی که او خسته است و یا نیازی را مانند به دستشویی رفتن ، گرسنگی ، تشنگی و غیره ابراز می دارد .
** اگر سؤال شما چند مطلب مجزا را در برمی گیرد ، او سؤال را نمی فهمد. ( در این صورت نباید او را لجباز و تنبل یا سر به هوا تصور کنید ).

چگونه می توانیم فعالیت هایی را که تصور می کنیم برای کودک جالب است ، به وی پیشنهاد کنیم ؟

** با توجه به آنچه کودک قادر به انجام آن است : اگر کودک بین آنچه از او انتظار داریم و آنچه خود می تواند انجام دهد ، تناسبی نبیند ، آزرده خاطر شده و به اضطراب می افتد ، و در نتیجه فرار نموده و یا گریه را سر خواهد داد .
** هنگامی دخالت کنید که خود کودک دیگر دانشی برای استفاده نداشته باشد . موقعی که کودک تجربه ای از آموخته های قبلی خود را برای استفاده نداشته باشد ، دخالت بزرگ ترها برای او بسیار جالب خواهد بود ، به شرط آن که این دخالت ها نیز در طریق استنباط خود او باشد .
برخی از این دخالت های مفید به قرار زیرند :
الف ) برای تشویق کودک به ادامه ی تجربه ی خویش به منظور رسیدن به هدف .
ب) بعضی دخالت ها می توانند به کودک فرصت بدهند تا مفهومی را که کاملا درک نکرده است به خوبی دریابد و هم چنین عنصر تازه ای را به مفهوم قبلی خود اضافه نماید .
ج ) کودکان از درک علل شکست های خود غالبا عاجزند . دخالت در این جا می تواند آنها را به راهی دیگر رهنمون شود .

** اگر کودکی قادر به یادگیری و به کار بردن کلمه ی «نه» است طبعا توان یادگیری « متشکرم» را نیز دارد و همین طور اگر ماهیچه های او از هماهنگی کافی برای برداشتن اسباب بازی بچه ی دیگر برخوردار است ، در شرایط و امکانات یکسان ، ماهیچه های او توان دادن یکی از اسباب باز ی های خویش را به بچه ی دیگر نیز دارد .
** تا آن جا که ممکن است بکوشید با زبانی ساده ، منطقی و کودک پسند ، مسایل را به فرزندتان تفهیم کنید . به کودک راه و رسم حیات اجتماعی را بیاموزید ، عملا به او یاد دهید که پیران را محترم بدارد ، با کوچک ترها مهربان باشد ، افراد هم نوع را دوست داشته باشد و به حیات دیگر انسان ها توجه کند . پدر و مادری که برای کودک نه تنها موجبات ادراک را فراهم نمی کنند ، بلکه می کوشند به آنچه که کودک دریافته پرده ای بکشند ، با آشنایی به امر تربیت فاصله ی بسیار دارند .
** از آغاز زندگی ، کودک را به کار وا دارید ، مثلا در گستردن و جمع کردن سفره ، درآوردن قاشق و لیوان و شستن ظروف او را به هم کاری دعوت کنید و کار ناقض او را بپذیرید تا به کار کردن عادت کند . در تربیت کودکان ، اساس کار روی مدل و الگو است ، زیرا کودک هم موجودی مقلد است و هم حالت قوی قهرمان جویی و قهرمان پرستی در او وجود دارد .
** کار خیر خود را در حضور فرزندان خود عملی کنید ، بگذارید فرزند شما دست احسان شما را ببیند وملاحظه کند که چگونه شما به یاری مظلومان و محرومان می شتابید و چگونه از وقت خود به نفع این قشر مایه گذاری می کنید .

امر و نهی ها باید دوستانه و در مواردی همراه با تشویق و تحسین باشد ، تا کودک خود را محکوم نداند و حیاتش را در وحشت و نگرانی سپری نکند

** روابط شما با کودکان باید بسیار صمیمانه و خیرخواهانه و در عین حال اندیشیده و عاقلانه باشد . باید با کودک دوست بود و برای او ارزش و برای عقاید و افکارش احترام قایل شد .

** کودک باید به والدین ومربیان خود اعتماد داشته باشد ، آنها را دوست و خیرخواه خود بداند و مطمئن باشد در گرفتاری ها مددکار او هستند و زیر بازویش را خواهند گرفت و گرنه کودک احساس بی سرپرستی و تنهایی خواهد کرد .
چه بسیارند کودکانی که در اثر عدم اعتماد به رازداری و راز شنوی والدین ، بلاهایی را که برسرشان آمده با آنها در میان نمی گذارند و خانواده روزی از مسایل خبر می یابد که آبرو و شرفش برباد رفته باشد .
** در سایه ی احترام به کودک است که او بزرگ منش می شود ، تن به انحرافات نخواهد داد و احساس بزرگی و وقار و متانت خواهد کرد .

امر و نهی ها باید دوستانه و در مواردی همراه با تشویق و تحسین باشد ، تا کودک خود را محکوم نداند و حیاتش را در وحشت و نگرانی سپری نکند.

و در پایان کلامی با مادران

اجازه ندهید تعادل زندگی برهم بخورد و شوهر شما نقشی در تربیت فرزندتان نداشته باشد . پسری که تنها از مادرش دستور می گیرد و پدر نقشی محو برای او دارد ، در آینده نیز زندگی زناشویی عادی نخواهد داشت .
دختر نیز به پدر نیاز دارد که او را نوازش کند و تحسین نماید ، تا در آینده نقش شوهر را بتواند دریابد و درک کند .
سرپرستی خانواده با پدر است و در چنین صورتی فرزندان به صورت متعادل و واقعی نقش مادر و پدر را درمی یابند .
والدین و مربیان باید بکوشند هم چون شاهدی ناظر برگفتار کودک باشند ، حرکات و سخنان او را اصلاح نمایند ، از طریق تذکر و بیان ، به آگاهی های او اضافه کنند و صحت و سقم امور را به او بیاموزند .

[mohammad.90]

رازهای تربیت کودکان با جرأت

از جمله مهارت های لازم برای مصون ماندن نوجوانان و جوانان در مقابل رفتارهای پرخطر نظیر موادمخدر و روان گردان ها،مهارت جرأتمندی و ابراز وجود است.



روزنامه سلامت: از جمله مهارت های لازم برای مصون ماندن نوجوانان و جوانان در مقابل رفتارهای پرخطر نظیر موادمخدر و روان گردان ها،مهارت جرأتمندی و ابراز وجود است.

جرأتمندی مهارتی است که به فرد اجازه می دهد تا بدون بهره گیری از هرگونه خشونت، پرخاشگری و تجاوز به حقوق دیگران، بتواند ضمن احترام به حقوق دیگران در قالبی بسیار معقول، آرام، آزادانه، با اعتماد به نفس کامل، نسبت به ابراز مستقیم و صادقانه افکار، احساسات، خواسته ها و ارزش های خود درباره یک موقعیت مبادرت کند و از حقوق خود دفاع کند. بدون اینکه به شأن فردی و اجتماعی اش لطمه ای وارد شود.

افراد جرأتمند:

۱) به آسانی می توانند آنچه درونشان است، صادقانه بیان کرده و ابراز عقیده کنند بدون اینکه آسیب و لطمه ای به روابط آنها با دیگران وارد شود.

۲) بدون هرگونه رودربایستی و تهدید از دیگران تقاضا می کنند تا رفتار نامطلوب شان را تغییر دهند.

۳) در صورتی که دیگران از آنها تقاضا و درخواست غیرمنطقی از جمله مصرف سیگار، موادمخدر، روان گردان ، الکل، روابط سوءجنسی و... داشته باشند، خود را ارزان نمی فروشند، بلکه با قاطعیت و صراحت جواب رد می دهند و توان «نه گفتن» آنها بالاست. به عبارتی نگران ناراحت شدن دیگران نیستند.

۴) به راحتی احساسات مثبت و منفی خود را ابراز می کنند و دغدغه ای در این خصوص ندارند، به گونه ای که احساس گناه نمی کنند زیرا کاملا می دانند که وظیفه آنها خوشنود نگه داشتن همه دوستان شان نیست.

۵) از توان کافی برای برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی برخوردار هستند.

۶) صریح هستند یعنی در مواقع لزوم دیدگاه خود را به صورت ساده، قابل فهم، مستقیم، مختصر و بدون هرگونه واسطه بیان می کنند.

۷) در صورت نیاز تصمیمات قبلی خود را تغییر می دهند به گونه ای که اگر به تقاضای دوست شان قبلا پاسخ مثبت داده اند، اما امروز اگر مصلحت نباشد، به راحتی «نه» می گویند.

۸) نسبت به خود احساس خوبی دارند و برای خود احترام قایل اند.

۹) در موقعیت های مختلف روزانه تسلط کافی دارند. بر این اساس تصمیمات منطقی می گیرند.

۱۰) برای دیگران نیز احترام و ارزش قائل اند.

۱۱) به طور مستمر عملکرد خود را ارزیابی می کنند.

۱۲) در صورت عصبانیت، خشم خود را ابراز و دلیل آن را به طرف مقابل بیان می کنند.

۱۳) در صورت نیاز و ابهام از دیگران سوال می کنند.

۱۴) در زمان سخن گفتن با قدرت و صلابت صحبت می کنند.

برای دستیابی به مهارت جرأتمندی و ابراز وجود، ضرورت دارد والدین عزیز از دوران کودکی نکات لازم را به فرزندان خود آموزش دهند تا آنها بتوانند در ایام نوجوانی با تسلط بر این مهارت از آسیب پذیری مصون بمانند.

[mohammad.90]

9 روش برای باهوش تر کردن کودک

با به کار‌بردن روش‌ها و برنامه‌ریزی‌های خاصی در زندگی روزمره و در فضای آموزشی کودکان، می‌توان قدرت تفکر و هوش آنها را پرورش داد. شما هم می‌توانید از این ۹ روش برای باهوش‌تر کردن فرزندتان استفاده کنید.

سلامت نیوز: در واقع با اینکه هوش پدیده‌ای ژنتیک و استعدادی خدادادی است، توانایی‌های ذهنی افراد طی دوران زندگی و از دوران کودکی آنها کم‌کم شکل می‌گیرد.

براساس تحقیقات علمی‌انجام شده، با به کار‌بردن روش‌ها و برنامه‌ریزی‌های خاصی در زندگی روزمره و در فضای آموزشی کودکان، می‌توان قدرت تفکر و هوش آنها را پرورش داد. شما هم می‌توانید از این ۹ روش برای باهوش‌تر کردن فرزندتان استفاده کنید.

بازی برای هوش

شطرنج، جدول، پازل و دیگر بازی‌های فکری، همگی برای مغز کودک همچون ورزش هستند. بازی‌هایی مانند سودوکو (جدول اعداد) علاوه بر اینکه می‌توانند سرگرمی ‌لذت‌بخشی برای کودک شما باشند، تقویت‌کننده توانایی تفکر استراتژیک، حل مشکلات و تصمیم‌گیری در وضعیت‌های پیچیده هستند.

انواع بازی‌های فکری را در خانه داشته باشید و علاوه بر این، گاهی مسائلی را به طور خیالی طرح کنید و برای حل این مشکلات و مسائل ساختگی، از کودکان‌تان کمک بخواهید. بگذارید با وضعیت‌های دشوار و موقعیت‌های پیچیده تصمیم‌گیری مواجه شده و راه‌های پیشنهادی خود را برای حل مسائل به شما بازگو کنند.

در جست‌وجوی دانش باش

محققین معتقدند که والدینی که کودکان خود را به ارائه نظرات و ایده‌های جدید تشویق کرده و کنجکاوی آنها را مورد توجه و احترام قرار می‌دهند، درس بزرگی به آنها داده‌اند؛ اینکه «جست‌وجوی دانش اهمیت زیادی دارد». از کودکان‌تان در زمینه سرگرمی‌ها و علایقشان سؤالاتی بپرسید و از کنجکاوی آنها حمایت کنید، نکات و موارد جدید مربوط به سرگرمی‌هایشان را به آنها یاد دهید و برای تشویق کنجکاوی‌هایشان، آنها را به گردش‌های آموزشی ببرید. گردش در موزه‌های تاریخی و طبیعی، رصدخانه و پارک‌های حیوانات از این جمله‌اند.

ورزش، ورزش، ورزش!

مطالعات گروهی از دانشمندان آمریکایی نشان داده ارتباط مستقیمی‌ بین فعالیت‌های ورزشی کودکان دبستانی و موفقیت تحصیلی آنها وجود دارد. بنابر تحقیقات این گروه، شرکت کردن کودکان در فعالیت‌های ورزشی، افزایش میزان اعتماد به نفس، مهارت در کارهای گروهی و توانایی‌های مدیریتی و رهبری را به دنبال دارد.

همچنین در مطالعات آنها ثابت شده بیشتر زنانی که در موقعیت کاری در نقش‌های مدیریتی و ریاست موفق بوده‌اند، در دوران کودکی و نوجوانی در فعالیت‌های گروهی و تیمی‌ ورزشی شرکت داشته‌اند. پس به جای اینکه پس از خوردن شام، جلوی تلویزیون لم بدهید، بهتر است با کودکتان توپ‌بازی کرده یا به پیاده‌روی بروید. بد نیست کودک خود را به شرکت در تیم‌های ورزشی مدرسه‌اش تشویق کنید.

الفبای موسیقی، الفبای هوش!

شاید شنیدن سر و صدای ناهنجار کودکتان در حالی که مشغول تمرین نوازندگی و آموختن موسیقی است اصلا لذت‌بخش نباشد اما باید بدانید که این سرگرمی‌لذت‌بخش کودکان، یکی از مواردی است که نیمکره راست مغز آنها را پرورش می‌دهد.

بنابر تحقیقات دانشمندان دانشگاه تورنتو، برنامه‌ریزی دوره‌های آموزش موسیقی برای کودکان منجر به افزایش ضریب هوشی و توانایی‌های علمی‌ آینده آنها خواهد شد.

هر چه سال‌های آموزش موسیقی آنها بیشتر باشد، میزان این تاثیر و افزایش هوش در آنها بیشتر خواهد بود. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که آموختن موسیقی در دوران کودکی باعث کسب نمره‌های بهتر در دوران دبیرستان و ضریب هوشی بالاتر در دوران بزرگسالی می‌شود؛ پس اجازه دهید موسیقی‌دان درونی کودکتان خودش را نشان دهد.
خیلی خوب است اگر او را برای دوره های عمومی یا خصوصی آموزش موسیقی ثبت‌نام کنید.

شیر مادر، عصاره هوش

شیر مادر اولین غذای مغز کودک است. تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد که شیر مادر از ۲ جهت برای کودک مفید است؛ یکی اینکه از خطر احتمالی ابتلای کودک به بیماری جلوگیری می‌کند و دیگر اینکه به تنهایی یک غذای کامل برای نوزاد است. دانشمندان دانمارکی به این نتیجه رسیده‌اند که تغذیه نوزاد از سینه مادر، کودک را هم سالم‌تر و هم باهوش‌تر می‌کند.

مطالعات ایشان نشان داده کودکانی که در دوران نوزادی ۹ ماه از سینه مادرشان تغذیه شده‌اند، به نسبت آنهایی که یک ماه یا کمتر شیر مادرشان را خورده‌اند، بسیار باهوش‌ترند. پس اهمیت شیر مادر باید از ابتدا مورد توجه قرار گیرد چرا که علاوه بر تضمین سلامتی نوزاد، برای آینده او و رشد مهارت‌های ذهنی‌اش هم مفید خواهد بود.

کامپیوتر در خدمت هوش

شاید تعجب کنید چون بازی‌های کامپیوتری شهرت بدی پیدا کرده‌اند و بسیار مورد انتقاد قرار می‌گیرند. بله، درست است که بسیاری از آنها وحشیانه، بی‌فایده و غیرفکری هستند اما ما در مورد انواعی از بازی‌های کامپیوتری صحبت می‌کنیم که مهارت‌های فکری و استراتژیک و قدرت تصمیم‌گیری و خلاقیت کودک را پرورش داده و کارگروهی را به او آموزش می‌دهند.

امروزه در دنیا بعضی شرکت‌های معتبر ساخت بازی‌های کامپیوتری، در تلاش هستند تا بازی‌های آموزشی‌ای بسازند که پرورش‌دهنده حافظه و توانایی‌های ذهنی کودکان خردسال (حتی کودکان نوپا) باشند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد کودکانی که انواع بازی‌های کامپیوتری آموزشی را بازی می‌کنند، نسبت به آنهایی که این بازی‌ها را تجربه نکرده‌اند از قدرت درک و تجسم تصویری بیشتری برخوردارند.

جالب است بدانید معلمان بریتانیایی، امروزه در کلاس‌های درسشان از انواع بازی‌های کامپیوتری آموزشی استفاده می‌کنند.

صبحانه یادت نره!

نتایج معتبر تحقیقات دقیقی که در دهه ۷۰ میلادی انجام شده، نشان داده است که خوردن صبحانه باعث تقویت حافظه، تمرکز و قدرت یادگیری می‌شود. کودکانی که صبحانه نمی‌خورند، معمولا زودتر خسته شده و کم‌طاقت‌تر و زودرنج‌تر هستند. این دسته از کودکان نسبت به آنهایی که روز خود را با خوردن صبحانه شروع می‌کنند، از سرعت عمل کمتری برخوردارند. با وجود کمبود وقت و برنامه‌های روزانه شلوغ امروزی شاید، کمتر کسی فرصت پیدا کند که هر روز بنشیند و صبحانه مفصلی نوش جان کند. اما کودک خود را حتی فقط با خوردن یک لیوان شیر هم شده، صبحانه‌خورده، روانه مهد کودک یا مدرسه کنید تا تمرکز بیشتری داشته باشد.

خوب بخور تا باهوش بشی

قند، چربی‌های اشباع و دیگر خوراکی‌های بی‌فایده را از برنامه غذایی کودکان حذف کنید و به جای آن، مواد مغذی و مفیدی که به رشد ذهنی آنها کمک می‌کند، جایگزین کنید. سال‌های اولیه دوران کودکی ـ به‌ویژه ۲ سال اول ـ بسیار اهمیت دارد و لازم است تمامی‌ مواد لازم را در رژیم غذایی کودک قرار دهید.

برای مثال رشد شبکه مغزی کودک نیاز شدیدی به میزان کافی آهن دارد چرا که در کودکان دچار کمبود آهن، جریان اعصاب کند می‌شود. همچنین تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که میزان مقاومت در برابر بیماری‌ها در کودکانی که تغذیه سالمی‌ ندارند بسیار کم است. بنابراین تغذیه نادرست باعث می‌شود کودکان از مدرسه و همسالان خود عقب بمانند و دچار افت تحصیلی شوند. پس اگر می‌خواهید کودکتان در مدرسه نمره بهتری بگیرد، به تغذیه او هم توجه کنید.

دوستی که هوش هدیه می‌دهد

کتاب یکی از روش‌های مفید قدیمی ‌است که امتحان‌اش را پس داده اما بعضی مواقع در مقابل روش‌های تکنولوژیک امروزی برای تقویت هوش، دست‌کم گرفته می‌شود؛ در حالی که کتاب قابل دسترس‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و در عین حال موفقیت‌آمیزترین روش برای آموزش و رشد ذهنی کودکان در تمامی ‌سنین است. برای کودکان‌تان از سنین پایین‌تر کتاب خواندن را شروع کنید. آنها را برای عضویت در کتابخانه ثبت‌نام کنید و کتابخانه منزلتان را پُر از کتاب کنید.

[mohammad.90]

خريدن يا نخريدن تلفن‌ همراه براي بچه‌ها ذهن خيلي از پدر و مادرها را به خودش درگير كرده است.آيا همراه داشتن اين وسيله ارتباطي تا چه حد براي بچه‌ها ضروري است؟

خريدن يا نخريدن تلفن‌ همراه براي بچه‌ها ذهن خيلي از پدر و مادرها را به خودش درگير كرده است. اصلا مسئله اين است كه همراه داشتن اين وسيله ارتباطي تا چه حد براي بچه‌ها ضروري است يا حتي سن مناسب براي همراه داشتن اين وسيله چه سني است و بالاخره اينكه چطور بايد ذهن بچه‌ها را براي رعايت قواعد همراه داشتن اين وسيله آماده كرد... اگر اين پرسش‌ها ذهن شما را هم مشغول كرده با ما همراه باشيد. خانم «طاهره ثانوی» کارشناس ارشد روانشناسی بالینی و مشاور کودکان، در اين گزارش به سوالات شما پاسخ مي‌دهد.

از دوره راهنمايي به بعد!

تلفن همراه يك وسيله ارتباطي است كه به دليل تغييرات شرايط جامعه امروز نمي‌توان آن را از هيچ فردي دريغ كرد. اما مشروط بر اين‌كه فرد استفاده كننده توان و قدرت درك چگونگي استفاده از اين ابزار ارتباطي را داشته باشد. بر اساس همين ديدگاه به جرات مي‌توان گفت تلفن همراه براي كودكان تا 12 سالگي يا قبل از ورود به دوره راهنمايي صرفا يك وسيله فانتزي و سرگرمي است نه بيشتر. در حقيقت زمان مناسب براي داشتن تلفن همراه زماني است كه بچه‌ها از نظر بلوغ اجتماعي به مرحله‌اي رسيده باشند كه قدرت تشخيص روابط و چگونگي اثر گذاري آن‌ها را داشته باشند و بتوانند دوست خوب و بد و به دنبال آن ارتباط خوب و بد را از هم تشخيص بدهند. به عبارت ديگر تحت تاثير ارتباطات آني و عوامل محيطي قرار نگيرند. به استناد اين توصيه‌ها همراه داشتن تلفن همراه از دوره راهنمايي به بعد البته آن هم بسته به شيوه تربيتي بچه‌ها و قدرت تشخيص آن‌ها توجيه پيدا مي‌كند نه قبل از آن.

مقاومت يا سازش مسئله اين است!

گاهي بچه‌ها به هر دليلي به داشتن تلفن همراه اصرار دارند. در چنين مواردي مقاومت صرف در برابر آن‌ها براي خريد تلفن ‌همراه راهكار مفيدي نيست چون اين امكان وجود دارد كه آن‌ها براي رسيدن به خواسته خود دنبال راه‌هاي ديگري مثل برداشتن گوشي بزرگ‌‌ترها و... بروند. بنابراين بهتر است پدر و مادرها ميدان مبارزه را رها كنند و در عوض به منطق روي بياورند و در پي اين باشند تا با ايجاد رابطه صميمي‌تر و كم‌كردن فاصله‌ها راجع به شرايط داشتن اين وسيله ارتباطي با فرزندان‌شان حرف بزنند. در اين شرايط بهترين راهكار اين است كه به صورت مقطعي يعني در زمان‌هاي خاص كه شرايط ايجاب مي‌كند مثلا زماني كه بايد به هر دليلي به پدر و مادر اطلاع بدهند كه كجا هستند و چه مي‌كنند، به بچه‌ها اجازه بدهند از تلفن‌ آن‌ها استفاده كنند. اما نه به عنوان يك وسيله شخصي. بچه‌ها بايد ياد بگيرند كه گوشي همراه در دست آن‌ها يك امانت است كه بايد در زمان مقرر آن ‌را به پدر و مادرشان برگردانند. به اين شكل هيجان داشتن گوشي در آن‌ها كاهش پيدا مي‌كند. بنابراين به مرور زمان مي‌توانند منطقي‌تر به اين ماجرا نگاه كنند.

فقط در زمان‌هاي مشخص!

خيلي از پدر و مادرها به تلفن همراه به چشم يك وسيله كنترل‌گر نگاه مي‌كنند. به عنوان وسيله‌اي كه به آن‌ها اجازه مي‌دهد در هر شرايط و هر زماني از حال كودك‌شان باخبر شوند. اما حتي با اين ديدگاه لازم نيست كه بچه‌ها خودشان به طور اختصاصي تلفن همراه داشته باشند. چون آن‌ها هنوز قدرت تشخيص چگونگي استفاده از اين وسيله را ندارند. در اين شرايط بهترين راهكار اين است كه اين وسيله ارتباطي به صورت مقطعي در اختيار بچه‌ها قرار بگيرد. مثلا زماني كه بچه‌ها كلاس ورزشي يا فوق‌برنامه‌اي دارند مي‌توان تلفن همراه را در اختيار آن‌ها قرار داد و بعد از كلاس آن‌را از آن‌ها تحويل گرفت. در حقيقت به هر شكلي كه به تلفن همراه نگاه كنيم زماني مي‌توانيم آن را در اختيار بچه‌ها قرار بدهيم كه آن‌ها قدرت تشخيص اين را داشته باشند كه اين وسيله كجا مزاحم آن‌هاست، كجا دارد وقت آن‌ها را مي‌گيرد و بالاخره اين‌كه توانايي آن ‌را داشته باشند كه در زمان‌هاي مشخص آن را خاموش كنند.

آسيب‌هاي استفاده زود هنگام از گوشي‌هاي همراه

استفاده زودهنگام از تلفن‌هاي همراه مي‌تواند عوارض و آسيب‌هاي متعددي به دنبال داشته باشد كه يكي از شايع‌ترين‌ آن‌ها دانش‌افزايي است. منظور از دانش‌افزايي مطلع شدن پيش از موقع بچه‌ها به اموري از جمله مفاهيم ارزشي و اجتماعي است كه هنوز قدرت درك و تحليل آن‌ها را ندارند. همين موضوع مي‌تواند منجر به بلوغ زودرس در آن‌ها، زير سوال بردن ارزش‌ها، هنجارها و حتي در بدترين شرايط كم‌رنگ شدن مقام و جايگاه پدر و مادر در ذهن‌ آن‌ها و در نهايت تشديد تعارض‌هاي خانوادگي شود. بنابراين بهتر است با ايجاد رابطه منطقي با كودكان به آن‌ها بفهمانيم كه به تلفن همراه درست مانند يك وسيله ارتباطي نگاه كنند كه شرط داشتن آن رسيدن به سن و قدرت درك مناسب است. درست مثل قوانيني كه براي داشتن گواهينامه و راندن اتومبيل بايد رعايت شوند.

مدل‌هاي ساده را انتخاب كنيد

انتخاب مدل گوشي مناسب براي بچه‌ها هم يكي از موضوعاتي كه احتمالا ذهن خيلي از پدر و مادرها را به خودش مشغول كرده. توصيه ما به اغلب والدين انتخاب گوشي‌هاي ساده است. گوشي‌‌هايي كه صرفا جنبه ارتباطي آن‌ها در ميان است نه بيشتر اما خب طبيعي است كه اين موضوع درحد يك توصيه باقي مي‌ماند چون به هر حال نمي‌توان به خانواده‌ها اجبار كرد كه چه مدل يا چه سبك گوشي را خريداري كنند، چون خريد گوشي يك انتخاب كاملا شخصي و سليقه‌اي است. اما توصيه ما اين است كه تا حد امكان دنبال مدل‌هاي ساده بروند تا بچه‌ها كمتر درگير جذابيت‌هاي آن‌ها از قبيل انواع و اقسام امكانات صوتي و تصويري كه اغلب وقت‌گير و اعتيادآور هم هستند، شوند.

[ترنم]

نام کتاب : روش تربیت کودک


تربیت کودک یعنی شکوفا کردن استعدادها و برآوردن نیازهای اوست. نیازهای کودک فقط خوراک و پوشاک و محبت و … نیست و استعدادهای او خواندن و نوشتن و انباشتن حافظه نیست. او استعداد نتیجه گیری – فکر- و اندازه گیری و سنجش – عقل- و انتخاب واراده و وجدان هم دارد و لذا نیاز به امنیت و یقین و استقلال و اعتراف هم دارد. مربی باید تمامی استعدادهای کودک را شکوفا کند و بارور کند و استعدادها با دو عامل احتیاج و هدف بارور می شوند و شکوفا می گردند ..مربی باید در کودک سه خصوصیت را بارور کند و اینگونه او را واکسینه کند ۱- شخصیت و استقلال ۲- حریت و آزادمنشی ۳- تفکر و تحلیل

[ترنم]

نام کتاب: اضطراب جدایی





اضطراب جدایی، اضطراب شدید و نامناسب با سطح رشد فرد است، در رابطه با جدایی از منزل یا کسانی که فرد به آنها دلبستگی دارد. در واقع با سن و موقعیت فرد همخوانی ندارد. کودکان هنگام جدایی یا دوری از مادر احساس ناراحتی و اضطراب می کنند. این ترس و ناراحتی اضطراب جدایی خوانده می شود. این وابستگی می‌تواند به خانه یا محیط های آشنا هم باشد، گاهی در بچه‌ها هنگام جدا شدن از مادر حتی نشانه هایی از هراس هم دیده می‌شود، که فراتر از آنچه که از سطح رشد آنها انتظار می‌رود، می باشد. اضطراب جدایی مرضی از سنین پیش دبستانی بروز می کند و ممکن است سالیان دراز پا برجا بماند. چنین اضطرابی در هر موقعیتی که احتمال جدایی وجود دارد، شدیداً برانگیخته می شود و فرد را بر آن می دارد تا از موقعیت هایی که مستلزم جدایی هستند، اجتناب کند. در اغلب موارد اختلال پس از یک رویداد تنیدگی زا مانند مرگ یکی از اعضای خانواده یا یک حیوان ﻣﺄنوس خانگی، یک بیماری شخصی یا بیماری یکی از اعضای خانواده و تغییر محیط مانند تغییر مدرسه یا منزل، بروز کرده است. نکته مهم: بالبی گزارش می کند که دلبستگی هایی توأم با اضطراب ( برای مثال سطوح بالای اضطراب جدایی در سنین بعدی)، با سابقه جدایی های واقعی به ویژه قبل از سه سالگی همبسته اند.