یک قطعه ادبی به مادر عزیز خودتان تقدیم کنید

[دانه کولانه]

یک قطعه ادبی به مادر عزیز خودتون تقدیم کنید

لطفا در این تاپیک بهترینها رو برای بهترینمون بنویسیم
هرکس هر چی دلش میخواد شعری سخنی دعایی درد دلی ......

[دانه کولانه]

شعری زیبا از ماموستا هژار تقدیم به پدر عزیز و مادر مهربانم

[دانه کولانه]

گویند مرا چو زاد مادر - شعری از ایرج میراز در وصف مادر

گویند مرا چو زاد مادر ، پستان به دهن گرفتن آموخت
شبها بر گاهواره من ، بیدار نشست و خفتن آموخت
دستم بگرفت و پا به پا برد ، تا شیوه راه رفتن آموخت
یک حرف و دو حرف بر زبانم ، الفاظ نهاد و گفتن آموخت
لبخند نهاد بر لب من ، بر غنچه گل شکفتن آموخت
پس هستن من ز هستن اوست ، تا هستم و هست دارمش دوست

شد مکتب عمر و زندگی طی ، مائیم کنون به ثلث آخر
بگذشت زمان و ما ندیدیم ، یک روز ز روز پیش خوشتر
آنگاه که بود در دبستان ، روز خوش و روزگار دیگر
می گفت معلمم که بنویس ، گویند مرا چو زاد مادر ، پستان به دهن گرفتن آموخت
گویند که می نمود هر شب ، تا وقت سحر نظاره من
می خواست که شوکت و بزرگی ، پیدا شود از ستاره من
می کرد به وقت بی قراری، با بوسه گرم چاره من
تا خواب به دیده ام نشیند، شبها بر گاهواره من، بیدار نشست و خفتن آموخت
او داشت نهان به سینه خود، تنها به جهان دلی که آزرد
خود راحت خویشتن فدا کرد ، در راحت من بسی جفا برد
یک شب به نوازشم در آغوش ، تا شهر غریب قصه ها برد
یک روز به راه زندگانی، دستم بگرفت و پا به پا برد، تا شیوه راه رفتن آموخت
در خلوت شام تیره من، او بود و فروغ آشیانم
می داد ز شیر و شیره جان ، قوت من و قوت روانم
می ریخت سرشک غم ز دیده ، چون آب بر آتش روانم
تا باز کنم حکایت دل ، یک حرف و دو حرف بر زبانم ، الفاظ نهاد و گفتن آموخت
در پهنه آسمان هستی ، او بود یگانه کوکب من
لالایی و شور و نغمه هایش ، بودند حکایت شب من
آغوش محبتش بنا کرد ، در عالم عشق مکتب من
با مهر و نوازش و تبسم ، لبخند نهاد بر لب من ، بر غنچه گل شکفتن آموخت

این عکس ظریف روی دیوار، تصویر شباب و مستی اوست
وان چوب قشنگ گاهواره ، امروز عصای دستی اوست
از خویش به دیگران رسیدن ، کاری ز خداپرستی اوست
شد پیر و مرا نمود برنا ، پس هستی من ز هستی اوست،
تا هستم و هست دارمش دوست

[دانه کولانه]

قلب مادر - ایرج میرزا - تقدیم به تمام مادرهای عزیز ایرانی از جمله مادر مهربان خودم

داد معشوقه به عاشق پيغام * * * كه كند مادر تو با من جنگ
هر كجا بيندم از دور، كند * * * چهره پر چين و جبين پر آژنگ
با نگاه غضب آلوده زند * * * بر دل نازك من تير خدنگ
از در خانه مرا طرد كند * * * همچو سنگ از دهن قلما سنگ
مادر سنگ دلت تا زنده است * * * شهد در كام من و توست شرنگ
نشوم يك دل و يك رنگ تورا * * * تا نسازي دل او از خون رنگ
گر تو خواهي به وصالم برسي * * * بايد اين ساعت بي خوف و درنگ
روي و سينه ي تنگش بدري * * * دل برون آري از آن سينه ي تنگ
گرم و خونين به منش باز آري * * * تا برد ز آينه ي قلبم زنگ
عاشق بي خرد ناهنجار * * * نه بل آن فاسق بي عصمت و ننگ
حرمت مادري از ياد ببرد * * * مست از باده و ديوانه ز بنگ
رفت و مادر را افكند به خاك * * * سينه بدريد و دل آورد به چنگ
قصد سر منزل معشوقه نمود * * * دل مادر به كفش چون نارنگ
از قضا خورد دم در به زمين * * * و اندكي رنجه شد او را آرنگ
آن دل گرم كه جان داشت هنوز * * * اوفتاد از كف آن بي فرهنگ
از زمين باز چو برخاست، نمود * * * پي برداشتن دا ، آهنگ
ديد كز آن دل آغشته به خون * * * آيد آهسته برون اين آهنگ
آه دست سرم يافت خراش * * * واي پاي پسرم خورد به سنگ

[SonBol]

مادر ای سايه‏ي الطاف خدا

ای سراسر همه مهر ای دل انگيزترين معنی عشق

ای كه يادت همه آرامش من ای وجودت همه خواهش من

تو نمايانگر الطاف خدايی مادر مروه و حج و صفايی مادر

زير پای تو بهشت است بهشت

باز هم طفل توام

هرچه كردم

چه زيبا و چه زشت

دست تو گرمترين گرمي مهر

مهر تو پاكترين معني عشق

نفست رايحه‏ي ريحان است

ديدن روی نكويت مادر

همه درد مرا درمان است

ورد زير لب تو ذكر دعاست

خانه با بودن تو

بهترين باغ دل انگيز خداست

پاكتر از همه پاكي هايی

خوبتر ازهمه خوبي هايی با صفاتر ز همه دنيايی مادرم مادر خوبم بخدا

دفتر عمر مرا

تو چو شيرازه‏ي هستی هستی

تو سزاوار چه هستی

همه چيز من چه دارم كه تو را زيبد هيچ سايه لطف خدايی مادر

معني عشق و وفايی مادر

شعر من درخور تفسيرت نيست

اوج مهری و صفايی مادر

[امیر عباس انصاری]

سلطان غم:2::2::2::2::2:
مادر

[SonBol]

تقديم به مادر که سرودن از عشق بدون او هدر دادن واژه است و بس.
براي آنكه هيچ وقت ذره اي از خوبي هايش را سپاس نتوانم گفت:
اي كاش مي دانستيم كه هر روز،روز توست.
از تو نوشتن، قلمي توانا و هنري بيتا را طلب مي كند كه مرا توان آن نيست. تو بزرگتر از آني كه قلم شكسته چون مني ياراي صعود به بارگاه آسماني ات را داشته باشد و فخر خاكساري درگاهت و رفيع تر از آني كه بتوانم از لذت اغوايش دل بكنم مادر.
چه كنم كه بيان حق شناسي سزاوارانه ات را ندارم.انديشه قاصرم و قلم الكنم ناتوانتر از آني است كه بتواند فرشته اي چون تو را بستايد يا به اداي تكليف چشمه اي از درياي والا مقامت را بشايد مادر.
چه كنم كه توشه اي بيش از اين در چنته ندارم پس سخاوتمندانه همين دلواژه هاي نارسم را بپذير و هماي سعادت ستايشت را بر شانه هاي لرزانم بنشان مادر.
گفتن از كسي كه مدار روح اتگيزترين گل واژه ها در زيبا ترين نوشته ها ،شعرها،قصه ها، سرودها و سخن وري و همه هنرهاي عالم بر محور خورشيد است چه سخت مي بايد.
به راستي چگونه مي توان از عالم آدم سخن گفت اما از سمبل همه ي زيباي هايش يعني تو روي برتافت مادر.
چگونه بدون الهه هستي بخش وجود تو بايد دل باخت و دلدار بود، ائين مهروزي آموخت و رسم پاكبازي فرا گرفت؟ گونه رفيق توفيق شد و صبوري پيشه كرد و ارج شرف را ميزان زد؟ زنگار روح و جسم را شست و راز روح پرنياني آدمي را بر شاخسار گلستان خلقت دريافت؟
تنها نه به خاطر بهشتي كه به زير پاي توست. نه به خاطر نسلي كه زاده ي توست. نه به خاطر لالايي هاي دلنوازت. نه به خاطر سرشت مهرآگيني و عشق ورزيت. نه به خاطر قلب پاكبازت و زيبايي نازكي خيالت و يا تردي روح دلنوازت. نه به خاطر خونواره ي چشمان اشكبارت. نه به خاطر ... تو را مي ستايم، بلكه مغرورانه منتت را مي كشم. دوسستت دارم و بر تو مي بالم مادر.
مي خواهم بداني كه بهار آرزوهايم به كرم ميزباني كريم تو گل افشاني مي شود و رزق و روزي ام از بركت دعاي خلوت تو رونق مي گيرد و خزان روياهايم تنها به جفاي غفلت از تو فرا مي رسد مادر.
كاش مي توانستم به خون خود قطره قطره بگريم تا سرسپردگي هم را به خود باور كني و سبزي همه عمرم را فداي يك تار موي سپيدت كنم مادر.
كاش نقاب سينه ام را مي شكافتي و به قلبم كه از خون دل توست، مي رسيدي و در واقعيت كوچك من ، حقيقت بزرگ خود را مي يافتي مادر.
كاش عمود كمرم مي شكست تا عصاي كج شمشاد قامت خميده ات باشم مادر.
و اي كاش........................

اميدوارم همه مادرهاي دنيا سالم و شاد باشند و همه ي
مادرهاي رفته جنت مكان و خلد آشيان.

[k@vir]

ادعای عاشقی می کنیـــــــم
امـــــا
رنگ چشــمان مــــــادرمان را
از یـــــاد می بریـــــــم


...
به نام مادر ،برای مادر

چروک‌های صورتت
چوب‌خط عمر من است
در زندان ِ زنده‌گی
مادر

[deltang]

قسم بر اولين واژه ي هستي
كه عشق ودين ومظهرم تو هستي
قسم بر ديدگانت شمع روشن
كه هستي- گلي سرور به گلشن
قسم بر ماه و حوري
كه تو مملو ز نوري
قسم بر مهر واميد
كه تو معدن مهري بي ترديد
قسم بر لحظه ي زيباي ديدار
كه جانم بر فدايت نيك كردار
قسم بر مستي عاشق پرستان
به كوه وبه باغ و به بستان
قسم بررب بر روز جوشش
براين پروردگار خوش افرينش
كه هرچه ازاوست دارم
مادر دوستت دارم

[tasala]

تقديم به مامان فيروزه گلم مادر در وصف تو زيباترين نوشته هستي اين است كه بنويسند عشق نوشتني نيست و خواندني ترين نوشته اين كه عشق خواندني نيست اي تنها زبان حقيقت