مشاعره واژه ای

[رزیتا]

سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست

کز شادی وصل تو فرامش کند آن را

نگار

[ساقي]

هر شبی روزی و هر روز زوالی دارد
شب وصل من و معشوق مرا آخر نیست



..

[abadani]

روز وصل دوستداران یاد باد
ید باد آن روزگاران یاد باد
مولوی

[ساقي]

ســرمستـی بـر نگیـرد تـا بـه صبـح روز حشــر
هر كه چون من در ازل یك جرعه خورد از جام دوست



..

[دانه کولانه]

دل خویش را بگفتم چو تو دوست می‌گرفتم
نه عجب که خوبرویان بکنند بی‌وفایی

سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم
دگری نمی‌شناسم، تو ببر که آشنایی

[ساقي]

تو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستی؟
چه ازین به ارمغانی که تو خویشتن بیایی؟

تو که گفته ای تامل نکنم جمال خوبان
بکنی ، اگر چو سعدی نظری بیازمایی
در چشم بامدادان به بهشت بر بر گشودن
نه چنان لطیف باشد که به دوست بر گشایی

[دانه کولانه]

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟

[ساقي]

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم

[abadani]

از دست تو این شکایت من
گر می نرسد بدست خسرو
بنشینم و صبر پیش گیرم
دنباله کار خویش گیرم
سعدی

[حاج احمد آقا]

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت