از مهربانی
لبریز می شود
پیاله ی جانم،
وقتی به یاد تو می افتم
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
از درد سخن گفتن و از درد شنیدن با مردم بی درد ندانی که چه دردیست
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
به امید نگاهت ایستادن
به روی شانه هایت سر نهادن
خوشتر از این آرزویی است
دهان کوچکت را بوسه دادن
وقتی که خانه نیستم
کلید را دم پله اول
زیر همان گلدان سفالی همیشگی گذاشته ام
رویایت اگر آمد
پشت در نمی ماند
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
یادت نره که یاد تو همیشه همراه منه!
یادت نره که خواستنت مثل نفس کشیدنه!
یادت نره که آینه از طپش تو روشنه!
یادت نره نبودنت جونمو آتیش می زنه!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
غصّه ی محترم لطفا مزاحم تنهایی من نشو حالا که نگارم ترکم کرده قلدری میکنی؟ از ما تنها تر گیر نیاوردی؟
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
مشترک گرامی ورود شما به قلب فرستنده پیام با موفقیت انجام شد
خروج امکان پذیر نمیباشد
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .