داستانهای کوتاه و تامل برانگیز ( نگاهی دیگر به زندگی )

[behnam5555]

خشك‌شویی پر بركت

یكی از واصلین حلقه بالای اك این داستان را تعریف كرد:
به مدت سه سال به یك خشك‌شویی نزدیك محلشان می‌رفته كه همیشه زنی هم آنجا مشغول شستشو بوده. واصل حلقه بالا نمی‌توانست به صورت آن زن كه پر از جوش بود، نگاه كند. برای اینكه احساس نفرت خود را متعادل كند، به محض اینكه وارد خشك‌شویی می‌شد و او را می‌دید، پیش خود از درون می‌گفت: "به نام سوگماد ". یكی از شبها، با وجود اینكه خیلی خسته بود و قصد داشت به خشك‌شویی برود، تصمیم گرفت نرود. همینطور كه دست دست می‌كرد و سعی داشت در منزل آرامش داشته باشد، احساس می‌كرد باید به خشك‌شویی برود. بالاخره به ندای درونی اك گوش داد و راهی شد.
وقتی وارد خشك‌شویی شد، بسیار تعجب كرد. آن زن در خشك‌شویی بود ولی تمام مشكلات چهره‌اش رفع شده بود. پوست صورتش كاملاً صاف و درمان شده بود. او به زن نگاه كرد و به یاد آورد كه هر دفعه او را دیده بود در قلبش گفته بود "به نام سوگماد"
دانستن این نكته اهمیت دارد كه واصل حلقه بالا این كلمات را به خاطر درمان آن زن ادا نكرده است.
اگر چنین كرده بود، به فضای روانی زن بی حرمتی می‌شد. او چنین شرایطی را بركت می‌بخشید، تا خودش را در تعادل نگه دارد و از موقعیت زن در جهت خودش استفاده نكند. با این حال اك به او نشان داد كه وقتی یك مجرای واقعی باشد، معجزات اتفاق می‌افتد.

داستانهای ماهانتا – جلد دوم – فصل هشتم – درمانگری معنوی

[ابریشم]

شاخه و برگ

يک روز گرم، شاخه اي مغرورانه و با تمام قدرت خودش را تکاند و به دنبال آن از برگ هاي ضعيف و کم طاقت جدا شدند و آرام بر روي زمين افتادند.

شاخه چندين بار اين کار را دد منشانه و با غرور خاصي تکرار کرد تا اينکه تمام برگ ها جدا شدند و شاخه از کارش بسيار لذت مي برد.

برگي سبز و درشت و زيبا به انتهاي شاخه محکم چسبيده بود و همچنان در مقابل افتادن مقاومت مي کرد. باغبان تبر به دست داخل باغ در حال گشت و گذار بود و به هر شاخه ي خشکي که مي رسيد آن را از بيخ جدا مي کرد و با خود مي برد. وقي باغبان چشمش به آن شاخه افتاد با ديدن تنها برگ آن از قطع کردنش صرف نظر کرد . بعد از رفتن باغبان مشاجره بين شاخه و برگ بالا گرفت و بالاخره دوباره شاخه مغرورانه و با تمام قدرت چندين و چند بار خوش را تکاند تا اينکه به ناچار برگ با تمام مقاومتي که داشت از شاخه جدا شد و بر روي زمين افتاد باغبان در راه بازگشت وقتي چشمش به آن شاخه افتاد بي درنگ آن شاخه را از بيخ قطع کرد. شاخه بدون آنکه مجال اعتراض داشته باشد بر روي زمين افتاد .

ناگهان صداي برگ جوان را شنيد که مي گفت: اگر چه به خيالت زندگي ناچيزم در دست تو بود ولي همين خيال واهي پرده اي بود بر چشمان واقع نگرت که فراموش کني نشانه ي حياتت من بودم.

[ابریشم]

مادر من فقط یك چشم داشت. من از اون متنفر بودم ... اون همیشه مایه خجالت من بود

اون برای امرار معاش خانواده برای معلم ها و بچه مدرسه ای ها غذا می پخت

یك روز اون اومده بود دم در مدرسه كه به من سلام كنه و منو با خود به خونه ببره

خیلی خجالت كشیدم. آخه اون چطور تونست این كار رو بامن بكنه ؟

به روی خودم نیاوردم، فقط با تنفر بهش یه نگاه كردم و فورا از اونجا دور شدم

روز بعد یكی از همكلاسی ها منو مسخره كرد و گفت، هووو، مامان تو فقط یك چشم داره!

فقط دلم میخواست یك جوری خودم رو گم و گور كنم.
كاش زمین دهن وا میكرد و منو ، كاش مادرم یه جوری گم و گور میشد

روز بعد بهش گفتم، اگه واقعا میخوای منو شاد و خوشحال كنی چرا نمی میری ؟!!!

اون هیچ جوابی نداد....

حتی یك لحظه هم راجع به حرفی كه زدم فكر نكردم، چون خیلی عصبانی بودم.

احساسات اون برای من هیچ اهمیتی نداشت

دلم میخواست از اون خونه برم و دیگه هیچ كاری با اون نداشته باشم

سخت درس خوندم و موفق شدم برای ادامه تحصیل به سنگاپور برم

اونجا ازدواج كردم، واسه خودم خونه خریدم، زن و بچه و زندگی

از زندگی، بچه ها و آسایشی كه داشتم خوشحال بودم

تا اینكه یه روز مادرم اومد به دیدن من

اون سالها منو ندیده بود و همینطور نوه هاشو

وقتی ایستاده بود دم در، بچه ها به اون خندیدند
و من سرش داد كشیدم كه چرا خودش رو دعوت كرده كه بیاد اینجا اونم بی خبر

سرش داد زدم، چطور جرات كردی بیای به خونه من و بچه ها رو بترسونی؟!
گم شو از اینجا! همین حالا


اون به آرامی جواب داد، اوه خیلی معذرت میخوام.
مثل اینكه آدرس رو عوضی اومدم، و بعد فورا رفت و از نظر ناپدید شد

یك روز، یك دعوت نامه اومد در خونه من در سنگاپور
برای شركت در جشن تجدید دیدار دانش آموزان مدرسه

ولی من به همسرم به دروغ گفتم كه به یك سفر كاری میرم

بعد از مراسم، رفتم به اون كلبه قدیمی خودمون البته فقط از روی كنجكاوی

همسایه ها گفتن كه اون مرده

ولی من حتی یك قطره اشك هم نریختم

اونا یك نامه به من دادند كه اون ازشون خواسته بود كه به من بدن

ای عزیزترین پسر من، من همیشه به فكر تو بوده ام.
منو ببخش كه به خونت تو سنگاپور اومدم و بچه ها تو ترسوندم

خیلی خوشحال شدم وقتی شنیدم داری میای اینجا

ولی من ممكنه كه نتونم از جام بلند شم كه بیام تو رو ببینم

وقتی داشتی بزرگ میشدی از اینكه دائم باعث خجالت تو شدم خیلی متاسفم

آخه میدونی ... وقتی تو خیلی كوچیك بودی، تو یه تصادف، یك چشمت رو از دست دادی

به عنوان یك مادر، نمی تونستم تحمل كنم و ببینم كه تو داری بزرگ میشی با یك چشم

بنابراین چشم خودم رو دادم به تو


برای من اقتخار بود كه پسرم میتونست با اون چشم به جای من دنیای جدید رو بطور كامل ببینه

با همه عشق و علاقه من به تو

مادرت

[ابریشم]

داستان جالب هیزم شکن



روزی، وقتی هیزم شكنی مشغول قطع كردن یه شاخه درخت بالای رودخونه بود، تبرش افتاد تو رودخونه. وقتی در حال گریه كردن بود، یه فرشته اومد و ازش پرسید: چرا گریه می كنی؟ هیزم شكن گفت كه تبرم توی رودخونه افتاده. فرشته رفت و با یه تبر طلایی برگشت.
"آیا این تبر توست؟" هیزم شكن جواب داد: " نه" فرشته دوباره به زیر آب رفت و این بار با یه تبر نقره ای برگشت و پرسید كه آیا این تبر توست؟ دوباره، هیزم شكن جواب داد : نه. فرشته باز هم به زیر آب رفت و این بار با یه تبر آهنی برگشت و پرسید آیا این تبر توست؟ جواب داد: آره.
فرشته از صداقت مرد خوشحال شد و هر سه تبر را به اوداد و هیزم شكن خوشحال روانه خونه شد.
یه روز وقتی داشت با زنش كنار رودخونه راه می رفت زنش افتاد توی آب.
هیزم شكن داشت گریه می كرد كه فرشته باز هم اومد و پرسید كه چرا گریه می كنی؟ اوه فرشته، زنم افتاده توی آب. "

فرشته رفت زیر آب و با جنیفر لوپز برگشت و پرسید : زنت اینه؟ هیزم شكن فریاد زد: آره!
فرشته عصبانی شد.

" تو تقلب كردی، این نامردیه "


هیزم شكن جواب داد : اوه، فرشته من منو ببخش. سوء تفاهم شده. می دونی، اگه به جنیفر لوپز "نه" می گفتم تو می رفتی و با كاترین زتاجونز می اومدی. و باز هم اگه به كاترین زتاجونز "نه" میگفتم، تو می رفتی و با زن خودم می اومدی و من هم می گفتم آره. اونوقت تو هر سه تا رو به من می دادی. اما فرشته، من یه آدم فقیرم و توانایی نگهداری سه تا زن رو ندارم، و به همین دلیل بود كه این بار گفتم آره.

نكته اخلاقی: هر وقت مردی دروغ میگه به خاطر یه دلیل شرافتمندانه و مفیده

[ابریشم]

اشک های مادر

كودك ازمادرش پرسيد: «چرا گريه مي كني؟»
مادر پاسخ داد: «چون يك مادرم»
كودك گفت: «نمي فهمم»
مادرش او را در آغوش كشيد و گفت:«هرگز نخواهي فهميد...»
كودك از پدرش پرسيد كه چرا مادر بي هيچ دليلي گريه مي كند و تنها جوابي كه پدرش داشت اين بود كه همه مادرها همين طور هستند.
كودك تصميم گرفت اين موضوع را از خدا بپرسد:«خدايا! چرا مادرها به اين راحتي گريه مي كنند؟»
خدا گفت:«پسرم! من بايد مادران را موجوداتي خاص خلق مي كردم. من شانه هاي آنها را طوري خلق كردم كه توان تحمل بار سنگين اين زندگي را داشته باشند و در عين حال آرام و مهربان باشند. من به آنها نيرويي دادم كه توان به دنيا آوردن كودكانشان را داشته باشند. من به آنها نيرويي دادم كه توان ادامه دادن راه را حتي هنگامي كه نزديكانشان رهايشان كرده اند، داشته باشند؛ توان مراقبت ازخانواده در هنگام بيماري، بي هيچ شكايتي، من به آنها عشق به فرزندانشان رادادم، حتي هنگامي كه اين فرزندان با آنها بسيار بد رفتار كرده اند
و البته اشك را نيز به آنها دادم كه منحصر به آنهاست، براي زماني كه به آنها نياز دارند.»

[ابریشم]

فوتبال

اين داستاني است درباره پسر بچه لاغر اندامي كه عاشق فوتبال بود.در تمام تمرينات، او سنگ تمام ميگذاشت، اما چون جثه اش نصف بقيه بچه هاي تيم بود، تلاشهايش به جايي نمي رسيد. در تمام بازيها، ورزشكار اميدوار ما، روي نيمكت كنار زمين مي نشست، اما اصلاً پيش نمي آمد كه در مسابقه اي بازي كند.
اين پسر بچه با پدرش تنها زندگي مي كرد و رابطه ويژه اي بين آن دو وجود داشت. گرچه پسر بچه هميشه هنگام بازي روي نيمكت كنار زمين مي نشست، اما پدرش هميشه در بين تماشاچيان بود و به تشويق او مي پرداخت.
اين پسر، در هنگام ورود به دبيرستان هم، لاغرترين دانش آموز كلاس بود. اما پدرش باز هم او را تشويق مي كرد كه به تمرينهايش ادامه دهد، ولي به او مي گفت كه اگر دوست ندارد،مجبور نيست اين كار را انجام دهد.
اما پسر كه عاشق فوتبال بود، تصميم داشت آن را ادامه دهد. او در تمام تمرينها، حداكثر تلاشش را مي كرد، به اين اميد كه وقتي بزرگتر شد، بتواند در مسابقات شركت كند. در مدت چهار سال دبيرستان، او در تمام تمرينها شركت مي كرد، اما همچنان يك نيمكت نشين باقي ماند. پدر وفادارش هميشه در ميان تماشاچيان بود و همواره او را تشويق مي كرد.
پس از ورود به دانشگاه، پسر جوان باز هم تصميم داشت فوتبال را ادامه دهد و مربي هم با تصميم او موافقت كرد. زيرا او هميشه با تمام وجود در تمرينها شركت مي كرد و علاوه بر آن، به ساير بازيكنان هم روحيه مي داد. اين پسر در مدت چهار سال دانشگاه هم در تمامي تمرينها شركت كرد، اما هرگز در هيچ مسابقه اي بازي نكرد.
در يكي از روزهاي آخر مسابقه هاي فصلي فوتبال، زماني كه پسر براي آخرين مسابقه به محل تمرين مي رفت، مربي با يك تلگرام نزديك او آمد. پسر جوان تلگرام را خواند و سكوت كرد. او در حالي كه سعي مي كرد آرام باشد، زير لب گفت:« پدرم امروز صبح فوت كرده است. اشكالي ندارد امروز در تمرين شركت نكنم؟»
مربي دستانش را با مهرباني روي شانه هاي پسر گذاشت و گفت:«پسرم! اين هفته را استراحت كن. حتي لازم نيست براي آخرين بازي در روز شنبه هم بيايي».
روز شنبه فرا رسيد. پسر جوان به آرامي وارد رخت كن شد و وسايلش را كناري گذاشت. مربي و بازيكنان از ديدن دوست وفادارشان، حيرت زده شدند. پسر جوان به مربي گفت:«لطفاً اجازه دهيد من امروز بازي كنم . فقط همين يك روز». مربي وانمود كرد كه حرفهاي او را نشنيده است. امكان نداشت او بگذارد ضعيفترين بازيكن تيمش درمهمترين مسابقه بازي كند. اما پسر جوان، شديداً اصرار مي كرد. مربي در نهايت دلش به حال او سوخت و گفت«باشد ، مي تواني بازي كني».
مربي و بازيكنان و تماشاچيان، نمي توانستند آنچه را مي ديدند، باور كنند. اين پسر كه هرگز پيش از آن در مسابقه اي بازي نكرده بود، تمام حركاتش بجا و مناسب بود. تيم مقابل به هيچ ترتيبي نمي توانست او را متوقف سازد. او مي دويد، پاس مي داد و به خوبي دفاع مي كرد. در دقايق پاياني بازي، او پاسي داد كه منجر به برد تيم شد...
بازيكنان او را روي دستهايشان بالا بردند و تماشاچيان به تشويق او پرداختند. آخر كاروقتي تماشاچيان ورزشگاه را ترك كردند، مربي ديد كه پسر جوان، تنها در گوشه اي نشسته است.
مربي گفت:«پسرم! من نمي توانم باور كنم. تو فوق العاده بودي. بگو ببينيم چطور توانستي به اين خوبي بازي كني؟»
پسر در حالي كه اشك چشمانش را پر كرده بود، پاسخ داد: «مي دانيد كه پدرم فوت كرده است. آيا مي دانستيد او نابينا بود؟»
سپس لبخند كم رنگي بر لبانش نشست و گفت: «پدرم به عنوان تماشاچي در تمام مسابقه ها شركت مي كرد. اما امروز اولين روزي بود كه او مي توانست به راستي مسابقه را ببينيد و من مي خواستم به او نشان دهم كه مي توانم بازي كنم.»

[ابریشم]

کیک مادر بزرگ

پسر كوچكي براي مادربزرگش توضيح ميدهد كه چگونه همه چيزها ايراد دارند: مدرسه، خانواده، دوستان و...
در اين هنگام مادر بزرگ كه مشغول پختن كيك است از پسر كوچولو پرسيد كه آيا كيك دوست دارد و پاسخ پسر كوچولو البته مثبت است.
«روغن چطور؟»
«نه!»
«و حالا دو تا تخم مرغ»
«نه! مادر بزرگ»
«آرد چطور؟ از آرد خوشت مي آيد؟ جوش شيرين چطور؟»
«نه مادر بزرگ! حالم از آنها به هم مي خورد»
بله، همه اين چيزها، به تنهايي بد به نظر مي رسند .اما وقتي به درستي با هم مخلوط شوند، يك كيك خوشمزه درست مي شود. خداوند هم به همين ترتيب عمل مي كند خيلي از اوقات تعجب مي كنيم كه چرا خداوند بايد بگذارد ما چنين دوران سختي را بگذرانيم. اما او ميداند كه وقتي همه اين سختي ها را به درستي در كنار هم قرار دهد، نتيجه، هميشه خوب است! ما تنها بايد به او اعتماد كنيم،در نهايت همه اين پيشامدها با هم يك نتيجه فوق العاده مي رسند.

[ابریشم]

مردی با اسب و سگش در جاده‌ای راه می‌رفتند. هنگام عبور از کنار درخت عظیمی، صاعقه‌ای فرود آمد و آنها را کشت. اما مرد نفهمید که دیگر این دنیا را ترک کرده است و همچنان با دو جانورش پیش رفت. گاهی مدت‌ها طول می‌کشد تا مرده‌ها به شرایط جدید خودشان پی ببرند.
پیاده ‌روی درازی بود، تپه بلندی بود، آفتاب تندی بود، عرق می‌ریختند و به شدت تشنه بودند. در یک پیچ جاده دروازه تمام مرمری عظیمی دیدند که به میدانی با سنگفرش طلا باز می‌شد و در وسط آن چشمه‌ای بود که آب زلالی از آن جاری بود. رهگذر رو به مرد دروازه ‌بان کرد و گفت: "روز بخیر، اینجا کجاست که اینقدر قشنگ است؟"
دروازه‌بان: "روز به خیر، اینجا بهشت است."
- "چه خوب که به بهشت رسیدیم، خیلی تشنه‌ایم."
دروازه ‌بان به چشمه اشاره کرد و گفت: "می‌توانید وارد شوید و هر چه قدر دلتان می‌خواهد بوشید."
- اسب و سگم هم تشنه‌اند.
نگهبان:" واقعأ متأسفم . ورود حیوانات به بهشت ممنوع است."
مرد خیلی ناامید شد، چون خیلی تشنه بود، اما حاضر نبود تنهایی آب بنوشد. از نگهبان تشکر کرد و به راهش ادامه داد. پس از اینکه مدت درازی از تپه بالا رفتند، به مزرعه‌ای رسیدند. راه ورود به این مزرعه، دروازه‌ای قدیمی بود که به یک جاده خاکی با درختانی در دو طرفش باز می‌شد. مردی در زیر سایه درخت‌ها دراز کشیده بود و صورتش را با کلاهی پوشانده بود، احتمالأ خوابیده بود.
مسافر گفت: " روز بخیر!"
مرد با سرش جواب داد.
- ما خیلی تشنه‌ایم . من، اسبم و سگم.
مرد به جایی اشاره کرد و گفت: میان آن سنگ‌ها چشمه‌ای است. هرقدر که می‌خواهید بنوشید.
مرد، اسب و سگ به کنار چشمه رفتند و تشنگی‌شان را فرو نشاندند.
مسافر از مرد تشکر کرد. مرد گفت: هر وقت که دوست داشتید، می‌توانید برگردید.
مسافر پرسید: فقط می‌خواهم بدانم نام اینجا چیست؟
- بهشت
- بهشت؟ اما نگهبان دروازه مرمری هم گفت آنجا بهشت است!
- آنجا بهشت نیست، دوزخ است.
مسافر حیران ماند:" باید جلوی دیگران را بگیرید تا از نام شما استفاده نکنند! این اطلاعات غلط باعث سردرگمی زیادی می‌شود! "
- کاملأ برعکس؛ در حقیقت لطف بزرگی به ما می‌کنند. چون تمام آنهایی که حاضرند بهترین دوستانشان را ترک کنند، همانجا می‌مانند...

[ابریشم]

مداد
مردی که مداد درست میکرد مدادی را برداشت تا در جعبهبگذارد،اما قبل از ان به مداد گفت ۵ چیز هست که میخواهم بدانی.قبل از انکه تو را بهجهان بیرون بفرستم میخواهم این ۵ چیز را بفهمی و هرگز فراموش نکنی،در این صورتمیتوانی بهترین مداد دنیا شوی.
۱ـ کارهای خیلی زیادی از دست تو بر می اید،اما فقطباید در دست یک نفر قرار بگیری تا بتوانی ان کارها را انجام دهی.
۲ـ گاهی تجربه دردناک تراشیده شدن را خواهی داشت،امابرای انکه مداد بهتری شوی باید این درد را تحمل کنی.
۳ـ بسیاری از اشتباهات را میتوانی درستکنی.
۴ـ مهمترین قسمت وجود تو در داخل توست.
۵ـ روی هر سطحی که قرار بگیری باید اثری بر ان از خودجا بگذاری.
مداد فهمید و قول داد فراموش نکند و با هدفی به درون جعبه رفت تا پا به جهان هستی بگذارد.

[ابریشم]

دوتا فوت کن!!!
داشتم با ماشينم مي رفتم سر كار كه موبايلم زنگ خورد گفتم بفرماييد الووو.. ، فقط فوت كرد ! گفتم اگه مزاحمي يه فوت كن اگه ميخواي با من دوست بشي دوتا فوت كن . دوتا فوت كرد . گفتم اگه زشتي يه فوت كن اگه خوشگلي دوتا فوت كن دوتا فوت كرد . گفتم اگه اهل قرار نيستي يه فوت كن اگه هستي دوتا فوت كن ,دوتا فوت كرد . گفتم من فردا ميخوام برم رستوران شانديز اگه ساعت دوازده نميتوني بياي يه فوت كن اگه ميتوني بياي دوتا فوت كن دوباره دوتا فوت كرد . با خوشحالي گوشي رو قطع كردم فردا صبح حسابي بخودم رسيدم بهترين لباسمو پوشيدم و با ادكلن دوش گرفتم تو پوست خودم نمي گنجيدم فكرم همش به قرار امروز بود داشتم از خونه در ميومدم كه زنم صدام كرد و گفت ظهر ناهار مياي خونه؟ اگه نمياي يه فوت كن اگه مياي دوتا فوت كن.