خیلی وقته که شعرامو جایی نمیذارم
امروز اما به رسم دلتنگی یک غزل قدیمی ...
از حرف های کوچه وُ بازار دلگیرم
از طعنه وُ تهمت وَ هی انکار دلگیرم
من توی این متر مربع با خودم تنهام !
از پچ پچ هر روزه با دیوار دلگیرم
او توی خواب هر شبم هی گفت می آیم
از خواب , از او , از وعده ی دیدار دلگیرم
هر شب تب وُ پاشویه وُ هذیان ِ پی در پی
از قرص های خواب ِ لاکردار دلگیرم
دیگر هوایم سبز وُ آرام وُ بهاری نیست
از بوی گندم , عطر شالیزار دلگیرم
از آینه .. از من که تویش دیگری هستم
وقتی شکست وُ هی شدم تکرار دلگیرم
صدبار گفتم دل بریدم , برنمی گردم !
ار توبه وُ از قول وُ استغفار دلگیرم ...
غزل
90/4/15
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود!
غزل/.
|