|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
02-28-2011
|
||||
|
||||
درختی که تلخ است وی را سرشت
گرش بر نشانی به باغ بهشت گر از جوی خلدش به هنگام آب به بیخ انگبین ریزی و شهد ناب سر انجام گوهر به بار آورد همان میوه تلخ بار آورد
__________________
تو همه راز راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان آرام خوشه ی ماه فرو ریخته در آب شاخه ها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ 
|
|
#2
03-07-2011
|
||||
|
||||
|
همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام توئی تنها دلیل اینکه من اینجایی ام توئی هر شب دلم قدم به قدم میکشد مرا بی اختیار سمت حرم میکشد مرا با شور شهر فاصله دارم کنار تو احساس وصل میکند آدم کنار تو حالی نگفتنی به دلم دست میدهد در هر نماز مسجد اعظم کنار تو با زمزم نگاه دمادم هزار شمع روشن کننند هاجر و مریم کنار تو تا آسمان خویش مرا با خودت ببر از آفتاب رد شده شبنم کنار تو در این حریم، سینه زدن چیز دیگریست خونین تر است ماه محرم کنار تو مادر کنار صحن شما تربیت شدیم داریم افتخار که همشهری ات شدیم ما با تو در پناه تو آرام می شویم وقتی که با ملائکه همگام می شویم بانو! تمام کشور ما خاک زیر پات مردان شهر نوکرو زنها کنیز هات زیبا ترین خاطره هامان نگفتنی ست تصویرصحن خلوت و باران نگفتنی ست باران میان مرمر آیینه دیدنیست این صحنه در برابر ایینه دیدنیست مرغ خیال سمت حریمت پریده است یعنی به اوج عشق همین جارسیده است خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیم جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم اعجازاین ضریح که همواره بی حد است چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است من روی حرفهایهای خود اصرار میکنم در مثنوی و در غزل اقرار میکنم ما در کنار دختر موسی نشسته ایم عمریست محو او به تماشا نشسته ایم اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست ما روی پهنه ی دریا نشیته ایم قم سالهاست بانفسش زنده مانده است باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم بوی مدینه می وزد از شهر ما،بیا ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان ازدست ما چه ها که کشیدی ببخشمان من هم دلیل حسرت افلاک می شوم روزی که زیر پای شما خاک می شوم. یا علی سید ویرایش توسط yad : 03-07-2011 در ساعت 04:05 PM
|
|
#3
03-10-2011
|
|||
|
|||
|
گل ارکیده شاخه ای تکیده گل ارکیده با چشمای خسته لبهای بسته غم توی چشماش آروم نشسته شکوغه شادیش از هم گسسته آه آشنای درده خورشیدش سرده تو قلب سردش غم لونه کرده مهتاب عمرش در پشت پرده هر ماه سالش پائیز سرده آه دستای ظریفش تو دست مادر پیکر نحیفش چون گل پرپراز محنت و درد آروم نداره سایه سیاهی رو بخت شومش ارکیده تنهاست زیر هجومش طوفان درد پایون نداره دست من وتو می تونه باهم قصری بسازه با رنگ شبنم شکوفه ای که غمگین و سرده گل ارکیدست نمیره کم کم بیا نذاریم گل ارکیده گلی کگه چهرش پاک وسفیده که توی پاییز شاخه بیده بهار ندیده بمیره کم کم دستای ظریفش تو دست مادر پیکر نحیفش چون گل پرپراز محنت و درد آروم نداره سایه سیاهی رو بخت شومش ارکیده تنهاست زیر هجومش طوفان درد پایون نداره
__________________
|
|
#4
03-26-2011
|
||||
|
||||
|
آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست دیگر دلم هوای سرودن نمی کند تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست سربسته ماند بغض گره خورده در دلم آن گریه های عقده گشا در گلو شکست ای داد ، کس به داغ ِ دل ، باغ ِ دل نداد ای وای ، های های عزا در گلو شکست آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست « بادا » مباد گشت و « مبادا » به باد رفت « آیا » ز یاد رفت و « چرا » در گلو شکست فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست تا آمدم که با تو خداحافظی کنم بغضم امان نداد و خدا . . . در گلو شکست
__________________
هـمیشه از همه نزدیک تر به ما سنگ است ! نگاه کن ، نگاه ها همه سنگ است و قلب ها همه سنگ! چه سنگبارانی... گیرم گریختی همه عمر،کجا پناه بری ؟! " خانه خدا سنگ است "
|
|
#6
04-05-2011
|
|||
|
|||
|
بهار باور کن
بـــــــــــــــهـــــــار بـــــــــــاور کــــــــــن
باز كن پنجرهها را كه نسیم روز میلاد اقاقی ها را جشن میگیرد و بهار روی هر شاخه كنار هر برگ شمع روشن كرده است همه چلچله ها برگشتند و طراوت را فریاد زدند كوچه یكپارچه آواز شده است و درخت گیلاس هدیه جشن اقاقی ها را گل به دامن كرده ست باز كن پنجره ها را ای دوست هیچ یادت هست كه زمین را عطشی وحشی سوخت برگ ها پژمردند تشنگی با جگر خاك چه كرد هیچ یادت هست توی تاریكی شب های بلند سیلی سرما با تاك چه كرد با سرو سینه گلهای سپید نیمه شب باد غضبناك چه كرد هیچ یادت هست حالیا معجزه باران را باور كن و سخاوت را در چشم چمنزار ببین و محبت را در روح نسیم كه در این كوچه تنگ با همین دست تهی روز میلاد اقاقی ها را جشن میگیرد خاك جان یافته است تو چرا سنگ شدی تو چرا اینهمه دلتنگ شدی باز كن پنجره ها را و بهاران را باور كن فریدون مشیری
__________________
|
|
#7
04-05-2011
|
||||
|
||||
|
بوی عیدی …
بوی عیدی بوی توپ بوی کاغذرنگی بوی تند ماهی دودی وسط سفره‌ء نو بوی یاس جانماز ترمه‌ی مادربزرگ با اینا زمستونو سر میکنم با اینا خستگی‌مو در میکنم شادی شکستن قلک پول وحشت کم شدن سکه‌ء عیدی از شمردن زیاد بوی اسکناس تا نخورده‌ء لای کتاب با اینا زمستونو سر میکنم با اینا خستگی مو در میکنم فکر قاشق زدن یه دختر چادرسیا شوق یک خیز بلند از روی بته‌های نور برق کفش جفت‌شده تو گنجه‌ها با اینا زمستونو سر میکنم با اینا خستگی‌مو در میکنم عشق یک ستاره ساختن با دولک ترس ناتموم گذاشتن جریمه‌های عید مدرسه بوی گل محمدی که خشک شده لای کتاب با اینا زمستونو سر میکنم با اینا خستگی‌مو در میکنم بوی باغچه بوی حوض عطر خوب نذری شب جمعه پی فانوس توی کوچه گم شدن توی جوی لاجوردی هوس یه آب‌تنی با اینا زمستونو سر میکنم با اینا خستگی‌مو در میکنم
__________________
تو همه راز راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان آرام خوشه ی ماه فرو ریخته در آب شاخه ها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ
|
|
#8
04-05-2011
|
||||
|
||||
|
میان شعرهایم واژه‌ی خورشید کم دارم‌و شاید علتش این‌ست: اینجا، دید کم دارم‌برایت قصه‌ای می‌گویم از لیلا، ولی افسوس‌در این جنگل فقط از نسل مجنون، بید کم دارم‌نخی برداشتم تا گردن‌آویزی به هم بافم‌ولی افسوس خواهم خورد مروارید کم دارم«صراط المستقیم» گیسوانت را به من بنماکه من در عشق حتی، مرجع تقلید کم دارم‌مخواه امسال مثل پیشتر ها شادمان باشم
که من امسال در تقویم هجری، عید کم دارم
علی رضا بدیع
|
|
#9
04-09-2011
|
||||
|
||||
|
یک بال فریاد و یک بال آتش
مرغی از این گونه سر تا سر شب بر گرد آن شهر پرواز می کرد گفتند این مرغ جادوست ابلیس این مرغ را بال و پرواز داده ست گفتند و آنگاه خفتند وان مرغ سرتاسر شب یک بال فریاد و یک بال آتش از غارت خیل تاتارشان برحذر داشت فردا که آن شهر خاموش در حلقه ی شهر بندان دشمن از خواب دوشینه برخاست دیدند زان مرغ فریاد و آتش خاکستری سرد برجاست "شفیعی کدکنی"
|
|
#10
04-10-2011
|
||||
|
||||
|
«آرزوي كال» سرودنِ تو همان آرزويِ كالِ من است اگر چه دغدغه ي روز و ماه و سالِ من است تمامِ آنچه كه مي دانم از تو، يك نام است: «علي»! و حلِّ معمّاي تو محالِ من است منم و فرصتِ عمري چو يك غزل، كوتاه سرودنِ تو بلندا! نه در مجالِ من است زبان زمدحِ تو عاجز، قلم به وصفِ تو گنگ بر اين گواهيِ من، شعرهاي لالِ من است تو شطِّ درد و من آن چاهِ سرد و خاموشم كه دركِ حجمِ غمت، بغضِ دير سالِ من است اگر چه هيچ ندارم كه در خورَت باشد، ولي چه غم! كه تمامِ غمِ تو مالِ من است
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 3 نفر (0 عضو و 3 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 11:49 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.