|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#1431
08-02-2011
|
||||
|
||||
در تاک مگر شراب پنهان نشده؟
در غنچه مگر گلاب پنهان نشده؟ ای بی‌خبران که منکر صبح شدید در شب مگر آفتاب پنهان نشده؟ 
|
| کاربران زیر از yad به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#1432
08-02-2011
|
||||
|
||||
|
اینجا آسمان ابریست،آنجا را نمیدانم...
اینجا شده پاییز،آنجا را نمیدانم... اینجا فقط رنگ است،آنجا را نمیدانم... اینجا دلی تنگ است،آنجا را نمیدانم... "دلنوشته دکتر شریعتی" ویرایش توسط mahmood70 : 08-02-2011 در ساعت 06:33 PM
|
|
#1433
08-03-2011
|
||||
|
||||
|
در انتظار در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند ه.الف.سایهبه دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند کسی به کوچه سار شب ، در سحر نمی زند نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند گذر گهی است پر ستم که اندرو به غیرغم یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند نه سایه است و نه بر ، بیفکنندم و سزاست وگرنه بر درخت تر کسی تبر نمی زند
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
| کاربران زیر از behnam5555 به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#1434
08-03-2011
|
||||
|
||||
|
مولانا جلال الدین محمد بلخی: بجوشید , بجوشید , که ما اهل شعاریم بجز عشق , به جز عشق , دگر کار نداریم درین خاک , درین خاک , درین مزرعه پاک بجز مهر , بجز عشق , دگر تخم نکاریم چه مستیم , چه مستیم , از آن شاه که هستیم بیایید , بیایید , که تا دست برآریم چه دانیم , چه دانیم , که ما دوش چه خوردیم که امروز همه روز خمیریم و خماریم مپرسید , مپرسید , ز احوال حقیقت که ما باده پرستیم نه پیمانه شماریم شما مست نگشتید وز آن باده نخوردید چه دانید , چه دانید , که ما در چه شکاریم نیفتیم برین خاک ستان ما نه حصیریم بر آییم برین چرخ که ما مرد حصاریم __________________
__________________
تو همه راز راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان آرام خوشه ی ماه فرو ریخته در آب شاخه ها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ
|
| کاربران زیر از فرانک به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#1435
08-04-2011
|
||||
|
||||
|
احمد شاملو  باید ایستاد و فرودآمد برآستان دری که کوبه ندارد، چرا که اگربه گاه آمده باشی دربان به انتظارتوست و اگربی گاه به درکوفتن ات پاسخی نمی آید. کوتاه است در پس آن به که فروتن باشی. آیینه یی نیک پرداخته تواند بود آن جا تا آراسته گی را پیش از درآمدن در خود نظری کنی هرچند غلغله ی آن سوی در زاده ی توهم توست نه انبوهی ی مهمانان، که آن جا تو را کسی به انتظار نیست. که آن جا جنبش، شاید اما جنبده یی در کار نیست: نه ارواح نه اشباح نه قدیسان کافورینه به کف نه عفریتان آتشین گاوسر به مشت نه شیطان بهتان خورده با کلاه بوقی منگوله دارش نه ملغمه ی بی قانون مطلق های متنافی.ــ تنها تو آن جا موجودیت مطلقی، موجودیت محض، چرا که در غیاب خود ادامه می یابی و غیاب ات حضور قاطع اعجاز است. گذارت از آستانه ی ناگزیر فروچکیدن قطره ی قطرانی است در نامتناهی ی ظلمات. «ــ دریغا ای کاش ای کاش قضاوتی قضاوتی قضاوتی درکار درکار درکار می بود!»ــ شاید اگرت توان شنفتن بود پژواک آواز فروچکیدن خود را در تالار خاموش کهکشان های بی خورشید چون هرست آوار دریغ می شنیدی: «ــکاش کی کاش کی داوری داوری داوری درکار درکار درکار درکار...» اما داوری آن سوی در نشسته است، بی ردای شوم قاضیان، ذات اش درایت و انصاف هیاءت اش زمان.ــ و خاطره ات تا جاودان جاویدان درگذرگاه ادوار داوری خواهدشد. بدرود! بدرود! (چنین گوید بامداد شاعر) رقصان می گذرم از آستانه ی اجبار شادمانه وشاکر. از بیرون به درون آمدم: از منظر به نظاره به ناظر.ــ نه به هیاءت گیاهی نه به هیاءت پروانه یی نه به هیاءت سنگی نه به هیاءت برکه یی،ــ من به هیاءت «ما» زاده شدم به هیاءت پرشکوه انسان تا در بهار گیاه به تماشای رنگین کمان پروانه بنشینم غرور کوه را دریابم و هیبت دریا را بشنوم تا شریطه ی خود را بشناسم و جهان را به قدر همت و فرصت خویش معنادهم که کارستانی از این دست از توان درخت و پرنده و صخره و آبشار بیرون است. انسان زاده شدن تجسد وظیفه بود: توان دوست داشتن و دوست داشته شدن توان شنفتن توان دیدن و گفتن توان انده گین و شادمان شدن توان خندیدن به وسعت دل، توان گریستن ازسویدای جان توان گردن به غرور برافراشتن درارتفاع شکوه ناک فروتنی توان جلیل به دوش بردن بار امانت و توان غمناک تحمل تنهایی تنهایی تنهایی تنهایی ی عریان. انسان دشواری ی وظیفه است. دستان بسته ام آزاد نبود تا هرچشم انداز را به جان دربرکشم هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده هر بدر کامل و هر پگاه دیگر هر قله و هر درخت و هر انسان دیگر را. رخصت زیستن را دست بسته دهان بسته گذشتم دست ودهان بسته گذشتیم و منظر جهان را تنها از رخنه ی تنگ چشمی ی حصار شرارت دیدیم و اکنون آنک در کوتاه بی کوبه در برابر و آنک اشارت دربان منتظر!ــ دالان تنگی راکه درنوشته ام به وداع فراپشت می نگرم: فرصت کوتاه بود و سفر جان کاه بود اما یگانه بود و هیچ کم نداشت. به جان منت پذیر و حق گزارم! (چنین گفت بامداد خسته.)
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#1436
08-04-2011
|
||||
|
||||
|
هاتفی از گوشه ی میخانه دوش
گفت ببخشندگنه می بنوش لطف الهی بکند کارخویش مژده ی رحمت برساندسروش این خرد خام به میخانه بر تا می لعل آوردش خون به جوش گرچه وصالش نه به کوشش دهند هرقدر ای دل که توانی بکوش لطف خدا بیشتر از جرم ماست نکته ی سربسته چه دانی خموش گوش من و حلقه ی گیسوی یار رویِ من و خاکِ درِ می فروش
|
| کاربران زیر از yad به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#1437
08-05-2011
|
||||
|
||||
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#1438
08-05-2011
|
||||
|
||||
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#1439
08-05-2011
|
||||
|
||||
|
ای کاش عشق را زبان سخن بود !!! شاملو
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
#1440
08-05-2011
|
||||
|
||||
|
غزلی زیبا از سیمین بهبهانی .... باور نداشتـــــــــــــــــــــم که چنین واگذاریم در موج خیز حادثه تنهـــــــــــــــــــــــا گذاریم آمد بهـــــــــــــــار و عید گذشت و نخواستی یک دم قدم به چشم گـــــــــــــــهر زا گذاریم چون سبزه دمیده به صحــــــرای دور دست بختم نداد ره که به ســــــــــــــــــر پا گذاریم خونم خورند با همه گردنکشی کســــــــان گر در بساط غیر، چو مینــــــــــــــــــا گذاریم هر کس نسیم وار ز شاخم نصیب خواست تا چند چون شکوفه به یغمـــــــــــــا گذاریم عمری گذاشتی به دلم داغ غــــــــــــــم بیا تا داغ بوسه نیز به سیمـــــــــــــــــا گذاریم خواهـــم شبی در آیی و بر سینه از دو لب صدها نشان شوق و تمنــــــــــــــــا گذاریم با آنکه همچو جـــــــــام شکستم به بزم تو باور نداشتم که چنین وا گـــــــــــــــــــذاریم سیمین بهبهانی
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی خالید حسامی( هیدی )
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 6 نفر (0 عضو و 6 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 08:25 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.