مشاعره سنتی

[abadani]

توانگرا دل درويش خود بدست آور
كه مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

[ساقي]

داشت مرا چو جان خود رفت ز من گمان بد
بر کتفم نها د او خلعت نورسیده را

[abadani]

اينك آن نوحي كه لوح معرفت كشتي اوست
هركه در كشتيش نايد غرقه طوفان كند

[ساقي]

دلارام نهان گشته ز غوغا
همه رفتند و خلوت شد برون آ

[abadani]

آن صانع قديم كه بر فرش كائنات
چندين هزار صورت زيبا نگار كرد...

[ساقي]

دارم دلی همچون جهان تا می​کشد کوه گران

من که کشم که کی کشم زین کاهدان واخر مرا

[abadani]

اينك آن چوگان سلطاني كه در ميدان روح
هر يكي گو را به وحدت سالك ميدان كند

[ساقي]

درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا
نه رنج اره کشیدی نه زخم​های جفا

[abadani]

ساقي عزيزم جسارتا: ...نه جور اره كشيدي و نه جفاي تبر (سفر مربي مرد است و اوستاد هنر...)
اما:
اي همه هستي ز تو پيدا شده
خاك ضعيف از تو توانا شده

[ساقي]

ممنون ... عالي بود
هر که را نیست نمک گر چه نماید خدمت
خدمت او به حقیقت همه زرقست و ریا