شاهنامه خوانی

[273]

شب تيره تنها به توران شوي
بگردي بران مرز و هم نغنوي

[273]

بجستم همي کفت و يال و برت
بجستم همي کفت و يال و برت

[273]

چو انباز او گشت با او براز
ببود آن شب تيره دير و دراز

[273]

همي بود آن شب بر ماه روي
همي گفت از هر سخن پيش اوي

[273]

بيامد بماليد وزين برنهاد
شد از رخش رخشان و از شاه شاد

[273]

دل من چو نور اندر آن تيره شب
نخفته گشاده دل و بسته لب

[273]

بدانستم آمد زمان سخن
کنون نو شود روزگار کهن

[273]

نپيچد کسي سر ز فرمان اوي
نيارد گذشتن ز پيمان اوي

[273]

يکي بانگ برزد بخواب اندرون
از آن غلغل نامور کدخداي

[273]

يکي گاو برمايه خواهد بدن
جهانجوي را دايه خواهد بدن