مشاعره سنتی

[ساقي]

یار دلدار من ار قلب بدین سان شکند
ببرد زود به جانداری خود پادشهش
جان به شکرانه کنم صرف گر آن دانه در
صدف سینه حافظ بود آرامگهش

[abadani]

شايد اگر دور وصالي بود
صلح فراموش كند ماجرا

[ساقي]

ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک
حق نگه دار که من می‌روم الله معک
تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

[abadani]

كجا همي رود آن شاهد شكر گفتار
چرا همي نكند بر دو چشم من رفتار

[ساقي]

روم به روضه رضوان که مرغ آن چمنم...

[abadani]

مرا بسود و فرو ريخت هر چه دندان بود
نبود دندان لا بل چراغ تابان بود
پير شديم ديگه

[ساقي]

دوش مجنون غمت سلسله صبر گسیخت
تو نبودی همهٔ شهر پر از غوغا بود

[deltang]

دوستی نیز گلی است مثل نیلوفرو ناز

ساقه ی ترد و ظریفی دارد

بی گمان سنگ دل است

آنکه روا می دارد

جان این ساقه ی نازک را دانسته بیازارد

[mary.f]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

[abadani]

تو را ناديدن ما غم نباشد
كه در خيلت به از ما كم نباشد