|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#1771
07-04-2012
|
||||
|
||||
خوابیده بودم
غافل غافل از اینکه باران سقف کلبه کوچک مرا نابود میکرد و آه،فریادی از دور مرا میخواند: برخیز! باران ،رویاهایت را شست  
|
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#1772
07-04-2012
|
||||
|
||||
|
دل‌گرمی‌های تو
بال‌های من‌اند ! چیزی بگو ! گاهی چنانم بی تو ، که عبور گربه‌ی لاغری از کنارم ... نگرانم میکند 
|
| کاربران زیر از leila_24 به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#1773
07-04-2012
|
||||
|
||||
|
همیشه تو می رفتی و من تنها می ماندم حالا من می روم تا تو تنــــــــــــها بمــــــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــانی.
|
| کاربران زیر از leila_24 به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#1774
07-04-2012
|
||||
|
||||
|
سردم شده است و از درون می سوزم
حالا شده کار هر شب و هر روزم تو شعر مرا بپوش سرما نخوری من دکمه ی این قافیه را می دوزم 
|
|
#1776
07-04-2012
|
||||
|
||||
|
جای دوری نرفته ام
جای دوری نمی روم میرم کمی باران را با دلم یا دلم را با باران یکی کنم... 
|
|
#1779
07-04-2012
|
||||
|
||||
|
تو را دوست میدارم
چه فرق مى کند که چرا یا از چه وقت یا چطور شـد که چه فرق میکند وقتى تو باید باور کنى که نمى کنی و من باید فراموش کنم که نمى کنم ... 
|
|
#1780
07-04-2012
|
||||
|
||||
|
ذهن ما زندان است ما در آن زندانی
قفل آن را بشکن ، در آن را بگشای و برون آی ازین دخمه ظلمانی نگشایی گل من خویش را حبس در آن خواهی کرد همدم جهل در آن خواهی شد همدم دانش و دانایی محدوده خویش و در این ویرانی همچنان تنگ نظر می مانی هر کسی در قفس ذهنی خود زندانی است ذهن بی پنجره دود آلود است ذهن بی پنجره بی فرجام است بگشاییم در این تاریکی روزنه ای بگذاریم ز هر دشت نسیمی بوزد بگذاریم ز هر موج خروشی بدمد بگذاریم که هر کوه طنینی فکند بگذاریم ز هر سوی پیامی برسد بگشاییم کمی پنجره را بفرستیم که اندیشه هوایی بخورد و به مهمانی عالم برود گاه عالم را درخود به ضیافت ببریم بگذاریم به آبادی عالم قدمی و بنوشیم ز میخانه هستی قدحی طعم احساس جهان را بچشیم و ببخشیم به احساس جهان خاطره ای ما به افکار جهان درس دهیم و زافکار جهان مشق کنیم و به میراث بشر ، دین خود را بدهیم سهم خود را ببریم خبری خوش باشیم و خروسی باشیم که سحر را به جهان مژده دهیم نور را هدیه کنیم و بکوشیم جهان به طراوت و ترنم تسکین و تسلی برسد و بروید گل بیداری ، دانایی ، آبادی در ذهن زمان و بروید گل بینایی ، صلح ، آزادی ، عشق در قلب زمین ذهن ما باغچه است گل در آن باید کاشت و نکاری گل من علف هرز در آن میروید زحمت کاشتن یک گل سرخ کمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف است گل بکاریم بیا تا مجال علف هرز فراهم نشود بی گل آرایی ذهن نازنین نازنین نازنین هرگز آدم ، آدم نشود ... مجتبی كاشانی
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 01:31 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.