|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
01-10-2010
|
|||
|
|||
عاشق شدی؟
گاهی سخته قبول اینکه عاشق شدی...
گاهی سخته قبول اینکه دلت دیگه مال خودت نیست... گاهی سخته قبول اینکه اونی که می خواستی تو رو تنها گذاشته... گاهی سخته قبول اینکه دیگه نباید اونو ببینی... گاهی سخته قبول اینکه دیگه امیدی برای زنده بودنت نداری... گاهی سخته قبول اینکه لحظه لحظه زندگیت پوچ بوده... گاهی سخته قبول اینکه شکست خوردی... گاهی سخته قبول اینکه دلت شکسته... گاهی سخته لحظه هات رو با خیالش پر کنی نه با حضورش... گاهی سخته خاطرات رو مرور کنی با اینکه میدونی همش تلخه... گاهی سخته قبول اینکه احساساتت بهت دروغ گفته... گاهی سخته قبول اینکه دلت رو کسی شکونده که فکرش رو نمی کردی... گاهی سخته قبول کنی دیگه به اخر خط رسیدی... بهار(دختر اردیبهشت)   ویرایش توسط GolBarg : 02-26-2010 در ساعت 04:15 PM دلیل: حذف لینک 
|
|
#2
01-18-2010
|
||||
|
||||
مستی هم درد منو دیگه دوا نمیکنه
مستيم درد منو ديگه دوا نميكنه غم با من زاده شده منو رها نميكنه شب كه از راه ميرسه غربتم باهاش مياد توي كوچه هاي شهر باز صداي پاش مياد من غماي كهنه مو ور ميدارم كه توي ميخونها جا بذارم ميبينم يكي مياد از ميخونه زير لب مستونه آواز ميخونه مستيم درد منو ديگه دوا نميكنه غم با من زاده شده منو رها نميكنه منو رها نميكنه منو نميكنه گرمييه مستي ناب توي رگهاي تنم ميبينم دلم ميخواد با يكي حرف بزنم كي مياد به حرفهاي من گوش بده اخه من غريبه هستم باهمه يكي آشنا مياد به چشم من ولي از بخت بدم اونم غمه مستيم درد منو ديگه دوا نميكنه غم با من زاده شده منو رها نميكنه منو رها نميكنه خسته از هر چي كه بود خسته از هر چي كه هست راه ميفتم كه برم مثل هر شب مست مست باز دلم مثل هميشه خاليه باز دلم گريه تنهايي ميخواد بر ميگردم تا ببينم كسي نيست ميبينم غم داره دنبالم مياد مستيم درد منو ديگه دوا نميكنه غم با من زاده شده منو رها نميكنه منو رها نميكنه بشنويد با صداي زيباي هايده http://tgdl.info/dlt2m/mis/Hayedeh/H...%20Track01.mp3
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#3
01-18-2010
|
|||
|
|||
|
دوست ندارم
سیاووش شمس گریه های تو برام فایده نداره برو که دیگه تو رو شناختمت بگو به کی بگم گفتنیامو , حالا که به حرف حسودا باختمت من تو ی شهر آرزوهام, واسه تو یه قصر طلایی ساخته بودم به چه شوقی, به چه ذوقی, قلب و دین و ایمونمو باخته بودم برو دیگه دوست ندارم, اسمتو نمی خوام بیارم برو دیگه نمی خوام به یادت, چشمامو روی هم بذارم هردفعه یکی در می زنه, عکس تو میاد به یادمن که میومدی با یه گل سرخ,دمدمای صبح سراغ من چه بچه گونه نگام می کردی, نگاتو باور میکردم دوباره می رفتی, من تو سکوتم گلاتو پرپر می کردم  قصه های منو تو تمومه اما, یه روز تو تنها می شینی حریر عشق گذشتمو, تو آینه ها می بینی اما دیگه نیست اون که اشکاتو می بوسید و تو براش نفس بودی اونی که براش فرش زمینو یه سایه بون با تو بس بودی
__________________
|
|
#4
01-18-2010
|
|||
|
|||
|
علیرضا افتخاری
بي تو اي آرام جان شعله دارم بر زبان روز و شب سوزم ز داغ زندگي تا بيفروزي چراغ زندگي من جدا از کاروان مانده ام از همرهان بر سراب آرزو دلبسته ام در غبار بي کسي بنشسته ام همچو برگي در خزان افتاده در راهم خدايا با دلي افسرده در طوفاني از آهم خدايا کو مرا حالي که در هستي تو را خوانم خدايا کو مرا مستي که تا دستي برافشانم خدايا چو مرغ شب تنها به دامن شب ها برآورم آوا غم جدايي را نواي شيرينم صداي فرهادم طنين مجنونم ترانه ليلا نشسته ام به راه تو مگر شبي بازآيي فروغ جان خسته ام شقايق صحرايي بيا بيا که ره برم به عالم شيدايي مگر رها رها شوم ز محنت تنهايي بي تو اي آرام جان شعله دارم بر زبان روز و شب سوزم ز داغ زندگي تا بيفروزي چراغ زندگي من جدا از کاروان مانده ام از همرهان بر سراب آرزو دلبسته ام در غبار بي کسي بنشسته ام
__________________
|
|
#5
01-20-2010
|
||||
|
||||
 یادش به خیر آن روزها، باران که می‌زد آسیمه سر، از خانه تا هم می‌دویدیم بی‌چتر و با لبخندی از دیدار دیگر بر سنگ فرش کوچه با هم می‌دویدیم بیگانه با دنیای بی‌احساس، حتی در خانه همسایه‌ها هم، می‌دویدیم زاین کوچه تا آن کوچه از این سو به آن سو با دست هم، بی راهه را هم می‌دویدیم می گفتمت: هر روز باران کاش می‌زد در سایه اش هر روز ما هم می‌دویدیم می‌گفتی‌ام: کاش آسمان هم راهمان بود هر بار با هم تا خدا هم می‌دویدیم امروز اما خیس باران بی تو هستم ... با یادی از وقتی که با هم می‌دویدیم شاید بشویند ابر ها از خاطراتم آن روز‌هایی را که تا هم می‌دویدیم ... 
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#6
01-20-2010
|
||||
|
||||
 ای دست ای مخمل نسیم ای بازگشته از سفر بیکرانگی : - از سرزمین پاک گیاهان مهرزی - ایکاش گرده‌های محبت را در ذهن سبز گونه‌ی من ، بارور کنی . ایکاش ، می‌گشودیم آرام ایکاش جمله‌های تنم را آهنگ عاشقانه می‌دادی آنگاه آن عاشقانه را از بر می‌خواندی ایکاش با من می‌ماندی روزی هزار بار من را به نام می‌خواندی ایکاش ... ... .. .
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#7
01-20-2010
|
||||
|
||||
 دل مست و دیده مست و تن بی‌قرار مست جانی زبون چه چاره کند با سه چار مست ؟ تلخست کام ما ز ستیز تو، ای فلک ما را شبی بر آن لب شیرین گمار، مست یک شب صبح کرده بنالم بر آسمان با سوز دل ز دست تو، ای روزگار، مست ای باد صبح، راز دل لاله عرضه دار روزی که باشد آن بت سوسن عذار مست از درد هجر و رنج خمارش خبر دهم گر در شوم شبی به شبستان یار مست سر در سرش کنم به وفا، گر به خلوتی در چنگم اوفتد سر زلف نگار، مست لب برنگیرم از لب یار کناره گیر گر گیرمش به کام دل اندر کنار، مست یکسو نهم رعونت و در پایش اوفتم روزی اگر ببینمش اندر کنار، مست می‌خانه هست، از آن چه تفاوت که زاهدان ما را به خانقاه ندادند بار مست؟ ما را تو پنج بار به مسجد کجا بری؟ اکنون که می‌شویم به روزی سه بار مست از ما مدار چشم سلامت، که در جهان جز بهر کار عشق نیاید به کار مست ای اوحدی، گرت هوس جنگ و فتنه نیست ما رای به کوی لاله‌رخان در می‌آرمست ... اوحدی ...
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#8
01-20-2010
|
||||
|
||||
 بی لشکریم، حوصلهء شرح قصه نیست فرمانبریم، حوصلهء شرح قصه نیست با پرچم سفید به پیکار می‌رویم ما کمتریم، حوصلهء شرح قصه نیست ! فریاد می‌زنند ببینید و بشنوید کور و کریم، حوصلهء شرح قصه نیست تکرار نقش کهنه‌ی خود در لباس نو بازیگریم، حوصلهء شرح قصه نیست آیینه‌ها به دیدن هم خو گرفته‌اند یکدیگریم، حوصلهء شرح قصه نیست همچون انار خون دل از خویش می‌خوریم غم پروریم، حوصلهء شرح قصه نیست آیا به راز گوشه‌ی چشم سیاه دوست پی می بریم؟ حوصلهء شرح قصه نیست --- فاضل نظری ---
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#9
01-21-2010
|
||||
|
||||
 زمین به ناخن باران‌ها تن پر آبله می‌خارید به آسمان نظر افکندم هنوز یکسره می‌بارید شب از سپیده نهان می‌داشت تلاش لحظه‌ی آخر را ز پشت شاخه‌ی مو دیدم کبوتران مسافر را هنوز از نم پرهاشان حریر نرم هوا تر بود هزار قطره به خاک افتاد هزار چشم کبوتر بود نسیم ظهر خزان، آرام چو بال مرغ صدا می‌کرد هوا، سرود کلاغان را به بام شهر، رها می‌کرد به زیر ابر مِسین، خورشید سر از ملال، به بالین داشت ز نور مفرغی‌اش، آفاق لعاب ظرف سفالین داشت چو قارچ‌های سفید از جوی حباب‌ها همه پیدا شد چو قارچ‌های سیه در کوی هزار چتر سیه وا شد غروب، گرد بلا پاشید به شاخه‌ها تب مرگ افتاد به زیر هر قدم باران هزار لاشه‌ی برگ افتاد افق در آن شب ابر آلود به رنگ تفته‌ی آهن بود ستاره‌ها همگی خاموش دریچه‌ها همه روشن بود به کوچه‌ها نظر افکندم هنوز کفش کسی جز من به خاک، سینه نمی مالید نسیم کولی سرگردان کنار کالبد هر برگ غریب و غمزده می‌نالید ... نادر نادرپور
__________________
Nunca dejes de soñar
هرگز روياهاتو فراموش نكن
|
|
#10
01-21-2010
|
||||
|
||||
|
يادمان باشد اگر شــــاخه گلي چيديم وقت پرپر شدنش سوز و نوايي نکنيم
پــر پروانه شکستن هــــــنــر نيست گر شکستيم ز غفلت من و مايي نکنيم يادمان باشد ســــر ســــــجاده عشق جز براي دل مــحبوب دعـــــائي نکنيم يادمان باشد از امروز خطائي نکنيم گر در خود شکنيم هيـچ صدائي نکنيم يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنیم
__________________
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 2 نفر (0 عضو و 2 مهمان) | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 03:51 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.