|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
#11
10-02-2009
|
||||
|
||||
دیر زمانی گریستن
و نوازنده های ویلون در پائیز قلبم را از رخوتی یکنواخت و پریده رنگ آکنده از خفقان زخم میزند . آن دم ، که ساعت زنگ مینوازد به خاطر می آورم روزهای رفته را و گریه میکنم . و من هم می روم ! در باد بدی که با خود می بردم به این سو و آن سو به سان برگ های خشکیده . « پل ورلن » 
|
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#14
10-02-2009
|
||||
|
||||
  شب های ملال آور پاییز است هنگام غزل های غم انگیز است گویی همه غم های جهان امشب در زاری این بارش یکریز است ای مرغ سحر ناله به دل بشکن هنگامه ی آواز شباویز است دورست ازین باغ خزان خورده آن باد فرح بخش که گلبیز است ساقی سبک آن رطل گران پیش آر کاین عمر گران مایه سبک خیز است خاکستر خاموش مبین ما را باز آ که هنوز آتش ما تیز است این دست که در گردن ما کردند هشدار که با دشنه ی خونریز است برخیز و بزن بر دف رسوایی فسقی که در این پرده ی پرهیز است سهل است که با سایه نیامیزند ماییم و همین غم که خوش آمیز است « هوشنگ ابتهاج »
|
|
#16
10-02-2009
|
||||
|
||||
|
پاييز ماندگار
سرزميني سترون و انتظار بلوغ بي گذشت فصول در پاييزي ماندگار زنجيري از زمين برپا بندي از آسمان بر دست هراسي از گرداب در برابر تصويري از مرداب دور دست « پيمان آزاد » ویرایش توسط آیـدا : 10-02-2009 در ساعت 01:07 AM
|
|
#17
10-02-2009
|
||||
|
||||
|
در تماشاگه پاييز
برگ ريزان همه خوبي هاست مي بريم از هم پيوند قديم مي گريزيم از هم سبك و سوخته برگي شده ايم در كف باد هوا چرخنده از كران تا به كران سبزي و سركشي سروري نيست وز گل يخ حتي اثري در بغل سنگي نيست اين همه بي برگي ؟ اين همه عرياني ؟ چه كسي باور داشت دل غافل اينك تويي و يك بغل انديشه كه نشخوار كني در تماشا گه پاييز كه مي ريزد برگ .. « سياوش کسرائی »
|
|
#20
10-12-2009
|
||||
|
||||
|
پاییز که می شود انگار از همیشه عاشق ترم در تمام طول پاییز نمناکی شب ها را با تمام منفذهای پوستم لمس می کنم وچشمانم همه جا نقش دیدگان تورا جستجو می کند پاییز که می شود همراه برگها رنگ عوض می کنم زردو نارنجی می شوم و با باد تا افقی که چشمانت درآن درخشیدن گرفت پیش می روم و مقابلت به رقص درمی آیم تا آن جا که باور کنی تمام روزهایی که از پاییز گذشته تا به امروز همراه عاشقت بوده ام پاییز که می شود بی قراری هایم را در باغچه کوچکی می کارم و آرام آرام قطره های باران را که روزهاست در دامنم جمع کردم به باغچه می نوشانم میدانم تا آخر پاییز تمام بی قراری هایم شکوفه خواهد داد و با اولین برف زمستان به بار خواهد نشست پاییز که می شود بی آنکه بدانم چرا بیشتر از همیشه دوستت دارم و بی آنکه بدانی چرا دلم بهانه ات را می گیرد وپاییز امسال.... عشق جنس دیگری دارد و معشوق خواستنی تر است... کاش می دانستی!
__________________
-------------------------------  ای تو همیشه در میان آمدمت که بنگرم گریه امان نمی دهد
|
 |
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 01:20 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.