خلاصه خبر رو در زیر میتوانید بخوانید:
گیتا جاودانی
رونق بازار کجاست؟
یک هفته از برگزاری اکسپو صبا میگذرد اما هنوز آمار دقیقی ازفروش آثار اعلام نشده و اخبار جسته گریختهای هم که به گوش میرسد، برایاکسپویی با هفتصد اثر چندان امیدوار کننده نیست.
«چرا تعداد عکسهایفروخته شده زیاد نیست؟ آیا جامعه ما، به عکس نیاز ندارد یا مراکز خصوصی ودولتی توان خرید ندارند؟» این پرسشهای «علیرضا کریمی صارمی»، مدیر «آژانسعکس ایران» است که تجربهای طولانی در برگزاری مسابقات عکاسی دارد.
اومیگوید: «اگر برای گره گشایی از وضع اقتصادی عکاسی، اکسپو برگزارمیکنیم، باید برای آن برنامه ریزی خاص و تبلیغات مناسب داشته باشیم.»
صارمیدر سخنانش چند بار از زحمات دست اندرکاران این اکسپو تشکر میکند، امامعتقد است:«علی رغم تمامی زحمات، از تبلیغات مناسب غفلت شده تا آنجا کهمیتوان گفت هنوز ذهن مخاطبان با «اکسپو» آشنایی ندارد و آنانی که استطاعتمالی دارند، جذب نشده، نیامده و نخریدهاند. او میگوید: «صبا؛ نمایشگاهیبرگزار کرده که شاید اگر شد عکس هم بفروشد. در حالی که کارشناسانمیتوانستند در انتخاب عکسهایی که توانایی به فروش رفتن را دارند، بهبرگزار کنندگان اکسپو کمک کنند.»
مهدی منعم هم که سابقه سه دههفعالیت حرفهای عکاسی دارد معتقد است: «برگزاری شتاب زده اکسپو، همراه بانمایش ضعیف آثار که بسیاری از آنها را بیش از هزار بار دیدهایم یادآوریمیکند که برای انجام چنین کار بزرگی باید به آدمهای بزرگ رجوع کرد.»
دریغ از یک نفر
«خیلیتوی ذوقم خورد. حتی یک نفر نبود تا اگر کسی خواست عکسی را بخرد او راراهنمایی کند.» عباس کوثری که نامی آشنا در عکاسی مطبوعاتی است به اینموضوع اشاره کرده؛ میگوید: «حتی در گالریهای خصوصی و کوچک دو سه نفرحضور دارند که با بازدیدکنندگان حرف میزنند و بلافاصله کاری را که بهفروش میرود، علامتگذاری میکنند، بر این اساس در یک چنین جای بزرگی کهاین همه عکس در کنار هم نمایش درآمده، حداقل باید ده، بیست نفری به عنوانراهنما حضور میداشتند.»
اکسپوی ملی دولتی
اکسپویی کهبرگزارکنندگان آن را «اکسپوی ملی عکس ایران» نام گذاری کردهاند از سویموسسه صبا برگزار میشود. این نکتهای است که مهدی منعم آن را مد نظر قرارداده و میگوید: «در چشم انداز بیست ساله کشور اصلی بنام خصوصی سازی پیشبینی شده که بر اساس آن دولت ملزم است برخی کارها را به مردم واگذار کند وبدون شک یکی از بخشهایی که به لحاظ ماهیت آن حتما باید به مردم واگذارشود فعالیتهای فرهنگی، هنری است. اما گویا در این بخش نه تنها قرار نیستکار مردم به مردم واگذار شود بلکه هر روز حضور دولت دراین عرصه بر جسته ترمیشود.»
مسیر سبز
اما به نظر عکاسان، خود گالری صبا که محل برگزاری اکسپو است هم مشکلاتی دارد.
کریمیصارمی میگوید:« در همه جای دنیا دیوار نگارخانهها به رنگی خنثی است امادیوارهای نگارخانه صبا سبز کمرنگ است. این رنگ تاثیر بصری مناسبی ندارد واجازه نمیدهد آثار به خوبی جلوه کنند.»
کوثری هم به شکل ساختمان اشارهمیکند و میگوید: «نمایشگاه به این بزرگی باید در محلی برگزار بشود کهمخاطب را هدایت کند. اما ساختمان نگارخانه صبا این ویژگی را ندارد وبیننده را گیج میکند.»
او میگوید: «البته دوستان از ابتدا همین محلرا در نظر گرفته و اعلام کرده بودند اما حالا که نمایشگاه برگزار شده بهنظرم میآید که جای چندان مناسبی نیست و اگر قرار است این کار در سالهایآینده هم ادامه داشته باشد بهتر است جای مناسب تری برای آن پیدا کرد.
بودن یا نبودن؛ مساله این نیست!
حضورسینماگران در اکسپو عکس موضوعی است که به شدت مورد توجه قرار گرفته استاما بدفهمی؛ جریان اعتراض عکاسان را به بیراهه تقابل «عکاس و سینماگر»سوقداده است.
کریمی صارمی میگوید: «باید نکتهای را روشن کرد ما قدمسینماگران را مبارک میدانیم و تاکید میکنم حضورشان به کسی صدمه نمیزند.اما از دوستان گلایه دارم که چرا آثار عکاسان حرفهای را در جایی به نمایشدر آمده که کمتر به چشم میآید در حالی که آثار سینماگران را در بهترینجای نگارخانه روی دیوار است.
این چه تفکری است که به جای اینکه در یکبرنامه تخصصی عکاسی به پیشکسوتان این عرصه و کسانی که صاحب کلاس و درس وبحث هستند، افتخار کنیم به اهالی سینما میپردازیم و فکر میکنیم آنهامیتوانند زینت بخش مجلس ما باشند.»
صارمی معتقد است: «اتفاقا این جور دیده شدن به ضرر سینماگران هم شد و نه تنها مثمر ثمر نبود بلکه نوع نگاهشان را زیر سوال برد.»
کوثریهم هیچ مخالفتی با حضور هیچ فردی ندارد و میگوید: «بحث این نیست که چراآن آقا یا این خانم عکس میگیرد موضوع این است که شکل حضورشان درست نبودهاست.»
او که یکی از عکاسانی است که تا روزهای آخر قصد شرکت در اکسپو رانداشته است میگوید: «برگزار کنندگان با من تماس گرفتند و گفتند شما ازعکاسان حرفهای هستید و محلی خاص به نمایش آثار عکاسان حرفهای اختصاص یافته است. حالا کهبرگزار شده میبینیم کار بعضی از دوستانی که شناسنامه کاری شان تنها وتنها در حوزه سینما است و هیچ سابقه عکاسی ندارند، در کنار عکاسان حرفهایآمده است.»
گلایه مهدی منعم هم در همین راستا است او میگوید: «این حقطبیعی هر شهروندی است در فعالیتهای اجتماعی مورد علاقه خود شرکت کند. اماسوال من این است که چرا دست اندرکاران حضور کسانی که در حال انجام سیاهمشقهای عکاسی هستند را اینقدر برجسته میکنند به طوری که نصراللهکسرائیان، که بدون شک جایگاه فعلی عکاسی ایران مدیون تلاشهای اوست درسایه نام آنها قرار بگیرد.
چرا باید عکسهای خانم نیکی کریمی، در بهترین جای سالن ارایه شود اما عکسهای شادی قدیریان که در نمایشگاههاو اکسپوهای بینالمللی، عکاسی هنری ایران با نام و عکسهای او شناختهمیشود در فضایی نامناسب به دیوار آویزان شود و همینطور آثار مهران مهاجر،با توجه به نام و جایگاهش، به بدترین شکل ممکن ارائه شود!»
او نکتهناگفته دیگری هم دارد و آن اینکه: «پیش از برگزاری اکسپو دوستانی رامیدیدم که با شور و حال زایدالوصفی پیگیر چاپ آثارشان بودند تا پیش ازپایان مهلت اعلام شده آن را به دبیرخانه اکسپو تحویل دهند از قرار معلومبرخی هنرپیشهها عکسهای خود را چند ساعت مانده به افتتاح تحویلدادهاند.»