مشاعره سنتی

[MAHDI]

زندگانی نتوان گفت و حیاتی که مراست *** زنده آنست که با دوست وصالی دارد

غم دل با تو نگویم که نداری غم دل *** با کسی حال توان گفت که حالی دارد

[آیـدا]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

[MAHDI]

دیشب هوسی دل غمینم بگرفت *** اندیشه یارنازنینم بگرفت

گفتم بروم از پی دل تا آنجا *** اشکم بدمید و آستینم بگرفت

[آیـدا]

تا جهان باقی و آئین محبت باقی است
شعر حافظ همه جا ورد زبان خواهد بود
شهریارا به گدایی در میکده ناز
که دلت محرم اسرار نهان خواهد بود

[MAHDI]

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

[آیـدا]

ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم
بستان به پرورنده‌ی بستان گذاشتیم

[MAHDI]

ما زنده به عشقیم فنارا نشناسیم *** شایسته دردیم دوا را نشناسیم
بی پرده فتادیم در آغوش تو ای گل *** چون شبنم پاکیم حیا را نشناسیم

[آیـدا]

ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
چون شمع به پروانه مظلوم رسیدیم

[MAHDI]

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

[آیـدا]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست