متن ترانه های لحظات دلتنگی ما

[ابریشم]

خدایا شاهد تنهایی ام باش بین غم ها تنها ناجی ام باش
پر پرواز من دیریست بسته تو بگشا و در آزادی ام باش اسیر
موج های تند خشمم تو آرام دل دریایی ام باش دل خسته
خریداری نداره تو خواهان صفای ذاتی ام باش در این آشفته
بازار محبت تو تنها شاهد ارزانی هم باش

[ابریشم]

آسمان رنگ خدا گشت بیا پر بزنیم
باغ خورشید پراز چلچله ها گشت بیا سر بزنیم
فصل مهمان شدن پنجره ها یادت هست
پشت در جای غریبیست بیا در بزنیم
یک نفر باز مرا در خود من می خواند
پر پرواز نداریم که پرپر بزنیم
باز از مزرعه من بوی علف می شنوم
جای پروانه چه خالیست بیا پر بزنی

[ابریشم]

فکر می کردیم عاشقی هم بچگیست ... اما حیف این تازه اول یک زندگیست
زندگی چیزیست شبیه یک حباب ... عشق آبادیه زیبایی در سراب
فاصله با آرزو های ما چه کرد ... کاش می شد در عاشقی هم توبه کرد !!!

[ابریشم]

من تو را به کسي هديه مي دهم که از من عاشق تر باشد و از من براي تو مهربان تر.
من تو را به کسي هديه مي دهم که صداي تو را از دور،
در خشم، در مهرباني،در دلتنگي، در خستگي،
در هزار همهمه ي دنيا، يکه و تنها بشناسد.
من تو را به کسي هديه مي دهم که راز معصوميت
گل مريم و تمام سخاوت هاي عاشقانه اين دل معصوم دريايي را بداند
؛ و ترنم دلپذير هر آهنگ، هر نجواي کوچک، برايش يک خاطره باشد.

[ابریشم]

قفسداران سکوتم را شکستند
دل دائم صبورم را شکستند
به جرم پا به پائي عشق رفتن
پرو بال عبورم را شکستند
مرا از خلوتم بيرون کشيدند
چه بي پروا حضورم را شکستند
تمنا درنگاهم موج مي زد
ولي رويای دورم راشکستند

[ابریشم]

فقط اسمي به جا مانده از آنچه بودم و هستم دلم چون دفترم

خالي قلم خشكيده در دستم گره افتاده در كارم به خود كرده
گرفتارم به جز در خود فرو رفتن چه راهي پيش رو دارم رفيقان
يك به يك رفتند مرا با خود رها كردند همه خود درد من بودند

گمان كردم كه همدردند

[ابریشم]

ميخواستم برايت هديه اي بفرستم نسيم گفت
مرا بفرست تا موهايش را نوازش کنم باران گفت
مرا بفرست تا صورتش را بشويم و اشکهايش را
پاک کنم ناگهان قلبم گفت مرا بفرست تادوستش
داشته باشم و تو همه وجودم شدي

[ابریشم]

صدايم در برابر صدايت بي صداست،
چشمانم در برابر چشمانت نابيناست،
خنده هايم در كنار خنده هايت خاليست
پس بدان بي تو هيچم، تنهايم نگذار تا با تو هم آوازشوم

[T I N A]

یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری
برای من شده عادت
ناجی عاطفه ی من
شعرم از تو جون گرفته
رگ خشک بودن من
از تن تو خون گرفته
اگه مدیون تو باشم
اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره
که منو دادی نشونم
اگه مدیون تو باشم
اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره
که منو دادی نشونم


وقتی شب شب سفر بود
توی کوچه های وحشت
وقتی هر سایه کسی بود
واسه بردنم به ظلمت
وقتی هر ثانیه ی شب
تپش حراس من بود
وقتی زخم خنجر دوست
بهترین لباس من بود
تو با دست مهربونی
بتنم مرحم کشیدی
برام از روشنی گفتی
پرده شبو در یدی


یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دور ی
برای من شده عادت
ای طلوع اولین دوست
ای رفیق آخر من
بسلامت سفرت خوش
ای یگانه یاور من
مقصدت هرجا که باشه
هر جای د نیا که باشی
اونور مرز شقایق
پشت لحظه ها که باشی
خاطرت باشه که قلبت
سپر بلای من بود
تنها دست تو رفیق
دست بی ریای من بود
یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری
برای من شده عادت.

[T I N A]

هميشه حرفها زياد بود و وقت محدود
وقتي رفتي فهميدم آخرين لحظه همان بود