|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#261
04-18-2010
|
||||
|
||||
یک جام پر از شراب دستت باشد
تا حال من خراب دستت باشد این چند هزارمین شب بی خوابیست ای عشق فقط حساب دستت باشد
__________________
زندگي با صدا شروع ميشه بي صدا تموم ميشه، عشق با ترس شروع ميشه با شك تموم ميشه، دوستي هر جايي ميتونه شروع بشه اما هيچ جا تموم ميشه.  
|
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#262
04-18-2010
|
||||
|
||||
نمی دانی...
|
|
#263
04-18-2010
|
||||
|
||||
|
قسم به عشقمون قسم
همهش برات دلواپسم قرار نبود اینجوری شه یهو بشی همه کسم راستی چی شد چجوری شد اینجوری عاشقت شدم شاید میگم تقصیر توست تا کم شه از جرم خودم راستی چی شد چجوری شد اینجوری عاشقت شدم شاید میگم تقصیر توست تا کم شه از جرم خودم
__________________
ما خانه به دوشیم ما خانه به دوشیم تیم اس اس به دو عالم نفروشیم  سال 89 تو دربی 69 شیث رضایی دنبال فرهاد بدو آی بدو آی بدو آی بدو آی بدو
|
|
#264
04-18-2010
|
||||
|
||||
|
کجایی در شب هجران که زاری‌های من بینی چو شمع از چشم گریان اشکباری‌های من بینی کجایی ای که خندانم ز وصلت دوش می‌دیدی که امشب گریه‌های زار و زاری‌های من بینی کجایی ای قدح‌ها از کف اغیار نوشیده که از جام غمت خونابه خواری‌های من بینی شبی چند از خدا خواهم به خلوت تا سحرگاهان نشینی با من و شب زنده‌داری‌های من بینی شدم یار تو و از تو ندیدم یاری و خواهم که یار من شوی ای یار و یاری‌های من بینی برای امتحان تا می‌توانی بار درد و غم بنه بر دوش من تا بردباری‌های من بینی برای یادگار خویش شعری چند از هاتف
نوشتم تا پس از من یادگاری‌های من بینی
__________________
There's a fire starting in my heart Reaching a fever pitch and It's bringing me out the dark Finally I can see you crystal clear
|
|
#265
04-21-2010
|
||||
|
||||
|
شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی
تو را با لحجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم ... و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی دلم حیران و سرگردان چشمانیست رویایی و من تنها برای دیدن زیبایی آن چه تو در سر داشتی از تنهایی و حسرت رها کردم ... و تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشی نمی دانم کجا تا کی برای چه ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارد و بعد از رفتنت یک قلب دریایی ترک برداشت و بعد از رفتنت ... و بعد از این همه طوفان و وهم و پرسش و تردید کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم و من در حالتی مابین اشک و حسرت و تردید و من در اوج پاییزی ترین ویرانه ی یک دل میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر نمی دانم چرا ... شاید به رسم و عادت پروانگی من باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم ...
__________________
زندگي با صدا شروع ميشه بي صدا تموم ميشه، عشق با ترس شروع ميشه با شك تموم ميشه، دوستي هر جايي ميتونه شروع بشه اما هيچ جا تموم ميشه.
|
|
#266
04-21-2010
|
||||
|
||||
|
بذار قسمت کنیم تنهاییمونو
میون سفره ی شب تو با من بذار بین من و تو دستای ما پلی باشه واسه از خود گذشتن
__________________
ما خانه به دوشیم ما خانه به دوشیم تیم اس اس به دو عالم نفروشیم سال 89 تو دربی 69 شیث رضایی دنبال فرهاد بدو آی بدو آی بدو آی بدو آی بدو
|
|
#267
04-21-2010
|
||||
|
||||
 اگر بناست جارو کش خیابان ها باشی می توانی این کار را طوری انجام دهی که میکل آنژ می کرد، یا بتهوون موسیقی می ساخت یا شکسپیر می سرود. می توانی چنان خیابان ها را جارو کنی که آسمان ها و زمین بگویند " در این جا جارو کش بزرگی زندگی می کند که کارش را خیلی خوب انجام می دهد."
|
|
#268
04-21-2010
|
||||
|
||||
|
هنگامی كه آواز كوچت
بی محابا در دل شب می پيچد سكوت داغی است بر زبان سايه ها باز هم يادت شرری می شود بر قامت باران های اشک اين جا ميان غم آباد تنهايی به اميد احيای خاطره ای متروك روزها گريبان گير آفتابم و شب ها دست به دامن مهتاب نمی گويم فراموشم نكن هرگز ولي گاهی به ياد آور رفيقی را كه ميدانم نخواهی رفت از يادش....
|
|
#269
04-21-2010
|
||||
|
||||
|
نهای تنها
در جاده ای بی انتها بی انتها همچون دل تنهای من تنهای تنها! همچون خورشیدی در آسمان بی کران مانند شبی خسته مثل همه ی سیاهی بی درنگ فریاد زدم تا از بین برود ولی او.............. خودش را جا کرده بود در دل تنهای من!
|
|
#270
04-21-2010
|
||||
|
||||
|
پنجره باز بود
و من به افق خيره بودم به بازی رنگ ها و يورش تاريکی و آفتابی که آخرين تقلايش را می نمود با نگاهی حزن انگيز چهره ای تب آلود و خسته و من نگاه ملتمسم را از پس پنجره به او هديه می کردم آفتابی که می رفت تا لشگر تاريکی فتح ديگرش را جشن بگيرد و مرا شبی ديگر با دستان سردش بيمارگونه در آغوش کشد روحم را تسخير کند قلبم را رنجور و خاطرم را مشوش گرداند و وادارم کند تا پنجره را ببندم از حجم ياس و نااميدی فريادی برآورم و ذره ای روشنايی را در خانه ی تنهایی خويش جستجو کنم .
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 04:19 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.