شعرا،نویسندگان،موسیقیدانان،هنر مندان و ... کرمانشاه

[behnam5555]

ئیمشه‌و دیار‌ه‌ن بانگم بێ شه‌رمه‌‌ن

زایه‌ڵه‌ی سه‌متوور كه‌لله‌م وه‌ گه‌رمه‌ن

‌سه‌دای زیل و به‌م مه‌ینه‌ت سه‌د ته‌رزه‌ن

خه‌فه‌‌ت شادیشه‌ن، خه‌م ده‌ماخ به‌رزه‌ن

هۆشم بێ هۆشه‌ن، فامم قامه‌ت قاخ

بۆی دووریی ئازیز مه‌یۆم نه‌ ده‌ماخ

مه وله وی

[behnam5555]

هونراوه یه ک له ماموستا مه له وی :

شنه فتم دووربا له یل زوکامشه ن
دیشوار باڵای نه ونه مامشه ن

هه ناره که ی دڵ پڕجه دانه ی ئێش
پیشیای کوره ی ناری عه شقی وێش

به مه ودای موژگان سۆراخش که رۆ
وه گه رمی نیشان ده ماخش ده رۆ

[behnam5555]

شیعری ماموستا بیسارانی

چراغ وه نه وشه چنوور چه نی گول
عه زم رای ویسال توشان هانه دل

چنوور جه سه ر کو وه نه وشه جه چه م
گول جه گولستان وه هه م بیه ن جه م

واتشان به من به نده ی فلانی
چون حال زانه نی به حال مه زانی

بو نه رای الله بکره کاری
بیاومی به وه سل ئه و دلبه ر جاری

[behnam5555]

فای لیل

میرزام بو وه عه شق مه یل هه رجاران
به وه فای قه دیم مابه ینییاران
به و شه رت و ئیقرار چه نی له یل که رده ت
وه گیانی ئازیز تازه ئاورده ت
وه ئاره زوی دل وه کام یاواکه ت
وه دیده ی دلبر سه ول ساواکه ت
وه باری خاتر خه سته یپرخاران
وه تورره ی چین چین زولف نازاران
خه م زه ده ی خه مان ده رد ئه وگارم
هه نی چی فیشته ر مه ده رئازارم
مه ده ر وه خه یال ماجرای مازی
مه شیو مه قاشی په ریم بسازی
به لام کام مه قاش؟ بالای مه قاشان
شیرین ته ر جه ره نگ نه قش نه قاشان
بکیشو چون کیش جه زبه ی مقناتیس
بمانو وه ته رج کارخانه ی ئینگلیس
سافیش جه خه یال هور ویه رده بو
شه وقش جه جامان گره و به رده بو
ده رزی و مودبیره و حه لقه ش دیاربو
دایم با جه لام یادگاری بو
موممتاز بو چون لول دانسقه ی خارا
بکیانه ش په ریم وه بیمودارا
قادر تا ئو رو موده ی عومرش بو
ئافه رین واچو په ی ده سکارتو

[behnam5555]

ئه ی وه ته ن من ئیسته که ش سه ر بازیتوم...

ئه ی وه ته ن من ئیسته که ش سه ربازی توم
ئه ی وه ته ن من ئیسته که ش قوربانی توم
خاکی به ر پی و توزی که وشی ون بوکه ی شاخانی توم
ئه وه ته ن ده وره گه رد و شاعیری شارانی توم
گه ر چی پیلاوم دراوه و جل شرم
خوینی مه یوی سه ر زه وی رولانی توم
توره یی و ده نگی بلیندم
گه رچی دیشینی سه رت
لیم ببوره لیم ببوره
تو ده زانی داخ و ده ردی گیانی من
خاکی من تینویی ئاوه
کانیاوی خوینی من ویشکی ده کا
ماسی ئازادیم له کوی
کوا مه له ی شادیده کا
تا به که ی لانکه ی خه یالم وا به تالی رابژی
تا به که ی به سته و خه یالم وا به یادی ئه و بژی
داده داده داده له بزی هه ر قسه م
ئیشی تویه واله گیانی من قه سه م
ئه و که سه ی وا بی خه مه
خوی له سوچی ژووره که ی
غه رقی خوشی خویه تی
خوزگه جاریک روله که ی لی ون ببا

ا تا بزانی ئیشی من ئیکویه تی...

ئاگرین

[behnam5555]

سید خلیل عالی نژاد


زندگی نامه:
سید خلیل عالی نژاد در سال 1336.ش و در کرمانشاه متولد شد. پدرش مرحوم سید شاهمراد عالی نژاد، نوازنده تنبور بود.
سید خلیل مشق تنبور را باسید نادر طاهری آغاز کرد و پس از 2 سال نزد سید امرالّه شاه ابراهیمی رفت. همچنین از درویش امیر حیاتی نیز بهره برد و بعدها به محضر استاد عابدین خادمی راه یافت؛ در این دوره و به صورت همزمان سرپرستی گروه تنبورنوازان صحنه را نیز بر عهده گرفت. وی در اواخر دهه پنجاه در رشته موسیقی از دانشگاه هنر فارغ التحصیل شد.
در اوایل دهه 60 گروه تنبور شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری تشکیل شد و عالی نژاد به جمع این گروه پیوست. حاصل همکاری با گروه تنبور شمس، تکنوازی و جواب آواز ماندگار سید خلیل در کاست صدای سخن عشق بود که با صدای شهرام ناظری انتشار یافت.
در اواسط دهه 60 سید خلیل خود گروه بابا طاهر را تشکیل داد و اعضای گروه باباطاهر کاستی بیرون دادند به نام زمزمه قلندری. اواخر همین دهه سیدخلیل به وصیت مرحوم عبادی برای شرکت در مراسم خاکسپاری او به تهران رفت و دیگر هیچ گاه به دیار خود باز نگشت.
عالی نژاد پس از چند سال ماندگاری در تهران سرانجام ترک وطن کرد و به سوئد مهاجرت کرد. علت این مهاجرت هنوز دقیقا مشخص نیست، اما سرانجام آن قتل فجبع سید خلیل بود.
در 27 آبان 1380 در شهر گوتنبرگ سوئد، سید خلیل به دست افراد ناشناس به قتل رسید و خانه وجسم بی جانش به آتش کشیده شد.

زمینه های فعالیت:
بدون شک موسیقی زمینه اصلی فعالیت های عالی نژاد بود. هرچند بیشترین شهرت وی در موسیقی به دلیل نوازندگی تنبور بود اما فعالیتش در هنر تنها به این مسئله ختم نمی شد. سید خلیل صدای گرمی داشت و آواز را از مکتب مرحوم استاد میرزا حسین خادمی آموخته بود، همچنین از مرحوم نادر نادری دف آموخت و از کیخسرو پور ناظری تار.

وی همچنین علاوه بر نوازندگی تنبور به ساخت تنبور نیز پرداخته است و تنبورهای او با مهر شیدا و قلندر موجود است.
ترجمه و تفسیر برخی متون مذهبی (مربوط به مذهب اهل حق) دیگر فعالیت وی بود که سبب شد برهی او را در حد یک مصلح دینی بدانند. همچنین وی برای مدتی در حدود 10 سال به تحقیق درباره نجوم و گاه شماری کردی پرداخت که نتیجه آن ارائه تقویم کردی گرمسیری سلطانی گردید که پس از تایید آن توسط مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، این تقویم هر ساله در تعداد محدودی به چاپ می رسد. ارائه این تقویم باعث شد تا بسیاری از مشکلات جامعه اهل حق (یارسان) به خصوص در ارتباط با زمان فریضه روزه برطرف گردد.

کتاب ها:
تنبور از دیر باز تاکنون که رساله پایان نامه عالی نژاد جهت دریافت درجه کارشناسی از دانشکده موسیقی دانشگاه هنر تهران بود.
ترجمه و تفسیر دقیق کلامهایی همچون بخشی از کلام حضرت شیخ امیر و کلام حضرت تیمور بانیاران و مقابله نسخ و ترجمه کلام حضرت خان الماس

کاست ها:
از وی مجموعه‌های زیادی همانند آئین مستان و ثنای علی باقی مانده است.

[behnam5555]

دكتر محمد مکری کیوانپور کرمانشاهی

بیوگرافی:

نام: محمد مکری کیوانپور کرمانشاهی - مترجم، نویسنده ، شاعر فرزند: عبدالله متولد ۱۲۹۸ شمسی - کرمانشاه
تخلص شعری: کیوان
از خانواده مکری بابامیری کردستانی بود. تحصیلات ابتدایی را در کرمانشاه و دوره متوسطه را در دبیرستان شرف تهران تمام کرده و سپس لیسانس ادبیات را از دانشسرایعالی اخذ نمود. در دوران نهضت ملی شدن نفت هماره ملیون و از یاران مصدق بود که بهمین دلیل پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ عازم اروپا شده و تا هنگام پیروزی انقلاب در سال ۱۳۵۷ در آن کشور ساکن بود.
دکتر محمد مکری از نزدیکان امام خمینی در پاریس بود. او درتدارک و تهیه هواپیما و مقدمات بازگشت بنیانگذار جمهوری اسلامی به ایران نقش به سزایی داشت.
او یکی از پژوهشگران برجسته فارسی و کردی بود که از وی آثاری به زبان های فرانسه، کردی و فارسی به جای مانده است.
مکری ضمن تدریس در دانشگاه سوربن پاریس، ریاست بخش تحقیقات زبان شناسی این دانشگاه را نیز بر عهده داشت. متذکر میگردد که استاد علاوه بر آشنایی با زبانهای باستانی بر خط و نگارش زبان پهلوی احاطه کامل داشتند.
کتاب های متعددی در زمینه زبان شناسی و به خصوص زبان فارسی توسط ناشران فرانسوی و یا انتشارات زیگفرید که انتشارات خود او و پسرش هست به چاپ رسیده که از جمله می‌توان از آخرین کتاب او به نام «نگاهی نو به تاریخ ایران و زبان فارسی» نام برد. از جمله دیگر کتبی که توسط وی تالیف شده است، موارد زیر را می‌توان برشمرد: خط و زبان فارسی کاملترین خط و زبان جهان، فرهنگ نام های پرندگان در غرب ایران، پنج گفتار (فرانسه)، مرزهای شرقی ایران( فرانسه) و گرامر زبان کردی ( فرانسه)، بغستان یا بیستون ،مجموعه ترانه‌های کردی یا گورانی، عشایر کرد، دیوان اشعار . شایان ذکر است که دکتر محمد مکری از همکاران علی اکبر دهخدا در لغتنامه بود .
مکری اگر چه یکی از نیروهای ملی طرفدار مصدق به حساب می آمد اما در بحث ملی گرایی افراطی حساب او را مخصوصا در این اواخر میتوان با آنها جدا کرد. وی بخصوص به حلقه ایرج افشار و شوونیستهایی از این دست هیچ اعتمادی نداشت. او شدیدا به حضور و سیطره فراماسونها در نهادهای فرهنگی بعد از روی کارآمدن رضاشاه معترض بود و افشاگری های زیادی را در این رابطه انجام داده بود.
به اعتقاد وی تاریخ و فرهنگ ایران همواره مورد جعل و وارونه سازی قرار می گرفت و محققان منصف و واقعی نمیتوانستند حرفهای خود را بزنند. افسوس که کتابهای آن مرحوم اغلب به دست خوانندگان داخل کشور نمی رسید و محافل شوونیستی خارج از کشور نیز در نشریات و سایتهای خود او را بایکوت کرده بودند. دیگر از شاخصه های مکری این بود که به رغم کرد زبان بودن در مقابل تمامیت خواهان کرد تسلیم نشد. وی اخیرا در مورد نژاد نادرشاه افشار که یکی از کردهای کرمانج خراسان در کتابش کرد بودن نادر را ادعا کرده بود شدیدا موضع گرفته و گفته بود: نادر شاه مسلما از ترکان افشار است.

[behnam5555]

هانیبال الخاص


او در ۱۳۰۹ از پدر و مادری آشوری در کرمانشاه به دنیا آمد.
وی ۳۵ سال به تدریس مشغول بود از جمله: 5 سال در هنرستان پسران، 6 سال در دانشکده ی مانتیسلو ایالت ایلینوی آمریکا با سمت مدیرگروه و دانشیار، 17 سال در دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران، 7 سال به طور موقت در دانشگاه هنر آزاد اسلامی تدریس کرد.
از سال 53 به مدت 4 سال در روزنامه ی کیهان نقد هنری نوشت.
وی که آغازگر طراحی فیگوراتیو در نقاشی نوگراست ، تا کنون بیش از 100 نمایشگاه اختصاصی و بیش از 200 نمایشگاه گروهی در ایران، اروپا، کانادا آمریکا و استرالیا داشته است.
وی که تا کنون برای ده ها کتاب روی جلد کشیده و شعر مصور کرده، خود نیز 4 کتاب در آموزش هنری تالیف کرده است.علاوه بر این به زبان آشوری ،هزاران بیت، دوبیتی، هایکو، قصیده، منظومه و غزل سروده و 150 غزل حافظ را به زبان آشوری، با حفظ وزن و قافیه و معنا و طنز، ترجمه کرده است.از نیما یوشیج، ایرج میرزا، میرزاده عشقی و پروین اعتصامی نیز آثاری را به آشوری برگردانده است.
وی دو سال مدیر گالری گیلگمش از نخستین گالری های معاصر ایران بود.
هانیبال در نمایشگاه هایش با طنز و ابتکارهای مختلف مانند:برقراری هپنینگ ها، انتخاب محیط انبار برای نمایشگاه ،حواله کردن بیل(!)، نقاشی های پر از هزلیات عبید زاکانی و مولوی کوشیده تا سلیقه ی نمایشگاه رو های مقرراتی را به هم بزند.
الخاص تاکنون به جز هزاران تابلوی کوچک و بزرگ، 300 متر مربع نقاشی دیواری و نیز 3 پرده ی 15 قطعه ای و 4 پرده ی 8 قطعه ای آفریده است.یکی از مهم ترین آثار هانیبال تابلوی 15 قطعه ای آفرینش می باشد. وی در سال 1381 در موزه ی آزادی 50 سال نقاشی خود را(3 سال دیرتر!)جشن گرفت.

چند جمله از زبان هانیبال الخاص:
غرب را بی فرهنگانه تقلید نکنید، آخرین ایسم مهم ترین یا بادوام ترین شیوه نیست.
دروغ کم گفته ام و این بزرگ‌ترین دروغم است!
از سوسیالیستی که پس از مرگ عموی ثروتمندش می فهمد پول حلال مشکلات است خوشم نمی آید.
من در نقاشی خود را رنگ شناس می دانم.
از کسانی که واژه های دهاتی و عمله را به جای ناسزا به کار می برند بیزارم.
اگر من در اروپا 60 سال یک نانوای موفق بودم، احتمالاً برای بزرگداشت من دکانی را با تنوری زیبا هدیه می دادند!
بیایید لا اقل در اورمیه از ساختمان های خرابه تان یا زمین های متروک، 4دیواری دورش بکشید و تابلوهای مرا آنجا بگذارید، من تابلوهای زیادی دارم که به آنجا هدیه کنم.

[behnam5555]

میرزا رضا كلهر

میرزا محمد رضا کلهر(کرمانشاهی) نامدار ترین خوشنویس دوره قاجار در 29 امرداد ماه سال 1271 خورشیدی برابر با 25 محرم الحرام 1310 ه. ق دار فانی را وداع گفت.
میرزا محمد رضا کلهر در یکی از روزهای تابستانی سال 1245 ه. ق در کرمانشاه متولد شد. پدرش محمد رحیم بیگ سردسته سواره رو فوج کلهر بود . ایل کلهر که شهرتش را از سوار کاری و شمشیر زنی بدست آورده ، تمام جوانانش را به آموختن سوارکاری و شمشیر زنی وادار می ساخت و محمد رضا نیز از این قاعده مستثنی نبود. برادر بزرگش ، نوروز علی سوار کار و شمشیرزن ماهری بود .

بعد از درگیری که بین ایل کلهر و دیگر قبایل ایجاد شد، محمد بیش از پیش خود را با جنگ و گریز بیگانه می یافت، چون به خلوت ، انزوا ، صلح وآشتی تمایل داشت. او بعد ازاتمام این درگیری، مصمم شد، شمشیر و اسب را با وجود مهارتی که کسب کرده بود، برای همیشه رها کند . تصمیم گرفت خواندن و نوشتن را از پسر عمویش که خط خوشی داشت ، بیاموزد. در همین روزها، به قلم باریک نی و خط خوش پسر عمو، دلبستگی پیدا کرد. گویی از پیچ و تاب خط به آرامش قلبی می رسید.
هنگامی که محمدرضا سنین کودکی را پشت سر گذاشت ، نوروز علی به امر پدر، این فنون را به محمدرضا آموزش داد . او گاهی از بی توجهی محمد رضا گله می کرد. محمدرضا روحیه خود را با این فن سازگار نمی دید، چون آنقدر که از تماشای یک لاله وحشی لذت می برد، از سوارکاری و شمشیرزنی چیزی دستگیرش نمی شد.
آنقدر از روی خط پسرعمویش نوشت تا یقین کرد مثل او نوشته است. شاید هم بهتر" اما افسوس که در میان ایل، استاد خوشنویسی نبود، تا بتواند نزد او خطش را به سرانجام برساند . سرانجام تصمیم گرفت برای نیل به مقصودش به تهران عزیمت کند. این مساله را با پدر بازگو کرد، رضایت پدر او را خشنود ساخت و با اعتماد به نفس بیشتری راهی "دارالسلطنه" – پایتخت شد.
محمدرضا در تهران، شاگرد مکتب میرزا محمد خوانساری شد. میرزا، خط نستعلیق را به استادی و مهارت تمام می نوشت، و دارای شهرت بسیار در این خط بود. محمد هر روز صبح کنار اسباب کتابت استاد خود می نشست و هنگام نوشتن استاد، تمام حواسش را به قلم و حرکت دست او معطوف می کرد. وقتی استاد می نوشت، در خیالش بال هایی ناپیدا او را به سمت لذتی درک ناشدنی پرواز می داد.
محمد، هر روز مشق هایش را به استاد می داد، استاد آنها را تصحیح می کرد. زیر بعضی از کلمات ، کلمه را دوباره می نوشت ، ضعف های کار را توضیح می داد و عقیده داشت :«خطش وحشی است و باید رامش کند، بدون قاعده و قانون نوشته، باید به خط استاد نگاه کرده و جزئیات رادقیق اجرا کند، نه کم و نه زیاد.»
سه سال از شاگردی محمدرضا گذشت ، به قول استاد ، خطش رام شد و شکل و شمایلی پیدا کرد. او بدون ذره ای تردید، هر روز ساعت ها مشق می کرد، هم مشق نظری (سیر در خط استاد) و هم مشق قلمی (بر روی کاغذ قلم می زد و به سطر نویسی و سیاه مشق می پرداخت) روزها با قلم کتابت، مشق خفی و ریز و شب ها با قلم درشت، مشق جلی می کرد.
گذر زمان محمدرضا را از خوشنویس ناشی و تازه کار چند سال پیش که حروف و کلمات را با ذوق و سلیقه شخصی می نوشت(بدون رعایت تناسبات و نسبت های خط )، به شاگردی در پایه استاد تبدیل کرد. آخرین مشقی که به استاد نشان داد، مورد تمجید او قرار گرفت و به او گفت: از این به بعد جستجو کن و از آثار استادان قدیم، نکته هایی تازه بیرون بکش و در نهایت خطی بپرور، که بدون امضا معلوم شود خط توست.
از آن به بعد از هر کس که در خوشنویسی سر رشته ای داشت ، سراغ مرقعات ( مجموعه ای از آثار خط یا نقاشی که به شیوه ای هنرمندانه کنار هم قرار گیرد) استادان گذشته را می گرفت. با این که خرید اغلب مرقعات و قطعات برای او ناممکن بود، اما تا جایی که دخلش اجازه می داد، آنها را خریداری می کرد و بقیه را از دیگران به امانت می گرفت ، تا از روی آنها مشق کند. محمدرضا از آثار استادان درگذشته، بیشتر از همه به خط میرعماد الحسنی علاقه داشت ومناسب ترین خط را، خط میرعماد می دانست. او هنگامی که شنید روی سر در یکی از حمام های قزوین، کتیبه ای به خط میرعماد وجود دارد، به قزوین رفت .
محمدرضا کلهر در سال 1264 (ه. ق) پیغامی از طرف دربار دریافت کرد که برای تعلیم خط به ناصرالدین شاه راهی دربار شود. در مجلسی که برای معرفی او به شاه ترتیب دادند، امیر کبیر صدراعظم و چند نفر دیگر حضور داشتند. امیر به گرمی از "کلهر" استقبال کرد و قرار شد هر هفته در دو جلسه به شاه تعلیم خط بدهد. شاه به خوشنویسی علاقه داشت، اما با تنبلی مشق می کرد. گاهی وقت ها که میرزا برای تعلیم می رفت، شاه به بهانه ای واهی از گرفتن سرمشق امتناع می ورزید.
در همین روزها نوروزعلی هم به تهران احضار شد تا در دربار، به عنوان میرشکار سلطنتی خدمت کند. چند صباحی که گذشت، محمدرضا به اصرار برادر راهی ایل و دیار شد. دختری که مادرش برای او نامزد کرده بود، مورد پسند او نیز واقع شد و ازدواج سرگرفت.
بعد از ازدواج، ناصر الدین شاه به او پیشنهاد کرد، به دارالطباعه (به ریاست محمد حسن خان) برود و حقوق بگیر دائم آنجا شود. اما کار در دربار با روحیه محمدرضا سازگاری نداشت، با اینکه روزگار به سختی می گذرانید، اما خم به ابرو نمی آورد و زیر بار منت نمی رفت.
پس از چندی به منظور تعلیم خط به دو پسر قوام الدوله (از منشیان میرزا آقاخان نوری صدر اعظم ناصر الدین شاه) به منزل او رفت. برایش حجره خصوصی ترتیب دادند. حقوق خوبی هم دریافت کرد. در آنجا به عادت همیشه تا دیر وقت در پرتو نور چراغ های گردسوز، در همان حجره مشق می کرد. یک شب از خستگی قلم در دست، سرصفحه مشق به خواب رفت. بعد از لحظاتی بیدار شد و مشق کردن را ادامه داد.
او متوجه شد که ضرباتی به شیشه پنجره می خورد. با دقت بیشتر توانست شبح صورت قوام الدوله را پشت پنجره ببیند که به او نگاه می کند. قوام به او گفت: کاشکی من هم صاحب چنین خط زیبایی بودم ! محمدرضا گفت: از عدالت خدا دور است که این همه مال و منال و خدم و حشم به تو داده، خط مرا هم به تو بدهد. سگرمه های قوام در هم کشیده شد و بدون اینکه چیزی بگوید رفت. فردای آن روز محمدرضا اسبابش را جمع کرد تا آنجا را ترک کند.
کلهر در سال 1300 به رغم نفرتی که از همراهی با شاه داشت، وقتی از اعتماد السلطنه شنید که سفر مشهد مقدس در پیش است، به شوق زیارت حرم امام رضا (ع) همراهی با کاروان شاه را قبول کرد. طی سفر، اعتمادالسلطنه روزنامه ای به چاپ رساند که میرزا کتابت متن آن را به عهده داشت. به تدبیر اعتمادالسلطنه، تمام وسایل چاپ سنگی همراه کاروان بود و هر چند روز یک بار، متن سفر نامه و گزارش های روزانه، نوشته شده و در شش یا هفت صفحه، به شیوه چاپ سنگی منتشر می شد. روزنامه، قطعی به اندازه یک ورق داشت و شماره اولش، در روز یکشنبه یازدهم شعبان 1300 (ه.ق) در دماوند و شماره دوازدهم آن در روز یکشنبه دوازدهم ذی الحجه در خاتون آباد، پنج فرسنگی تهران، منتشر شد.
به سبب قحطی که سراسر تهران را فرا گرفته بود ، کلهرهم به دلیل گرسنگی های دراز مدت، لاغر و تکیده شد. دائم چرت می زد. صداها را به سختی می شنید. نفس هایش به سختی بالا می آمد ، اما کم کم کند شد ، قلبش از تپش باز ایستاد و چشم هایش به افقی دور خیره ماند و در چنین روزی چشم از جهان فرو بست. در روزگار نامردمی ها، شیخ هادی نجم آبادی با تعدادی از یاران با وفا، بر جنازه میرزا محمد رضا کلهرنماز خواندند و او را در قبرستان محله حسن آباد، به خاک سپردند.
میرزا محمد رضا کلهر در خط نستعلیق بعد از میرعماد قزوینی بهترین خطاط به حساب می آید و او را از میر عماد کمتر نمی باشد. او را مردی درویش منش ،خوشخوی ، سبکروح و بذله گو می دانستند. محظری مطبوع و طلعتی محبوب داشته است .
از میرزا محمد رضا کلهر، دو دسته آثار باقی مانده است:
الف) آثار چاپ سنگی عبارتند از: مخزن الانشاء، قسمتی از دیوان فروغی بسطامی، قسمتی از ریحانه الادب ذکاءالملک فروغی، قسمتی از دیوان قاآنی، منتخب السلطان سعدی و حافظ، مناجات خواجه عبدالله انصاری، رساله غدیریه، فیض الدموع، نصایح الملوک، قسمتی از سفرنامه کربلای ناصر الدین شاه، روزنامه اردوی همایون و قسمتی از روزنامه شرف.
ب ) آثار دست نویس آن استاد عبارتند از: مخزن الانشاء، فیض الدموع، گاهنامه ها و تقویم ها، خواص السور (در حاشیه و متن قرآن مجید)، سیاه مشق ها، فرامین، مناشیر و عریضه های گوناگون.

[behnam5555]

پوران درخشنده

پوران درخشنده متولد هفتم فروردین ماه سال 1330 در كرمانشاه، فارغ التحصیل سینما با گرایش كارگردانی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما و دارای لوح افتخار درجه یك هنری معادل دكتری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. فیلم «رابطه» نخستین تجربه سینمایی اوست. او داوری چندین جشنواره داخلی و بین المللی را عهده دار بوده و عضو انجمن فیلمسازان زن آمریكا ( WIF )، عضو مركز بین المللی كودكان و نوجوانان ( CIFE ) و كارگردانان مستقل آمریكا ( IFP ) نیز می باشد.

بیوگرافی:
فیلمساز ، تهیه كننده ، محقق و نویسنده فعال ایران زمین در سال 1330 در شهر کرمانشاه به دنیا آمد، او تحصیل تكمیلی خود را در مدرسه عالی تلویزیون و سینما گذراند و در سال 1354 در سازمان صدا و سیما شروع بكار كرد و در همان زمان فیلم طاعون كه درباره طاعون در كردستان به سال 1328 است را تهیه كرد. سال بعد نیز 1355 درباره چهارشنبه سوری و نیز فیلمی درباره مراسم سنتی نواحی مختلف ایران موسیقی نواحی ایران را سال 1356 تولید كرد. موج، جانماز، سجاده، تحقیقی درباره زنان، اشتغال و صنایع دستی در كردستان در سال 1357 فیلم های مستند "چشمه های آب معدنی راه هراز" ، به تصویر كشید و همان سال مستندهای سه گانه صنایع دستی را در كردستان تولید كرد.

"موج،سجاده،جانماز" ، "نازك كاری"،"گلیم". الیاف طبیعی و مصنوعی (4 قسمت) مستندی تحقیقی درباره نخ ، ابریشم و پشم و الیاف مصنوعی را ساخت .
سال 59-1358 با ساخت فیلم مستند "چرخها می چرخند" را تولید نمود كه نگاهی به مسایل ركود اقتصادی و تعطیلی كارخانه ها .بخصوص ایران ناسیونال (ایران خودرو فعلی) را به تصویر كشاند. "شوكران" 17 قسمت كه از سال 1369 تا 71 طول كشید مستندی است درباره پدیده اعتیاد در زنان،مردان و كودكان در ایران و مسأله قاچاق مواد مخدر و راههای پیشگیری آن (كه 3 قسمت از آن بیشتر پخش نشد).
پوران درخشنده عضو انجمن های فیلمسازان زن آمریكا(WIF)، كارگردانان مستقل آمریكا(IFP)و مركز بین المللی فیلم كودكان و نوجوانان یونسکو(CIFEJ)نیز هست .

كارگردان:
فیلم های بلند داستانی:بچه های ابدی (۱۳۸۵)
رویای خیس (۱۳۸۴)
شمعی در باد (۱۳۸۲)
عشق بدون مرز (۱۳۷۷)
زمان از دست رفته (۱۳۶۸)
عبور از غبار (۱۳۶۸)
پرنده كوچك خوشبختی (۱۳۶۶)
رابطه (۱۳۶۵)

فیلم های مستند:ببر دره عشق
چشمه های دره سنگستان
شوبو از غروب تا غروب
رسول هرکول کوچک
گردنبندی از قاصدک برای خواهر
6 عروس برای آمنه
نویسنده:
رویای خیس (۱۳۸۴)
شمعی در باد (۱۳۸۲)
عشق بدون مرز (۱۳۷۷)
زمان از دست رفته (۱۳۶۸)
عبور از غبار (۱۳۶۸)
رابطه (۱۳۶۵
بازیگر:
خانه آقای حقدوست (۱۳۵۹)
تهیه كننده:
رویای خیس (۱۳۸۴)
شمعی در باد (۱۳۸۲)
عشق بدون مرز (۱۳۷۷)
زمان از دست رفته (۱۳۶۸)
رابطه (۱۳۶۵)

جوایز:
برنده دیپلم افتخار از اولین دوره جشنواره جیفونی ایتالیا برای فیلم "رابطه".
برنده لوح زرین بهترین فیلم از ششمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم "پرنده کوچک خوشبختی" در سال ١٣٦٦.
برنده دیپلم افتخار بهترین کارگردانی از ششمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم "پرنده کوچک خوشبختی" در سال ١٣٦٦.
برنده دیپلم افتخار از سومین جشنواره فیلم زنان از آرژانتین برای فیلم های "پرنده کوچک خوشبختی" و "زمان از دست رفته".
برنده مشعل طلایی از دومین جشنواره فیلم غیرمتعهدها در کره شمالی برای فیلم "پرنده کوچک خوشبختی".
برنده پروانه زرین بهترین كارگردانی فیلم بلند از بیست و یكمین جشنواره
فیلمهای كودكان و نوجوانان