شعر کردی با ترجمه فارسی

[behnam5555]

وەرگێراوی شێعرێکی حافز لە لایەن کاک "رەئووف مەحموودپوور"

تەرجمەو شێعرێ جە حافزی

دڵ بەرمشۆ دەسمەنە ساحیب دڵا پەی خودای
سەختا ڕازەی سەرمۆرە بگنۆ دیموو ئاشکرای

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

گیروو کەشتیی مەڕیاینمێ ئەی شنەواو شەماڵی
بەشکەم بۆوە فرسەتما تەوافوو ئاوات وازیای

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز

باشد که بازبینیم دیدار آشنا را

ئی خولخولێ گەردوونی شێتانێنە و گوزەرا
نێعمەتەن دۆسی ئازیز، خاسە بە فرسەت زانای

ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون

نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

ئەی دەسلواو ئی دنیێ؛ شوکرانەو سڵامەتیت
جارجارێ چەمێ بوزە؛ دەروێشڵێوە ئاورای

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت

روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را

ئاسایشی بەردەوام یاواینە دوێ قسان
چنی دۆسا بە وەشی، پەی دژمنایچ ونارای

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت با دشمنان مدارا

ھەرگیز نەبی چەم ئاورا، وەختوو نەداریچەنە
زانە ئی خدە چەوتێ قاروونی وزۆ گەدای

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی

کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

غەڕڕا مەبە کە نەوکا پێسەو شەمعێ بسۆچنی
دڵبەرێوە نیانە کە کەرۆ بە مووم ڕەقای

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد

دلبر که در کف او موم است سنگ خارا

باڵاوینەکەو ئەسکەی جامێوە مەی بێ بدیە
تا پەریت برمانۆوە بەسەرھاتەکەو دارای

آیینه سکندر جام می است بنگر

تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

عالە پارسی واچەکێ دەھەندەکاو عۆمرینێ
ساقی دا دە بەشارەت تۆیچ ڕەندەکاو پارسای

خوبانپارسی گو بخشندگان عمرند

ساقی بده بشارت رندان پارسا را

حافز مەلۆ قابڵۆخوو ئا خەرقە مەی گێرتەیە
سا تۆیچ شێخی دامنەپاک مەوزەمنە ڕەتەو ڕسوای

حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود

ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را

[fatemiii]

پاییزه دار و ده ون بی برگه دل په شوکاوی خه یالی مه رگه
پاییز است و درختان بی برگ شده اند دل من از خیال مرگ سردرگم شده است
هه ر گه لایی ک که له داری ک ده وه ری نوسراوه یه که به ناخوش خه به ری
هر برگی که از درختی می افتد، نوشته ایست با خبری تلخ
تاو هه ناوی نیه وا مات و په شیو له شی زاماری ده کیشیته نه شیو
آفتاب گرما ندارد و بی رمق است کشان کشان تن خسته ی خود را یدک میکشد
روژپه ره سارده کزه ی بای زیریان کاته بو ژینی له دست چو و گریان
روزگار سرد است و باد جنوبی سردی می وزد، وقت خوبیست برای گریه بر عمر از دست رفته
دلی پر بو له په ژاره و له دلو ژینی خوی هاته وه بیر پیره هه لو
دلش پر از درد و غم بود، عقاب پیر روزگار خود را بخاطر آورد
به قسه خوشه مه ترسی مردن تاله ئه و هه ستی به مردن کردن
به گفتار ساده است که از مرگ نترسی، ولی در واقع بسیار تلخ است که منتظر مرگ باشی
کاتی کوچ کردنه وختی سه فه ره داخه که م سه ختی نه مانم له به ره
وقت کوچ و سفر فرا رسیده ، اندوه و سختی نبودن در پیش است
هه ر بینا هات ئه جه ل و من مردم با له شیوی ک په ر و بالی بردم
شاید به ناگاه عجل بیاید و مرگم فرا رسد، در گوشه ای از آسمان ،باد پرو بالم را برکند
تو بله ی پاشی نه مان ژینه ک بی؟ بو له شی سارده وه بو تینه ک بی؟
آیا بعد از مرگ زندگی دیگری وجود دارد؟ آیا برای جسم سرد و مرده گرمایی هست؟
تو بله ی ئه و خه وه هه ستانی بی؟ یا نه ئه و قافله وه ستانی بی؟
آیا این پس از این خواب، بیداری هست؟ آیا این قافله توقفی خواهد داشت؟
مرگه دی و دوا به هه موشت دی نی هه مو ئاواتی له دل ده ستی نی
مرگ است، می آید و به همه چیز خاتمه می دهد، تمام آرزو ها را از دل می ستاند
پاشه روکه یه کی بکم له و باخه تاکو بال و پری من پرداخه
بگذار گشتی در این باغ بزنم، تا هنوز بال و پر من توان پرواز دارد
هر بروم نابه لد و بی سه رو شوین دیار نیه خیلی هه لویان له چوین
بی نشان و بی مقصد پرواز میکنم (به سوی ناکجا آباد). معلومم نیست خیل عقاب ها کجایند
شارزای ریگه ی مردن کیه؟ چیه ئه و منزله کوینی جیه؟
چه کسی راه مرگ را می شناسد؟ مکانش کجاست؟ چگونه جایی ست؟
نامه ریبواری که لی هات و نه هات چاره کم به شکو ئاوا هات و نه هات
قدم در راه مینهم، به امید تقدیر و هرچه در پیش است، شاید چاره ی بخت من اینگونه مقدر شود
خوی به خوی کوت که ده چم بو لای قه ل که ی خودای پیر و به بیری گه لی مه ل
به خود گفت: به نزد کلاغ میروم، کدخدای پیر و دانای پرندگان
هه لفری راوکه ری زالی که ژ و کیو له چیای به رزه وه روی کرده نه شیو
شکارچی پیر کوه و دشت پرواز کرد و از آسمان مرتفع به سمت دشت آمد
که و ته ئه و ده شته له ترسا ته ق و ره و ده ر پری کورکور و کرمایه وه ک که و
از ترس ورود عقاب هیاهو و بلوای در دشت در گرفت و پرندگان از هر گوشه پا به فرار گذاشتند
هاته لای قه ل به کزی و بی وازی قه ل کوتی مامه هه لو ناسازی؟
با دردمندی و بی رمقی به نزد کلاغ آمد، کلاغ گفت: جناب عقاب بیمار شده ای؟
کوتی قالاوه ره شه ی پز کورم پیرم و پیه له لیوی گورم
عقاب گفت: پرو بالم ضعیف شده.پیر شده ام و پایم لب گور است
باخی ژینم به خه زان ژاکاوه کاتی مه رگه و عه جه لیش ناکه وه
باغ زندگی ام از خزان در رنج است، زمان مرگ فرا رسیده و عجل به ناگاه در راه است
پیم بلی چونه که تو هه ر لاوی زور به سال پیری به لام چا ماوی
به من بگو چگونه است که تو هنوز جوانی، گرچه به سن و سال بسیار پیر هستی ولی سالم و سرحال مانده ای
هیزی ئه ژنوم نیه بال بی هیزه هه مو گیان داری ژیان پاریزه
زانو هایم توان ندارد و بالم ناتوان گشته، حیوانات به هر حال به این روز گرفتار می شوند
قه ل کوتی باشه که گوی را دیری په ندی من پاکی به دل بس پیری
کلاغ گفت: بهتر است که گوش فرا دهی و پندم را به دل بسپاری
ئه و ده مه ی بابی به هه شتی من مرد دور له تو درد و به لای ئیوه ی برد
زمانیکه پدر بهشتی من فوت کرد، دور جان شما، درد و بلای شما را با خود برد
په ی کوتم روله ئه وه ی زار و نه زار هه یه تی درد و نه خوشی به هه زار
به من گفت: فرزندم هر جانداری، پیر یا جوان، هزاران بیماری و مرض دارند
دیق و زردویی و ئاهو و ورهه م به گژه ی بای به قه وت دین به ر هم
دق و زردی و سکته و سرطان، مانند یک طوفان با هم به سراغ می آیند
گوشتی که و چه نده که تام داره به ناو هه نگ و هالاوی ده هنویته هه ناو
گوشت کبک هرقدر که خوشمزه است، بیماری های زیادی را بهمراه دارد
تاوه سی بیر و خه یال سرده که وی که له گور که و تی وه ها در ده که وی
میل و هوس بر تو پیروز میشود ولی در دوران پیری هزاران مرض پدیدار میشود
پین و پالی که له پالی دی یه منزلی نوکه ری خوتی لی یه
ولی گنداب و لجن زار (پهن و سرگین) روستا ها، منزلگاه من است
که ره توپیو که لاکی گویلک هه لمی دل رونکه ره وه ی سه گویلک
الاغ مردار و لاشه ی گوساله ها، پاک کننده و شفا بخش تن و جان هستند
پیکه وه چینه بکه ین له و په ینه بوی سنیر مه رحه می بیر و زینه
بیا با هم در این پهن ها چینه کنیم، برای ما دوای درد ذهن و هوش است
ول به وه چه نده به معنا قوله مه ثه ل و گفتی قه دیما قوله
دقت کن که چقدر معنی این گفته عمیق است، ضرب المثل قدیمیان است و پر معنی
بیکه سه ر مشقی ژیان ئه و ئیشه هه ر له سه ر داری نه وی هه ل نیشه
این کار را سر مشق زندگی ات قرار بده، فقط بر روی درختان کوتاه، فرود بیا (هرگز بلند پروازی نکن)
هاته وه بیری هه لو رابردوی پاکی بوژانه وه یادی مردونی
عقاب گذشته ی خود را به یاد آورد، تمام خاطرات در ذهنش مرور شد
گول کرا رایه خ و پایه ندازم چه نده ئاژوا له شی کیو ئاوازم
زمین و دشتها در زیر پایم بود، چقدر تن کوه ها به آواز من لرزید
چه نده روانه مه زه وی له و بانه کیو و ده شت له و سه ره وه چه ن جوانه
رودخانه ها از این بالا چقدر روان هستند، کوه و دشت از این بالا چقدر زیباست
چه ن چکوله ن په له وه ر له و به رزه ئاخ که چه ن خویری گره ئه م ئه رزه
موجودات از این بالا چقدر کوچک به نظر میرسند، افسون که این زمین فرومایگان را در بر گرفته است
چه نده راوی که و که و بارم کرد دژمنی تاقه نیشم قارم کرد
چقدر پرندگان و کبک ها را شکار کردم و دشمنان را از پای در آوردم
کولکه زیرینه وه کو طاقی زه فر ئاسمان بو منی به ست کاتی سه فر
رنگینکمان مانند طاق ظفری بود که آسمان در هنگاه سفر برایم می ساخت
هه و ته وانان بو مدالی شه ری من چه نده شوراوه به خوین شاپه ری من
مدالهای جنگی فراوانی کسب کرده بودم و شاه پر من بارها با خون شسته شده بود
ئه ستا بو وا ره به ن و داماوم؟ من هه لو، چاو له دمی قالاوم؟
پس چرا اکنون اینگونه فرتوت و درمانده شده ام؟ من عقاب، چشم به سخنان کلاغ دارم؟
ساکه و کاره وه ها ساکاره مرگه میوانی گه دا و خون کاره
تقدیر چنین است و چاره نیست، مرگ مهمان گدایان و فاتحان است
هه وری ئاسمان بی خلاتم باشه باله شم خاکه پکیشن باشه
بگذار کفن من ابرهای آسمان باشد، بگذار خاک بر روی جسمم بریزند
کوتی وا شینی دریژ پیش که شی خوت گوشتی منداره وه بو هه ر به شی خوت
عقاب به کلاغ گفت: عمر طولانی پیشکش خودت، گوشت مردار هم ارزانی خودت (سهم خودت)
"ژینی کورت و به هه لویی مردن نه ک په نا بو قه لی رو ره ش بردن
عمر کوتاه و عقابانه مردن، نه اینکه به کلاغ روی آوردن
لای هه لوی به رزه فری برزه مژی چون بژی شرطه نه وه ک چه نده بژی"
در نزد عقاب بلند پرواز آسمانها، چگونه زیستن مهم است، نه چه اندازه زیستن (شرط چگونه زیستن است، نه چه اندازه زیستن)

[behnam5555]

ریبوار

شعر: فولکلور

هــه ی به ریبوار ریبوار به ریبوارت بم
له موچه ی به ردیی نیوه کارت بم

هه ی به ریبـوار ریبوار ریبواری ناکه م
له موچه ی به ر دی دلداری ناکه م

ئه گـــه ر نه بــوایه به بــونه ی خــالت
ئه من چم ده کرد له ده وری مالت

هه ی به ریبوار ریبوار ریبواری ناکه م
له موچه ی به ر دی دلداری ناکه م

شه رت بیی گولی که س نه که م
به بووه تا گولم بو دیی له خزمه ت تووه

هه ی به ریبوار ریبوار ریبواری ناکه م
له موچه ی به ر دی دلداری ناکه م

هه ناسیک له من یه کیک له شـــه مال
کیی توی له من کرد بی به کوی زووخال

هه ی به ریبوار ریبوار ریبواری ناکه م
له موچه ی به ر دی دلداری ناکه م

ترجمه : رهگذر

ای کاش رهگذری بودم جویای کار
ای کاش کارگری بودم در کشتزار روستا.

نه, من نمی خواهم رهگذر باشم
مبادا در کشتزار روستا گرفتار عشق شوم.

اگر به هوای خال تو نبود
چرا گرد خانه ی تو سرگردان بودم؟

نه,من نمی خواهم رهگذر باشم
مبادا در کشتزار روستا گرفتار عشق شوم.

عهد کردم گل هیچکس را نبویم
مگر گلی را که از جانب تو به من رسد.

نه,من نمی خواهم رهگذر باشم
مبادا در کشتزار روستا گرفتار عشق شوم.

من آه میکشم ونسیم شمال آه میکشد
خیر نبیند آنکه مرا از تو جدا کرد.

نه,من نمی خواهم رهگذر باشم
مبادا در کشتزار روستا گرفتار عشق شوم.

[behnam5555]

زولفت له قه د ه ت دا که په ریشان و بلاوه
ئه مرو له منی شیفته به ئالوز و به داوه
بو چی نگریم سه د که ره تم دل ده شکینی
مه ی بو چ نه رژی شوشه له سه د لاوه شکاوه
هه ر چنده که روتم به خودا مایلی رووتم
بی به رگی یه عیلله ت که هه تیو مه یلی هه تاوه


ترجمه :


گیسوهایت را که بر اندامت پخش نمو ده ای
روزگارم را پریشان کرده اند .
چرا نگریم ؟ صد بار دلم را می شکنی
چرا می نریزد ؟وقتی که جام می از صد طرف شکسته شده است ؟
گر چه عریانم ولی به خدا سوگند عاشق آفتاب رخسارتم
عریانی سبب شده است که یتیم عاشق آفتاب باشد

[fatemiii]

کانی

هه ر كاتي ده كه ومه بيري

وه كو روژاني جواني


بو ساريژي زامه كانم

به ته نيا ديمه سه ر كاني

زوخاوي دل هه ل ده ريژم بو ورده شه پوله كاني

ئه م به سته يه بو ده خوينم به لاوه ك يا به گوراني

كاني كاني تو جيژواني پريه كاني

تو ئايونه ي ئاسماني


خوني جه رگي چيا سه خت و به ر زه كاني

خوزگا ئه وه ي من ده ي زانم توش بيزاني كاني كاني

ده زاني بو زور دي مه لات؟

چون له لاي تو به جي ماون جي پي كاني


كاني كاني

تو شاهيدي پشكوتني ئه وينيكي ئا سماني

قاتلي من له توي دا شورد په ن جه كاني

خوني دلم تكاوه نيو ئاوي كاني

به ده م دزه ي ئه وينه وه

ده مردم و نه م ده زاني


كاني كاني كاني كاني



*** ترجمه لفظ به لفظ فارسي

چشمه



هر زمانی بيادش مي افتم

همچو روزگار جواني

براي تسكين زخمهايم

تنهايي به سر چشمه مي روم

درد دلم رو به دست موجهاي كوچكش مي سپارم

اين شعر رو براش با دكلمه يا با آواز مي خوانم

اي چشمه :تو ميعادگاه فرشتگاني

تو آينه آسماني

خون دل كوههاي سخت و مرتفع هستي

اي چشمه : كاش آن چيزهاي كه من مي دانم تو هم مي دانستي


چون جاي پاهاش پيش تو به جا مانده

اي چشمه :

تو شاهد شكوفه دادن عشقي آسماني بودي

قاتل من دستهايش را در توشست

خون دلم در درون آب چشمه ريخت

به همراه خنده عشق

ميمردم و نمي فهميدم

اي چشمه اي چشمه

[behnam5555]

زولفت له قه د ه ت دا که په ریشان و بلاوه

ئه مرو له منی شیفته به ئالوز و به داوه

بو چی نگریم سه د که ره تم دل ده شکینی

مه ی بو چ نه رژی شوشه له سه د لاوه شکاوه

هه ر چنده که روتم به خودا مایلی رووتم

بی به رگی یه عیلله ت که هه تیو مه یلی هه تاوه



ترجمه :

گیسوهایت را که بر اندامت پخش نمو ده ای
روزگارم را پریشان کرده اند .

چرا نگریم ؟ صد بار دلم را می شکنی
چرا می نریزد ؟وقتی که جام می از صد طرف شکسته شده است ؟

گر چه عریانم ولی به خدا سوگند عاشق آفتاب رخسارتم

عریانی سبب شده است که یتیم عاشق آفتاب باشد

[behnam5555]

قطعه ای از شعر فولکوریک :

نای له یلی عه یشان ، چیاکان به رزن و ناتوانم بت بینم

چه ند م حه ز ئه کرد به ده ستس خوم یاریت پی بکه ه

که س نیه له م دنیایه دا له تو بچیت

سه نتوریک دوروست ئه که م که چوارده تالی هه بی

سزای من له تاله کانیدا ئه بیت

له ئیسقانی چوله که سه نتوریک دوروست ئه که م

تا له کانی له په لکه کانی قژی بوکی دوروست ئه که م .

ئای له یلی عه یشان تو پاشای خوم و دلمی

تو ئه و گوله ی که ئیستا کرایته وه

دایک و باوکت به چاوی غه زه به وه سه یری هه ر دوکمان ئه که ن .

کاتی که ئه مننه گئر با له یلی له پشت سه ر مه وه بووه ستی

با لیم بپرسی ئه وه چیته ده ردت کامه

تو چاوی گه نجی یه تیمی .

ترجمه :

آی لیلی عایشان !کوه ها بلندند و نمی گذارند تو را ببینم

چه قدر دوست داشتن که با تو بازی کنم

در این جهان کسی مانند تو نیست

سنتوری می سازم که چهارده تار داشته باشد

و مجازات من در تارهایش باشد

از استخوان های گنجشک ،سنتوری می سازم

و تارهایش را از گیسوی عروس می سازم

آی لیلی عایشان !تو پادشاه من و دلم هستی

تو گلی هستی که تازه شکفته شده ای

پدر و مادرت ما را با دیده ی خشم می نگرند .

هنگامی که مرا در گور می گذارند

بگذار ، لیلی در پشت سرم بایستد

و از من بپرسد چه شده است ؟ چه دردی داری ؟

تو چشم و جوانی منی ......

[behnam5555]

ژار(زهر)

له داخی مه ­ینه ­تی ده ­وران دلم پر ئاوره ساقی
از حسرت اندوه روزگار دلم پُرِ آتیشه ای ساقی

له ژاری تالی ژین دیسان پیاله ­ی دل پره ساقی
از سم تلخ زندگی باز پیالۀ دل پُرِ ساقی!

وه ­ره ئه­ مشه ­و وه ­کو هه­ ر شه­ و، وه­ ره ساقی دلم خوینه
بیا امشب مثل هر شب بیا ساقی دلم خونه

هه ­تا کوو دیته چاوم خه ­و حه­ رامه شه­ ربه ­تان بینه
تا خواب به چشمانم می­آید ازین شربتهای حرام بیار

دلم زوخاوی لی درژی ده ­سا هه ­سته بکه مه­ ستم
زدل خونابه می­آید پس برخیز و مستم کن

شه­ رابی کون له جامی نوی،به خور تیکه بده ده ­ستم
شراب کهنه در جامی نو به یکباره بریز و به دستم ده

که وا کون کون بووه جه ­رگم له جه­ وری ماته­ می دنیا
که اینگونه جگر پاره پاره­ست ز جور ماتم دنیا

هه ­تا کو سه­ رده­ می مه ­رگم وه ­ره هه ­ر توم ده­ وی ته ­نیا
بیا تا لحظۀ مرگم که تنها تو را خواهم

هه­ ناسه ­ی سه­ ردی پر داخم ده­ میکه گرتویه ناخم
آه سرد پرسوزم زمانی ست که در درون در گرفته

شه ­رابی تویه ده ­یشوری په ­ژاره ­ی ژینی پر ئاخم
و تنهااین شراب توست که میشوید اندوه زندگی پرحسرتم را

[behnam5555]

که ده لین

كه دلین ئه مرو ده شتت و كیو شینه

چه نده مه لبه ندی ئیمه شیرینه

بچوره سه ر گردی یاره ببینه

له جیهاندا , گولیكی ره نگینه

زه مز مه ی بولبولی به هارانی

وورده بارانی ژیر ده وارا نی

نه شئه ی به زمی سه ر چنارانی

ووشكه سوفی ئه خاته گورانی

ئه و ده مه ی روژ ئه گاته ئیواره

رو و بكه ره شاخی گویژه بنواره

عه ر شی په رو ه ردگاری لی دیاره

دامه نی و ه ك به هه شتی ئاواداره

ترجمه فارسی

میگویند

كه میگویند امروز دشت و كوه سبز است

چقدر میعاد گاه ما شیرین است

به قله (یار بینه ) صعود كن

كه در جهان گلی رنگین است

زمزمه بلبل بهارانش

نم نم باران ریز

عشوه گری برگهای بالای چنار بر اثر وزیدن نسیم

صوفی متعصب را به آواز خواندن و جنب و جوش میاندازد

وقتی كه غروب فرا میسرد

به طرف كوه (گویژه) برو ببین

كه عظمت طبیعت از انجا پیداشت

دشت و دمن ان همچون بهشت پر آب و سبز و خرم است

[behnam5555]

فارسی

آخر ای سنگ دل سیم زنخدان تا چند
تو ز ما فارغ و ما از تو پریشان تا چند
خار در پای گل از دور به حسرت دیدن
تشنه بازآمدن از چشمه حیوان تا چند
گوش در گفتن شیرین تو واله تا کی
چشم در منظر مطبوع تو حیران تا چند
بیم آنست دمادم که برآرم فریاد
صبر پیدا و جگر خوردن پنهان تا چند
تو سر ناز برآری ز گریبان هر روز
ما ز جورت سر فکرت به گریبان تا چند
رنگ دستت نه به حناست که خون دل ماست
خوردن خون دل خلق به دستان تا چند
سعدی از دست تو از پای درآید روزی
طاقت بار ستم تا کی و هجران تا چند
سعدی

ترجمه کوردی

ئاخر ئه‌ی سێو چه‌نه‌ی به‌ردڵه‌ دڵبه‌ردی چه‌نه‌؟
من په‌رێشانی چه‌مت تۆش له‌ بێ‌ده‌ردی چه‌نه‌؟
بێ له‌ پێما دڕک و دوور له‌ گوڵ بڕوانم
له‌ ده‌می ئاوی ژیان بێمه‌وه‌ دڵسه‌ردی چه‌نه‌؟
گوێم به‌و شه‌کری وته‌ی لێوه‌ چه‌نێ لێوابێ
چاو حه‌یران و وڕی دیمه‌نی بێگه‌ردی چه‌نه‌؟
ترسم هه‌ن هه‌رده‌مه‌ من هه‌ڵده‌مه‌ هاوارێ له‌ خه‌م
ئیتر هه‌ڵگرتنی ئه‌م زامه‌ له‌ سه‌ر عه‌ردی چه‌نه‌؟
هه‌ر به‌یانێ به‌ سه‌فا تۆ سه‌رت هه‌ڵبێنی به‌ ناز
سه‌ر هه‌ڵێنین له‌ جه‌فا ئێمه‌ به‌ ڕووزه‌ردی چه‌نه‌؟
ڕه‌نگی ده‌ستت به‌ خه‌نه‌س یاکوو به‌ خوێنی دڵی من
مژتنی خوێنی دڵی خه‌ڵکی به‌ نامه‌ردی چه‌نه‌؟
سه‌عدی هاکا که‌ له‌ پا که‌و له‌ ده‌ست ئه‌م‌جاره‌
تاقه‌تی باری جه‌فا ، دووری و چه‌پگه‌ردی چه‌نه‌؟

ترجمه :ئازاد سه‌یدئیبراهیمی