مشاعره سنتی

[NeGin]

در این عالم که هر کس ساز خود را

زند خواند که او آواز خود را
به کوک ساز او دمساز باید
تو پنهان کن درو نت راز خود را

[عاشق]

آسمان و چمن و سبزه عزيزست و ليك
چشم سبز تو دگرگونه صفايي دارد
چشمي از چشم فريباي تو زيباتر نيست
راستي آينه هايت چه جلايي دارد

[kalantar48]

در همه دير مغان نيست چو من شيدايی
خرقه جايی گرو باده ، و دفتر جايی ...

[عاشق]

بوسف عمر من بیا
تنگدلم برای تو
رنج فراق می کشد
خون به دل پدر مکن
هر چه که ناله می کنم
گوش به من نمیکنی
یت که مرا ز دل ببر
یا ز برم سفر مکن

[VAHID]

نه بسته ام به كس دل نه بسته كس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها من

[NeGin]

نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد
آواره عشق ما آواره نخواهد شد

[دانه کولانه]

دل را امید و هستی بر موی تو بود
جان را نشاط و سرمستی از روی تو بود
ریزان ز شاخ سوسن ها گلها بر سر ما
لرزان ز عشق و بی تابی هر دم پیکر ما ...
این شعر یکی از تصنیف های معروف زنده یاد داریوش رفیعیه که خیلی دوستش دارم
و به زودی تاپیک کاملی در مورد ایشون و آهنگهاش میذارم
نام تصنیف خوابی بود و خیالی(ما را روز وصال...) هست شاعرش هم مال شهرآشوبه

[SonBol]

ما سالها قرین غم یار بوده ایم
پس آمدی که با من غمگین چه ها کنی؟

[kalantar48]

يا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
وين ماجرا به سرو لب جويبار بخش

[SonBol]

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
مگر مساحت رنج مرا حساب کنید