اخه بدبختيش اينه كه ديگه رازي شبانه نداره اگه داشت خوب بود مام خيالمان راحت تر بود واسه ياروگه ي خودمان
دانشگاه رازي 3-4 ساله فكر كنم به خاطر اينكه ميخواد صنعتي بشه شبانه رواز ليسانش حذف كرده
الان فقط يه رياضي و فيزيك و حسابداري و يكي از رشته هاي ادبيات (تا پارسال ) شبانه داشت مهندسي ها كه اصلا شبانه نداره
ولي ان شالله كه روزانه بياره و قالش رو بكنه
اذيت بچه ها نكنين يه مرض مسخره اي هست كه در ايام اخر دبيرستان ادم بشش دچار ميشه يه خرده احساس پوچي نسبت به تحصيلات و علم و دانشگاه و اي چيزا بهش دست ميده من خودم يه ذره كرماشاني بازي در مياوردم عيبم ميامد عارم ميامد بدوبدو بكنم براي كنكور
ولي توي اين يكي دو سال روزي هزار دفعه به اعضاي خانواده گفتم كه اگه ميدانستم دانشگاه و شخصيت دانشگاهي اينقدر فرق داره با همه چيز اينقدر دانشگاه با دبيرستان فرق داره شش موتوره درس ميخوندم
ولي خب حيف كه من نميدونستم ...
بنابراين ميتونم درك كنم كه چرا بعضي از عزيزان در اون ايام با اون شدتي كه بايد درس نميخونن
تقصيرشون نيست نه كه نخوان نميشه انگيزه ش نيست
اونا به قدري كه انگيزه داشتن درسشون رو خوندن دعا ميكنيم كه نتيجه بده نده هم يه خرده مسيرشون طولاني تر ميشه راهشون سخت تر ميشه ولي بلاخره سختي در قسمتهاي مختلف زندگي سراغ ادم مياد و نبايد ازش هراس داشت دنيا به اخر نميرسه سختيش واسه خودشونه واسه من و شما درس نميخونن شخصيت كسب نميكنن پولدار نميشن
همه چي واسه خودشونه خوبش واسه خودشونه بدشم واسه خودشونه پس بذاريم اگر اشتباهي هم كردند خودتون تاوانش (كه البته خيلي خطرناك و سخت نيست) رو بدن به درد اينده شون ميخوره
خود من كمي مسيرم طولاني شد سختي هايي وسطاش بود اما به اون واسطه خير هاي ديگه اي سر راهم قرار گرفت اينه كه نميشه بلافاصله تصميم گرفت كه ضرر كردند يا نكردند
ايشلا كه رازي روزانه خواهند رفت .