چکیده ای از ابیات مهدی سهیلی با نام ای انسان
ای انسان ؛ ای سوار سرکش مغرور
ای شتابان رهرو گمراه ؛ ای بغفلت مانده ی خودخواه
چشم دل بگشای ..روشنان بیشمارآسمان ها را تماشا کن
زیرسقف آفرینش . صد هزار جرم رخشان است کز چشم تو پنهان است
کور دل آنکس که پندارد خدایی نیست
ای انسان .ای سوار سرکش مغرور
گر بزیر پا درآری ماه و مریخ و ثریا را
کی توان با جسم خاکی رفت تا عرش خداوندی ؟