توضیح و بیان خواص گیاهان دارویی،سبزیجات و میوه جات

[hoobare]

بررسي تاثير قطره گياه (Hypericum perforatum) در پيشگيري حملات سردرد ميگرني و مقايسه آن با آمي تريپتيلين و پروپرانولول

نظر بر شيوع سردردهاي ميگرني و مشكلات فراوان ناشي از آن تصميم گرفتيم در مورد درمان هاي قابل دسترس بررسي به عمل آوريم كه در اين ميان هايپريكوم را با توجه به كاربرد شايع آن در درمان ميگرن در كشورمان و عدم وجود بررسي و تحقيق ثبت شده درباره آن تحت بررسي قرار داده و اثرات آن را با آمي تريپ تيلين و پروپرانولول مقايسه كرديم.
از مراجعين با شكايت سردرد بر اساس كريترياي ×IHS بيماران ميگرني تشخيص داده مي شد و در صورت وجود انديكاسيون، تحت درمان پيشگيري با هايپريكوم يا آمي تريپ تيلين يا پروپرانولول به طور راندوم قرار مي گرفتند و جواب به درمان از نظر كاهش دفعات و مدت و شدت حملات ميگرني به صورت ماهانه در سه نوبت متوالي بررسي مي شد.
از كل مراجعين با شكايت سردرد، 181 نفر ميگرن تشخيص داده شد كه از بين آنها تنها 96 نفر در درمان پيشگيري ميگرن همكاري كردند.
هايپريكوم در درجه اول در كاهش مدت و شدت حملات ميگرني موثر بوده (85.7%) و در مراتب بعدي سبب كاهش دفعات سردرد (71.4%) مي شود آمي تريپ تيلين از نظر كاهش دفعات سردرد در 91.7% و از نظر مدت و شدت سردرد در 100% بيماران موثر بوده است پروپرانولول در كاهش دفعات سردرد در 100% و در كاهش مدت و شدت حملات سردرد در 80% بيماران تاثير داشته است.

[hoobare]

مهار درد حاد و مزمن با عصاره آبي علف چاي (.Hypericum perforatum L) در موش صحرايي نر

مقدمه: گياه هاپيريکوم پرفوراتوم در پژوهشکده گياهان دارويي دانشگاه شهيد بهشتي کدگذاري گرديد و عصاره گيري با استفاده از روش جوشاندن (decoction) انجام شد. گزارشات فراواني راجع به اثرات ضد افسردگي هايپريکوم و پرفوراتوم وجود دارد؛ اما در رابطه با اثرات ضد دردي خانواده هايپريکوم (به ويژه هايپريکوم پرفوراتوم) مطالعات کمي انجام شده است. هدف از اين تحقيق بررسي اثرات مهاري عصاره آبي علف چاي بر درد حاد (حرارتي و شيميايي) و درد مزمن (شيميايي) مي باشد.
مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي از 70 عدد موش صحرايي نر Sprague- Dawely در محدوده وزني 200-230 گرم براي تمام آزمايش ها و براي تعيين دوز کشنده از 50 عدد موش سوري با محدوده وزني 37-34 گرم انجام شد. براي اندازه گيري درد از دو روش آزمايش فرمالين (مدل درد حاد و مزمن شيميايي) و آزمايش Tail- flick (درد حاد حرارتي) استفاده عصاره هايپريکوم با سديم ساليسيلات به عنوان شاهد مثبت مقايسه گرديد. محدوده دوز کشنده LD50 حدود 6000mg/kg تعيين گرديد. آناليز آماري بر حسب مورد، unpaired, paired t-test و ANOVA انجام شد.
يافته ها: نتايج آزمايشات نشان مي دهد که تجويز داخل صفاقي سديم ساليسيلات (300mg/kg) بر زمان تاخير آزمون Tail flick اثري نداشت؛ در حاليکه عصاره آبي در تمامي دوزهاي مصرفي باعث افزايش زمان تاخير آزمون گرديد. هم چنين عصاره آبي در تمامي دوزهاي مصرفي بي دردي حيوان را در هر دو فاز آزمون افزايش داد؛ اما سديم ساليسيلات فقط بر فاز دوم آزمون فرمالين موثر بود.
نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهند که عصاره آبي هايپريکوم بر مدل هاي درد حاد (حرارتي و شيميايي) و درد مزمن (شيميايي) موثر مي باشد و هم چنين مي توان اثرات ضد دردي محيطي و مرکزي براي عصاره قايل شد.

[hoobare]

به لیمو
Lippia citriodora
Lemon verbena
Synonyms: Aloysia citriodora , Aloysia triphylla , Verbena triphylla
Verbenaceae

معرفی و گیاهشناسی
به لیمو درختچه ای است خزان پذیر از خانواده ی شاهپسند که ارتفاع این گیاه به 3 تا 5 متر نیز میرسد. برگ های این گیاه به صورت کشیده و به رنگ سبز کمرنگ دیده می شوند و بصورت دسته های سه تایی بر روی ساقه قرار می گیرند. گلهای این گیاه به رنگ بنفش کمرنگ بصورت گل آذین پانیکول در انتهای ساقه وجود دارند. جنس Lippia دارای بیش از 200 گونه است که در این بین L.citriodora دارای اهمیت ویژه ای می باشد.

پراکنش و نیازهای اکولوژیکی
به لیمو گیاهی است بومی کشورهای آمریکای جنوبی (شیلی و پرو) که بطور وسیع در باغ های کشورهای اروپایی کشت می گردد. این گیاه امروزه در شمال کشورمان کشت و کار می گردد و گونه های بومی ای نیز از جنس Lippia در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشورمان وجود دارند.
به لیمو برای رشد به هوای گرم، نور فراوان و رطوبت بالا نیاز دارد و به سرما حساس می باشد. برای رشد به خاک هایی با بافت سبک و لومی نیازمند است و pH خاک مناسب برای این گیاه 5/6 ذکر گردیده است.

کاشت، داشت و برداشت
در زمینه ی کشت و کار این گیاه اطلاعات بسیار محدودی موجود است. تکثیربه لیمو به آسانی در تابستان بوسیله ی قلمه صورت می گیرد و بهتر است جهت ریشه دار شدن قلمه ها، آنها را مدتی در زیر سایبان قرار دهیم. نیاز این گیاه به عناصری چون نیتروژن و پتاسیم بیشتر از سایر عناصر می باشد.

[hoobare]

فرآوری
برگ ها و پیکر رویشی تازه ی این گیاه حاوی اسانسی می باشند که بوی لیمو می دهد و آنچنان عطر دلنشینی دارد که همیشه به عنوان یک گیاه معطر در باغ های سلطنتی اسپانیا کشت می شده است. ترکیب اصلی اسانس به لیمو سیترال می باشد و سایر اجزای اسانس آن عبارتند از: لیمونن، کارون، لینالول، ژرانیول و ... .

خواص درمانی و کاربرد
برگ ها و پیکر رویشی این گیاه دارای خاصیت تب بر، مسکن، ضدنفخ، کمک کننده به هضم غذا، آرامش بخش و ... هستند. چای به لیمو فوق العاده آرام بخش و تسکین دهنده اعصاب است. اسانس این گیاه در صنایع غذایی و در تهیه ی انواع عطر و ادکلن بسیار کاربرد دارد. به لیمو یکی از گیاهانی است که امروزه در باغ های آروماتیک کشورهای اروپایی بوفور کشت می گردد.

[hoobare]

بررسي تركيبات شيميايي اسانس گياه به ‌ليمو


اسانس گياه به‌ليمو با نام علمي .Lippia citriodora H.B.K (از خانواده وربناسه ) كاشته شده در ايران با روش تقطير با آب استخراج شد. راندمان اين عمليات 6/0 درصد بود. اسانس حاصل با استفاده از روش‌هاي كروماتوگرافي گازي تجزيه‌اي و متصل به طيف نگار جرمي و نيز روش co-injection بررسي شد. ضريب بازداري اجزاي اسانسي محاسبه و همراه با طيف‌هاي جرمي‌شان با استاندارد مقايسه گرديد. بيست وپنج تركيب مشتمل بر 6/94 درصد كل اسانس شناسايي شد. مواد عمدة اين اسانس عبارتند از: ژرانيول، ليمونن، سينئول، نرال، 1- اكتن-3-ال و نرول

[hoobare]

علف لیمو
Cymbopogon spp
Lemon grass
Poaceae

معرفی و گیاهشناسی
علف لیمو یکی از گیاهان دارویی است که از 60 یا 70 سال پیش اهمیت زیادی پیدا کرده و در کشورهایی مانند هندوستان، چین و در قسمت های وسیعی از آفریقا و آمریکای جنوبی در سطوح وسیع کشت می گردد. علف لیمو گیاهی است چندساله از خانواده ی گندمیان که گونه های متعددی دارد و ارتفاع این گیاه بسته به شرایط محیطی بین یک تا دو متر می باشد. ریشه های این گیاه به صورت افشان و کوتاه هستند و برگ های این گیاه طویل و به رنگ سبز روشن می باشند. مهمترین گونه های جنس علف لیمو عبارتند از: C.citratus و C.flexuosus. گونه ای از جنس Cymbopogon با نام كاه مكي(C.olivieri)در مناطق جنوبی و غرب كشور بصورت خودرو مي رويد که بوي معطري داشته و ترکیبات اسانس این گیاه با علف لیمو تفاوت زیادی دارد.

[hoobare]

پراکنش و نیازهای اکولوژیکی
علف لیمو بومی نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان است. این گیاه بومی ایران نیست ولی اخیرا در مناطق شمالی کشور و در برخی گلخانه ها کشت و کار می گردد. علف لیمو به درجه حرارت زیاد، آبیاری منظم و نور فراوان نیاز دارد. خاک هایی با بافت لومی شنی و pH نسبتا اسیدی (5 تا 8) برای این گیاه بسیار مناسب می باشد.

[hoobare]

کاشت، داشت و برداشت
تکثیر این گیاه به دو روش جنسی(کشت غیرمستقیم بذر) و غیر جنسی(تقسیم بوته) صورت می گیرد. در تکثیر جنسی، بذور این گیاه را در اواخر اسفندماه در خزانه ی زیر پلاستیک کشت می کنند و نشاها در اواخر بهار و یا در اوایل پائیز به زمین اصلی منتقل می شوند. تکثیر غیرجنسی این گیاه بصورت تقسیم بوته ی گیاهان 3 تا 4 ساله در پائیز می باشد. گیاهان در مزرعه در ردیف هایی با فاصله ی 50 سانتی متر و با فاصله ی 30 تا 50 سانتی متر از یکدیگر کشت می شوند.
در هنگام تولید نشا و در طول رویش مبارزه با علف های هرز ضروری می باشد. کاربرد کودهای ازته، پتاسه و فسفره در طول رویش این گیاه نقش مهمی در افزایش عملکرد این گیاه دارد.

[hoobare]

علف لیمو گیاهی چندساله است و معمولا بعد از سال سوم این گیاه را از زمین خارج کرده و کشت دوباره صورت میگیرد زیرا طبق تحقیقات علمی، از سال سوم به بعد عملکرد این گیاه کاهش می یابد. برداشت این گیاه سه تا چهار بار در طول سال انجام می شود. نکته ی مهم در مورد برداشت این گیاه این است که این عمل بایستی قبل از گلدهی این گیاه صورت بگیرد و تا جای ممکن بایستی سعی شود که گیاه به گل نرود زیرا ساقه ی این گیاه در مرحله ی گلدهی چوبی شده و عملکرد اسانس گیاه کاهش می یابد. میزان عملکرد اسانس این گیاه بسته به شرایط محیطی و سن گیاه متفاوت است و بین 140 تا 300 کیلوگرم در هکتار می باشد.

[hoobare]

فرآوری
برگ ها و ساقه های جوان این گیاه دارای اسانسی زرد رنگ (به میزان یک تا سه درصد) می باشد که بوسیله ی تقطیر با بخار آب استحصال می گردد. اسانس این گیاه دارای بویی شبیه لیمو است و به اسانس بادرنجبویه شباهت زیادی دارد. مهمترین اجزای اسانس علف لیمو عبارتند از: سیترال(80 درصد)، سیترونلول، ژرانیول و ... .