کاریکلماتور

[امیر عباس انصاری]

گربه بي دست و پا در جنگل هم نمي تواند از درخت بالا برود .
ــ فكر پرنده محبوس حاصل جمع بلند پروازي ها است .
ــ براي نام نويسي روي سنگ قبر يك عمر فرصت داريم .
ــ سطل زباله سالن غذا خوري سگ و گربه است .
ــ پرنده تير خورده همسفر سقوط است .
پرويز شاپور

ــ آب از هم آغوشي قطرات باران سرچشمه مي گيرد .
ــ آب تشنه سلامتي ماهي را به خطر مي افكند .
ــ گورستان سالن غذا خوري حشرات است .
ــ قطرات باران در آغوش هم آب مي شوند .
ــ فاصله بين دوباران را اب پر مي كند .
پرويز شاپور

يكي مي گفت : آخرين چيزي كه به زندگي معنا مي دهد مرگ است .
ــ زندگي را چه عرض كنم ولي مرگ ، براي هيچكس كم نمي گذارد .
ــ در يك جامعه مصرفي ،‌همه وجود مرگ را از ياد مي برند .
ــ مرگ ، پلي است كه بعداً از آن خواهيم گذشت ....
ــ مرگ ، يك پاي زندگي است .
ــ مرگ همه كاره زندگي است .
حميد شاد
طنزوكاريكاتور

ــ يكي مي گفت : زندگي ، دكمه بازگشت ندارد ، مرگ را چه عرض كنم ...
ــ مرگ هم مثل زندگي وجود داره ، هرچند كه نخواهيم از آن حرف بزنيم .
ــ زندگي آدم را به بازي مي گيرد و مرگ بازي را تمام مي كند .
ــ زندگي در مقابل مرگ حرفي براي گفتن ندارد ، اميد چرا ...
ــ مرگ ، رفيق گرمابه و گلستان زندگي است .
ــ مرگ حقه و همه به حقشون مي رسن .
ــ مرگ همه چيز را ختم به خير مي كند ، خير پيش ....
حميد شاد
طنزوكاريكاتور

از دزدها خيلي مي ترسيد ، زندگي به دزدي وادارش كرد، حالا از مردم مي ترسيد .
ــ اولين باري كه دچار حمله فلبي شد ، آخرين بار بود .
ــ چشم در اثر خستگي آب ريزش بيني پيدا كرد .
ــ جيرجيرك هر شب براي باغچه درددل مي كند .
ــ آخرين ادوكلني كه استفاده مي كنم ،‌كافور بود .

[ساقي]

مادر «شاپور» می‌گفت: «60 سال بچه بزرگ کردم، یک کلمه حرف حسابی از دهانش نشنیدم.» ولی همین حرف‌های ناحساب شاپور که با اسم «کاریکلماتور»، از مجموعه ها و جنگ های هنری و ادبی سر در می‌آورد، از بهترین و طنازانه ترین ستون های این مجلات بود. این کاریکلماتور است که اسم شاپور را به ادبیات مدرن ایران سنجاق کرده. در زیر چند نمونه از کارهای شاپور را می خوانیم:


- بار زندگی را با رشته عمرم به دوش می کشم.
- زندگی بدون آب از گلوی ماهی پایین نمی رود.
- باغبان وقتی دید باران قبول زحمت کرده ، به آبپاش مرخصی داد.
- قطره باران غمگین روی گونه ام اشک میریزد.
- فواره و قوه جاذبه از سربه سر گذاشتن هم سیر نمی شوند.
- جارو، شکم خالی سطل زباله را پر می کند.
- بلبل مرتاض روی گل خار دار می نشیند.
- برای مردن عمری فرصت دارم.
- در خشکسالی آب از آب تکان نمی خورد.
- قلبم پر جمعیت ترین شهر دنیاست.
- رد پای ماهی نقش بر آب است.
- گل آفتابگردان در روزهای ابری احساس بلاتکلیفی می کند.
- اگر خودم هم مثل ساعتم جلو رفته بودم حالا به همه جا رسیده بودم.
- به عقیده گیوتین سر آدم زیادی است.
- با چوب درختی که برف کمرش را شکسته بود ، پارو ساختم.
- با سرعتی که گربه از درخت بالا می رود، درخت از گربه پایین می آید.
- وقتی تصویر گل محمدی در آب افتاد ، ماهی ها صلوات فرستادند.

- ستارگان سکه هایی هستند که فرشتگان در قلک آسمان پس انداز کرده اند.
- دلم برای ماهی ها می سوزد که در ایام کودکی نمیتوانند خاک بازی کنند.
- پرگاری که اختلال حواس پیدا می کند بیضی ترسیم می کند.
- با اینکه گل های قالی خارندارند ، مردم با کفش روی آن پا می گذارند.
- آب به اندازه ای گل آلود بود که ماهی ، زندگی را تیره و تار میدید.

[deltang]

گربه ها عاشق آدم هایی هستند که در زندگی دیگران موش می دوانند .

پزشک ناشی ، به جای تب بر قیچی تجویز می کند .

اسپند دود می کنم که چشمم ، کسی را نخورد .

به نارنجک بدون ضامن ، وام نمی دهند .

ازبس که به همه چپ چپ نگاه کرد, چشمانش چپ شد.

از بس که روشنفکر بود از خاموشی برق هراسی نداشت.

وقتی اشکم می خواهد به گردش برود سوار نگاهم می شود.

آنقدر خسیس بود که حتی وقتی مرد عمرش را به شما نداد.

وقتی واژه ای خارجی بیان می کنم, تمام واژه ها دور آن جمع می شوند.

امید و آرزو تنها دوستان واقعی مان هستند که تا آخرین لحظات زنگی, ما را ترک نمی کنند.

همیشه می گفت: آدم عاشق باید حرف دل را گوش کند, نه عقل را ولی حرف ازدواج که پیش آمد

گفت: همیشه از روی عقل کار کن, نه دلت.

[abadani]

سحر كه وزيد شمع شب خاموش شد.

[abadani]

پياله دستهاي ساقي كه از هم گسيخت زمين مست شد.
سحر كه وزيد شمع شب خاموش شد.
نگاهم را كه از او بريدم قلبم ديگر رفو نشد.
ستاره نتوانست از صبح بپرسد ساعت چند است.
صبح كه دميد شب را باد برد.
قلبم كه جريحه دار شد از چشمم خون آمد.

[ساقي]

جناب آباداني عزيز بسيار زيبا بود ، توصيف سحر و شمع و شب .....


ساقي پياله اي در دست نداشت

آنچه بود تمامي داراييش بود

که به يک باره همه را به صبح باخته بود.....

[abadani]

آنچه را كه ساقي به صبح باخته بود از شب برده بود

[ساقي]

آنکه به شب مي بازد هميشه در حسرت ديدار صبح خواهد ماند......

[abadani]

سايه ام آنقدر به دنبالم دويد كه تا شب رسيد خسته شد و ولم كرد

[ساقي]

سايه نمي دود اين ماييم که پي خود مي گرديم..... من گم شدم مرا نديده اي!!!