آداب و رسوم ملل و اقوام مختلف

[افسون 13]

مراسم واقعاً عجیب تابوت مرگ برای زنده‌ها در تایلند!!

معبد بودایی Wat Proman در تایلند میزبان تشریفات مذهبی عجیب و غریب «تولد دوباره» می‌شود تا به افراد مومن کمک کند مصیبت های زندگی را رفع کنند. آنها فقط باید در تابوت دراز بکشند، «بمیرند» و دوباره به دنیا بیایند درنقش یک انسان جدید فارغ از کارمای بد .

آیین دراز کشیدن در تایلند با هدف دور شدن از بدی ها و عمر دراز داشتن است ، که درنتیجه برخی عادات زشت جامعه تایلند صورت گرفته است . فقط به استراحت کردن در یک تابوت برای اصلاح شدن فکر کنید ! در این مراسم شرکت کنندگان درون تابوتها دراز کشیده و راهب ها آیین مرگ را اجرا می ‌کنند گویی که آنها واقعاً مرده اند . بعد از آن سرود زندگی دوباره سر داده می‌شود . برخی از شرکت کنندگان می‌گویند بعد از این مراسم حس می‌کنند دوباره پا به این جهان گذاشته اند و تمام اعمال بدشان را با خود دفن کرده اند . برخی ادعا می‌کنند مراسم کمک می‌کند که ارواح را فریب بدهند مثل اینکه واقعا مرده باشند و بعد آنها مثل نوزاد تازه به دنیا آمده زندگی تازه ای را شروع می‌کنند .

افرادی هم گفته اند وقتی در تابوت دراز کشیده بودند با ارواح کسانی که دوستشان داشته اند ملاقات کرده اند . البته این مراسم نیز مثل آیین های عجیب دیگر بدون حاشیه و اعتراض نیست برخی به آن ننگ سری بودن می‌زنند و برخی خوابیدن زنده ها در تابوت را بدشگون می‌شمارند . عده ای دیگر هم پا را فراتر گذاشته و می‌گویند اینها چیزی نیست جز منبعی برای پول درآوردن زیر لوای مراسم مذهبی . با این حال هیچ کدام از منتقدین نتوانسته اند مردم تایلند را از شرکت ارادی در این مراسم بازدارند.

در تایلند ، مردم خودشان از معابد سراسر کشورشان خواهش می‌کنند این مراسم را برای آنها اجرا می‌کنند و تعداد کمی ‌از معابد اطلاع رسانی کرده و خودشان عهده دار اجرای این مراسم برای توده مردم می‌شوند . معمولاً پولی از مردم گرفته نمی‌شود ، اما شرکت کنندگان خودشان مبالغی را به عنوان هدیه به معابد می‌دهند . تصور می‌شود اولین باری که چنین مراسمی‌ شکل گرفت مربوط می‌شود به زمانی که مردم برای کمک به مردم فقیر تابوت هایی را برای آنها و افرادی که خویشاوندی نداشتند به معابد می‌بخشیدند . درواقع انگار برخی از این تابوت ها زیادی راحت بودند!

تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ/ مریم محبعلی نژاد

[افسون 13]

10 قانون از سخت ‌ترین یا عجیب ‌ترین قانون‌های دنیا

10- به کبوترها غذا ندهید! (ایتالیا)

در ایتالیا غذا دادن به پرندگان ممنوع است! تا اینجا کار مشکلی نیست! ولی این قانون شهر به شهر امکان تغییر داره… حواستون باشه که وقتی توی “ونیز” هستین ، کاری به کار کبوترها نداشته باشین … یا اینکه حواستون باشه که توی حوض (وفواره وسط حوض) نپرین ، یا وقتی توی خیابون هستین حتماً پیرهن تنتون باشه و روی سکوهای کنار خیابون غذا نخورین! جریمه نقض این قوانین ممکنه از 50 تا 600 دلار پای شما آب بخوره!


9- غذا خوردن در عموم (امارات متحده عربی)

وقتی دارین به کشور مسلمانی مثل عربستان سعودی (یا کشور خودمون ایران) سفر می‌کنید حواستون باشه که توی ماه رمضان نباشه . چون شما توی این ماه اجازه خوردن و آشامیدن در طول روز (تا اذان مغرب) در عموم رو نخواهید داشت . جریمه این کار میتونه 275 دلار برای خوردن یک پاکت آب ‌میوه باشه . (البته توی ایران ممکنه این جریمه تا 70 ضربه شلاق هم بالابره!!) در ضمن حواستون باشه که اماکن عمومی رو هم کثیف نکنید ، مگر اینکه بخواین مدت زیادی رو توی زندان بگذرونین!


8- با پول خورد صورتحساب خودتون رو پرداخت نکنید! (کانادا)

تا حالا شده که مجبور شین قلکتون رو بشکنین و برین مغازه سرکوچه؟ این کار رو توی کانادا نکنید! چون قانونی از سال 1985 اون‌جا وضع شده که پرداخت صورتحساب رو با تعداد نا متعارفی سکه (یا به زبون ما پول خورد) ممنوع می‌کنه … این به این معنی که شما نمیتونید کل پول یه جنس رو تماماً با سکه پرداخت کنید ، مخصوصاً اگه پولش بیشتر از 10دلار باشه!!! حتی استفاده از سکه‌های یک دلاری هم محدودیت خاص خودش رو داره . فروشنده هم این حق رو داره که سکه‌ها رو از شما قبول کنه یا نکنه ولی برای قبول یا رد سکه‌های شما اجباری نیست!


7- ماشین خود رابشویید! (مسکو)

در شهر زیبای مسکو، رانندگی کردن با ماشین کثیف ممنوعه! تعریف کثیف بودن یا نبودن هم به این شکله که آیا میشه روی خاک ماشین شکلی رو نقاشی کرد؟آیا پلاک ماشین مخفی شده؟ آیا راننده دیده نمیشه؟ خوب ، پلیس بهتون گفت بزنین کنار، معلومه چرا!! ولی مبلغ جریمه به آقا /خانم پلیس بستگی داره… البته شما میتونید سریع باشید و قبل از این‌که قبض جریمه رو بنویسه ، با یه مبلغ نقدی سر و ته قضیه رو به هم بیارین!! (این پیشنهاد رشوه رو به خدا توی متن اصلی نوشته بودن!)


6- چراغ‌های ماشینتون رو روشن بگذارین (دانمارک)

مطالعات توی دانمارک نشون داده که خودروها با چراغ روشن بیشتر توی دید میان تا با چراغ خاموش . شما اولش تصور می‌کنید که این قانون برای شب وضع شده ، ولی این‌طور نیست! توی دانمارک راننده‌ها موظفند که چراغ‌های ماشینشون رو روشن کنن دقیقاً مثل شب ، وگرنه ممکنه تا 100دلار جریمه بشن!


5- توی اتوبان توقف نکنید! (آلمان)

نه! این اون اتوبانی که فکر می‌کنید نیست . مثلاً اتوبان همت یا شهید چمران!! این یه جاده بدنامه توی آلمان که هیچ محدودیت سرعتی توش وجود نداره! قبل از اینکه وارد این جاده بشین ، باک اتومبیل خودتون رو چک کنید ، چون توقف توی این جاده ممنوعه . حتی اگه یه موقع به هر دلیل مجبور به توقف شدین ، حق پیاده شدن و رها کردن خودروی خودتون رو ندارید… به هر حال شما دارین جون اون راننده‌هایی رو که دارن با اون سرعت‌های سرسام آور رانندگی می‌کنن رو به خطر میندازین!!!


4- پیراهنتون رو به تن داشته باشین! (تایلند)

در تایلند به هنگام رانندگی اتومبیل یا موتورسیکلت می‌بایست که حتماً پیرهنتون رو به تن داشته باشین! حتی اگه اون روز بی‌نهایت گرم باشه! جریمه این‌کارحدود 10دلار هست . شوخی نداریم که! این‌کار رو بکنید تا پلیس محلی بهتون بگه “بزن کنار”!!!


3- بوسه خداحافظی ممنوع! (فرانسه و انگلستان)

تقریباً میتونم بگم از 5 آوریل 1910 عشق و محبت توی این 2 تا کشور یه مقداری مُرد!! این قانون به این خاطر وضع شد که عشق محترم توی ایستگاه‌های راه‌آهن کلی وقت واسه بوسیدن همدیگه موقع خداحافظی هدر میدادن تا جایی که قطارها دیر به مقصدشون می‌رسیدن یا به زبان دیگه باعث تأخیر قطار میشدن! این قانون قدیمی ، سخت و یه جورایی توی فرانسه این روزا اعمال نمیشه و همینطور توی Warrington Bank Quay در انگلستان ، ازتون خواسته میشه که خداحافظی خودتون رو به “قسمت بوسه” ببرین.!.!.!


2- خودتون رو بپوشونید! (گِرِنادا)

مردم گِرِنادا برای خودشون نظر جالبی دارن! مردمی که واسه تفریح یا شنا به ساحل میرن ، قاعدتاً باید لباس شنا داشته باشن ، ولی دیگه نمیشه که با همون لباس شنا بیای وسط شهر!! البته ظاهراً توی این شهر از این اتفاق‌ها زیاد می‌افتاده ، چون قانونی هست که میگه “خودتون رو بپوشونید” و اگه این کار رو نکنید ، میتونید تا 270 دلار جریمه بشید! البته این قانون همچین هم سخت‌ گیر نیست و نمیگه که حتماً لباس بپوشید ، همین‌که دور خودتون چیزی بپیچید هم واسه اونا کفایت می‌کنه!!


1- آدامس خوردن ممنوع! (سنگاپور)

کسایی که عادت به آدامس جویدن دارن ، باید قبل ازرفتن به سنگاپور این عادت رو ترک کنن! از اونجایی که دولت سنگاپور خیلی دلش می‌خواد کشورش رو تمیز نگه داره ، به خاطر آدامس جویدن ، غذا دادن به پرنده‌ها (به خاطراین‌که پرنده‌ها دستشویی می‌کنن!) و نکشیدن سیفون توالت‌های عمومی شما رو جریمه خواهد کرد … تنها آدامسی که شما اجازه دارین بجوین آدامس نیکوتین هست که اون هم باید توسط یک پزشک برای شخص شما تجویز بشه و آقای دکتر هم اسم شما رو به دولت اعلام کنه که شما رسماً اجازه آدامس جویدن داشته باشید!!!

[افسون 13]

روز ملی فیل در تایلند!

روز ملی فیل در تایلند ، ادای احترام به این حیوان عظیم الجثه است .

فیل به عنوان حیوان ملی تایلند به رسمیت شناخته شده است . از آغاز قرن جدید ، کشور تایلند بالغ بر 100 هزار فیل را حمایت و نگهداری می‌کند .

فیل سفید از دیرباز نماد کشور تایلند بوده و هست . در گذشته‌های نه چندان دور، فیل‌ها یک اهرم اصلی و مهم برای کار در جنگل‌ها و مراتع کشاورزی محسوب می‌شدند .

توسعه و رشد سازمان صنایع جنگل و مراتع تایلند ، بسته به پشت کار این حیوان دوست داشتنی بوده و هست . به همین دلیل ، این سازمان یکی از مراکز مهم حفاظت وحمایت از این حیوان غول پیکر است .

با ورود ماشین‌های سنگین صنعتی و پایان قطع بی‌رویه درختان جنگل ، کار این حیوان نجیب هم در حد بسیار زیاد ، کاهش یافته یا به نوعی رو به اتمام گذاشت . البته ، به سرعت برای فیل‌های بیکار ایجاد شغل شد . بدین معنا که آنها را در سازمان اکوتوریسم کشور استخدام کردند . یعنی الان در خدمت صنعت توریسم هستند .

در حال حاضر ، تورهای جنگل نوردی و دامنه نوردی ، تایلند به خاطر این فیل‌های دوست داشتنی و پر کار، توسعه یافته و بسیار پر طرفدار و پر رونق شده است .

مردم تایلند به پاس خدمات دیرینه و همیشگی این حیوان عظیم الجثه و مهربان ، یک روز از روز‌های سال را به آنها اختصاص داده‌اند .

روز 13 مارس به عنوان روز فیل تایلندی ، توسط دولت تایلند ، اعلام گردید . گفته شده است که این روز، به منظور بالا بردن و حفظ آگاهی عمومی از اهمیت فیل‌ها در این کشور است .
در این روز مردم تایلند ، جشن با شکوهی در پایتخت باستانی تایلند Ayutthaya ، که در50 مایلی شمال بانکوک قرار دارد ، برای آنها برگزار می‌کنند .

در این جشن آنها با میوه و سبزیجات فراوان از این حیوان پر کار و سخت کوش پذیرایی می‌کنند . فیل‌ها از غذا خوردن بسیار لذت می‌برند . آنها در این روز هرچقدر که دلشان بخواد میوه و سبزی خواهند خورد . این پذیرایی شاهانه توسط همه مردم انجام می‌شود .

علاوه بر آن ، جالب است بدانید که :
• پرچم قدیمی و غیر رسمی تایلند دارای تصویر یک فیل سفید است که در وسط آن کار شده است.
• سال 2005 گران ترین نقاشی توسط یک فیل تایلندی در پارک ملی کشیده شده است .
• از 100 هزار فیل موجود در تایلند ، فقط نیمی از آنها اهلی هستند و در پارک ملی تایلند به صورت شایسته‌ای نگهداری می‌شوند . مابقی آنها وحشی و آزاد بوده و از درختان موز و نیشکر کوه‌ها و جنگل‌ها تغذیه می‌کنند .
• سایت گوگل هر ساله به مناسبت این روز، یک لوگوی زیبا طراحی کرده و به نمایش می‌گذارد .


منبع : hamshahrionline.ir

[افسون 13]

ازدواج به سبک زامبیائی!

در مرداد 1367 به هنگام مأموریت در زامبیا ، به همراه خانواده و به دعوت یکی از رؤسای قبیله بمبا ، در مراسم ازدواج دختر وی که در یکی از سالن های اصلی شهر برگزار می‌شد شرکت کردیم . این مراسم بسیار مجلل بود و مقامات محلی ، تعدادی از دیپلمات ها و رؤسای قبایل دیگر هم در آن شرکت داشتند . من تنها سفیر حاضر در مراسم بودم و به همین دلیل ، یکی از اقوام عروس همواره در کنار ما بود و توضیحات لازم در مورد آئین ازدواج در قبایل زامبیا را بیان می‌کرد . وی می‌گفت در قبایل زامبیا به خصوص قبیله بمبا ، دختران پس از برپایى مراسمى که "چیسونگو" نام دارد وارد گروه زنان بالغ مى‏شوند . زنان قبیله مى‏بایست چند روزى را به آموزش دختران جوان بپردازند تا وظایفى که در خانه شوهر و در جامعه به آنان واگذار مى‏گردد را فراگیرند . دختران اغلب پس از برپایى این آیین ازدواج مى‏کنند ، اما پسران گاهى تا سی سالگى مجرد مى‏مانند .

دریافت مبلغى به عنوان شیربهاى عروس ، یکی از آداب قبایل آفریقا از جمله مردم زامبیا می‌باشد که این رسم را "لوبولا" مى‏نامند . لوبولا یک سنت دیرینه برای ازدواج است که در سراسر آفریقا از جمله در قبایل زامبیا مرسوم می‌باشد . لوبولا چیزی شبیه شیربها در ایران قدیم است که با پرداخت آن حق ازدواج با زنان ایجاد می‌شود . این رسم همچنان به طور گسترده در جامعه آفریقای معاصر اجرا شده و مانند سایر رسوم طرفداران و منتقدانی دارد . با اینکه لوبولا یک رسم قدیمی ‌آفریقایی است هنوز مانند صد سال قبل زنده و پابرجا است و پایبند نبودن خانواده عروس و یا داماد به این رسم ، مایه بی آبرویی و سرشکستگی به شمار می‌آید . به طور سطحی لوبولا روندی بسیار رسمی ‌از مذاکره میان دو خانواده برای رسیدن به یک توافق دوجانبه بر سر مبلغی که داماد باید برای ازدواج با عروس بپردازد ، است . این رسم ممکن است مانند خرید و فروش به نظر بیاید اما در واقع با یک معامله تجاری بسیار متفاوت است . آنچه باعث اهمیت لوبولا شده در واقع کارکرد این رسم در گردهم آوردن و انسجام دو خانواده است .
اجرای این رسم توأم با گسترش روابط خانواده ها است و موجب تقویت محبت و دوستی می‌شود . جامعه شناسان آفریقائی معتقدند لوبولا هم مانند سایر رسومات سنتی این رسم نیز در دنیای مدرن مورد سوءاستفاده و تحریف قرار دارد . مراحل لوبولا اغلب برای زوج های امروزی پیچیده و گاهی گیج کننده و دارای تشریفات خاص است . برای مثال اگرچه دو خانواده ممکن است سال ها نزدیک یکدیگر زندگی کرده باشند اما تمام مذاکرات بین آنها نه با تلفن یا ملاقات و مذاکره شفاهی بلکه باید به طور کتبی انجام شود . تنظیم قرار ملاقات بین خانواده ها تشریفات فراوانی دارد و غالباً مذاکرات توسط والدین داماد آینده انجام نمی‌شود . بلکه معمولاً از طریق اقوام و به خصوص عموی داماد صورت می‌گیرد . علت این است که اقوام نزدیک در فرهنگ آفریقا و به ویژه در عرف ازدواج نقش مهمی ‌ایفا می‌کند . پس از مذاکره دو خانواده با یکدیگر ، مراسم بزرگی برگزار می‌شود . روابط رسمی ‌میان دو گروه درگیر مذاکره اغلب با قرار دادن یک بطری نوشیدنی روی میز ارتباط دارد ، ممکن است این بطری باز نشود اما تا وقتی روی میز است ، نشان می‌دهد که شرایط توسط طرفین پذیرفته شده است . این مذاکرات می‌تواند تا دو روز ادامه یابد و بحث معمولاً بر سر مبلغی است که به عنوان شیربها باید پرداخت شود .

البته قوانین و رسومات دیگری نیز وجود دارند که باید قبل از ازدواج واقعی دنبال شوند . زوج جوان تا زمان جشن حقیقی ازدواج ، حق دیدن یکدیگر را ندارند ، هدف از این رسم ایجاد احساس اعتماد و تفاهم دوطرفه عمیق بین دو خانواده است . در سنت لوبولا هدف ، ثروت اندوزی نیست چون پولی که خانواده عروس دریافت می‌کند صرف کمک به عروس جوان برای تهیه وسایل زندگی می‌شود . لوبولا در واقع نوعی قدردانی از خانواده عروس است که توسط خانواده داماد برای مراقبت و پرورش ازعروس جوان صورت می‌گیرد . رایج ترین راه پرداخت شیربهاى عروس دادن چندین گاو است اما در میان اقوامى مانند بمبا که دامدارى نمى‏کنند . داماد مدت معینى در خدمت پدر زن آینده خود ، بدون دریافت دستمزد ، کار مى‏کند . بارها پیش مى‏آمد که داماد قسمتى از شیربها را نزد خود نگه داشته و پس از تولد نخستین فرزند به پدر زن خود مى‏پردازد . در ازدواج های نافرجام ، وقتی که مردى همسرش را طلاق مى‏دهد ، گاه بخشى از شیربها را پس مى‏گیرد . هدف ازدواج آفریقایى در درجه نخست افزودن عضو تازه به گروه خویشاوندان و داشتن فرزند است .

بیشتر قبایل زامبیا چند همسرى را جایز مى‏دانند ، اما این کار چندان رایج نیست چرا که تنها مردان متمول از عهده نگهدارى بیش از یک زن برمى‏آیند . اما داشتن زنان متعدد براى رؤساى قبایل عادى ‏تر و متداول است ، درگذشته برخى از رؤساى بزرگ ، پنجاه تا هفتاد زن داشته اند . رؤسای قبایل معتقدند داشتن بیش از یک زن پایگاه اجتماعى مرد را بالا مى‏برد . راهنمای ما می‌گفت براى مردان قبیله تونگا نیز ازدواج اهمیت فراوانى دارد چراکه تونگاها معتقدند مرد بدون همسر نمى‏تواند ارواح نیاکان خود را خرسند سازد . چند همسرى نیز از امتیازات قبیله بانتو است و اگر مردى بیش از یک زن داشته باشد ، کلبه‏هاى جداگانه‏اى براى آنان مى‏سازد و هنگام خوردن غذا ، مردان و پسران و زنان و دختران را پیرامون ظروف جداگانه‏اى گرد مى‏آورد . مردان زامبیائی کمتر در کارهاى اجتماعى با زنان همکارى کرده و همراهى با زن را بخشى از ازدواج به شمار نمى‏آورند . حتی زنان گذشته از کشت و کار ، آشپزى و نگهدارى بچه ، بارهاى سنگین را نیز حمل مى‏کنند و به همین دلیل زنان آفریقایى در حمل بارهاى سنگین مهارت فراوانى دارند .

منبع : khabaronline.ir / پاک آئین ، محسن

[افسون 13]

5 سنت عجیب و غریب آفریقایی!!

آدم دزدی و ازدواج!

قبیله ای به نام «لاتووکا» (Latwoka) در سودان رسم بسیار عجیبی برای ازدواج دارند . اگر پسری قصد ازدواج با دختری را داشته باشد او را می‌دزدد! بعد از دزدیدن دختر بزرگان فامیل پسر نزد پدر دختر رفته و از او درخواست کمک به دخترش را می‌کنند . اگر پدر دختر با ازدواج موافق بود ، به عنوان نشانه موافقتش آن پسر را کتک می‌زند! و اگر موافق نبود پسر دزد به زور با دخترش ازدواج می‌کند!
من فکر می‌کنم همه دخترها به خاطر اینکه در «لاتووکا» به دنیا نیامده اند باید خدا را شکر کنند .


رسم «شارو» (Sharo)

به نظر من رسم «شارو» یکی از احمقانه ترین و غیرانسانی‌ترین رسومی‌ است که کسی می‌تواند انجام دهد . بعضی از مردم مالی ، نیجریه و کامرون پسری که به سن ازدواج رسیده و قصد زن گرفتن دارد را در انظار مردم کتک می‌زنند . یک فرد قلدر پسر را کتک می‌زند و این پسر جوان مجبور است علائم درد و رنج خود را پنهان کند . اگر او بتواند با موفقیت کتک‌ها را تحمل کند پس تبدیل به مرد شده است و اگر شکست بخورد نمی‌تواند همسری اختیار کند! تعداد بسیار زیادی از پسرها درحین ثابت کردن مردانگی شان جان خود را از دست داده اند .


سنت «چووا» (Chewa)

آیین زشت دیگری به نام «چووا» در میان مردم «چووا» از آفریقا شهرت دارد . طبق این سنت وقتی کسی که اهل «چووا» است می‌میرد ، بستگانش جسد او را به محل ترسناکی می‌برند ، چاقویی برداشته و گلویش را می‌برند . سپس از محل برش آب را با فشار به داخل شکمش سرازیر می‌کنند تا همه کثیفی‌های بدن بیرون بیاید (از مقعد) آنها زمانی کار را متوقف می‌کنند که آب تمیز از بدن بیرون بیاید!


مراسم Khweta

یکی دیگر از رسومی‌ که مربوط به پسران می‌شود ، در زمانی که آنها قصد ازدواج کردن دارند و باید مردانگی خود را ثابت کنند . در مراسم Khweta پسران بالغ را در فصل زمستان در جایی منزل داده و آنها را ختنه کرده در همین حین آنها باید کارهای سخت و کشنده ای را انجام دهند مثل رقصیدن‌های مداوم ... که اغلب این کارهای سخت منجر به مرگ پسران می‌شود .


سنت «لوبولا» Lobola

«لوبولا» سنت دیگری است که به ازدواج مربوط می‌شود . اگر عروس یا داماد با این سنت موافق نباشند خانواده‌هایشان آنها را تنبیه می‌کنند . طبق این رسم بین خانواده عروس و داماد مذاکره ای صورت می‌گیرد و در مورد قیمتی صحبت می‌کنند که داماد باید برای ازدواج با دختر مورد علاقه اش بپردازد .
اغلب این مذاکره پیچیده می‌شود و دو خانواده سندی را امضا می‌کنند و تعهد می‌دهند به آن عمل کنند . مثلاً اگر دو خانواده نزدیک یکدیگر زندگی کنند نباید تلفنی اقدام به این کار کنند یا ملاقات کوتاهی داشته باشند بلکه باید حضوری ملاقات کرده و مذاکره حتماً در نوشته ای ذکر شود . آنها اعتقاد دارند اگرچه یک خانواده ممکن است سال‌ها یکدیگر را بشناسند اما در مورد رسم «لوبولا» نظر یکدیگر را نمی‌دانند . به عبارت دیگر آنها همدیگر را در زمینه تعهد و وفاداری و تقدس ازدواج نمی‌شناسند .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ / مریم محبعلی نژاد

[افسون 13]

دردناک ترین شیوه ها و رسومات زیبایی در انواع فرهنگ ها!

همه ی مردم جهان در حال تلاش هستند تا بیشتر لحظات را در طول روز زیبا باشند به دلیل اینکه این واقعیت است که انسانها به سمت زیبایی ها کشیده می شوند و این در مورد هر چیز زیبایی صدق می کند از جمله انسان زیبا .

برای زیبا کردن خود راههای گوناگونی وجود دارد اما این بدان معنا نیست که آدمی هر کاری را با اعضای بدن خود بکند تا بتواند به آنها زیبایی دهد و یا اینکه برای به دست آوردن زیبایی به بدن خود آسیب برساند .

با نگاه کردن به یک فرد حتی از راه دور به راحتی درباره ی زیبایی و زشتی او نظر می دهیم ولی اگر درستش را بخواهید بدانید این است که همان طور که از راه دورنمی توان ذهن دیگران را خواند به همین صورت هم نمی توان زیبایی آنها را به راحتی تشخیص داد .

تعیین کردن یک فرهنگ خاص به عنوان زیبایی می تواند کاملاً در میان اقوام مختلف متفاوت باشد با این حال ، این شیوه های فرهنگی فوق العاده برای زیبایی ، در سراسر تاریخ و جغرافیا پایدار و استوار هستند . بیایید به برخی از شیوه های زیبایی از گذشته تا به حال نگاهی بیاندازیم که با وجود نقص عضو بدن باز هم به نام زیبایی ایده آل مرسوم شده اند :


1 . مدل پاها

در فرهنگ چین مدل پاهای زنان و طرز راه رفتن آنها طوری مرسوم شده که انگار پاهای آنها به هم چسبیده است و به هم متصل است . به راحتی باید بیشتر از چند دقیقه در زمان در یک حالت خاصی جلوی همسر خود بایستند که این رسومات در قرن 10 بود که آغاز شد و هنوز هم تا قرن 20 برای زنانی که شوهران آنها از این مدل پاها لذت می برند ادامه داشته است .

قبل از رسیدن دختر به سن 14 سالگی و تا قبل از آنکه مدل پاهای او شکل بگیرد او را مجبور می کنند تا بعضی از استخوان های پای او را بشکنند تا پس از جوش خوردن دوباره پاهای او به همان شکلی که در آداب و رسومات آنها زیبایی است دربیاید ، یعنی همان مدل قوسی شکل متصل به هم .

اندازه ی پاها در اندازه ی بسیار کوچک همان انداره ی ایده آل است . اما این روش و این ایده ها باعث ایجاد مشکلات و مریضی های عفونی زیادی در زنان می شود. ناخن های پا باید آنچنان از ته گرفته شود که اصلا ناخنی معلوم نباشد . حتی در این مورد برای قطع و جلوگیری از رشد ناخن پا جراحی هایی را روی ناخن های آنها انجام می دهند . اما تمامی این روش ها ناهنجاری های زیادی را در پی دارد .


2 . مدل گردن

داشتن گردنی بلند و زیبا در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان نمونه ای از زیبایی مرسوم شده است . بلندترین گردن طبیعی به طور کلی در میان زنان روسی وجود دارد چرا که حرفه ای ترین زنان در ورزش باله هستند .

برای داشتن این مدل گردن در هر فرهنگ و آداب و رسومی باید شروع به یادگیری رقص باله کرد که در نهایت با انجام این ورزش به اندازه کافی می توانید گردن خود را به طور طبیعی بلند و کشیده کنید که این کار نیاز به نگه داشتن گردن برای مدتی طولانی در یک موقعیت بیش از پیش کشیده میباشد .

با این حال ، دربرخی از فرهنگها در آسیا و آفریقا این مدل گردن ها با آویزان کردن چندین حلقه ی برنجی سنگین به گردن زنان حاصل می شود . که از همان سنین کودکی و خردسالی این کار آغاز می شود و هرچه سن زنان بالاتر می رود به این مدل گردن ها نزدیک ترمی شوند . به همین خاطر زنان مسن تر گردن های دراز و کشیده تری دارند .

هرچند تبعیت از این روش در داشتن این مدل زیبایی بیشتر شبیه توهم است چرا که فشاری که برروی گردن به دلیل قرار گرفتن این حلقه ها ی سنگین وارد می شود باعث آسیب رساندن به دنده ها و مهره های مربوط به گردن می شود . در نهایت برای داشتن این مدل گردن ها می توان بدون آویزان کردن تعداد زیاد و سنگینی از این حلقه های برنجی تنها با نگه داشتن متداوم عضلات گردن به صورت کشیده و دراز این فرم گردنها را به دست آورد .


3 . سوراخ کردن لب

یکی دیگر از زیبایی ها بر روی لب است که کاری بسیار دردناک را روی آن انجام میدهند و آن سوراخ کردن لب ها برای آویزان کردن زیورآلات و ایجاد زیبایی بیشتر می باشد . گوشه ای از لب را سوراخ کرده و زیورآلات ریز و زیبایی را به آن آویزان می کنند . این فرایند برای اولین بار در جنوب آمریکا و آفریقا و در مورد زنانی که اطراف رودخانه ی آمازون بودند انجام گرفت .

از آنجا که پوست انسان ، به خصوص پوست یک فرد جوان ، انعطاف پذیری ذاتی و طبیعی دارد این عمل باید به دقت و خیلی آرام انجام گیرد. با این حال ، وزن زیور آلات بزرگ می تواند زیاد باشد حتی اگر آنها را از نوع سبک وزن مثلا از جنس چوب ساخته باشند .

یک فرد جوان (معمولاً این در مورد زنان آفریقایی که با مردان آمازونی پیوند بسته اند انجام می گیرد) به طور کلی فقط این زیور آلات را در طول مراسم و مناسبت های خاص استفاده می کند و کمتر در طول روزهای عادی از آن استفاده می کند . ولی بعضی از مردان از آنها می خواهند که همیشه این گونه باشند . در هر صورت کشش و فشاری که روی لب وارد می شود حتما صدمات جبران ناپذیری را در پی خواهد داشت .


4 . باریک بودن کمر

داشتن دور کمری باریک یکی از زیبایی هایی است که برای زنان میتوان در نظر گرفت . دور کمر به نقطه ای از بدن گفته می شود که در بین نیم تنه و باسن قرار گرفته است . برای کاهش اندازه دور کمر طبیعی یک زن استفاده از انواع گن ها از اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 پیشنهاد شد .

برای ایجاد این تغییرات بر روی بدن باید استفاده از این کمربندها به صورتی مداوم باشد و مهم تر از همه آنکه باید کاملا تنگ طوری که به این قسمت از بدن فشار زیادی را وارد کند . فشار روی دنده ها و مشکلات تنفسی از شایع ترین مشکلات در این روش می باشد . همچنین ، سقط جنین و مرگ و میر در آن بسیار رایج است . برای زایمان و همچنین برای معده مشکلات زیادی راایجاد کرده است .


5 . تغییر در فرم کاسه ی سر

اصلاح ساختار فیزیکی جمجمه و کاسه ی سر انسان کاملاً در جهان باستان مرسوم بوده است . در حالیکه به ندرت در دوران مدرن ، مصریان باستان ، مردم بومی استرالیا ، مردم بومی آمریکای شمالی ، هون ، مایا و برخی از قبایل ژرمنی مشاهده شده است .

با این حال ایجاد تغییرات در فرم کاسه ی سر یکی از فرهنگهای زیبایی به حساب می آید . مردم بومی آمریکای شمالی تمایل به شکل جمجمه پهن دارند . مصریان و مایا جمجمه دراز و به سمت عقب را ترجیح می دهند .

معمولاً یک ماه بعد از تولد جمجمه ی نوزاد قابل انعطاف خواهد بود و در شش ماهگی محکم می شود . عمل شکل دادن به یک جمجمه در هر تاریخی و با توجه به فرهنگ آن در همان دوران کودکی توسط والدین صورت می گیرد . اما در این روش هم مانند روشهای دیگر خطراتی را در پی خواهد داشت و ممکن است بر روی ضریب هوشیاری افراد تاثیر بدی بگذارد . با این حال این هم یکی دیگر از فرهنگ های داشتن زیبایی به شمار می آید .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

[افسون 13]

مرده سوزی در جهان از «الف» تا «ی»

تاریخ مرده سوزی بین بشر به 20 هزار سال پیش و به جسد فردی موسوم به مونگو لیدی در دریاچه مونگو استرالیا بر می ‌گردد .

پیش از زرتشتیان نیز مرده سوزی در برخی اقوام داخل پارس‌ها نیز به قولی رایج بوده اما با ورود زرتشت این عمل کاملاً منسوخ می‌شود . (ثابت نشده است)

فرایند کاهش حجم بدن انسان مرده و تبدیل آن به ترکیبات شیمیایی به شکل قعطات ریز و استخوانهای کوچک را مرده سوزی می‌گویند . این کار از طریق سوزاندن در کوره و یا در فضای باز با استفاده از درجه حرارات بسیار بالا صورت می‌پذیرد . این عمل ممکن است به عنوان مراسم تشییع جنازه در برخی فرهنگها و یا عملی بعد از مرگ و به جای تشییع جنازه صورت گیرد . این کار همچنین به جای دفن بدن کامل داخل تابوت و یا بدون تابوت انجام شود .

بقایای بدست آمده از مرده سوزی یا در معابد جای داده شده و یا به آب روان ریخته شده و یا جایی که بازماندگان تعیین می‌کنند ، قرار داده شود . حتی ممکن است طبق مراسم خاص بقایای مرده سوزی شده در نقاط مختلف و زمانهای مختلف عمداً پراکنده گردد .

در اغلب کشورها مرده سوزی در قبرستانها انجام می‌شود اما در برخی کشورهای دیگر در کارخانه‌های مخصوص نزدیک معابد و یا گورستانها و یا نزدیک رودخانه و دریا در فضای باز (هند و نپال) انجام می‌شود . درجه حرارات لازم در کوره‌های مرده سوزی به 1150 درجه سانتی گراد می‌رسد که برای سوزاندن جسد کافی است . سوخت لازم از طریق سوخت دیزل ، گاز طبیعی ، یا گاز شهری (در هنگ کنگ) تأمین می‌گردد . قبلاً سوخت عمده ذغال سنگ بوده است . کوره‌های جدید سیستم مانیتورینگ در خود داشته و مسوول این کار همه چیز را رایانه ای مدیریت می‌کند . برای هر 45 کیلو جسد یک ساعتی وقت لازم است تا جسد سوزانده شود . برای بدنهای بزرگ تا 2 ساعت وقت لازم است . در بسیاری کشورها سوزانده چند جسد همزمان (مانند امریکا) غیر قانونی است . البته دو قلوها و مادران همراه نوزاد مرده به صورت همزمان سوزانده می‌شوند .

اتاقکی که جسد در آن سوزانیده می‌شود از جنس آجر نسوز است که هر 5 سال یکبار عوض می‌شود . برخی مراسم مرده سوزی با حضور بستگان انجام می‌شود (مانند هند که بستگان باید حضور داشته باشند .) در برخی نقاط نیز کوره‌های مخصوص کودکان یا افراد بزرگسال که وزن 220 کیلو را می‌توانند تحمل کنند ، وجود دارد .

در امریکا تابوتها اجاره داده شده و قبل از مراسم مرده سوزی از بدن جدا می‌شود . در انگلستان جسد همراه با کفن سوزانده می‌شود و جنس کفن باید از مواد قابل استفاده مجدد باشد . جواهر و قطعات متصل به مرده قبل از سوزاندن ، جدا خواهد شد . جسد همچنین از اسکنر حساس به فلزات عبور داده می‌شود تا فلزات احتمالی از بدن جدا شود . به دلیل کاهش هزینه‌ها همچنین کفن‌های قابل استفاده مجدد طراحی شده است تا بازماندگان دچار دردسر مالی نشوند!



دلایل مرده سوزی

مذهب عمده ترین دلیل برای مرده سوزی اعلام شده است . برخی اقوام مانند اقوام هندی با مذهب بودا برای آمرزش مردگان ، این کار را انجام می‌دهند دلیل عمده بعدی هزینه‌های گزاف است که باعث شده برخی به دلایل اقتصادی اجازه دهند تا مردگانشان را بسوزانند . عمده مذاهب دنیا معتقدند بعد از مرگ روح از بدن جدا می‌شود و به همین خاطر جسم را می‌توان پراکنده کرد و یا سوزاند . تدفین نقش غالبی را به جای مرده سوزی داشته اما با افزایش جمعیت این موضوع در جهان تحت الشعاع قرار گرفته است . در بلایای طبیعی رخ داده در جنوب هند در سال 2004 بیش از 300 هزار نفر به یکباره کشته شدند و به همین خاطر ترجیح داده شد تا اجساد سوزانده شود . در برخی از مذاهب نیز مردم معتقدند بعد از مرگ جسد به طبیعت بر می‌گردد و سوزاندن راهی آسان برای برگرداندن آسان و سریعتر جسم به طبیعت است .

از آنجایی که کاتولیک مذهبها مراسم خاصی برای تدفین دارند ، هزینه‌ها به شدت زیاد است و به همین خاطر اغلب از روحانیون خود پرسیده اند که آیا می‌شود چنین کاری کرد که در پاسخ جواب منفی شنیده اند . بنا براین کاتولیکها رسماً حق مرده سوزی ندارند .
درآوردن برخی ابزار مانند قلب و دندان مصنوعی و پلاتین و ... قبل از مرده سوزی واجب است و ابزار مذکور به فرد متعهد و همراه مرده داده خواهد شد .
برخی نیز به دلایل شخصی و اینکه جسد کم کم زیر خاک تخریب می‌شود ، ترجیح می‌دهند به دلیل وابستگی شدید به فرد از دست رفته ، به مرده سوزی و نگهداشتن خاکستر جسد دست بزنند .

خاکستر سازی از بقایای سوزانده شده

بعد از اینکه جسد سوزانده شد ، با دستگاه کوبنده که مانند توپ‌های فلزی قوی هستند ، جسد به خاکستر تبدیل می‌شود . در ژاپن و تایوان عملیات کوبش جسد بدون اجازه انجام نمی‌شود . در ژاپن اغلب خانواده‌ها بقایای سوزانده شده را با خود به خانه برده و سالیان سال در گوشه ای از خانه در ظرفی مخصوص همراه با نمک و سدیم و پتاسیم نگه داشته و با آن به عبادت می‌پردازند .
برخی مذاهب و اقوام خاکستر را دفن می‌کنند . برخی نیز در رودخانه یا دریا می‌ریزند . در برخی کشورها مانند هند (آیین جین ، هندوئیسم ، سیک و بودایی) و نپال مراسم مرده سوزی کنار آب انجام شده و همان وقت نیز خاکستر مرده را به آب می‌دهند .

مرده سوزی در عصر مدرن

در سال 1873 پروفسور برونتی فرهنگ مرده سوزی را در وین نمایش داد و بعد در انگلیس به سال 1874 جنبشی در این رابطه بوجود آمد و اولین عملیات مرده سوزی در اروپا به صورت رسمی ‌در ووکینگ انگلیس در 1878 انجام شد . در سال 1876 در واشنگتن امریکا توسط کتر فرانسیس لموین انجام گردید . این اعمال بین پروتستانها و نه کاتولیکها که با این عمل مخالف سرسخت بودند ، رخ داد . در سال 1963 پاپ ممنوعین مرده سوزی را رفع کرد و کلیسای کاتولیک در سال 1966 اجازه محدود این کار را داد که دوباره با مخالفت گسترده روبرو شد . در استرالیا در سال 1925 رسماً کارخانه مرده سوزی افتتاح شد .
دکتر استیو لوکر صاحب کارخانه B&L Cremation Systems Inc سیستم مرده سوزی جدیدی بنام Hot Hearth را در دهه 1980 اختراع کرد و با استفاده از گاز و حرارت پایین کوره مرده زودتر به خاکستر تبدیل شود . در واقع حرارت بیشتری با گاز کمتر درست می‌شد و هزینه مرده سوزی را نیز کاهش می‌داد . برای هر مرده بر اساس وزن ، زمان خاصی به رایانه مرکزی و کنترل کننده مرکزی داده می‌شود .

آمار مرده سوزی در کشورهای مختلف


ژاپن با 99 درصد (در سال 2008) بالاترین آمار مرده سوزی در جهان را دارد . بدین معنی که 99 درصد از ژاپنی‌ها وقتی می‌میرند ، راهی مرده سوز خانه‌ها می‌شوند و اجساد سوزانده می‌شود .
این در حالی است که ایتالیا و لهستان با 10 درصد کمترین آمار مرده سوزی را در بین کشورهای کرده سوز به خود اختصاص داده اند . در آسیا و در کشور چین طبق آمار ارائه شده در سال 2008 کل مرگ و میرها 9348453 نفر بوده که از این تعداد بیش از 4534000 یعنی 48 درصد را سوزانده اند .
در اروپا ودر انگلیس آمار مرده سوزی در سال 2008 به 72 درصد رسیده است . در کانادا این رقم به 68 درصد در سال 2009 رسیده ، در حالی که در دهه 1970 این رقم تنها 5 درصد بوده است . در امریکا 36 درصد از مردگان در سال 2009 سوزانده شده اند . طبق پیش بینی‌ها این رقم در سال 2015 به 46 درصد و در سال 2025 به 58 درصد خواهد رسید . در استرالیا نیز رقم 65 درصد و در نیوزیلند به 70 درصد رسیده است .

منبع : khabaronline.ir

[افسون 13]

عجیب ‌ترین جشنواره‌های دنیا!!

سالانه هزاران نفر از مردم ناظر جشنواره‌های عجیب و غریب هستند یا در این جشنواره‌ها شرکت می‌کنند . بعضی از این جشنواره ها قدیمی‌ هستند اما تعدادی از آنها مدرن‌تر می‌باشند . درعین حال که اینها بسیار متفاوت هستند ، همه آنها در یک مورد مشترک هستند : تمام این جشنواره‌ها عجیب و غریبند .


9. لا توماتینا (La Tomatina)

آخرین چهارشنبه ماه آگوست هر سال در شهر «بونول» در منطقه والنسیای اسپانیا 9000 نفر از مردم محلی و 20.000 تا 40.000 خارجی در شهر جمع می‌شوند تا به یاد و احترام مریم مقدس و سنت لوئیس برتراند به یکدیگر گوجه فرنگی پرتاب کنند . این سنت از حدود سال 1940 وجود داشته ، اگرچه مدت کوتاهی در دوران حکومت «فرانکو» ممنوع شد . آغاز جشن با فردی است که سعی می‌کند یک میله روغنی را برای گرفتن یک ران خوک پخته شده بالا ‌ببرد . بار اول که ران خوک پایین کشیده شد ، توپ‌های آب بین شرکت کننده‌ها پرت شده و بیش از 100 تن گوجه فرنگی برای پرتاب کردن بینشان پخش می‌شود . زن‌ها باید در این جشن لباس سفید پوشیده و مردان هم نباید تی شرت بپوشند . بنابراین هرمردی تی شرت به تن در بین شرکت کننده‌ها دیده شود به ناچار از مراسم بیرون آورده می‌شود .


8- جشنواره قل دادن پنیر

جشنواره «جشنواره قل دادن پنیر» هر سال در ماه می ‌در تپه کوپر، در Gloucestershire بریتانیا برگزار می‌شود . در این مراسم یک قطعه پنیر از تپه به پایین پرت می‌شود و سپس هر کدام از صدها نفر شرکت کننده باید به بالای تپه بدوند (آنها زندگی خود را به خطر انداخته و شیب تند تپه را بالا می‌روند) تا بتوانند پنیر را بگیرند . هر سال این جشنواره تلفاتی هم به بار می‌آورد و برای همین کودکان اجازه ندارند در آن شرکت کنند ، اگرچه گاهی اوقات پسربچه‌هایی که در شهرهای محلی زندگی می‌کنند به هر ترتیبی به این مراسم می‌آیند که البته برای بچه‌ها مسابقه ای بسیار مشکل است . زن‌ها و مردها جداگانه و با یک هدف اصلی مسابقه می‌دهند .


7- آتش بازی سنت جان

آتش بازی سنت جان جشنواره مشهوری در اسپانیا است که در 19 تا 24 ژوئن برگزار می‌شود . در این جشنواره عجیب آتش بازی‌هایی به راه انداخته می‌شود که سوخت آن به طور مداوم از مبلمان‌های کهنه تأمین می‌شود . مردم محلی درحالیکه به تماشای آتش بازی می‌نشینند ، شکلات داغ هم بین دیگران پخش می‌کنند . اما بعد از این جشنواره عجیب می‌شود . بچه‌های روستاها که در مراسم شرکت می‌کنند باید درون آتش رفته و سریع از داخل آن رد شوند . تمام هفته پُر شده از نمایش‌های آتش بازی و نیز 86 زن و 86 دختر جوان که به عنوان «زیبارویان» آتش بازی انتخاب می‌شوند . این «زیبارویان» در سراسر مراسم در نقش «ملکه» آنها را مدیریت می‌کنند .


6- جشنواره پرتاب کردن بز

به طور قطع اسپانیایی‌ها جشنواره‌های عجیب و غریب را دوست دارند . هر ساله در چهارمین یکشنبه ژانویه مردم بومی ‌شهر کوچکی به نام «مانگانیس د لا پولوروسا» به احترام قدیسه حامی‌شان یعنی قدیس «وینسنت د پل» برای برگزاری جشنواره «پرتاب کردن بز» دور هم جمع می‌شوند . این جشنواره قدمت زیادی دارد به حدی که کسی زمان آغاز آن را نمی‌داند و طریق آن چنین است که یک مرد جوان باید بزی را در روستا پیدا کند آن را بسته و به بالای برج ناقوس کلیسای محلی می‌برد . سپس بز را از آن بالا به پایین که 50 فوت ارتفاع دارد پرت کرده و اگر بخت خوبی داشته باشد توسط روستاییانی که مشمع یا برزنت به دست پایین ایستاده اند گرفته می‌شود . مقامات دولتی روستا این مراسم را ممنوع اعلام کردند ولی هنوز هم ادامه دارد . سازمان‌های حقوق حیوانات نیز به این جشنواره اعتراض کرده اند و اعتراض آنها هم تا به حال با بی توجهی روبرو شده است .


5- «هاداکا ماتسوری

«هاداکا ماتسوری» جشنواره‌ای که تمام شرکت کننده‌های آن برهنه اند . این جشنواره در طول سال بارها در قسمت‌های مختلف ژاپن برگزار می‌شود ، شرکت کنندگان تنها لباسی که می‌پوشند یک نوع لباس سنتی است که به کمرشان می‌بندند . البته بعضی از اشخاص هم هستند که به طور کامل برهنه ظاهر می‌شوند و در این روز خاص در نظر دیگران این عمل ابداً بد و ناپسند نیست . هدف این جشنواره در اصل سرگرمی ‌و خوش گذرانی است و اغلب اوقات برای زن‌ها و مردها جشنواره‌های جداگانه برگزار می‌شود . دربرخی از شهرهای کوچک هم مراسمی ‌این چنینی برای بچه‌ها برگزار می‌شود که برای ورود به جشنواره بزرگسالان آماده شوند ، اما گاهی اوقات هم بچه‌ها در جشنواره بزرگترها شرکت می‌کنند . اصل و منشأ این جشنواره از یک واقعه مذهبی گرفته شده است ، اما امروزه جنبه‌های مذهبی آن تقریباً فراموش شده است .


4- ال كولاچو (El Colacho)

ال كولاچو (یا جشن پریدن از روی بچه) از سال 1620 در اسپانیا باب شد و هرساله در عید «کورپوس کریستی» برگزار می‌شود . در این مراسم تمام کودکانی که در یک سال گذشته به دنیا آمده‌اند را روی تشک‌هایی می‌خوابانند ، مردان روستای «کاستریلو د مورسیا» به شکل شیطان لباس می‌پوشند و از روی این بچه‌ها می‌پرند . این جشنوراه اغلب با جراحت‌هایی نیز همراه است (معمولاً برای بزرگترها) و اعتقادشان این است که پرش‌ها بچه‌ها را از گناهان اصلی پاک می‌کند - یک نوع غسل تعمید عجیب و غریب! پاپ بندیکت شانزدهم اخیراً از کشیشان محلی خواسته که خودشان را از مراسم دور نگه داشته چرا که هم خطرناک است و هم مخالف مذهب کاتولیک است .


3- Fiesta de Santa Marta de Ribarteme

هرساله در شهر Las Nieves اسپانیا ، مردمی‌ که در سال گذشته تجربه نزدیک به مرگ را گذرانده اند دور هم جمع می‌شوند تا در جشن قدیس Saint Marta de Ribarteme قدیس حامی ‌رستاخیز یا تجدید حیات شرکت کنند . اما پیچیدگی کار اینجاست : آنها در مراسم عشای ربانی یک تابوت را حمل می‌کنند ، یا درون تابوت دراز می‌کشند . بعد از مراسم تمام تابوت‌ها همراه با مجسمه این قدیسه به بالای یک تپه برده می‌شوند . علی رغم غم انگیز بودن این مراسم مردم آتش بازی راه می‌اندازند و فروشنده‌ها در خیابان‌ها اشیاء مذهبی می‌فروشند .


2- جشنواره چوب زدن به غاز

این جشنواره تا همین اواخر سالانه در آلمان برگزار می‌شد ، جشنواره بدین شکل بود که یک غاز را از پاهایش به یک تیرک می‌بستند و سپس مردان محلی با چوب به غاز می‌زدند تا موقعی که سرش کنده شود . همیشه هم این مراسم اعتراض کمپانی‌های مدافع حقوق حیوانات را به دنبال داشت ، برای همین ، اکنون در مراسم به غازی ضربه می‌زنند که قبلاً کشته شده است .

جشنواره دیگری بسیار شبیه به این جشنواره هر ساله در اسپانیا برگزار می‌شود که در آن یک مرد از غاز آویزان می‌شود تا موقعی که سرش از بدنش جدا شود ، برای این مراسم هم که 350 سال قدمت دارد غاز را قبل از این کار می‌کشند . نام جشنواره اسپانیایی Antzar Eguna است .


1- Thaipusam

Thaipusa يک جشنواره هندویی است (اغلب توسط تمیل‌ها برگزار می‌شود) هر سال در ژانویه / فوریه به مناسبت جشن تولد موراگان (پسر خدایان شیوا و پارواتی) برگزار می‌شود . شرکت کننده‌ها سرشان را می‌تراشند و یک مراسم زیارتی را اجرا می‌کنند ، در پایان سیخ‌های بسیار تیزی را درون زبان یا گونه‌هایشان فرو می‌برند . بعضی از شرکت کننده چنگک‌هایی را به کمرشان وصل می‌کنند و بعد اشیاء خیلی سنگینی مثل تراکتور را می‌کشند . مطمئناً این کارها درد و رنج زیادی را به شرکت کنندگان تحمیل می‌کند - بیشتر از آن چیزی که شما طاقت تحملش را دارید و بیشتر از آمرزشی که آنها از خدا دریافت می‌کنند . این جشنواره در هند مشهور است ، اما بزرگترین جشن‌ها در سنگاپور و مالزی اتفاق می‌افتد که به صورت یک تعطیلات عمومی ‌درآمده است .


تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ / مریم محبعلی نژاد

[افسون 13]

چهره‌های متفاوت مردم از ملیتهای مختلف! (تصویری)

ما همه متفاوتیم؛ ما شبیه هم نیز هستیم . مردم بومی سراسر جهان قابل توجه‌اند ، نه به خاطر تفاوتهایشان ، بلکه به خاطر شباهتهایشان.... (کایرون نلسون : عکاس)

تهیه و ترجمه : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ / مریم محبعلی نژاد

[افسون 13]

جهیزیه ؛ رسمی مشترک در تمام دنیا

به طور قطع بسیاری از آداب و رسوم ازدواج در زمانهای بسیار گذشته ریشه دارد و حتی این رسومات در فرهنگ بسیاری از ملل دنیا مشترک هستند . البته ممكن است تصور شود كه برخی از رسومات ازدواج مانند : مهریه ، جهیزیه و حتی شیربها از جمله رسومات و سنتهایی هستند كه تنها در برخی از كشورهای آسیای شرقی و عرب ‌زبان حاشیه خلیج فارس متداول و مرسوم هستند اما نتایج به دست آمده از بررسی‌های انجام شده در سطح كشورهای مختلف حاكی از آن است كه برگزاری بسیاری از آداب ازدواج نظیر خرید حلقه و همچنین خرید جهیزیه و دادن شیربها از جمله رسومات مشتركی هستند كه در فرهنگ كشورهای مختلف به شیوه‌های گوناگون و با اندكی تفاوت در مقایسه با هم متداول و مرسوم است . اگرچه امروزه در بسیاری از كشورهای توسعه‌ یافته اروپایی و آمریكایی شاهد تغییراتی در اجرای این سنت دیرینه بوده‌ایم . اما تهیه جهیزیه توسط خانواده عروس از جمله رسوماتی است كه همچنان در اغلب كشورهای دنیا متداول و مرسوم است . در حقیقت هدف از دادن جهیزیه كمک به جوانان برای آغاز یک زندگی مشترک بوده است و در بسیاری از كشورها جهیزیه عبارت است از : پول ، طلا یا حتی ملكی كه در هنگام ازدواج از طرف خانواده عروس برای آغاز زندگی مشترک به زوج جوانی كه قصد آغاز زندگی مشترک دارند هدیه می ‌شود .

اگر نگاهی به گذشته بیندازیم و جهیزیه‌ای را كه مادران ما به همراه می‌آوردند را با جهیزیه‌ای كه امروزه همان مادران برای فرزندانشان تهیه می ‌كنند مقایسه ‌كنیم بدون تردید درخواهیم یافت كه در دنیای امروز ، جهیزیه قدم فراتر از تأمین نیازهای اولیه زندگی مشترک گذاشته است . اغلب خانواده‌ها سعی می‌كنند تا از هر آنچه كه در توان دارند برای تهیه جهیزیه فرزند خود استفاده كنند و جهیزیه كاملی را برای دختر خانواده تهیه كنند و به این ترتیب زوجهای جوانی كه به تازگی زندگی مشترک خود را آغاز كرده‌اند تا سالیان سال از خرید بسیاری از نیازهایشان بی ‌نیاز خواهند بود .

با وجود اینكه تهیه جهیزیه در اغلب كشورهای دنیا از یک شیوه خاص و مشترک تبعیت می‌كند و آن نیز برعهده خانواده عروس است ولی در خود ایران نیز به دلیل گستردگی مناطق و اقوام مختلف این رسم در برخی از استانها تا حدودی تفاوت دارد . در برخی از شهرها مانند شهرهای استان‌های خراسان رضوی ، خوزستان و هرمزگان خانواده داماد مسؤولیت تهیه جهیزیه را برعهده دارند و در مقابل خانواده عروس نیز برای كمک به خانواده داماد مسؤولیت پرداخت بخشی از هزینه‌‌های مراسم جشن ازدواج را تقبل می‌كنند .


تاریخچه جهیزیه

اگر بخواهیم جهیزیه را به عنوان یک سنت مشترک از نظر تاریخی مورد بررسی قرار دهیم باید به این نكته اشاره كنیم كه این سنت كهن ریشه در فرهنگ كشورهای آفریقایی دارد كه با هدف تأمین سرمایه اولیه برای كسب و كار به داماد هدیه داده می‌شود و به این ترتیب داماد می‌توانست با استفاده از سرمایه اولیه‌ای كه خانواده عروس در اختیار او قرار می‌داد مسؤولیت تأمین خواسته‌ها و نیازهای همسر و فرزندانش را برعهده گیرد . حتی در قدیمی ‌ترین گزارش‌های موجود از گذشته‌های دور مانند قانون حمورابی كه در قرن هجدهم قبل از میلاد تدوین شده است از جهیزیه به عنوان یكی از رسوم رایج در آن زمان نام برده شده است . تا پیش از قرن پنجم قبل از میلاد یعنی در دوران هومریک یونان قدیم رسم بر این بود كه خانواد عروس به خانواده داماد شیربها می‌دادند تا این كه در اواخر دوران كلاسیک به تدریج جهیزیه جایگزین شیربها شد . جهیزیه حتی در روم باستان هم متداول بود و به این ترتیب می‌توان گفت كه این سنت از جمله رسومی است كه نه‌ تنها در كشورهای آسیایی ، بلكه در كشورهای اروپایی هم وجود داشته است .

در كشورهای اروپایی و به ‌ویژه در كشور انگلیس جهیزیه در طبقات اشرافی به عنوان ارثیه در هنگام ازدواج از طرف پدر به فرزند دختر هدیه می‌شود و به این ترتیب فقط دخترانی كه در زمان ازدواج از پدرشان جهیزیه نگرفته بودند در ارث سهیم می‌شوند . البته امروزه در اغلب كشورهای در حال توسعه در اروپا و آمریكا این رسم كهن و دیرینه به دست فراموشی سپرده شده است و در اغلب خانواده‌ها عروس و داماد با هدایای نقدی كه در مراسم جشن ازدواج خود از دوستان ، اقوام و نزدیكانشان هدیه می‌گیرند مقدمات اولیه زندگی مشترک را تأمین می‌كنند. اما خانواده‌های سنتی همچنان به این سنت قدیمی پایبند هستند و خانواده دختر مسؤولیت تهیه جهیزیه را برعهده می‌ گیرد . البته باید این نكته را توجه داشت كه در این كشورها برخلاف كشور ما جهیزیه تنها شامل ملزومات اولیه برای آغاز زندگی مشترك خواهد بود و بسیاری از كالاهای غیرضروری و لوكس تجملی كه در خانواده‌های ایرانی بخشی از جهیزیه محسوب می‌شود با استفاده از هدایایی كه عروس و داماد در مراسم جشن ازدواجشان می‌گیرند خریداری خواهد شد .


رسم دیرینه جهیزیه در هند

اگر بخواهیم نگاهی به رسومات رایج در گوشه و كنار دنیا بیندازیم و كشورهای مختلف را از نظر رسومی كه در تهیه جهیزیه دارند مورد مقایسه قرار دهیم بدون تردید باید بگوییم كه كشورهای آسیایی بیش از كشورهای اروپایی و آمریكایی به رسوماتی كه از گذشته‌های دور مرسوم بوده است پایبند هستند . برای مثال هند از جمله كشورهایی است كه در آنجا تهیه جهیزیه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و از این رو تهیه جهیزیه و قوانینی كه در خصوص تهیه آن وجود دارد از عوامل محدود كننده ازدواج دختران جوان بوده است .

در كشور هند تهیه كالاها و اجناس مورد نیاز و همچنین تأمین پول نقد و طلا از طرف خانواده عروس به عنوان جهیزیه نه ‌تنها در زمان ازدواج بلكه در مناسبتهای مختلف پس از ازدواج و حتی گاهی تا پایان عمر پدر و مادر فرزند دختر ادامه دارد در واقع در خانواده‌های هندی جهیزیه به عنوان راهكاری برای گریز از فقر پسران است و حتی رسم بر این است كه خانواده داماد با توجه به موقعیت‌های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی خانواده دختر در هنگام خواستگاری تقاضای خود را در خصوص جهیزیه مطرح كنند و خانواده عروس با توجه به موقعیت خود با این تقاضاها موافقت می‌كنند و به این ترتیب مقدار جهیزیه از قبل از برگزاری مراسم ازدواج در بین طرفین توافق می‌شود تا جایی كه در برخی ازخانواده‌ها حتی یک وسیله نقلیه كه گاهی یک اتومبیل آخرین مدل خارجی است و همچنین مسكن كه گاهی یک ویلا در اروپاست نیز به‌عنوان بخشی از جهیزیه به داماد هدیه می‌شود .

شاید برایتان جالب باشد بدانید كه در كشورهای اروپایی و آمریكایی نیز در گذشته برخلاف آنچه امروزه در این كشورها مرسوم است ، موقعیت اجتماعی داماد ملاكی برای تعیین مقدار جهیزیه بود و از این رو افرادی كه توانایی مالی چندان خوبی نداشتند هرگز نمی‌توانستند با افرادی از طبقات بالای اجتماع ازدواج كنند كه امروزه هیچ اثری از این باور دیرینه در فرهنگ كشورهای اروپایی و امریكایی یافت نمی‌شود .

علی ‌رغم اینكه این سنت در گذشته در كشورهای اروپایی بخشی از حقوق مدنی افراد محسوب می‌شد . در كشورهای آسیای شرقی مانند : چین ، ژاپن ، كره و برخی از دیگر كشورهای آسیایی رسم بر این است كه چند روز پیش از مراسم ازدواج ، خانواده داماد هدایایی شامل : چای ، میوه ، غذاهای دریایی و همچنین گوشت را به عنوان هدیه ازدواج به عروس هدیه می‌كنند و در مقابل خانواده عروس هم جهیزیه مختصری كه شامل لباس ، جواهرات ، وسایل آشپزخانه و وسایل دكوری است را به عنوان هدیه به داماد می‌دهند تا این دو جوان كه قصد آغاز زندگی مشترک را دارند بتوانند با مقدمات اولیه زندگی كه هر دو خانواده در اختیارشان قرار می‌دهند زندگی خود را آغاز كنند و تهیه دیگر ملزومات زندگی بر عهده خود آنها خواهد بود .

در كشورهای عرب ‌زبان حاشیه خلیج ‌فارس هم تهیه جهیزیه برعهده خانواده داماد است و در این كشورها هرگونه لوازم و اثاثیه‌ای كه از طرف خانواده دختر هدیه شود ناپسند تلقی می‌شود و به این ترتیب خانواده داماد نه‌ تنها مسؤولیت برگزاری مراسم ازدواج بلكه وظیفه تأمین نیازهای اولیه برای آغاز زندگی مشترک فرزند خود را نیز برعهده دارند.

آنچه جامعه ما را از جوامع غربی متمایز می‌سازد این است كه اگرچه امروزه در كشورهای اروپایی و آمریكایی جوانان خودشان مسؤولیت تهیه لوازم ضروری برای آغاز یک زندگی مشترک را برعهده می‌گیرند ، اما در مقابل در كشور ما جهیزیه قدم فراتر از آماده‌ سازی لوازم ضروری و حتی غیرضروری گذاشته است تا جایی كه در بسیاری از خانواده‌ها حتی مارك كالاهای تهیه شده به عنوان جهیزیه نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و به این ترتیب در برخی از خانواده‌ها هزینه اختصاص یافته برای تهیه جهیزیه گاه به بیش از ده‌ها میلیون تومان افزایش یافته و خانواده‌ها وسایلی را در جهیزیه دختران‌شان تهیه می‌كنند كه بسیاری از خانواده‌های قدیمی تنها با بخش كوچكی از آن سال‌های طولانی به زندگی مشترك خود ادامه داده‌اند و این در حالی است كه حتی برخی از این كالاها هیچ گاه مورد استفاده قرار نخواهد گرفت و قصد خانواده عروس از خرید این كالاهای غیرضروری این بوده است كه به همه نشان دهند جهیزیه كامل و بی‌نقصی را برای فرزندشان تهیه كرده‌اند .


منبع : jamejamonline.ir/ فرانك فراهانی جم