تک بيتي هاي ناب

[behnam5555]

بس که نادیدنی از مردم دنیا دیدم
روشنم گشت که آسایش نابینا چیست

(کلیم کاشانی)

[behnam5555]

دل را به کف هرکه دهم، باز پس آرد
کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

(پژمان بختیاری)

[behnam5555]

آتش از برق نگاهت ریختی بر جان من
خواستی تا در میان شعله ها آبم کنی

(سهیلی)

[behnam5555]

بس که جان را به ره عشق تو شیرین دادیم
تیشه خون خورد از حسرت فرهادی ما

(فرخی یزدی)

[behnam5555]

آتش خشم پر از قهر تو می گفت: برو
جذبه چشم پر از مهر تو می گفت بمان

(یاسمی)

[behnam5555]

بلای عشق را جز عاشق شیدا نمی داند
به دریا رفته می داند مصیبت های توفان را

(ابوالحسن ورزی)

[behnam5555]

آخر به اسارت، دل حسرت زده خو کرد
شادم که دگر یاد گریز از قفسم نیست

(توکلی)

[behnam5555]

پیری میا، که سستی پا، چون رسید ز راه
چشمان خسته هم به تو خدمت نمی کنند

(معینی کرمانشاهی)

[behnam5555]

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید
بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت

(ایرج دهقان)

[behnam5555]

به اشتیاق تو ای آسمان! پرنده شدم
اگر چه وسعت تو، عاقبت اسیرم کرد

(مهدی عابدی)