طومار تاریخ

[behnam5555]

10 پایتخت مهم تمدن های باستان

تمدن.های باستان را با شهرها و سکونتگاه.های به جای مانده از آنها می شناسند. شهرهایی که در دوران اقتدار و شکوه خود، نقشی مهم در ثبت رویدادهای تاریخی داشته اند. شهرهایی که به واسطه اهمیت خود به عنوان مراکز یا پایتخت.های امپراطوری.های باستان شناخته شده بودند.
امروز، اگرچه آثار و بقایایی از این شهرها یا پایتخت.های تاریخ ساز باقی است اما این ویرانه.ها جز نام و نشانی از آن اقتدار گذشته چیز دیگری را در اذهان متبادر نمی.کنند.
آنچه در ادامه می.خوانید، برگزیده.ای از پایتخت.های مهم تمدن.های باستان است که سعی دارد در چند جمله، نیم نگاهی به سیر تاریخی ظهور، اقتدار و در برخی مواقع اوفول آنها بیاندازد.

رم:
نمی.توان در خیابان.های امروز رم قدم زد و یادی از تاریخ باستان آن نکرد. نمی.توان ویرانه.های چندهزارساله آن را دید و لختی در کنار آنها توقف نکرد.
فورم، کلوزیوم و پانتئون، اگر چه امروز جز چند نام چیز دیگری نیستند، اما شاهدانی گویا و زنده از مرکز یک امپراطوری عظیم هستند که در حدود 5/2 میلیون مایل مربع وسعت داشته، سه قاره را در برگرفته و بالغ بر یکصد میلیون جمعیت در خود قرار داده بود. این امپراطوری در سال 117 میلادی به قدرت کامل رسید و تراژان، امپراطوری وقت رم جشنی یک ماهه را که همراه با نبرد گلادیاتورها بود را در زمان شکوه این شهر برپا کرد.

آتن:
دموکراسی، ریاضی، فلسله و المپیک، ویژگی.های بارز این شهر در تمام دوران شکوه آن به شمار می.روند. آتن سالیان سال در دریا و خشکی شاهد جنگ.های سخت و طولانی مدتی بود تا اینکه سرانجام توانست خود را در سده پنجم پیش از میلاد به پیشوای تمام شهرهای ناحیه دریای اژه تبدیل کند و به دین سان، پیروزی.های خود را با ساخت معابد بزرگی همچون پارتنون که نشانه هنر و معماری یونان باستان است جشن بگیرد. اما ضایعه.ای وحشتناک به نام تیفوس این امپراطوری عظیم را در هم فرو شکست.

قسطنطنیه:
این شهر که همگان آن را استانبول می.شناسند و به نوعی در دو قاره مختلف قرار گرفته است تا پیش از سقوط امپراطوری روم در سده چهارم میلادی، یک شهر واحد و بزرگ و متعلق به یک جغرافیایی سیاسی و فرهنگی بود. از آن زمان به بعد تا قرون وسطی، شهر قسطنطنیه همچنان بزرگترین و ثروتمندترین شهر جهان به شمار رفته و به مرکز امپراطوری روم جدید، بیزانس و در نهایت عثمانی تبدیل شد.
قسطنطنیه را مرکز هنر می.دانند به طوری که آموزش و هنر در تمام کلیساها و دانشگاه.های آن توسعه یافت و منجر به خلق بناهایی همچون کلیسای حاجیه صوفیه شد.

بابل:
شهر تاریخی بابل که با باغ.های معلق حیرت.انگیز خود شهرت و معروفیت کسب کرده، همچون وضعیت خبرساز امروز خود در عراق کنونی، از تاریخ باستانی پر فراز و نشیبی نیز برخوردار است. همگان از آشوریی.ها گرفته تا اسکندر مقدونی، قصد تسلط بر این شهر استراتژیک تمدن بین النهرین را داشته اند، از این رو این شهر طی هزاران سال مرکز بسیاری از سلسله های پادشاهی بوده است. شاه نبوچاد نزار دوم، سازنده باغ.های معلق بابل، در سال600 پیش از میلاد حکمرانی این شهر را در دوران شکوه معماری آن بر عهده داشت.

سوزکو:
در امپراطوری اینکاها، تمام راه ها به شهر سوزکو ختم می.شود. این شهر در اوایل سال 1400 در دامنه.های آندز به وجود آمد و تا سال 1532 که به دست اروپاییان افتاد همچنان شکوه خود را حفظ کرده بود. ماچو پیچو تفریحگاه امپراطوری اینکا، از جمله شهرهایی است که در مسیر این پایتخت باستانی قرار دارد.

تنوکتیتلان:
افسانه.ها و نشانه.های به دست آمده از تاریخ نشان از آن می.دهند که این شهر پیشترها و در دوران باستان یکی از بزرگترین و زیباترین شهرهای جهان بوده است. پایتخت امپراطوری آزتک، شهری که امروز به نام مکزیکوسیتی می.شناسیمش، در زمان ورود نیروهای اسپانیایی در سال 1521، نزدیک به 300 هزار نفر سکنه داشته است. اگر چه بر اساس دستور و نظر یکی از الهه های بسیار مهم آزتک.ها این شهر بر فراز دریاچه بناشد اما علی رغم این ویژگی، مهندسان باستان این تمدن، آن را همچون شهرهای مدرن اروپایی مجهز به سیستم کاملی از کانال.ها و آبراه ها ساخته و چهره.ای کاملا پیشرفته به این شهر داده بودند.

طبس:
عموم مردم هنگامی که به مصر باستان می.اندیشند، ناخودآگاه قاهره یا اهرام ثلاثه را به یاد می.آورند. اما یکی از چیزهای مهم که سلسله.های فراعنه مصر را تا حدودی افسانه.ای کرده، تمدن شهر طبس در کنار رود نیل بوده است. شهر طبس در مهمترین دوره.های حیات و حکمرانی مصر پایتخت این کشور بوده و در زمان حکومت پادشاهی عتیق فراعنه در 4500 سال پیش، خانه دو معبد بزرگ مصریان به نام.های کارناک و الاقصر بوده است. از جمله مناطق به یادماندنی شهر طبس، دره شاهان است که محل دفن عده کثیری از حاکمان مقدس مصری است.

زیمبابوه کبیر:
این شهر که وسعتی 1800 جریبی داشته و در نوع خود در افریقا بی.نظیر است در زمان ورود اولین استعمارگران اروپایی، حیرت و تعجب همگان را در قابلیت و توانایی ساکنان آفریقای سیاه برای ساخت چنین مکانی برانگیخت. این شهر در سال 1200 میلادی میزبان بناهای پیچیده شده و بعدها خانه 20 هزار سکنه امپراطوری جدید شونا (shona) در این کشور شد.

ژیان:
این شهر تا سه هزار سال پیش تنها مرکز فرماندهی تمام سلسله.های بسیار مهم امپراطوری چین بوده است. در کنار سابقه تاریخی آن، امروزه بازدید هزاران گردشگر از 6000 جنگجوی تراکوتایی که برای محافظت از مقبره نخستین امپراطور چین ساخته شده بودند، به شهر ژیان شهرتی جهانی داده است.

کاهوکیا:
شهر کاهوکیا در ایالت ایلینوز ایالات متحده امریکا، که در سال 1100 میلادی با 30 هزار سکنه در اقتدار و عظمتی باشکوه در شمال قاره امریکا قرار داشت تا زمان اشغال آن توسط اقوام شمال شرقی در اواخر قرن هجدهم، اولین و بزرگترین شهر واقعی امریکا محسوب می.شد. این شهر به دلیل قدمت خود به مرکزی تجاری و فرهنگی تبدیل شد. معبد کاهنان، که با ارتفاع 100فوتی خود بزرگترین بنای این شهر به شمار می.رفت احاطه.ای کلی بر تمام منطقه داشته و علاو ه بر آن مقری برای رهبر یا پیشوای مذهبی ساکنان آن بوده است.

[behnam5555]

روزی که کوروش وارد شهر صور شد یکی از برجسته ترین کمانداران سرزمین فینیقیه (که صور از شهرهای آن بود) تصمیم گرفت که کوروش را به قتل برساند. آن مرد به اسم “ارتب” خوانده می شد و برادرش در یکی از جنگ ها به دست سربازان کوروش به قتل رسیده بود. کوروش در آن روز به طور رسمی وارد صور شده بود و پیشاپیش او، به رسم آن زمان ارابه آفتاب را به حرکت در می آوردند و ارابه آفتاب حامل شکل خورشید بود و شانزده اسب سفید رنگ که چهار به چهار به ارابه بسته بودند آن را می کشید و مردم از تماشای زینت اسب ها سیر نمی شدند …

هیچ کس سوار ارابه آفتاب نمی شد و حتی خود کوروش هم قدم در ارابه نمی گذاشت و بعد از ارابه آفتاب کوروش سوار بر اسب می آمد. از آنجا که پادشاه ایران ریش بلند داشت و در اعیاد و روزهای مراسم رسمی، موی ریش و سرش را مجعد می کردند و با جواهر می آراستند. کوروش به طوری که افلاطون و هرودوت و گزنفون و دیگران نوشته اند علاقه به تجمل نداشت و در زندگی خصوصی از تجمل پرهیز می کرد، ولی می دانست که در تشریفات رسمی باید تجمل داشته باشد تا اینکه آن دسته از مردم که دارای قوه فهم زیاد نیستند تحت تاثیر تجمل وی قرار بگیرند. در آن روز کوروش، از جواهر می درخشید و اسبش هم روپوش مرصع داشت و به سوی معبد “بعل” خدای بزرگ صور می رفت و رسم کوروش این بود که هر زمان به طور رسمی وارد یکی از شهرهای امپراطوری ایران(که سکنه آن بت پرست بودند) می گردید، اول به معبد خدای بزرگ آن شهر می رفت تا اینکه سکنه محلی بدانند که وی کیش و آیین آنها را محترم می شمارد.

در حالی که کوروش سوار بر اسب به سوی معبد می رفت، “ارتب” تیرانداز برجسته فینیقی وسط شاخه های انبوه یک درخت انتظار نزدیک شدن کوروش را می کشید!

در صور، مردم می دانستند که تیر ارتب خطا نمی کند و نیروی مچ و بازوی او هنگام کشیدن زه کمان به قدری زیاد است که وقتی تیر رها شد از فاصله نزدیک، تا انتهای پیکان در بدن فرو می رود. در آن روز ارتب یک تیر سه شعبه را که دارای سه پیکان بود بر کمان نهاده انتظار نزدیک شدن موسس سلسله هخامنشی را می کشید و همین که کوروش نزدیک گردید، گلوی او را هدف ساخت و زه کمان را بعد از کشیدن رها کرد. صدای رها شدن زه، به گوش همه رسید و تمام سرها متوجه درختی شد که ارتب روی یکی از شاخه های آن نشسته بود. در همان لحظه که صدای رها شدن تیر در فضا پیچید، اسب کوروش سر سم رفت. اگر اسب در همان لحظه سر سم نمی رفت تیر سه شعبه به گلوی کوروش اصابت می کرد و او را به قتل می رسانید. کوروش بر اثر سر سم رفتن اسب پیاده شد و افراد گارد جاوید که عقب او بودند وی را احاطه کردند و سینه های خویش را سپر نمودند که مبادا تیر دیگر به سویش پرتاب شود، چون بر اثر شنیدن صدای زه و سفیر عبور تیر، فهمیدند که نسبت به کوروش سوءقصد شده است و بعد از این که وی را سالم دیدند خوش حال گردیدند، زیرا تصور می نمودند که کوروش به علت آنکه تیر خورده به زمین افتاده است.

در حالی که عده ای از افراد گارد جاوید کوروش را احاطه کردند، عده ای دیگر از آنها درخت را احاطه کردند و ارتب را از آن فرود آوردند و دست هایش را بستند…

کوروش بعد از اینکه از اسم و رسم سوءقصد کننده مطلع گردید گفت که او را نگاه دارند تا اینکه بعد مجازاتش را تعیین نماید و اسب خود را که سبب نجاتش از مرگ شده بود مورد نوازش قرار داد و سوار شد و راه معبد را پبش گرفت و در آن معبد که عمارتی عظیم و دارای هفت طبقه بود مقابل مجسمه بعل به احترام ایستاد. کوروش بعد از مراجعت از معبد، امر کرد که ارتب را نزد او بیاورند و از وی پرسید برای چه به طرف من تیر انداختی و می خواستی مرا به قتل برسانی؟

ارتب جواب داد ای پادشاه چون سربازان تو برادر مرا کشتند من می خواستم انتقام خون برادرم را بگیرم و یقین داشتم که تو را خواهم کشت، زیرا تیر من خطا نمی کند و من یک تیر سه شعبه را به سوی تو رها کردم، ولی همین که تیر من از کمان جدا شد، اسب تو به رو درآمد و اینک می دانم که تو مورد حمایت خدای بعل و سایر خدایان هستی و اگر می دانستم تو از طرف بعل و خدایان دیگر مورد حمایت قرار گرفته ای نسبت به تو سوءقصد نمی کردم و به طرف تو تیر پرتاب نمی نمودم!

کوروش گفت در قانون نوشته شده که اگر کسی سوءقصد کند و سوءقصد کننده به مقصود نرسد دستی که با آن می خواسته سوءقصد نماید باید مقطوع گردد. اما من فکر می کنم که هنگامی که به طرف من تیر انداختی با هر دو دست مبادرت به سوءقصد کردی و با یک دست کمان را نگاه داشتی و با دست دیگر زه را کشیدی. ارتب گفت همین طور است. کوروش گفت هر دو دست در سوءقصد گناهکار است و من اگر بخواهم تو را مجازات نمایم باید دستور بدهم که دو دستت را قطع نمایند ولی اگر دو دستت قطع شود دیگر نخواهی توانست نان خود را تحصیل نمایی، این است که من از مجازات تو صرفنظر می کنم.

ارتب که نمی توانست باور کند پادشاه ایران از مجازاتش گذشته، گفت ای پادشاه آیا مرا به قتل نخواهی رساند؟ کوروش گفت : نه. ارتب گفت ای پادشاه آیا تو دست های مرا نخواهی برید؟ کوروش گفت: نه. ارتب گفت من شنیده بودم که تو هیچ جنایت را بدون مجازات نمی گذاری و اگر یکی از اتباع تو را به قتل برسانند، به طور حتم قاتل را خواهی کشت و اگر او را مجروح نمایند ضارب را به قصاص خواهی رسانید. کوروش گفت همین طور است. ارتب پرسید پس چرا از مجازات من صرفنظر کرده ای در صورتی که من می خواستم خودت را به قتل برسانم؟ پادشاه ایران گفت: برای اینکه من می توانم از حق خود صرفنظر کنم، ولی نمی توانم از حق یکی از اتباع خود صرفنظر نمایم چون در آن صورت مردی ستمگر خواهم شد.

ارتب گفت به راستی که بزرگی و پادشاهی به تو برازنده است و من از امروز به بعد آرزویی ندارم جز این که به تو خدمت کنم و بتوانم به وسیله خدمات خود واقعه امروز را جبران نمایم. کوروش گفت من می گویم تو را وارد خدمت کنند.

از آن روز به بعد ارتب در سفر و حضر پیوسته با کوروش بود و می خواست که فرصتی به دست آورد و جان خود را در راه کوروش فدا نماید ولی آن را به دست نمی آورد. در آخرین جنگ کوروش که جنگ او با قبایل مسقند بود نیز ارتب حضور داشت و کنار کوروش می جنگید و بعد از آنکه موسس سلسله هخامنشی(کوروش بزرگ) به قتل رسید، ارتب بود که با ابراز شهامت زیاد جسد کوروش را از میدان جنگ بدر برد و اگر دلیری او به کار نمی افتاد شاید جسد موسس سلسله هخامنشی از مسقند خارج نمی شد و آنها نسبت به آن جسد بی احترامی می کردند، ولی ارتب جسد را از میدان جنگ بدر برد و با جنازه کوروش به پاسارگاد رفت و روزی که جسد کوروش در قبرستان گذاشته شد، کنار قبر با کارد از بالای سینه تا زیر شکم خود را شکافت و افتاد و قبل از اینکه جان بسپارد گفت : بعد از کوروش زندگی برای من ارزش ندارد.

[behnam5555]

پول درتاریخ

تاریخچه ی پول
پول از کجا آمده و چه تاریخچه ای را در پشت سر دارد؟خواندن این مطلب به شما کمک می کند تا با سرگذشت این شی پرماجا آشنا شوید.
در گذشته دیرین برای تداوم حیات، نیاز هر فرد با تلاش فردی (شکار- تولید و ...) تامین می‌شد ولی با گذشت زمان هرگز به تولید شخصی قانع نبود و اگر در آن روز بشر نمی‌توانست با زور هرچه می‌خواهد به چنگ آورد ناگزیر حاضر می‌شد از راه معاوضه جنس با جنس (معاوضه مستقیم کالا با کالا) نیازهای عادی زندگی را فراهم کرده و از این راه امرار معاش نماید. در اینگونه داد و ستدهای اولیه (قرنها پیش از میلاد) معاوضه دو کالا با هم بدون تعیین ارزش و معیاری برای سنجش انجام می‌پذیرفت تا آنکه راه (مبادله غیرمستقیم کالا با کالا) را در پیش گرفت و همین انتخاب موجب پیدایش "پول" گردید.

پیدایش پول
1- کالا، واسطه مبادله:
همانطور که اشاره شد در جوامع نخستین تحصیل انواع کالاهای تولید شده جهت مصرف صرفا از طریق تعویض و مبادله دو کالا امکان‌پذیر بود و این مبادله مشکلات بسیاری بهمراه داشت از جمله:
الف- امکان تعیین ارزش کالا براساس قبول واحد معینی که مورد تایید طرفین معامله باشد نبود.
ب- یافتن طرفین مبادله دو کالا (گوسفند و گندم) که هر دو نیاز به کالاهای عرضه شده طرف دیگر داشته و آماده مبادله باشند چندان آسان نبود.
بشر در ابتدا برای حل چنین مشکلاتی اشیا و یا کالاهایی را به عنوان واسطه مبادلات به جهت سهولت داد و ستد انتخاب کرد و انتخاب آن بستگی به نوع و فراوانی آن شیء یا کالای واسطه در آن محدوده یا شهر داشت مثل صدف در سواحل دریا و گوسفند و گاو در نواحی کوهستانی و معتدل.

2- مسکوک فلزی:
تنوع تولید و لزوم رفع نیاز بشر از تولیدات مختلف در سیر گسترش اقتصاد کشورها موجب پیدایش دو کالای اقتصادی با ثبات ارزش نسبی که مورد قبول عامه باشد گردید و این دو کالای فلزی طلا و نقره بود.
پس از آنکه فلزات قیمتی (طلا و نقره) کشف شد و مزایا و وجوه تمایز آنها نسبت به کالاهای دیگر به ویژه فلزاتی مثل آهن و مس و مفرغ شناخته شد، جایگزین وسایل مبادلاتی قبلی که فاقد خصوصیات فیزیکی طلا و نقره (وفور تولید بودند) شدند و به عنوان "پول" مورد استفاده قرار گرفتند.
با گذشت زمان مسئولان امور در جوامع مختلف برای رونق داد و ستد و توسعه تجارت نسبت به ضرب سکه‌های طلا و نقره اقدام نمودند. برای انجام این کار، شمش‌های طلا و نفره را به سکه‌های کوچک و متنوع تبدیل و سپس آنها را به مهر خود ممهور و در قلمرو جغرافیایی خویش رایج ساختند.

بطوریکه مورخان می‌گویند اختراع سکه از سده هفتم پیش از میلاد مسیح در کشور لیدی پا گرفته، ولی در اکتشافاتی که اخیرا در کشور هندوستان شده مسکوکاتی بدست آمده که ظاهرا مربوط به پنج هزار سال قبل است (سه هزار سال پیش از میلاد). هرودوت" مورخ سده پنجم قبل از میلاد مسیح می‌نویسد: "در میان مردم و ملت‌هایی که ما می‌شناسیم مردمان لیدی نخستین کسانی هستند که برای مصرف خود از زر و سیم سکه زدند."

البته گروهی از محققین علوم باستان‌شناسی معتقدند که این افراد (ضرب‌کنندگان سکه) مهاجرین یونانی بودند که در خدمت دولت لیدی سکه زدند و جهانیان این اختراع را که پس از اختراع خط بزرگترین اختراع است مدیون یونانی‌ها می‌دانند.

پیش از روی کار آمدن هخامنشیان و سقوط کشور لیدی، ایرانیان از اختراع پول و رواج آن در خاک همسایه خود آگاهی داشته‌اند زیرا پس از فتح لیدی به دست کوروش که این سرزمین نیز در قلمرو حکومت هخامنشیان درآمد در اکروسارس پایتخت لیدی کارگاه سکه‌زنی (ضرابخانه) وجود داشته و به تحقیق دانشمندان امروزی ثابت شده که اختراع سکه در روزگار شهریاری خاندان مرمناد اتفاق افتاده است.

اولین سکه‌ای که در ایران رواج یافت، در زمان داریوش اول (516 ق.م) ضرب شد و نام آن دریک بودو سکه دیگری که رواج داشت "شکل" بود که وزن 6/5 گرم نقره.

3- پول کاغذی:
همزمان با نقشی که پول فلزی در بازارهای مختلف مبادلات و معاملات پیدا کرد کار داد و ستد و تجارت را توسعه بخشید و موجب گسترش حرفه صرافی شد. صاحبان این حرف واسطه عملیات پولی بین تجار در داخل و خارج از کشور بودند که عملکردشان مقدمه نشر پول کاغذی و تشکیل بانک‌های امروزی گردید.
نشر پول کاغذی در دوران پیشین به صور مختلف وجود داشته که در زمانها و مکانهای گوناگون دارای نقش و وظایف محدود و خاصی بوده است. مثلا در روم قبل از میلاد، صرافها اسناد کاغذی (دست نوشته‌هایی) در اختیار مشتریان خود می‌گذاردند یا به اشخاصی که مسکوکات (فلزات قیمتی) خود را پیش آنها به امانت می‌گذاشتند، سندی به عنوان "قبض رسید" می‌دادند.این اسناد که به همین عنوان "قبض رسید" معروف بودند، به اعتبار صراف صادرکننده در بازار دست به دست می‌گشتند و عملا وظایف پول مسکوک و رایج آن زمان را انجام می‌دادند.
این رویه پایه‌گذار سیستم پول کاغذی به اسکناس شد که از بدو انتشار رابطه ثابتی بین ارزش اسکناس معاملاتی با طلا و نقره برقرار ساخت و قانونمند گردید و از قرن نوزدهم، در چارچوب مقررات و قوانین پولی و بانکی هر کشور و تحت عنوان پول قانونی، رایج و در اقتصاد و سرمایه‌داری متداول و مطرح شد.
شاید اختراع پول یکی از کشفیات شگرف و بی‌نظیری باشد که بشر توانست مشکلات موجود در مبادله کالاها و خدمات را به کلی برطرف سازد.
منبع:tebyan.net

[behnam5555]

حقایقی جالب در مورد مصر باستان!

1.فرعون هیچ وقت اجازه نمی داد موهایش دیده شود او همیشه تاج یا پوششی به نام nemes روی سرش می گذاشت

2. پپی دوم مصر برای اینکه از نشستن مگس ها روی خود جلوگیری کند، همیشه چندین خدمتکار برهنه که با عسل آغشته شده بودند را نزدیک خود نگه می داشت.

3. زنان و مردان مصری آرایش می کردند- رنگ آرایش چشم معمولا سبز (ساخته شده از مس) یا مشکی (ساخته شده از سرب) بود. مصری ها معتقد بودند آرایش قدرت شفابخشی دارد. دراصل آرایش در ابتدا به عنوان محافظی در برابر آفتاب استفاده می شد تا وسیله ای برای زیبایی.

4. درحالیکه استفاده از آنتی بیوتیک ها از قرن بیستم شروع شد، در طب مردم قدیم استفاده از غذاهای فاسد یا خاک در درمان عفونت ها رواج داشت. مثلا در مصر باستان عفونت ها با استفاده از نان کپک زده درمان می شد.

5. بچه های مصری تا سن نوجوانی هیچ لباسی به تن نمی کردند. در آب و هوای گرم آنجا پوشیدن لباس لازم نبود. مردان بزرگسال دامن می پوشیدند درحالیکه زنان لباس کامل تری می پوشیدند.

6. مصری های ثروتمند کلاه گیس می گذاشتند درحالیکه مردم طبقات دیگر یا یک تکه از موی خودشان را بلند می کردند یا دم خوک به سرشات وصل می کردند. پسرهای مصری تا سن 12 سالگیسرشان را کامل می تراشیدند و فقط یه طره موی بلند را برای محافظت در برابر کک و شپش نگه می داشتند!

7. مشخص نشده که چه کسی بینی مجسمه ابوالهول (عکس بالا) را خراب کرد. طراحی هایی از مجسمه ابوالهول بدون بینی از سال 1737 وجود دارد، بیش از 60 سال قبل از اینکه ناپلئون به مصر رسید و صدها سال قبل از دو جنگ جهانی ارتش های بریتانیا و آلمان. تنها کسی که احتمال دارد این کار را کرده باشد یک کشیش مسلمان شده به نام سلیم آل دهر است که سال 1378 به خاطر دشمنی با علم و هنر بدون محاکمه مجازات شد.

8. مصری ها اعتقاد داشتند زمین مثل کلوچه پهن و گرد است و رود نیل در وسط آن جریان دارد.

9.سربازان مصری به عنوان یک نیروی پلیس داخلی استفاده می شدند. علاوه بر این برای فرعون نیز مالیت جمع می کردند.

10.در هر معبد مصری قرار بر این بود که فرعون وظایف روحانیان عالی رتبه را تقبل کند، اما معمولا روحانی ارشد در این مکان مستقر می شد.

11. اولین هرم (اولین پله های جیزه حدود 2600 سال قبل از میلاد مسیح ساخته شد-) دراصل با یک دیوار به بلندی 34 فوت که 15 در داشت احاطه شده بود. تنها یکی از درها باقی مانده است.

12. زن ها در مصر باستان از برابری قانونی و اقتصادی با مردان برخوردار بودند. با اینحال هیچ وقت برابری اجتماعی بین زن و مرد وجود نداشت.

13. برعکس باور مردم، اسکلت های باستانی نشان می داد سازندگان اهرام دراصل مصریانی بودند که به احتمال زیاد به استخدام دائمی فرعون درآمده بودند. نقاشی های فرسکو نشان می دهد که حداقل تعدادی از این کارگران به کار خود افتخار می کردند و گروه خود را «دوستان خوفو» می نامیدند و یا از اسامی دیگری استفاده می کردند که وفاداری شان را به فرعون نشان می داد.

14. وقتیکه جسدی مومیایی می شد، مغزش از میان یکی از سوراخ های بینی بیرون کشیده می شد و امعا و احشای بدنش برداشته می شد و درون کوزه هایی به نام canopic قرار داده می شد. هر قسمت بدن در یک کوزه مشخص قرار داده می شد. تنها عضو داخلی بدن که بیرون آورده نمی شد قلب بود زیرا مصری ها قلب را نشیمنگاه روح می دانستند.

15. رامسس بزرگ 8 زن رسمی و نزدیک 100 معشوقه داشت. او وقتیکه در سال 1212 قبل از میلاد درگذشت بیش از 90 سال داشت.

[behnam5555]

جراحی های عجیب روم باستان

تصاویری از یک عمل جراحی باستانی که توسط باستان شناسان ایتالیایی کشف شده، جزئیات امکانات و قابلیت های پزشکی در عصر رومی ها را نشان می دهد. برخلاف تصور معمول، ابزارهای پزشکی این عصر در نهایت ظرافت و دقت ساخته می شده اند و نمونه های یافت شده نشان می دهند که عمل های جراحی و بیماری هایی که پزشکان درمان می کردند طی این ۱۸۰۰ سال چندان تغییر نکرده است.

بخیه کردن زخم ها جزء عمده ترین اعمال درمانی پزشکان و رایج ترین توصیه پزشکان به بیماران رعایت یک رژیم غذایی مناسب بوده اند. در صورت نیاز و موارد اورژانسی پزشکان برای ویزیت بیماران به خانه بیماران می رفتند. محققان ۱۷ سال است که در حال کار روی «خانه جراح» هستند، این محل طی حفاری ها کشف شده و دیوارنگاره کشف شده در آن پر جزئیات ترین تصویر مربوط به عملیات پزشکی در زمان روم باستان را نشان می دهد. یافته های به دست آمده در این محل به تازگی و برای بار نخست برای مشاهده در معرض دید عموم قرار گرفته اند.
دکتر رالف جکسون مدیر مجموعه رومی- انگلیسی «بریتیش میوزیوم» و متخصص طب باستان می گوید؛ «این مهمترین یافته یی است که در این زمینه تاکنون در جهان کشف شده است.»
در میان سایر موارد یافت شده طی این حفاری ها، چاقوهای ظریف جراحی و ظروف خاص تهیه و نگهداری دارو به چشم می خورد. دکتر جکسون می گوید؛ «این ابزارها کل پروسه درمانی از معاینه تا درمان بیماری ها را روشن می کند در حالی که یافته های پیشین همگی ناقص بوده اند.
ما توانستیم دریابیم که چگونه با استفاده از افیون و سایر مواد خلسه آور بیمار بیهوش می شد تا روی او جراحی صورت بگیرد.» یکی از غیرمنتظره ترین اکتشافات ظرف سرامیکی به شکل پای انسان است که می تواند کاملاً یادآور فرآیند درمانی در فیزیوتراپی های امروزی باشد. پس از قرارگیری پای انسان داخل این ظرف با استفاده از روغن یا آب داغ که وارد ظرف می شد پای بیمار درمان می شد. دررفتگی مفاصل نیز جزء عمده ترین مشکلات بیماران در آن زمان بوده که به وسیله گرما یا سرما درمان می شد.
کشفیات اخیر نشان می دهد که پزشکان احتمالاً ابتدا سعی می کردند با استفاده از رژیم غذایی مناسب بیماری را درمان کنند، در مرحله بعد دارو تجویز می کردند و در صورت موثر واقع نشدن اقدام به جراحی می کردند. این جراحی شامل کشیدن دندان (که ابزارهای آن نیز در سایت حفاری یافت شده) تا جراحی جمجمه و مغز می شده است؛ «ما توانستیم ابزارهای بسیار ظریفی را بیابیم که جراح ابتدا با آنها سوراخ ظریفی در جمجمه ایجاد می کرده و سپس با کمک آن ابزار جمجمه را می شکافته تا قطعات ریز ناشی از شکستن جمجمه را خارج کند.
بسیار جالب است که پزشکان در آن زمان می دانستند در صورت شکستگی جمجمه باید قطعات ریز استخوان را خارج کنند تا به مغز آسیبی وارد نکند.» از سوی دیگر جعبه ابزارها و وسایل پزشکی کشف شده نشان می دهد پزشک در هر زمانی آمادگی آن را داشته که به سرعت خود را به بخشی دیگر از شهر برساند و بیمار دیگری را تحت درمان قرار دهد.
در خانه این جراح یک اتاق معاینه و جراحی وجود دارد که شباهت زیادی به نمونه های امروزی دارد. اتاق معاینه میزی بزرگ و صندلی نرم مخصوص پزشک دارد و در اتاق جراحی نیز تختی دیده می شود که بیمار روی آن دراز می کشیده است. این خانه در قرن دوم قبل از میلاد ساخته شده و در سال ۲۰۰ قبل از میلاد در آتش سوخته. این خانه یکی از سایت های تاریخی است که در سال ۱۹۸۹ هنگام از ریشه درآوردن یک درخت در «پیازا فراری» ایتالیا یافت شد. این حفاری ها توسط دولت ایتالیا انجام شده و تاکنون هزینه یی معادل ۷۵۰ هزار یورو داشته است.

[behnam5555]

عجايب شگفت انگيز و از بين رفته جهان !!

۱. بت بامیان

طالبان درسال ۲۰۰۱ بت بامیان را از بین بردند. این مجسمه ها از شن و ماسه ساخته شده و چهره شان رنگ آمیزی شده بود.

۲. باغ های معلق بابل
گفته می شود که این باغ ها در قرن دوم قبل از میلاد در نتیجه چند زمین لرزه از بین رفتند. این باغ ها در عراق واقع بوده و دارای گیاهان و حیواناتی بودند که از سراسر جهان به آنجا آورده شده بود.

این معبد یونانی ۳ بار بازسازی و ترمیم شد ولی سرانجام در سال ۴۰۱ قبل از میلاد فروریخت. در سال ۲۶۸ بعد از میلاد، حمله اقوام آلمانی این معبد را کاملا ویران کرد.

این مجسمه که در معبد زئوس در یونان قرار داشت، به قسطنطنیه منتقل شد و در آنجا در سال ۴۷۵ بر اثر آتش سوزی از بین رفت. ولی بعضی معتقدند که این مجسمه در سال ۴۲۵ در همان معبد آتش گرفت و از بین رفت.

این آرامگاه بین سال های ۳۵۰ تا ۳۵۳ قبل از میلاد ساخته شد ولی پس از ۱۶ قرن، زمین لرزه های پی در پی آن را تخریب کرد.

این مجسمه به منظور بزرگداشت پیروزی رودس بر پادشاه قبرس ساخته شده بود و در سال ۲۲۶ قبل از میلاد در پی یک زمین لرزه تخریب شد.

هدف از ساخت این فانوس هدایت دریانوردانی بود که به سوی بندر اسکندریه در حرکت بودند. ۳ زمین لرزه در سال های ۹۶۵، ۱۳۰۳ و ۱۳۲۳ این فانوس دریایی را تخریب کردند.

تقریبا همه مقبره های واقع در دره پادشاهان مصر تخریب شدند، به جز مقبره توت عنخ آمون که در سال ۱۹۲۲ کشف شد. بعضی تاریخدانان معتقدند که این مقبره ها در زمان حکومت دوازدهمین سلسله پادشاهان مصر موردحمله قرار گرفت.

دیرینه شناسان سال ها است که بر سر محل قرار گرفتن آرامگاه چنگیز اختلاف نظر دارند. چنگیزخان در سال ۱۲۲۷ قبل از مرگ خود وصیت کرده بود که محل به خاک سپردنش افشا نشود. گفته می شود پیکر این امپراطور مغول به مغولستان بازگردانده شده ولی مکان آن مشخص نیست.

افلاطون می گوید آتلانتیس یکی از قدرتهای دریایی عمده بود که پس از حمله ناموفق به آتن، در دریا غرق شد.

۱۱. جام مقدس
این جام همیشه مورد توجه بوده و مکان و شکل ظاهری آن همواره مورد سوال بوده است. این جام موضوع اصلی بسیاری از افسانه ها و کارهای هنری مانند نقاشی ها و فیلم ها بوده است.

منبع : afkarnews.ir

[behnam5555]

۱۰ فرمانده‌ بزرگ و فاتح تاریخ دنیا

احتمالا با من هم عقیده اید که تاریخ را فاتحان می نویسند و در تاریخی که فاتحان می نویسند اغلب نیمی از ماجرا آن طور که بوده و شده، نوشته نخواهد شد. اما خوب این هم از قوانین طبیعت است و نمی شود تغییری در آن ایجاد کرد. اما با این حال از همان نصفه هم می شود در تاریخ چیز های جالبی یافت.

۱- آدولف هیتلر

هیتلر رهبری آلمان نازی و ارتش متفقین را در اکثر قاره ی اروپا و بخشی از قسمت های آسیا و آفریقا بر عهده داشت. او در جنگ جهانی دوم بر ارتش فرانسه غلبه کرد و در عین حال آمریکا، انگلستان و روسیه را نیز به عقب راند. ارتش او با تکیه بر تاکنیک های حمله ی نظامی به پیروزی های بسیاری دست یافتند. هیتلر در نهایت در جنگ شکست خورد و خودکشی کرد.

۲- چنگیز خان

چنگیز خان پایه گذار امپراطوری مغول، بزرگترین امپراطوری به هم پیوسته در جهان بود. امپراطوری مغول بخش وسیعی از آسیای مرکزی را اشغال کرد. او این کار را از طریق متحد کردن قبایل چادر نشین و پیمان بستن در شمال شرقی آسیا انجام داد، به تدریج بیشتر چین را به تصرف خود در آورد و در آسیا پیش روی کرد. امپراطوری مغول تا جایی پیش رفت که بیشتر منطقه ی اوراسیا و بخش های قابل توجهی از اروپای شرقی، آسیای مرکزی و خاورمیانه را تحت سلطه ی خود در آورد. او این پیشرفت ها را مدیون هوش بالا و تاکتیک های نظامی فوق العاده اش بود.

۳- جورجی ژوکوف

جورجی ژوکوف فرمانده ی ارتش سرخ بود که در جریان جنگ جهانی دوم باعث پیروزی اتحاد جماهیر شوروی، پیشروی در بیشتر قسمت های اروپای شرقی و محاصره ی برلین شد. او یکی از بزرگترین قهرمانان روسیه و همچنین شوروی سابق است. بعد از سقوط آلمان او فرمانده ی منطقه ی اشغالی شوروی در آلمان بود.

۴- آتیلا هون

آتیلا هون فرمانده ی امپراطوری هونیک بود که از آسیای مرکزی تا آلمان کنونی کشیده شده بود. وی یکی از خونخوار ترین دشمنان امپراطوری روم شرقی و غربی بود. آتیلا به خاطر ستمگری، مشهور بوده. او دو بار به بالکان و فراسه امروزی لشکر کشی کرد.

۵- ویلیام فاتح

ویلیام فاتح رهبری هجوم لشکر نورماندی به انگلستان را بر عهده داشت. این آخرین باری بود که کشور انگلستان توسط یک ارتش بیگانه فتح شد. ارتش او در جنگ هیستینگز، ارتش انگلستان را به عقب راند و تا شهر لندن پیشروی کرد. مقاومت ارتش انگلستان بی ثمر بود و ویلیام حکومت انگلستان را به دست گرفت. او در فرهنگ سنتی آنگلو – ساکسون انگلستان تغییرات زیادی ایجاد کرد و فرهنگ جدید آنگلو – نورمن را به وجود آورد.

۶- هانیبال بارکا

هانیبال از طریق کوه های آلپ به امپراطوری قدرتمند روم حمله کرد و رومی ها را در طی چندین جنگ شکست داد. او شخصاً در هیچ مبارزه ای شکست نخورد و بعد از پیروزی بر رومی ها به مدت ۱۰ سال ارتش خود را در ایتالیا مستقر کرد. او را به عنوان یکی از بزرگترین متخصصین تدابیر جنگی در طول تاریخ می شناسند به طوری که برخی از دشمنانش از تدابیر و روش های او در جنگ آوری استفاده می کردند.

۷- ناپلئون بناپارت

ناپلئون در جریان انقلاب فرانسه یک ژنرال بود و بعد ها کنترل کامل جمهوری فرانسه را به دست گرفت و به امپراطور فرانسه تبدیل شد. او پاشاه ایتالیا، میانجی کنفدراسیون سوئیس و محافظ کنفدراسیون راین بود. زمانی که به جزیره ی البا تبعید شد، روش حکومت و اقتصاد این جزیره را هم تغییر داد.

۸- ژولیوس سزار

ژولیوس سزار کنترل کامل جمهوری روم و ارتش های وابسته به آن را در دست داشت. او در جنگ داخلی دشمنان را شکست داد و در جنگ های خارجی نیز علیه چندین متحد پیروز شد. او در نهایت توسط بروتوس (یکی از نزدیکانش) به قتل رسید.

۹- اسکندر کبیر

اسکندر کبیر بیشتر جهانی را که در آن زمان شناخته شده بود تا قبل از ۳۰ سالگی درنوردید. او امپراطوری باشکوه ایران را از بین برد، ارتشی بسیار بزرگتر از داریوش سوم ایجاد کرد و باعث رخنه کردن فرهنگ هلنی در تمام سرزمین تحت تسلط خود شد.

۱۰- کورش بزرگ

کورش بزرگ، بنیان گذار امپراطوری هخامنشی در امپراطوری های ماد، لیدیا و نئو – بابلی بود. امپراطوری او در سه قاره گسترده شده بود. برخلاف بسیاری از سایر رهبران نظامی، به خاطر زیر ساخت های سیاسی که ایجاد کرد، امپراطوری او تا مدت ها بعد از مرگش استوار ماند. بسیاری عقیده دارند که او در دستاوردهایش از اسکندر کبیر هم موفق تر بوده است.

منابع: listverse & iranvij

[behnam5555]

چین ... قرن 19به روایت تصویر

در آن دوران در چین پاهای كوچك زن به عنوان یك حسن تلقی می‌شد و از همان دوران كودكی پای دختربچه‌ها را با نوار‌هایی محكم می‌بستند تا...

در قرن نوزدهم ميلادی كمتر عكاسی توانست در سفری دشوار به امپراتوری چين رفته و عكس‌هايی را از اين سرزمين اسرارآميز آن روزگار و مردمش تهيه كند. جان تامسون، عكاس اسكاتلندی از جمله نادر عكاسانی بود كه در آن دوران به چين سفر كرد. او در فاصله سال‌های 1868 تا 1872 ميلادی در چين و نيز شهر پكن به سر برد و عكس‌های منحصر بفردی را تهيه كرد و از خود به يادگار گذاشت.

جان تامسون در جریان سفرش به چین از خانواده‌ها نیز عكس می‌گرفت. تصویر یك زن اشرافزاده چینی به همراه عروس و فرزندانش در شهر پكن.

تصویر دلالان آثار عتیقه چینی در شهر پكن. اغلب خارجیانی كه در قرن نوزدهم به چین سفر می‌كردند از مشتریان پر و پا قرص آثار عتیقه و باستانی این كشور بودند.

منظره مسیر منتهی به مقبره امپراتوران سلسله مینگ در نزدیكی شهر نانجینگ، پایتخت سابق چین و دو مرد چینی كه در كنار مجسمه ای غول آسا ایستاده اند.

عكس یك زوج چینی كه به تازگی ازدواج كرده بودند در بندر شیامن در جنوب شرقی چین. شوهر به سوی دیگری نگاه می‌كند زیرا در آن دوره رسم نبود كه زن و شوهر به چهره یكدیگر به طور مستقیم نگاه كنند.

در اين عكس كه در بندر شيامن گرفته شده جان تامسون از خود و دو سرباز گارد امپراتوری عكس گرفته است.

در آن دوران در چین پاهای كوچك زن به عنوان یك حسن تلقی می‌شد و از همان دوران كودكی پای دختربچه‌ها را با نوار‌هایی محكم می‌بستند تا استخوان‌های پا رشد نكنند. این كار علاوه بر درد و زجر بسیار باعث می‌شد تا زنان چینی در زمان بلوغ نتوانند به طور عادی راه بروند. جان تامسون عكسی از یك پای كوچك از شكل افتاده و یك پای عادی برای مقایسه با هم گرفته است.

تصوير يك مدرسه در شهر پكن.

یك مرد چینی ثروتمند در باغ خانه اش در شهر پكن و چپق باریك و بلندی كه در دست دارد.

تصوير يك زن جوان در شهر گوانگژو درجنوب چين.

منظره و دورنمای بندر جزيره ماكائو كه تا سال 1999 ميلادی مستعمره پرتغال باقی مانده بود.

[behnam5555]

تمدنهای ناپدید شده

اکثر تمدن‌ها به آرامی ‌از بین رفته اند یا دراثر بلایای طبیعی نابود شده اند یا در اثر جنگ و تاراج از بین رفته اند. اما اجتماعات اندکی نیز وجود داشته اند که نابود شدنشان مردم را گیچ کرده است. در اینجا لیست 10 تمدنی را می‌آوریم که بدون هیچ حادثه ای از دست رفته اند.


1. امپراطوری Aksumite

امپراطوری Aksumite در اتیوپی امروزی در قرن اول آغاز شد. به خاطر فرهنگ بازرگانی، آکسومیت جامعه بسیار ثروتمندی بود و اولین فرهنگ افریقایی بود که سکه خودش را ضرب کرد؛ ضرب سکه در زمان باستان از اهمیت زیادی برخوردار بود. طبق افسانه‌های محلی یک ملکه یهودی به نام «یودیت» امپراطوری Aksumite را شکست داده و کلیساها و کتاب‌هایش را سوزاند. باوجود این دیگران اعتقاد دارند ملکه بت پرست جنوبی به نام Bani al-Hamwiyah باعث سقوط این تمدن گردید.


2. نباتیان

نباتیان حدودا از قرن ششم قبل از میلاد بخش‌هایی از اردن، کنعان و عربستان را اشغال کردند. آنها سازندگان شهر پترا بودند. پترا درون یک صخره تراشیده شد و از جواهرات خاندان سلطنتی تامین می‌شد. به دلیل اندازه مسیر تجارت، فرهنگ نباتیان به شدت از سوی یونانی‌های هلنستیک، روم، عربستان و آشوریان مورد غضب و ضرر و زیان قرار گرفت. مدارک باستان شناسی ثابت می‌کند مهاجرت آنها سازمان دهی شده بوده و به آرامی ‌صورت گرفته است و این باور را به ما می‌دهد که آنها به زو و اجبار پترا را به فرهنگ دیگری واگذار نکرده اند.


3. المک (Olme)

آنها یکی از اولین اجتماعات Mesoamerican بودند و در زمین‌های پایین دست جنوب و مرکز مکزیک اقامت گزیدند. المک‌ها سازندگان چیره دستی بودند با مکان‌های بزرگی مثل حیاط بزرگ مخصوص مراسم، خانه‌ها، اهرم مخروطی بزرگ و مقبره‌های سنگی با دهانه (سر) بزرگ که به خاطر آنها شهرت دارند. آنها را فرهنگ مادر بیشتر فرهنگ‌های دیگر Mesoamerican می‌دانند، چراکه آنها یکی از اولین و پیشرفته ترین فرهنگ‌های Mesoamerican در زمان خودشان بودند. حدود 400 قبل از میلاد نیمه شرقی زمین‌های المک رها شد- احتمالا در اثر تغییرات محیطی. بااین وجود تئوری مشهور دیگری وجود دارد که می‌گوید آنها مورد تهاجم قرار گرفتند، اما هیچ کس نمی‌داند این متجاوزین چه کسانی بودند.

4. فرهنگ Cucuteni-Trypillian

جامعه Cucuteni-Trypillian بزرگ ترین زیست گاه دوره نوسنگی را در اروپا بنیان نهاد که 1500 نفر از مردم را درون خود جای می‌داد. فرهنگ Cucuteni-Trypillian سیستم مادرسالارانه داشتند و زنان راس خانه بودند، آنها کار کشاورزی را بر عهده داشتند و سفال، پارچه و منسوجات را می‌ساختند. مردها به شکار می‌رفتند، ابزار می‌ساختند و وظیفه نگهداری از حیوانات اهلی‌شان را نیز داشتند. یکی از تئوری‌های اصلی در مورد پایان یافتن این تمدن این است که آنها مغلوب تمدن جنگجوی کورگان شدند. باستان شناسی امروزی تر بر این نکته اشاره دارد که تغییرات آب و هوایی چشمگیر که منجر به یکی از بزرگ ترین خشکسالی‌های تاریخ اروپا شده، می‌توانسته دلیل نابودی آنها نیز باشد.


5. امپراطوری خمر

امپراطوری خمر از سلسه پادشاهی «چنلا» که امروزه «کمبودیو» نامیده می‌شود حدود قرن 9 بعد از میلاد به وجود آمد. اینها یکی از قدرتمندترین امپراطوری‌های جنوب شرق آسیا بودند. خمرها قوی و ثروتمند بودند و چند سیستم مذهبی شامل هندوئیسم، ماهایانا بودائیسم و تراوادا بودائیسم داشتند.


6. مسینیان

مسینیان حدود 1600 سال قبل از میلاد در جنوب یونان زندگی می‌کردند. مسینیان به تعداد زیادی از شهرهای مهم مثل، مسین، تیرینوس، پیلوس، آتن، تبس، اورچومنوس، لولکوس و نوسوس تاخ و تاز کردند. مسینیان اجناس زیادی را وارد می‌کردند و آنها را تبدیل به اجناس فروختنی می‌کردند و بنابراین تبدیل به صنعت گرانی چیره دست شدند. آنها مورد هجوم تمدنی از شمال مثل مردم «دوریان» یا مردم دریا قرار گرفتند.



7. کلوویس

تاریخ تمدن کلوویس به 10.000 قبل از میلاد برمی‌گردد. مرکز اصلی زندگی آنها در دشت‌های مرکزی و جنوبی شمال آمریکا بوده که در علم باستان شناسی با تکه‌های سنگ چخماق که Clovis points نامیده می‌شود شناخته می‌شوند. آنها اولین ساکنین بشری جهان جدید بودند و اجداد تمام فرهنگ‌های اصیل شما و جنوب آمریکا محسوب می‌شوند.



8. تمدن دره ایندوس

تمدن دره ایندوس یا تمدن ‌هاراپان از 3300 تا 1300 قبل از میلاد رشد کرد و آباد بود، اگرچه این منطقه از سال 7000 قبل از میلاد مسکونی و آباد بود. آنها صدها شهر کوچک و روستا با نقشه‌های سازماندهی شده ساختند و سیستم لوله کشی پیچیده ای با دستشویی‌های خانگی. آنها ستاره شناسانی ماهر بودند و در کشاورزی، تولید گندم، جو، صیفی جات، لوبیا، کنجد و کتان نیز مهارت داشتند. و اولین مردمی ‌بودند که لباس کتانی را تولید کردند. برخی از مردم اعتقاد دارند که آریایی‌ها 1500 قبل از میلاد بر آنها پیروز شدند. نظریه دیگری می‌گوید آنها به دلیل تغییرات محیطی نابود شدند، مثل کاهش آب رودخانه Ghaggar Hakra یا سردتر و خشک تر شدن آب و هوا.


9. آناسازی

آناسازی تمدن بومی ‌آمریکا است که 1200 سال قبل از میلاد در چهار گوشه ایالت متحده منزل گزیدند. آنها شکارچی بودند و در خانه‌هایی در گودی‌های کم ژرف زندگی می‌کردند. بعدها آنها به زراعت بلال، حبوبات و کدو نیز پرداختند. پئوبولان‌های اجدادی خانه‌های صخره ای شان را رها کرده و حدود سال 1300 قبل از میلاد از هم جدا و پراکنده شدند. بعد از یک انفجار جمعیتی، روش‌های ضعیف کشاورزی و خشکی آب و هوای منطقه تولید غذای کافی تبدیل به امری مشکل شد. درنتیجه فقدان غذا آناسازی به سمت «ریو گراند» یا Hopi mesas حرکت کرد.


10. مینوان‌ها/ The Minoans

مینوان‌ها 3000 تا 1000 قبل از میلاد در کرت امروزی منزل گزیدند. آنها اولین تمدن شناخته شده اروپا بودند. تمدن مینوان یکی از سازمان‌های اجتماعی، هنر و تجارت بود. مینوان‌های اولیه با زبانی که بر پایه زبان‌های تصویری بود صحبت می‌کردند. هیچ گونه شاهد و نشانه ای از فرهنگ نظامی ‌در محل زندگی آنها به چشم نمی‌خورد و در ظاهر چنین می‌نماید که قدرتشان تنها بر پایه اقتصاد بنیان نهاده شده بود. چنین حدس زده می‌شود که مینوان‌ها به خاطر فوران آتشفشانی روی جزیره ترا که امروزه سانتورینی نامیده می‌شود از روی زمین محو شدند. همچنین گفته می‌شود آنها مغلوب تمدن Myceanean شده اند.

م: تاریخ تمدن

[behnam5555]

مردم سنگ شده شهر پمپی

حادثه آنقدر ناگهانی روی داد که همه چیز در شهر به همان حالت که در اثنای زندگی روزمره بود دست نخورده ماند و امروز دقیقا به همان گونه که دو هزار سال پیش بودند باقی است. گویی زمان منجمد شده است. همان طور که خدا می‌گوید در سنت الهی تغییر وجود ندارد «مشرکان با نهایت تأکید به خدا سوگند خوردند که اگر پیامبرى انذارکننده به سراغشان آید، هدایت یافته‏ترین امّتها خواهند بود امّا چون پیامبرى براى آنان آمد، جز فرار و فاصله‏ گرفتن از (حق) چیزى بر آنها نیفزود.

اینها همه بخاطر استکبار در زمین و نیرنگهاى بدشان بودامّا این نیرنگها تنها دامان صاحبانش را مى‏گیرد آیا آنها چیزى جز سنّت پیشینیان و (عذابهاى دردناک آنان) را انتظار دارند؟! هرگز براى سنّت خدا تبدیل نخواهى یافت، و هرگز براى سنّت الهى تغییرى نمى‏یابى»(سوره فاطر ۴۲-۴۳) شهر پمپی که نمایشی از انحطاط و سقوط اخلاقی امپراطوری روم بود به سر انجامی همانند قوم لوط دچار گردید.
این شهر نیز به وسیله انفجارهای آتشفشانی کوه «وزوو» نابود شد. آتشفشان وزوو سمبل کشور ایتالیا و قبل از آن نشانه شهر ناپل است. کوه آتشفشانی وزوو اگرچه طی دو هزار سال گذشته آرام بوده است اما نام آن را کوه اخطار گذارده اند. چنین نامی به دلیل فجایع و حوادثی بوده است که در تاریخ از این کوه به ثبت رسیده است. فاجعه ای که برای «سدوم و عمورا» روی داد شباهت زیادی به حوادث تخریب گر شهر پمپی داشته است. در سمت راست وزوو شهر ناپل و سمت شرق آن شهر پمپی قرار دارد.
مذاب وخاکستر ناشی از فوران آتشفشانی که دو هزار سال پیش روی داد حیات را از این شهر برچید. حادثه آنقدر ناگهانی روی داد که همه چیز در شهر به همان حالت که در اثنای زندگی روزمره بود دست نخورده ماند و امروز دقیقا به همان گونه که دو هزار سال پیش بودند باقی است.
گویی زمان منجمد شده است. اینکه شهر پمپی از صفحه زمین با چنین بلایی محو شد، بی هدف و اتفاقی نبوده است. اسناد تاریخی نشان می‌دهد که این مرکز هرزگی و فساد به آنچنان فحشایی محشور بود که حتی فاحشه خانه‌ها هم چنین شهرتی نداشته‌اند. مردان به شکل کاملا عریان بر در فاحشه خانه‌ها می‌ایستادند.
شهر پمپی در روز ۱۹ اوت سال ۷۹ میلادی در پی فعالیت آتشفشانی کوه وزوو که ۲۸ ساعت ادامه داشت به زیر ۶ متر کوهی از مواد مذاب و خاکستر آتشفشانی رفت. از ۲۰هزار نفر جمعیت پمپی دو هزار نفر ناپدید شدند و مابقی آرام آرام مذاب و به تلی از مجسمه‌های سنگی تبدیل شدند. مذاب کوه وزوو به آنی تمامی شهر را از نقشه منطقه جاروب کرد. جالب ترین جنبه این حادثه آن است که هیچ کس نتوانسته است در مقابل فوران آتشفشان وحشتناک وزوو بگریزد.
یک خانواده در حال صرف غذا در یک لحظه تبدیل به سنگ شده اند. زوجهای بسیاری پیدا شدند که در حین انجام اعمال شنیع بوده‌اند. صورت برخی از اجساد انسانهای سنگ شده که از داخل زمین کشف شده اند همچنان سالم و صحیح باقی مانده است صورت آنها حالت گیج و منگ دارد. مجهول ترین جنبه این حادثه در اینجاست که چگونه هزاران انسان بی آنکه چیزی بشنوند و یا ببینند منتظر می‌مانند تا مرگ آنها را دریابد.

این بعد حادثه نشان می‌دهد که نابودی و محو شهر پمپی دقیقا مشابه همان حوادث ویرانگری است که در قرآن به آنها اشاره شده، زیرا قرآن زمانی که این حوادث را بازگو می‌کند به «نابودی ناگهانی» اشاره دارد. به عنوان مثال در سوره (یس) چنین توصیفی است : همه سکنه شهر به یک لحظه هلاک شدند. این وضعیت در آیه ۲۹این سوره چنین می‌آید : « (بلکه) فقط یک صیحه آسمانى بود، ناگهان همگى خاموش شدند!» ؛ آیه ۳۱ سوره قمر وقتی تخریب و نابودی قوم ثمود را بازگو می کند مجدادا به نابودی آنی اشاره می‌کند «ما فقط یک صیحه [صاعقه عظیم‏] بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگى بصورت گیاه خشکى درآمدند».