مشاعره واژه ای

[مهدی]

هر که تازد سوی کعبه بی دلیل
همچو این سرگشتگان گردد ذلیل

[FereShteH]

باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران

کآب گلزار تو از اشک چو گلنار من است

[مهدی]

باغبان قد ترا دید و همی گفت به خود
سرو دیگر چه نشانیم گر این این برخیزد

[FereShteH]

من که در آتش سودای تو آهی نزنم

کی توان گفت که بر داغ دلم صابر نیست

[مهدی]

گفتم آهی کنم از دست غمت
ندهد هیچ امانم غم تو

[FereShteH]

هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست

ور نه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست

[مهدی]

نه باغ ماند و نه بستان که سرو قامت تو
برست و ولوله در باغ و بوستان انداخت

[FereShteH]

کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

من و شراب فرح بخش و یار حورسرشت

[مهدی]

چون نقش غم ز دور ببینی شراب خواه
تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرر است

[دانه کولانه]

نقش نامت کرده دل، محراب تسبيح وجود

تا سحر، تسبيح گويان، روی در محراب داشت

ديده‌ام می‌جست، گفتندم نبينی روی دوست

عاقبت معلوم کردم، اندرون سيماب داشت