مشاعره واژه ای

[مهدی]

نیست جز خار و خسک هیچ درین گلشن
شوره‌زاریست که نامند گلستانش

[FereShteH]

شادابی شاخ و شکوفه در باغ

هنگام گل از سعی باغبانست

[مهدی]

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

[FereShteH]

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است

چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

[مهدی]

رسیدند طبیبان ز ره دور غریبان
غریبانه نمودند دواها که ندیدیم

[FereShteH]

نخستین برادرش کهتر به سال

که در مردمی کس ندارد همال

[مهدی]

طبعت که زادهٔ خلف جود و بخشش است
بحر است یک برادر و کان یک برادرش

[FereShteH]

که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست

که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست

[مهدی]

چه فضولی تو که این آمد و آن بیرون شد
کارافزایی تو غیر ندامت نفزود

[FereShteH]

کشور ایمن جان خانهٔ دیوان شد

کس ندانست چه آمد به سلیمانش