مشاعره واژه ای

[FereShteH]

به نام آن که جان را فکرت آموخت

چراغ دل به نور جان برافروخت

[مهدی]

چو با دل یار غاری تو چراغ چار یاری تو
فقیر ذوالفقاری تو از آن خنجر چه غم داری

[FereShteH]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض

پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

[مهدی]

تو خرم و شاد و کامران باش
کز شهر تو سوکوار رفتم

[FereShteH]

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

[مهدی]

بدو فرهاد گفت ای دلنوازم
غمی کز تست چونش چاره سازم

[FereShteH]

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد

ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

[مهدی]

پایم نمی‌رسد به زمین از امید وصل
هر چند از فراق توم دست بر سرست

[FereShteH]

چوگان زن، تا بدستت افتد

این گوی سعادت که در میانست

[مهدی]

هم تو بنویس ای حسام الدین و می‌خوان مدح او
تا به رغم غم ببینی بر سعادت خال‌ها