شعرا،نویسندگان،موسیقیدانان،هنر مندان و ... کرمانشاه

[فرانک]

ღسلامي گرمتر ز آتش بكرمانشاه و مردانش ღღღ شعرى دلنشين از معينى کرمانشاهى

سلامي گرمتر ز آتش بكرمانشاه و مردانش*
درودي پاكتر از گل نثار جمله پاكانش*
براي آسمان صاف او از عشق من بادا*
پيامي بسته بر بال پرستوي بهارانش*
ღღღ
نسيمي از بهشت آرد ، دم ارديبهشت او*
هنوز از نام شيرين بوي عشق آيد زدامانش*
نشان مردمي در صدر مردانش چنانستي*
كه سعدي آدميت را كند معني بديوانش*
ღღღ
براي آنكه بشناسد قدر چنين خاكي*
جوانان كاش بنشينند ، پاي حرف پيرانش*
تظاهر چونكه پا ننهاده در اين شهر تاريخي*
ز شب تاريكتر گرديده تاريخ فراوانش*
ღღღ
تملق چونكه ره نايافته در قلب اين مردم*
چنان آينه بشناسند در هر شهر ايرانش*
حقيقت بسكه لبريز است در اين خاك جان پرور*
بهر سو عاطفت ميتابد از چاك گريبانش*
ღღღ
صداقت بسكه سرشار است در اين ساده دل مردم*
دورنگيهاي اين دوران نزد چنگي به بنيادش*
در اين گهواره هر مردي ، از اول تا پديد آمد*
محبت دايه اش گشت و شرف گهواره جنبانش*
ღღღ
در اينجا قاتل خود را ببخشد مرد و زين افزون*
نگويم تا نگويي قصه اي گفت از نياكانش*
درم اينجا چنان كاه و كرم اينجا چنان كوهي*
هزاران حاتم طايي ، قدم بوس فقيرانش*
ღღღ
چو آذربايجان افتد بدست خايني گاهي*
بجانبازي از اينجا قد بر افرازد جوانانش*
در آن افسانه فرهاد ، پنهان اين حفيفت شد*
كه كوه بيستون لرزد ز شور عشق بازانش*
ღღღ
چرا بر زادگاه خود نورزم عشق ، تا هستم*
كه بوي مهرباني آيد از كوه و بيابانش*
چرا پا بوس اين مردم نباشم ، چونكه نشناسد*
كس از بگشاده رويي ، ميزباني را زمهمانش*
ღღღ
كدامين سنگدل در سر هواي باده نندازد*
چو بيند آسمان صاف و شبهاي درخشانش*
دريغا ديگر آن سالار مردان را نمي بينم*
بميعاد جوانمردان ، فراروي اميرانش*
ღღღ
فسوسا آن بزرگان را ، درم از كف برون رفته*
كنون افسانه پندارند ، كردار كريمانش*
شگفتا اينك اندر زادگاه من چنان خلقي*
كه هر كرمانشاهي در خانه خود از غريبانش*
ღღღ
عجيبا اينهمه تغيير خصلت از كجا آمد*
كه جغدش مست آواي و ، كه دل خامش هزارانش*
من از كرمانشه و ، كرمانشه از من تا ابد باقي*
در اينجا آنچنانم من ، كه سعدي در گلستانش*
ღღღ
ببخشا اي سخنور قافيت گر شايگان بيني*
سخندان بايد از هر كس فزونتر چشم امعانش*
جدا زين خلق ويرانم ، بظاهر گرچه آبادم*
سرم با شهر تهران و ، دلم در طاق بستانش*
ღღღ
بخاك آنجا بسپاريدم ، كه تا باقيست اين گيتي*
مزارم غرق گل گردد ، ز اشك گلعذرانش*
تو اي همشهري پاكم ، نگهدار اين وصيت را*
كه در آغوش شهر خود بيارامد سخندانش*

[behnam5555]

خودای ک دووسمان نه یاشت ...
غزل تازه ای از رضا موزونی

یه زه خم داخ دیوریه هه ها له بان شانمه و
ته و چه و که و تنه هه پیچیه یده گیانمه و

چراخ عمرخوه م شه وی وه هه ر د ده س کوشانمه و
هه نای ک ئه ور هیور ت بیه یده ئاسمانمه و

نیه یوه نسیو باخمه ئه نار و سیف ولیمووی
م هاتموو شه که ت شه که ت هه دار وی (بید) له قانمه و

له ئی ولات ناکه سه هه بوو که نه هه ناسمه و
نه وای ک ناوه نازه گه ی ت بایدنه زوانمه و

چه نی چه نیگه خیونه گه م له ی ئاسمانه جووشیه ی
یه ئه ور چه و تنه چمان ک واریه خه زانمه و

ئه گه ر هزار سال تر خودا عمر بیه یده پیم ،
له لی توام ک ده رد ت بکه یده تیوش گیانمه و

وه فکر زه خمه گه ی م نه وون شرین تره ک له گیانمه
وه تم بمینیه م کوره وه ده رد که س مزانمه و

په ری فرشته مانگ خوه م خودا بکه ی نه مینیه م
دواره زه خمه گه ِ دلد نه زانسه کلانمه و

شه و و غه زه ل منو وتنو و خودای ک دووسمان نه یاشت
مه لیوچگه یله خه و نیه که ن له ئی هه ناس سه ردمه

[behnam5555]

مادر ای سنگ صبور دردها

مادر ای زیبا ترین شعر خدا"*
مادر ای بالا ترین دست دعا
مادر ای دریای مهر بی کران
زیر پای تو بهشت جاودان
مادر ای سنگ صبور دردها
ای علاج خوش ظهور دردها
مادر ای محراب رمز و رازها
آسمان آبی پروازها
مادر ای استاد درس زندگی
ای پناه لحظه ی درماندگی
مادر ای آیینه ی این روزگار
انعکاس جلوه ی پروردگار
مادر ای شمع وجودت پر زنور
روشنی بخش جهان سوت و کور
از ازل تو شاهکار خالقی
بهترین معنای عشق وعاشقی!
ای تمام لحظه هایت با خدا
ای کلام وگفته هایت بی ریا
جان به قربان نگاه خسته ات
بوسه بر دستان پینه بسته ات

[behnam5555]

چید و ت هیشتیده‌م وه‌ جی

میلکان دڵ
حامد شبابي

ئمشه‌و توواێ له‌ داخ دڵ ،چیو که‌و وه‌ بێده‌نگ فڕ بکه‌م
خوه‌زێه‌و ک تاگه‌ر خوه‌ر هه‌ڵاێ،هه‌ر و‌ه‌ێ هنازه‌و بڕبکه‌م!


چید و ت هیشتیده‌م وه‌ جی، له‌ێ ته‌پڵه‌ تووزان خه‌مه‌و
شه‌رت بو ک تا بایده‌و له‌ نوو، تا لاێ خودا ده‌س دڕ بکه‌م



په‌ێتاو له‌ دیوری کردمه‌و، ساقی له‌ من بڕێاێه‌ دی
ئاخر ت بیوشه‌ێ هه‌ر وه‌ من ، تا که‌ێ چیو ئاگر گڕ بکه‌م



هه‌ێ هه‌ێ خشه‌ێ پاگه‌ێ زه‌لان، هه‌ڵپێچیا له‌ێ ناوه‌ دی
ئیوشن له‌ شوونم هاتێه،‌ تا گه‌ر ئڕاێ خه‌م چڕ بکه‌م


به‌وره‌و هساره‌ی وه‌رسووم، له‌ێ نوو هه‌ چیو جاران هه‌ڵا
زانم ک دیوریدن له‌ لیم ، ئمشه‌و تووای کوڵ وڕ بکه‌م



خوه‌زێه‌و که‌شه‌ێ یه‌ێ جا ت بای، سه‌ر به‌ی له‌ میلکان دڵم
تاگه‌ر کولی زنێانیم ،هه‌ر وه‌و چه‌وه‌یله‌و خڕ بکه‌م

[behnam5555]

وجاخم ، کول که‌سم ، خاڵوو ، مه‌موومی

شعر كردي در ميان خانمهاي شاعر در كرماشان و ايلام هواخواهاني جدي يافنه است. به طوري كه اين سالها در اين دو استان بسياري از صاحبذوقان به اين خيل پيوسته اند .انجمن ها و كانونهاي ادبي در هر منطقه اي از اين ديار در كنار توجه به ادبيات فارسي ، از ادبيات كردي نيز غافل نبوده و در اين راه تلاش هايي چشمگير شكل داده اند .سميه مهري از جوانان خوش ذوق ايلامي است كه در اين وادي شعرهايي زيبا مي گويد. چند نمونه از دوبيتي هايش را با هم مي خوانيم:

1
چه‌مم ها وه کلˏ سه‌ردˏ چه‌میلێ
چه‌مˏ ئاێه م گرن هه‌ر دˏ چه‌میلێ
چه‌میلم نۊقنم ها له چه‌میلم
چˏ تۊشێ هاتمه وه ردˏ چه‌میلێ


2
ئه ڕاسه و ئه‌ر دروو ، ڕاسˏ دروومی
له تاێ گه‌نجه‌ێ دڵم ڕا خوه د پڵوومی
تˏ خاوه ن ماڵˏ دڵ ، دڵ خاوه‌نˏ تˏ
وجاخم ، کول که‌سم ، خاڵوو ، مه‌موومی


3
وه ده‌م ته‌وبه وتیموو دڵ چه‌کانیم
له یه ک دۊر بۊمنوو ده س ئه‌ڵته‌کانیم
بۊه و ساتێ له نوو فه ن هه فه نه گه
من و ت ̗ جار ̗ تر ته‌وبه شکانیم


4
ده‌سم نامه زه ۊو،زه‌ۊ گرتمه شات
زه‌مانه گل دخواردوو هه چگوو هات
که‌سانه‌یل فره‌ئ هاتن وه ر ﯙ ده ور
ئه‌مانئ چو ئه‌باس(ع) ئه‌و رۊ زه مین نات


5
کیه نی ئێ شێره چۊ ڕا یه نه جووشێ؟
خوه رێ ها له مڵێ مانڴێ له گوشێ
ده نڴێ خه و له م گرێ ئێ ئاسمانه
شه واێ شه و دیاێگوو ئاساره فرووشێ


6
له یه ئ ڕه نگ ڕووژ و شه و دۊنئ چه م که و
کول ئاڵه م وه که و دۊنێ چه م  که و
هه گ چه م نه ئ له یه ک ئوو خه و گر­­ێگه ئ
دوبێتی که و وه خه و دۊنئ چه م  که و


7
وسم شه و باێ وه شا نه یل ِ شه وا دیام
وه بان ِ مووله ق وو ئه ور ِ که وا دیام
هه‌نه ێ گ داجمم تا بام ئه ڕا لاد
پیامئ کل که یوو هه م ده خه وا دیام

[behnam5555]

هه رچه ن مه واچان فارسی شه که ره ن،

کوردی جه لای من به س شیرین ته ره ن.

مه علوومه ن جه ده ور دنیای به دئه ندێش،

دڵشاده ن هه ر که س وه زووانی وێش.

«خانای قوبادی»

[just mechanic]

استاد حشمت‏ الله لرنژاد فرزند مرحوم حاج فتح‏ الله درسال 1326 در شهر كرمانشاه محله‏ ی علاف‏خانه به دنیا آمد. پدربزرگ ایشان دارای صدای خوبی بود. مرحوم حشمت هم صوت داودی خود را از پدر بزرگش به ارث برده بود. وی در سال 1343 در سنین 17 سالگی در اركستر رادیو كرمانشاه اولین ترانه‏ی خود را با شعری از روانشاد یداله لرنژاد (شیدا كرمانشاهی) اجرا كرد و از همان زمان فعالیت رسمی خود را در عرصه‏ی هنر و موسیقی كُردی آغاز نمود. استاد حشمت‏الله لرنژاد بیشتر به سبك استاد سیدعلی اصغر كردستانی، ‌علی مردان و طاهر توفیق می‏خواند و مدتها از تعلیمات مرحوم حسن زیرك خواننده‏ی نامی كُرد استفاده كرد و نیز از راهنمایی‏های آقایان محمود بلوری، محمود مرآتی، اكبر ایزدی، سیف‏اله نادرشاهی بهره‏ برد.
سرودها و ترانه‏هایش به سبك‏های مختلف بود و تسلط كاملی در زبان کردی و گویشهای چهارگانه ی ‏آن شامل اورامی، کلهر و سورانی و کرمانجی داشت كه در آثارش این گویشها پیداست. در بداهه‏خوانی سرآمد بود؛ یك بار به مناسبت دهه‏ی فجر برای اجرای موسیقی به پالایشگاه خانگیران سرخس دعوت شده بود و در شب اجرا پس از هماهنگی معلوم شد كه گره‏ای در كار است، اما خودش فوراً ابتكار به خرج داد و بداهتاً در دستگاه شور(چپ كوك) كه بسیار مشكل است به نحو احسن سرود«بهشت زندگی» را اجرا نمود، كه این كار باعث حیرت خیلی از نوازندگان و تماشاچیان شد. وی نیز در خواندن ترانه‏های پاپ مهارت كافی داشت كه می‏توان به ترانه‏ای با آهنگ‏‏سازی منوچهر طاهرزاده با شعر كیومرث حیدری، و ترانه‏ی "خورشید میهن ما تو دست شب اسیره" اشاره كرد.

زنده‏یاد حشمت‏اله لرنژاد عمر خود را صرف اعتلای موسیقی کرد و خصوصا به گویش کلهر نمود و بیش از 200 ترانه‏ی را به کردی اجرا كرد که همچنان در ردیف کارهای کلاسیک موسقی کردی است.
وی در دستگاه‏های موسیقی ایرانی تبحر كاملی داشت و به گوشه‏های موسیقی به خوبی آشنا بود. صدای مرحوم استاد لرنژاد در اصطلاح موسیقی دانان رسا، گیرا و "شش دانگ" بود. هنرمندانی چون محمود مرآتی، اكبر ایزدی، علی ناظری و مسعود زنگنه او را در اجرای هنرش همراهی می کردند .
از ترانه‏های بسیار معروف او می‏توان به «خداحافظ عزیزم»، «دلم زندانی درده»، «گلاریژان»، «ظالم ظالم»، «گلبانگ عاشقانه»، و «کرماشان کرماشان » و ترانه‏ی بسیار زیبا و معروف «جشن شادی»اشاره كرد. سرود«بازهوای وطنم آرزوست» را برای اولین بار در ایران اجرا نمود، كه بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت و بعدها خوانندگان زیادی دركشورمان با اشتیاق این سرود را بازخوانی كردند. هم اینك این شعر به همراه نت آن بر آرامگاهش حك شده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی دامنه‏ی فعالیت‏های خود را گسترش داد و تا سال 1368 با صدا و سیمای مركز كرمانشاه همكاری داشت و جزء‌كسانی بود كه در زمان جنگ تحمیلی توسط مركز صدا و سیمای استان همراه گروهی از نوازندگان به سرپرستی مسعود زنگنه به مناطق و خط مقدم جبهه‏ها رفته و سرودهای حماسی از جمله«باز هوای وطنم آرزوست» و سرودهای دیگری را با عشق به ایران و اسلام خالصانه به رزمندگان پیشكش كرد. در سال 1367 كنسرتی را در تالار شهید بهشتی كرمانشاه به مناسبت سالگرد تأسیس رادیو كرمانشاه با اركستر صدا و سیما اجرا نمود، و از سال 1368 به بعد همكاری خود را با گروه مشتاق به سرپرستی سیاوش‏نورپور آغاز كرد ،كه حاصل آن اجرای كنسرت‏های متعددی در كرمانشاه و تهران و دیگر نقاط كشور بود. آخرین كنسرتش در فروردین 1374 در سازمان هواشناسی كشور بود.
روانشاد حشمت‏اله لرنژاد مدت 25 سال به عنوان یك كارمند متعهد و صدیق در اداره‏ی هواشناسی انجام وظیفه نمود و علاقه‏ی زیادی به شهرش داشت كه نشانه‏ی این علاقه ،خواندن ترانه‏ی‏«كرماشان كرماشان» است كه با شور و شوق خاصی اجرا نموده است.
وی ارادت و عشق خاصی نسبت به خاندان حضرت علی(ع) داشت و نوحه‏های زیادی به مناسبت شهادت حضرت امام حسین(ع) در استودیو صدا و سیمای كرمانشاه و حتی با حضور در دسته‏های سینه‏زنی و زنجیرزنی با صدای پرتأثیر خود خوانده است .(آقامی‏رو، شیرین شمام ای نوبرم، اكبر رو اكبرم، یا علی امشب و ...و از این نوحه‌هاست . شیدا می‏گوید:«نوحه‏های او با سوزی حسینی بر زبان می‏آمد و اگر صدای حشمت اثر و خاطره‏ای دارد ریشه در ایمان و اعتقاد عمیق او را دارد».
وی از اشعار شعرای كُرد چون (طاهر بگ جاف، مولوی كرد، سید یعقوب ماهیدشتی، سید یعقوب ماهیدشتی، شاکه و خان منصور) و خیلی‏های دیگر مخصوصاً برادرش شیدا كرمانشاهی كه یكی از شعرای بنام كرمانشاه است، استفاده می‏كرد. از او سه فرزند، یك دختر و دو پسر به جاماند كه حسام‏الدین فرزند بزرگ ایشان در زمینه خوانندگی فعالیت دارد .
زنده‏یاد حشمت‏اله لرنژاد از نام آوران موسیقی كرد، انسانی با صفا، وارسته و یك رنگ بود و اهل هیچگونه شكسته نفسی ریاكارانه نبود . سالها به فرهنگ و هنر دیارش خدمت کرد. در بامداد روز شنبه 25 شهریور 1374 در اثر عارضه‏ی قلبی در گذشت. فوت ایشان ضایعه ا‏ی جبران‏ناپذیر برا‏ی موسیقی ایران بود.

[just mechanic]

پوران درخشنده متولد ۷ فروردین ماه سال ۱۳۳۰ در کرمانشاه، فارغ التحصیل سینما با گرایش کارگردانی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما و دارای لوح افتخار درجه یک هنری معادل دکتری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. فیلم «رابطه» نخستین تجربه سینمایی اوست. او داوری چندین جشنواره داخلی و بین‌المللی را عهده دار بوده و عضو انجمن فیلمسازان زن آمریکا (WIF)، عضو مرکز بین‌المللی کودکان و نوجوانان (CIFE) و کارگردانان مستقل آمریکا (IFP) نیز می‌باشد.
بیوگرافی

فیلمساز، تهیه کننده، محقق و نویسنده فعال ایران زمین در سال ۱۳۳۰ در شهر کرمانشاه به دنیا آمد، او تحصیل تکمیلی خود را در مدرسه عالی تلویزیون و سینما گذراند و در سال ۱۳۵۴ در سازمان صدا و سیما شروع بکار کرد و در همان زمان فیلم طاعون که درباره طاعون در کردستان به سال ۱۳۲۸ است را تهیه کرد. سال بعد نیز ۱۳۵۵ درباره چهارشنبه سوری و نیز فیلمی درباره مراسم سنتی نواحی مختلف ایران موسیقی نواحی ایران را سال ۱۳۵۶ تولید کرد. موج، جانماز، سجاده، تحقیقی درباره زنان، اشتغال و صنایع دستی در کردستان در سال ۱۳۵۷ فیلم‌های مستند «چشمه‌های آب معدنی راه هراز»، به تصویر کشید و همان سال مستندهای سه گانه صنایع دستی را در کردستان تولید کرد.

«موج، سجاده، جانماز»، «نازک کاری»، «گلیم». الیاف طبیعی و مصنوعی (۴ قسمت) مستندی تحقیقی درباره نخ، ابریشم و پشم و الیاف مصنوعی را ساخت.
سال ۵۹-۱۳۵۸ با ساخت فیلم مستند «چرخها می‌چرخند» را تولید نمود که نگاهی به مسایل رکود اقتصادی و تعطیلی کارخانه‌ها.بخصوص ایران ناسیونال (ایران خودرو فعلی) را به تصویر کشاند. «شوکران» ۱۷ قسمت که از سال ۱۳۶۹ تا ۷۱ طول کشید مستندی است درباره پدیده اعتیاد در زنان، مردان و کودکان در ایران و مسأله قاچاق مواد مخدر و راههای پیشگیری آن (که ۳ قسمت از آن بیشتر پخش نشد).
پوران درخشنده عضو انجمن‌های فیلمسازان زن آمریکا(WIF)، کارگردانان مستقل آمریکا(IFP)و مرکز بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان یونسکو(CIFEJ)نیز هست.

کارگردان

فیلم‌های بلند داستانی:

• خوابهای دنباله دار(۱۳۸۸)
• بچه‌های ابدی (۱۳۸۵)
• رویای خیس (۱۳۸۴)
• شمعی در باد (۱۳۸۲)
• عشق بدون مرز (۱۳۷۷)
• زمان از دست رفته (۱۳۶۸)
• عبور از غبار (۱۳۶۸)
• پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶)
• رابطه (۱۳۶۵)

فیلم‌های مستند:

• ببر دره عشق
• چشمه‌های دره سنگستان
• شوبو از غروب تا غروب
• رسول هرکول کوچک
• گردنبندی از قاصدک برای خواهر
• ۶ عروس برای آمنه

[just mechanic]

ادامه

نویسنده

• رویای خیس (۱۳۸۴)
• شمعی در باد (۱۳۸۲)
• عشق بدون مرز (۱۳۷۷)
• زمان از دست رفته (۱۳۶۸)
• عبور از غبار (۱۳۶۸)
• رابطه (۱۳۶۵)

بازیگر

• خانه آقای حقدوست (۱۳۵۹)

تهیه کننده

• بیست (۱۳۸۷)
• رویای خیس (۱۳۸۴)
• شمعی در باد (۱۳۸۲)
• عشق بدون مرز (۱۳۷۷)
• زمان از دست رفته (۱۳۶۸)
• رابطه (۱۳۶۵)

جوایز

• برنده دیپلم افتخار از اولین دوره جشنواره فیلم جیفونی ایتالیا برای فیلم «رابطه».
• برنده لوح زرین بهترین فیلم از ششمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» در سال ۱۳۶۶.
• برنده دیپلم افتخار بهترین کارگردانی از ششمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» در سال ۱۳۶۶.
• برنده دیپلم افتخار از سومین جشنواره فیلم زنان از آرژانتین برای فیلم‌های «پرنده کوچک خوشبختی» و «زمان از دست رفته».
• برنده مشعل طلایی از دومین جشنواره فیلم غیرمتعهدها در کره شمالی برای فیلم «پرنده کوچک خوشبختی».
• برنده پروانه زرین بهترین کارگردانی فیلم بلند از بیست و یکمین جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان

[just mechanic]

ابوالقاسم لاهوتیشاعر و فعال سیاسی در دوران انقلابمشروطه در سال۱۲۶۴خورشیدی درکرمانشاهبه دنیا آمد وی نام مستعارمیرزا احمد الهامبرای خود برگزید و اشعار نخستین وی در روزنامهحبل المتینبه چاپ رساند.وی از نخستین کسانی است کهقالب های شعریرا درنوردید و به زبانی ساده و روان شعرگفت. از وی مجموعهای شاملقطعه، غزلو مقداری تصنیف بر جای مانده است. او درکرمانشاهروزنامه بیستونرا منتشر می کرد. درفروردینماه سال۱۳۳۶خورشیدی درمسکودرگذشت.

شاعر بلند آوازه ی کرمانشاه، استاد یدالله بهزاد فرزند حسین ایوانی در سال ۱۳۰۴خورشیدی در کرمانشاه متولد و در این شهر نشو و نما یافت. بهزاد پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه و دوره ی عالی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و مدت بیست و هفت سال در دبیرستان های زادگاه خود به تدریس ادبیات فارسی اشتغال داشت و در سال ۱۳۵۸ بازنشسته شد.
استاد بهزاد در سال های ۱۳۲۷ تا ۱۳۲۹ در آن زمان که در دانشکده ی ادبیات تهران به تحصیل اشتغال داشت، از بزرگانی چون استاد جلال همایی و استاد دکتر محمد معین و دیگر استادان دانشمند،آن روزگار بهره ها برد. بهزاد با مطالعه ی عمیقی از دیرباز داشت و بهره هایی از استادان خود اندوخت، در طول بیست و هفت سال تدریس و پس از آن همواره چون شمعی فروزان روشنی بخشیده است و با تبحری که در ادب فارسی و عربی داشت و با عشقی که به شعر و زبان فارسی می ورزید با تعهد و دل سوزی تمام به تعلیم و تربیت و ارشاد جوانان مستعد می پرداخت و امروز بسیاری اساتید و شعرا و هنرمندان کرمانشاهان هر یک به نحوی مستقیم و یا غیر مستقیم افتخار شاگردی او را داشته و از محضرش کسب فیض کرده اند. بهزاد با آن که در شعر و هنر مقامی والا داشت،همواره با تواضع فطری،خود را هیچ کاره و هیچ مدان می دانست.
بهزاد تمام عمر خود را علاوه بر تدریس و تربیت جوانان،در مطالعه و تحقیق و پرداختن به هنرهایی چون خوشنویسی،سرودن شعر،گردآوری و تدوین آثار شعرای زادگاه خود سپری کرد و بیشتر اوقاتش را در کتابخانه اش مصروف می داشت. وی صبح پنجم فروردین 1386 بدرود حیات گفت.

شادروان اخوان ثالث،شاعر والامقام و دانشمند محقق،درباره ی بهزاد چنین می نویسد(بهزاد از شعرا و سخنوران بسیار قادر سخن و بلیغ و شیوا و سلیم ذوق و بلند طبع و لطیف قریحه و نغز اندیشه عصر ماست.))
شادروان امیری فیروزکوهی در مقطع غزلی گوید: مرا زاد روان بس یاد (بهزاد)/که زادی به ز یاد همدمینیست
آثاری که توفیق تالیف آن را یافته است:تحقیق و جست وجو در باره ی آثار پراکنده و دواوین شعرای درگذشته ی کرمانشاه، تذکره ای مفصل با منتخباتی از اشعارشعرای گذشته و معاصر استان کرمانشاهان که تاکنون به چاپ نرسیده است و کتاب «گلی بی رنگ» (چاپ 1381).