مشاعره واژه ای

[abadani]

ازان چون موی آتش دیده یک دم نیست آرامم

که آتش طلعتان دارند نبض پیچ و تابم را

[mary.f]

آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد

[abadani]

هر باد، که از سوی بخارا به من آید
با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

[mary.f]

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

[abadani]

بر هر زن و هر مرد، کجا بروزد آن باد

گویی: مگر آن باد همی از ختن آید

[mary.f]

کس ندیده ست ز مشک ختن و نافه چین
آن چه من هر سحر از باد صبا می شنوم

[abadani]

سحر گاهان يكي عمدا به صحرا برگذر بنگر
دو گردد آسمان گويي يكي زير و يكي از بر
چو برق از ميغ بدرخشد تو پنداري يكي زنگي
ز خرگاهي به خر گاهي دواند پاره اخگر
از آن آتش بسوزد دستش از گرمي و بي تابي
وزان آسيب بخروشد رواني بفگند آذر

[mary.f]

سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

[دانه کولانه]

روزی که چرخ از گل ما کوزه ها کند
زنهار کاسه ی سر ما پر شراب کن

کار صواب باده پرستيست حافظا
برخيز و عزم جزم به کار صواب کن

[abadani]

چند گويي كه بدانديش و حسود
عيب جويان من مسكينند
گه به خونريختنم برخيزند
گه به بدخواستنم بنشينند
نيك باشي و بدت گويد خلق
به كه بد باشي و نيكت بينند