مشاعره واژه ای

[مهدی]

اگر با توم جنگ فرمان دهد
دلم پر ز دردست درمان دهد

[FereShteH]

وگر دل نخواهی که باشد نژند

نخواهی که دایم بوی مستمند

[مهدی]

ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت

[FereShteH]

ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین

از شمع بپرسید که در سوز و گداز است

[مهدی]

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

[FereShteH]

میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز

وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است

[مهدی]

غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم

[FereShteH]

روزگاریست که سودای بتان دین من است

غم این کار نشاط دل غمگین من است

[مهدی]

غم او را کنار گیر که غم
روی بر روی غمگسار نهاد

[FereShteH]

گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی

او سلیمان زمان است که خاتم با اوست