مشاعره واژه ای

[shokofe]

بهار بود و تو بودی و عشق بود وامید
بهار رفت وتو رفتی و هر چه بود گذشت

[vosh]

بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
از آنکه دلبر دمی به فکر ما نباشد

[مهدی]

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا

[vosh]

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهان هم به چنین روز غلام است

[مهدی]

نه هر درخت تحمل کند جفای خزان
غلام همت سروم که این قدم دارد

[vosh]

درخت تو گر بار دانش بگیرد
به زیر آوری چرخ نیلوفری را

[MAHDI]

دل رفت و صبر و دانش ما مانده‌ایم و جانی
ور زان که غم غم توست آن نیز هم برآید
هر دم ز سوز عشقت سعدی چنان بنالد
کز شعر سوزناکش دود از قلم برآید

[مهدی]

گرت کسی بپرستد ملامتش نکنم من
تو هم در آینه بنگر که خویشتن بپرستی
عجب مدار که سعدی به یاد دوست بنالد
که عشق موجب شوقست و خمر علت مستی

[سالومه]

از وي همه مستي و غرور است و تکبر
وز ما همه بيچارگي و عجز و نياز است

[مهدی]

چو عندلیب چه فریادها که می‌دارم
تو از غرور جوانی همیشه در خوابی