مشاعره واژه ای

[سالومه]

برفت عمر و نرفتيم راه شرط و ادب
به راستي که به بازي برفت چندين سال

[مهدی]

هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه
کنون چو مست و خرابم صلای بی‌ادبی

[فرانک]

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

[سالومه]

چون غنچه عاقبت لبم از يکدگر برفت
تا چون شکوفه پر زر سرخم کني دهان

[مهدی]

هر صبح که روی لاله شبنم گیرد
بالای بنفشه در چمن خم گیرد
انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید
کو دامن خویشتن فراهم گیرد

[سالومه]

بيفروز از فروغ خود، چمن را
مکاه، اي دوست، قدر خويشتن را

[مهدی]

صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم
به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل
چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم

[سالومه]

گو شمع مياريد در اين جمع که امشب

در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است
در مذهب ما باده حلال است وليکن
بي روي تو اي سرو گل اندام حرام است

[فرانک]

سرو بالای من آنگه که در آید به سماع
چه محل جامه جان را که قبا نتوان کرد

[مهدی]

چون به هوای مدحتت زهره شود ترانه‌ساز
حاسدت از سماع آن محروم آه و ناله باد
نه طبق سپهر و آن قرصهٔ ماه و خور که هست
بر لب خوان قسمتت سهلترین نواله باد