مشاعره واژه ای

[فرانک]

مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر
بستودو ثنا کرد و بدو داد همه کار

[مهدی]

هوشیاران سر فکنده جمله خود از بیم و ترس
پیش او صف‌ها کشیده بی‌دعا و بی‌ثنا
و آنک مستان خمار جادوی اویند نیز
چون ثنا گویند کز هستی فتادستند جدا

[فرانک]

چون می از خم به سو رفت و گل افکند نفاب
فرصت عیش نگهدار و بزن جامی چند

[مهدی]

ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد
ناله کن بلبل که گلبانگ دل افکاران خوش است
مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق
دوست را با ناله شب‌های بیداران خوش است

[فرانک]

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

[مهدی]

بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن
حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی
تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی

[فرانک]

دلبر جانان من برده دل و جان من
برد دل و جان من دلبر جانان من

[مهدی]

جان که صافی شدست در قالب
جز که آیینه دار جانان نیست
جمع شد آفتاب و مه این دم
وقت افسانه پریشان نیست

[فرانک]

این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم

[مهدی]

سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت