مشاعره واژه ای

[FereShteH]

چون کمان در بازو آرد سروقد سیمتن

آرزویم می‌کند کآماج باشم تیر را

[مهدی]

ز سروقد دلجویت مکن محروم چشمم را
بدین سرچشمه‌اش بنشان که خوش آبی روان دارد
ز خوف هجرم ایمن کن اگر امید آن داری
که از چشم بداندیشان خدایت در امان دارد

[FereShteH]

آن که ناوک بر دل من زیر چشمی می‌زند

قوت جان حافظش در خنده زیر لب است

[فرانک]

مکانم لا مکان باشد، نشانم بی نشان باشد
نه تن باشد، نه جان باشد، که من از جان جانانم

[سالومه]

تا ز ميخانه و مي نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پير مغان خواهد بود

[مهدی]

یار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و ترش
چون لحد و گور مغان تنگ و دل افشار و ترش

[FereShteH]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[فرانک]

ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد

[yad]

دست از طلب ندارم تا کام دل بر آید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن در آید

[FereShteH]

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

به قصد جان من زار ناتوان انداخت